Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu
ILPP1/443-853/09-3/MK
z 12 października 2009 r.
Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji
Rodzaj dokumentu
interpretacja indywidualna
Sygnatura
ILPP1/443-853/09-3/MK
Data
2009.10.12
Autor
Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu
Temat
Podatek od towarów i usług --> Odliczenie i zwrot podatku. Odliczanie częściowe --> Odliczenie i zwrot podatku --> Wyłączenie stosowania obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego
Podatek od towarów i usług --> Odliczenie i zwrot podatku. Odliczanie częściowe --> Odliczenie i zwrot podatku --> Odliczenie podatku
Słowa kluczowe
Europejski Trybunał Sprawiedliwości
obliczenie podatku
odliczenia od podatku
odliczenie podatku od towarów i usług
paliwo silnikowe
podatek naliczony
samochód osobowy
Istota interpretacji
Prawo do odliczenia podatku VAT wynikającego z faktur dokumentujących nabycie paliwa do samochodu nie posiadającego homologacji pojazdu ciężarowego.
Wniosek ORD-IN 526 kB
INTERPRETACJA INDYWIDUALNA
W czerwcu 2007 r. Wnioskodawca kupił używany samochód Nissan Patrol, rok produkcji 1999. Samochód ten był i jest zarejestrowany jako samochód ciężarowy o dopuszczalnej ładowności 665 kg oraz maksymalnej masie całkowitej 2920 kg. Samochód ten został wciągnięty do ewidencji środków trwałych i wykorzystywany w prowadzonej przez Wnioskodawcę działalności gospodarczej. Od nabywanego do samochodu paliwa, Zainteresowany nie odliczał podatku VAT naliczonego. Mając na uwadze wyrok Trybunału Sprawiedliwości Wspólnot Europejskich z dnia 22 grudnia 2008 r. w sprawie C-414/07 Magoora Sp. z o.o. oraz pismo Ministra Finansów PT3/812/4/15/CZE/09/185 z 13 lutego 2009 r. skierowane do Dyrektorów Izb Skarbowych, Wnioskodawca postanowił złożyć korektę deklaracji VAT za okres od 06/2007 do 06/2009. Korekcie podlegałaby wartość podatku naliczonego, dokładnie o wartość podatku VAT zawartego w nabywanym paliwie. Przed planowanym złożeniem korekt Wnioskodawca skonsultował opisaną sytuację z pracownikami Urzędu Skarbowego (…). Pracownicy Urzędu Skarbowego uznali, iż podstawą odliczania podatku naliczonego w cenie paliwa jest homologacja pojazdu stwierdzająca, iż jest to samochód ciężarowy o ładowności powyżej 500 kg. Zainteresowany, takiej homologacji nie posiada. Z informacji uzyskanych od importera oraz od diagnosty w Okręgowej Stacji Kontroli Pojazdów Wnioskodawca dowiedział się, że w roku 1999 homologacji nie wydawano. Wnioskodawca zatem nie może się takim dokumentem okazać (data pierwszej rejestracji nastąpiła 16 marca 1999 r.). Z posiadanych przez Wnioskodawcę dokumentów wynika, iż ww. dnia samochód przeszedł badanie techniczne, które zalicza samochód do grupy samochodów ciężarowych. Ponadto Zainteresowany posiada informacje, z których wynika, że w dniu pierwszej rejestracji omawiany samochód spełniał wymogi do odliczenia podatku VAT naliczonego w cenie paliwa – tj. samochodu ciężarowego o ładowności powyżej 500 kg. Dnia 9 października 2009 r. Zainteresowany uzupełnił opis zdarzenia przyszłego wskazując, iż samochód opisany we wniosku nie spełnia warunków, o których mowa w art. 86 ust. 4 obecnie obowiązującej ustawy o VAT, a ponadto Zainteresowany nie posiada zaświadczenia z okręgowej stacji kontroli pojazdów potwierdzającego spełnianie przez samochód warunków określonych w ww. przepisie.
