INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pani , przedstawione we wniosku z dnia 20 lipca 2009 r. (data wpływu 23 lipca 2009 r.) uzupełnionym w dniu 12 i 15 października 2009 r., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od spadków i darowizn w zakresie określenia podstawy opodatkowania – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 23 lipca 2009 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od spadków i darowizn w zakresie określenia podstawy opodatkowania.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Postanowieniem sądu rejonowego w dniu 24 stycznia 2008 r. Wnioskodawczyni nabyła w drodze spadku po swojej matce zmarłej w dniu 11 listopada 2007 r. dom jednorodzinny. W przedmiotowym domu na podstawie umowy najmu zamieszkiwał lokator. Wyrokiem sądu rejonowego z dnia 27 marca 2009 r. od lokatora tytułem zaległego czynszu za okres od 1 lipca 2005 r. do 30 czerwca 2008 r. została zasądzona kwota 13 023,59 zł. W dniu 19 czerwca 2009 r. Zainteresowana otrzymała zasądzoną kwotę w całości, a w dniu 20 lipca 2009 r. wpłaciła na konto urzędu skarbowego zaliczkę na podatek dochodowy z tytułu najmu w wysokości 18% od zasądzonej kwoty, pomniejszonej o koszty poniesione z tego tytułu w bieżącym roku.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy otrzymana kwota zadłużenia za okres od 1 lipca 2005 r. do dnia nabycia spadku, tj. 24 stycznia 2008 r. w wyliczonej przez Wnioskodawczynię wysokości 10 994,60 zł stanowi masę spadku i jest podstawą opodatkowania, zgodnie z art. 15 ustawy o podatku od spadków i darowizn.

Zdaniem Wnioskodawczyni, uzyskany w bieżącym roku dochód z tytułu najmu, dotyczący okresu przed nabyciem spadku stanowi masę spadkową i podlega opodatkowaniu, zgodnie z ustawą o podatku od spadków i darowizn.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 1 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 28 lipca 1983 r. o podatku od spadków i darowizn (t.j. Dz. U. z 2009 r. Nr 93, poz. 768 ze zm.) podatkowi od spadków i darowizn podlega nabycie przez osoby fizyczne własności rzeczy znajdujących się na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub praw majątkowych wykonywanych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, m.in. tytułem dziedziczenia.

Z kolei na podstawie art. 5 i art. 6 ust. 1 pkt 1 ww. ustawy obowiązek podatkowy ciąży na nabywcy własności rzeczy i praw majątkowych i powstaje z chwilą przyjęcia spadku. Stosownie do art. 6 ust. 4 zd. 1 ww. ustawy, jeżeli nabycie niezgłoszone do opodatkowania stwierdzono następnie pismem, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą sporządzenia pisma; jeżeli pismem takim jest orzeczenie sądu, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą uprawomocnienia się orzeczenia.

Z uwagi na fakt, że ustawa o podatku od spadków i darowizn nie zawiera definicji pojęcia „spadek”, należy w tym zakresie odwołać się do przepisów ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. z 1964 r. Nr 16, poz. 93 ze zm.). W myśl przepisu art. 922 § 1 i § 2 Kodeksu cywilnego przez spadkobranie należy rozumieć przejście praw i obowiązków majątkowych zmarłego z chwilą jego śmierci na jedną lub kilka osób. Na spadek składa się ogół praw i obowiązków należących do zmarłego w chwili jego śmierci, które ze swej istoty mogą przejść na jego następców prawnych. Nie należą do spadku prawa i obowiązki zmarłego ściśle związane z jego osobą, jak również prawa, które z chwilą jego śmierci przechodzą na oznaczone osoby niezależnie od tego, czy są one spadkobiercami.

Z kolei kwestię daty nabycia spadku regulują przepisy art. 924 i 925 Kodeksu cywilnego w świetle których spadkobierca nabywa spadek z chwilą śmierci spadkodawcy.

Konsekwencją powyższego jest przyjęcie przez ustawodawcę w art. 7 ust. 1 zd. 1 ww. ustawy o podatku od spadków i darowizn, że podstawę opodatkowania stanowi wartość nabytych rzeczy i praw majątkowych po potrąceniu długów i ciężarów (czysta wartość), ustalona według stanu rzeczy i praw majątkowych w dniu nabycia i cen rynkowych z dnia powstania obowiązku podatkowego.

Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, że w dniu 11 listopada 2007 r. zmarła matka Wnioskodawczyni. Natomiast postępowanie spadkowe zostało przeprowadzone w 2008 r. Z kolei w dniu 19 czerwca 2009 r. Zainteresowana otrzymała tytułem zaległego czynszu za okres od 1 lipca 2005 r. do 30 czerwca 2008 r. kwotę 13 023,59 zł.

Reasumując, stwierdzić należy, iż skład masy spadkowej określa się wg stanu na dzień nabycia, tj. daty śmierci spadkodawcy. Zatem w przedmiotowej sprawie w skład masy spadkowej wchodzi zasądzona na rzecz Wnioskodawczyni kwota zaległego czynszu z tytułu umowy najmu przypadająca za okres od 1 lipca 2005 r. do dnia nabycia spadku, tj. 11 listopada 2007 r. W konsekwencji ww. kwota jest elementem podstawy opodatkowania.

Z uwagi na fakt, iż przepis art. 14a ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) nakłada na organ podatkowy obowiązek udzielenia pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania przepisów prawa podatkowego, urzędowej interpretacji nie podlegają zasady rachunkowego określania (wyliczenia) podstawy opodatkowania. Zatem tut. organ nie może potwierdzić prawidłowości wyliczenia masy spadkowej oraz podstawy opodatkowania, bowiem zasady rachunkowego ich wyliczenia nie podlegają urzędowej interpretacji.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, ul. Św. Mikołaja 78/79, 50-126 Wrocław po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.