INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770), Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 23 lipca 2009 r. (data wpływu 27 lipca 2009 r.), uzupełnionym w dniu 18, 21 i 30 września 2009 r. (daty wpływu), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania transakcji łańcuchowej - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 27 lipca 2009 r. został złożony wniosek, uzupełniony w dniu 18, 21 i 30 września 2009 r., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania transakcji łańcuchowej.

W przedmiotowym wniosku, oraz w jego uzupełnieniach, przedstawiono następujący stan faktyczny.

Spółka dokonuje sprzedaży części i wyposażenia do środków transportu morskiego, rybołówstwa morskiego i statków ratowniczych morskich, wymienionych w art. 83 ust.1 pkt 1 ustawy o podatku od towarów i usług, sklasyfikowanych wg PKWiU 35.11. Towar podlegający odsprzedaży nabywany jest u dostawcy z Norwegii, który nie podaje numeru, pod którym zidentyfikowany byłyby jako podatnik na terenie państw członkowskich Unii Europejskiej. Końcowym krajem dostawy towarów może być zarówno kraj znajdujący się na terytorium Unii Europejskiej, jak i kraj trzeci. Towar nie przekracza granicy Polski i nie jest przemieszczany przez jej terytorium tranzytem. Odbiorcami są agenci i armatorzy morscy. Organizatorem transportu jest kontrahent norweski. Ze względów finansowych (minimalizowania kosztów związanych z transportem) towar jest dostarczany bezpośrednio od kontrahenta norweskiego do końcowego odbiorcy - na teren składu celnego lub do siedziby agenta, w kraju, w którym w danym momencie przebywa statek. Jeżeli towar jest dostarczany do składu celnego jego odbioru dokonuje agent, który reguluje wszystkie opłaty celne i wprowadza we własnym imieniu towar do obrotu na teren danego kraju. Jeżeli towar wysyłany jest bezpośrednio do siedziby agenta, to również on opłaca wszystkie należności celne z tytułu importu towaru. Importu na terenie państw Unii Europejskiej dokonuje odbiorca towarów. Kontrahent norweski obciąża należnością za towary Spółkę, która następnie obciąża agenta lub armatora morskiego. Przeniesienie prawa do rozporządzania towarem na rzecz ostatecznego nabywcy następuje dopiero po zakończeniu transportu i dokonaniu odprawy celnej przez importera.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy dostawa towarów do agenta/armatora morskiego powinna być opodatkowana w Polsce...

Zdaniem Wnioskodawcy w sytuacji, gdy towar jest przemieszczany bezpośrednio od kontrahenta norweskiego do odbiorcy z terytorium UE lub kraju trzeciego, z pominięciem Polski, dostawa Spółki nie powinna być opodatkowana w Polsce. Po powołaniu treści art. 22 ust. 1 pkt 1 i ust. 4 ustawy o podatku od towarów i usług wskazano, że importu towaru dokonuje agent lub armator morski, który jest zobowiązany do opłacenia wszystkich należności celnych z tego tytułu. Zdaniem Spółki wskazującej, że nie dokonuje importu, dostawę towarów w miejscu dostawy powinien opodatkować agent lub armator morski, na rzecz którego dostawa została dokonana i który wprowadza towar we własnym imieniu na terytorium danego kraju, gdyż to te podmioty są zobowiązane do opłacenia należności celnych z tytułu importu towarów.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.), opodatkowaniu podlegają:

1. odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju;
2. eksport towarów;
3. import towarów;
4. wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem na terytorium kraju;
5. wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.

W myśl art. 22 ust. 1 pkt 1 ww. ustawy, miejscem dostawy towarów jest w przypadku towarów wysyłanych lub transportowanych przez dokonującego ich dostawy, ich nabywcę lub przez osobę trzecią - miejsce, w którym towary znajdują się w momencie rozpoczęcia wysyłki lub transportu do nabywcy.