Zdaniem Wnioskodawcy, powołane pismo Ministra Finansów – w części dotyczącej prawa do odliczenia podatku VAT z tytułu nabycia paliwa do napędu pojazdów samochodowych – w punkcie drugim wskazuje, iż Wnioskodawca ma prawo do odliczenia podatku VAT. Zainteresowany cytuje fragmenty powołanego wyżej pisma:
Zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.), zwanej dalej ustawą, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.
Na gruncie poprzednio obowiązującej ustawy dotyczącej podatku VAT, tj. ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym (Dz. U. Nr 11, poz. 50 ze zm.) obowiązującej do dnia 30 kwietnia 2004 r., ograniczenie w prawie do odliczenia dotyczące samochodów osobowych zawarte było w art. 25 ust. 1 pkt 2, który posiadał treść: „Obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego nie stosuje się do nabywanych przez podatnika samochodów osobowych oraz innych samochodów o dopuszczalnej ładowności do 500 kg, z wyjątkiem przypadków, gdy odprzedaż lub oddanie w odpłatne używanie na podstawie umów leasingu tych samochodów stanowi przedmiot działalności podatnika”. W myśl art. 25 ust. 1 pkt 3a ww. ustawy, obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego nie stosowało się do nabywanych przez podatnika paliw silnikowych benzynowych, oleju napędowego oraz gazu wykorzystywanych do napędu samochodów osobowych lub innych samochodów o dopuszczalnej ładowności do 500 kg. Ponadto, zgodnie z § 10 ust. 3 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 marca 2002 r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym (Dz. U. Nr 27, poz. 268 ze zm.), obowiązującym do dnia 30 kwietnia 2004 r., podatnikom nabywającym samochody inne niż osobowe, które nie posiadają homologacji producenta lub importera wymaganej dla tego rodzaju samochodów, nie przysługiwało prawo do obniżenia podatku należnego oraz do zwrotu różnicy podatku, o kwotę podatku naliczonego związanego z nabyciem tych samochodów. Z dniem akcesji Polski do Unii Europejskiej, tj. z dniem 1 maja 2004 r. wprowadzony został przepis art. 86 ust. 3 ustawy, zgodnie z którym w przypadku nabycia samochodów osobowych oraz innych pojazdów samochodowych o dopuszczalnej ładowności mniejszej niż określona wg wzoru:
gdzie: DŁ - oznacza dopuszczalną ładowność, n - oznacza ilość miejsc (siedzeń) łącznie z miejscem dla kierowcy – kwotę podatku naliczonego stanowiło 50% kwoty podatku określonej w fakturze lub kwoty podatku należnego z tytułu wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów lub kwoty podatku należnego od dostawy towarów, dla której podatnikiem jest ich nabywca – nie więcej jednak niż 5.000 zł. Jak stanowił ówcześnie obowiązujący art. 88 ust. 1 pkt 3 cyt. ustawy, obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego nie stosowało się do nabywanych przez podatnika paliw silnikowych, oleju napędowego oraz gazu, wykorzystywanych do napędu samochodów osobowych i innych pojazdów samochodowych, o których mowa w art. 86 ust. 3 i ust. 5. Jednocześnie art. 86 ust. 5 ww. ustawy regulował, iż dopuszczalna ładowność oraz ilość miejsc (siedzeń), o których mowa w ust. 3, określona była na podstawie wyciągu ze świadectwa homologacji lub odpisu decyzji zwalniającej z obowiązku uzyskania świadectwa homologacji, wydawanych zgodnie z przepisami prawa o ruchu drogowym. Pojazdy, które w wyciągu ze świadectwa homologacji lub w odpisie decyzji, o której mowa w zdaniu pierwszym, nie miały określonej dopuszczalnej ładowności lub ilości miejsc, uznawało się również za samochody osobowe, o których mowa w ust. 3. Natomiast od nowelizacji wprowadzonej ustawą z dnia 21 kwietnia 2005 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz o zmianie niektórych innych ustaw (Dz. U. Nr 90, poz. 756), stosownie do nowego brzmienia przepisu art. 86 ust. 3 ustawy, obowiązującego od dnia 22 sierpnia 2005 r., w przypadku nabycia samochodów osobowych oraz innych pojazdów samochodowych o dopuszczalnej masie całkowitej nieprzekraczającej 3,5 tony kwotę podatku naliczonego stanowi 60% kwoty podatku określonej w fakturze lub kwoty podatku należnego z tytułu wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów lub kwoty podatku należnego od dostawy towarów, dla której podatnikiem jest ich nabywca – nie więcej jednak niż 6.000 zł.
Spełnienie wymagań dla pojazdów samochodowych określonych w ust. 4 pkt 1 - 4 stwierdza się na podstawie dodatkowego badania technicznego przeprowadzonego przez okręgową stację kontroli pojazdów, potwierdzonego zaświadczeniem wydanym przez tę stację oraz dowodu rejestracyjnego pojazdu zawierającego właściwą adnotację o spełnieniu tych wymagań – art. 86 ust. 5 ustawy. Ponadto, stosownie do art. 88 ust. 1 pkt 3 ustawy, obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego nie stosuje się do nabywanych przez podatnika paliw silnikowych, oleju napędowego oraz gazu, wykorzystywanych do napędu samochodów osobowych i innych pojazdów samochodowych, o których mowa w art. 86 ust. 3. Od dnia 1 stycznia 2007 r. podstawowym aktem wyznaczającym ramy prawne opodatkowania podatkiem od wartości dodanej jest Dyrektywa Rady 2006/112/WE z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE serii L Nr 347 str. 1 ze zm.). Wcześniej zaś obowiązywała VI Dyrektywa Rady z dnia 17 maja 1977 r. w sprawie harmonizacji przepisów dotyczących podatków obrotowych – wspólny system podatku od wartości dodanej: ujednolicona podstawa wymiaru podatku – 77/388/EWG (Dz. Urz. UE serii L Nr 145 str. 1 ze zm.). Zgodnie z art. 17 (6) VI Dyrektywy (oraz art. 176 obowiązującej Dyrektywy) podatek od wartości dodanej nie może być odliczany od wydatków niebędących wydatkami ściśle związanymi z prowadzoną działalnością. Do czasu przyjęcia przez Radę Unii Europejskiej przepisów określających kategorie wydatków niekwalifikujących się do odliczenia podatku od wartości dodanej, państwa członkowskie mogą zachować wyłączenia przewidziane w ich prawie krajowym w dniu ich przystąpienia. Wyłączenia te mogą dotyczyć podatku naliczonego z tytułu nabycia samochodów osobowych i innych pojazdów samochodowych oraz nabywanych paliw. Istnieje zatem możliwość na gruncie prawa wspólnotowego stosowania ograniczeń w odliczaniu podatku naliczonego, pod warunkiem, że ograniczenia te istniały w prawie krajowym w momencie przystąpienia do Unii Europejskiej. Tym samym przepis art. 17 (6) VI Dyrektywy formułuje klauzulę „stand still”, przewidującą utrzymanie w mocy krajowych wyłączeń prawa do odliczenia podatku naliczonego, które obowiązywały przed dniem wejścia w życie VI Dyrektywy. Z uwagi na cel przepisu art. 17 (6) VI Dyrektywy należy zauważyć, że pojęcie „prawo krajowe” odnosi się do krajowego systemu odliczenia podatku od wartości dodanej obowiązującego i rzeczywiście stosowanego w chwili wejścia w życie tejże Dyrektywy. Klauzula „stand still” ma bowiem na celu uniemożliwienie nowym państwom członkowskim dokonania zmian swoich wewnętrznych przepisów w związku z przystąpieniem do Unii Europejskiej w sposób, który oddalałby te przepisy od celów Dyrektywy. W tym kontekście uchylenie ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym z dniem akcesji Rzeczypospolitej Polskiej do Unii Europejskiej i wprowadzenie nowych przepisów zawierających ograniczenia w zakresie prawa do odliczenia podatku naliczonego, samo w sobie nie może stanowić podstawy do stwierdzenia naruszenia art. 17 (6) VI Dyrektywy. Istotne jest bowiem ustalenie, czy nowe przepisy prawa krajowego nie doprowadziły do rozszerzenia zakresu wyłączeń prawa do odliczenia podatku wynikających z wcześniejszych przepisów prawa krajowego. W podobny sposób do opisanej kwestii odniósł się Europejski Trybunał Sprawiedliwości