Z postanowień zawartych w ust. 2 powołanego artykułu wynika, że w przypadku gdy kilka podmiotów dokonuje dostawy tego samego towaru w ten sposób, że pierwszy z nich wydaje ten towar bezpośrednio ostatniemu w kolejności nabywcy, przy czym towar ten jest wysyłany lub transportowany, to wysyłka lub transport tego towaru jest przyporządkowana tylko jednej dostawie; jeżeli towar jest wysyłany lub transportowany przez nabywcę, który dokonuje również jego dostawy, przyjmuje się, że wysyłka lub transport jest przyporządkowana dostawie dokonanej dla tego nabywcy, chyba że nabywca ten udowodni, że wysyłkę lub transport towaru należy zgodnie z zawartymi przez niego warunkami dostawy przyporządkować jego dostawie. Zatem możliwe jest przyporządkowanie transportu tylko jednej dostawie.

Zasadnicze znaczenie dla ustalenia miejsca opodatkowania przedmiotowej transakcji ma przypisanie transportu do określonej dostawy.

Na podstawie art. 22 ust. 3 ustawy o podatku od towarów usług, w przypadku, o którym mowa w ust. 2, dostawa towarów, która:

1. poprzedza wysyłkę lub transport towarów, uznaje się za dokonaną w miejscu rozpoczęcia wysyłki lub transportu towarów,
2. dostawę towarów, która następuje po wysyłce lub transporcie towarów, uznaje się za dokonaną w miejscu zakończenia wysyłki lub transportu towarów.

Stosownie do postanowień ust. 4 wskazanego artykułu, w przypadku gdy miejscem rozpoczęcia wysyłki lub transportu towarów jest terytorium państwa trzeciego, dostawę towarów dokonywaną przez podatnika lub podatnika podatku od wartości dodanej, który jest również podatnikiem z tytułu importu albo zaimportowania tych towarów, uważa się za dokonaną na terytorium państwa członkowskiego importu albo zaimportowania tych towarów.

Z przestawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że Spółka nabywa towar (części oraz wyposażenie do statków) od kontrahenta norweskiego, który jest organizatorem transportu. Zakupiony towar trafia bezpośrednio z Norwegi do odbiorcy w innym państwie członkowskim Unii Europejskiej lub państwie trzecim, przy czym towar ten, nie zostaje przemieszczony na terytorium Polski. Przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel na rzecz ostatecznych odbiorców, którzy dokonują importu towaru, następuje po zakończeniu transportu i załatwieniu przez nich wszelkich formalności celnych.

Powyższe wskazuje, że mamy do czynienia z tzw. transakcją łańcuchową.

Należy zauważyć, że w oparciu o art. 22 ust. 2 zdanie pierwsze cytowanej ustawy, transport przyporządkowany będzie dostawie dokonywanej przez kontrahenta norweskiego na rzecz Spółki. Zatem zgodnie z zapisem ust. 3 pkt 1 powyższego artykułu - miejscem dostawy towarów na rzecz Spółki, a tym samym miejscem jej opodatkowania jest Norwegia.

Biorąc pod uwagę zapis art. 22 ust. 3 pkt 2 ustawy, miejscem dostawy dokonanej przez Spółkę na rzecz kontrahenta z innego państwa członkowskiego UE lub państwa trzeciego, nie jest terytorium kraju, ale terytorium tego państwa.

Reasumując, w świetle powołanych przepisów należy stwierdzić, że zarówno dostawy przedmiotowych towarów dokonywane przez podmiot z Norwegii na rzecz Spółki, jak i dostawy ich przez Spółkę na rzecz kontrahentów z innych państw członkowskich UE lub państw trzecich, nie podlegają opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług na terytorium Polski.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Jednocześnie tut. organ informuje, że w zakresie kwestii wskazania osoby zobowiązanej do opodatkowania przedmiotowej transakcji w miejscu dostawy wydano postanowienie nr ITPP2/443-618b/09/RS.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Szczecinie, ul. Staromłyńska 10, 70-561 Szczecin po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.