w wyroku z dnia 22 grudnia 2008 r. w sprawie C-414/07. Należy przy tym zaznaczyć, że ze względu na zbieżność w tym względzie regulacji Dyrektywy Rady 2006/112/WE z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej z regulacją VI Dyrektywy Rady 77/388/EWG z dnia 17 maja 1977 r., uwagi powyższe odnoszą się również do treści art. 176 tego aktu prawnego. Analiza przytoczonych przepisów pozwala na stwierdzenie, że przepisy ustawy o podatku od towarów i usług dotyczące prawa do odliczenia podatku naliczonego z tytułu nabycia samochodów oraz paliw używanych do ich napędu, obowiązujące w Polsce po dniu akcesji do Unii Europejskiej, w niektórych przypadkach rozszerzają zakres wcześniejszych krajowych wyłączeń tego prawa. W konsekwencji przepisy krajowe w przedmiotowym zakresie, a co za tym idzie i uchwalone ograniczenia, nie powinny stanowić części krajowego porządku prawnego. Z opisanego we wniosku zdarzenia przyszłego wynika, iż Wnioskodawca w czerwcu 2007 r. zakupił używany samochód Nissan Patrol. Wyprodukowany w roku 1999 samochód był i jest zarejestrowany jako samochód ciężarowy o dopuszczalnej ładowności 665 kg. Zainteresowany nie posiada homologacji pojazdu stwierdzającej, iż jest to samochód ciężarowy o ładowności powyżej 500 kg. Z informacji uzyskanych przez Wnioskodawcę od importera oraz od diagnosty w Okręgowej Stacji Kontroli Pojazdów wynika, że w roku 1999 homologacji nie wydawano. Opisany we wniosku samochód nie spełnia warunków, o których mowa w art. 86 ust. 4 obecnie obowiązującej ustawy o VAT. Wnioskodawca nie posiada zaświadczenia z okręgowej stacji kontroli pojazdów o spełnianiu przez samochód warunków określonych w ww. przepisie. Pojazd wykorzystywany był w działalności gospodarczej. Zgodnie z art. 68 ust. 1 ustawy z dnia 2 czerwca 2005 r. Prawo o ruchu drogowym (t. j. Dz. U. Nr 108, poz. 908 ze zm.), producent lub importer nowego pojazdu samochodowego, ciągnika rolniczego, motoroweru, tramwaju lub przyczepy oraz przedmiotów ich wyposażenia lub części jest obowiązany uzyskać dla każdego nowego typu tych pojazdów, przedmiotu ich wyposażenia i części świadectwo homologacji wydane przez ministra właściwego do spraw transportu. Natomiast w myśl ust. 2 obowiązek, o którym mowa w ust. 1, nie dotyczy producenta lub importera samochodu osobowego z silnikiem spalinowym, ciągnika rolniczego, motocykla i motoroweru, który uzyskał w odniesieniu do poszczególnych tych pojazdów świadectwo homologacji wydane zgodnie ze wspólnotową procedurą homologacji przez właściwy organ państwa członkowskiego Unii Europejskiej. W świetle powołanych wyżej przepisów prawa wspólnotowego i krajowego stwierdzić należy, iż podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego z faktur VAT dokumentujących nabycie paliwa do napędu pojazdu samochodowego, pod warunkiem, iż:
Biorąc pod uwagę fakt, iż opisany we wniosku pojazd nie spełnia przesłanek określonych w art. 86 ust. 4 i ust. 5 obowiązującej od 1 maja 2004 r. ustawy o podatku od towarów i usług oraz nie posiada homologacji producenta lub importera, wymaganej przepisami poprzednio obowiązującej ustawy o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym, Wnioskodawca nie ma prawa do odliczenia podatku VAT w związku z zakupem paliwa do niego.
Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno. |
doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.