INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2005r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że Pana stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 04 marca 2009r. (data wpływu do tut. Biura 10 czerwca 2009r.), uzupełnionym w dniach 03 i 10 sierpnia 2009r., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości odliczenia od dochodu kwot zasądzonych alimentów wypłaconych na rzecz byłej żony - jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 10 czerwca 2009r. wpłynął do tut. Biura ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości odliczenia od dochodu kwot zasądzonych alimentów wypłaconych na rzecz byłej żony.

W związku z brakami formalnymi stwierdzonymi we wniosku, pismem z dnia 24 lipca 2009r. Znak: IBPB II/2/415-620/09/AK wezwano wnioskodawcę do uzupełnienia wniosku. Uzupełnienia dokonano w dniach 03 i 10 sierpnia 2009r.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Wyrokiem Sądu Okręgowego z dnia 05 kwietnia 2000r. zostało rozwiązane małżeństwo wnioskodawcy. Sąd zasądził na rzecz byłej żony wnioskodawcy alimenty w wysokości 700 zł miesięcznie.

W 2001r. wnioskodawca otrzymał od urzędu skarbowego zwrot podatku dochodowego za 2000r., ponieważ w rozliczeniu rocznym za 2000r. odliczył od dochodu kwoty alimentów zapłaconych za 7 miesięcy, to jest alimentów, które wnioskodawca płacił od maja 2000r. do grudnia 2000r. W 2002r. – czyli w rozliczeniu rocznym za 2001r. wnioskodawca nie mógł już odpisać płaconych na rzecz byłej żony alimentów.

Wnioskodawca uważa, iż płacone przez niego alimenty były podwójnie opodatkowane, ponieważ podatek był pobierany z emerytury wnioskodawcy oraz kwoty 700 zł, którą otrzymywała co miesiąc jego była żona.

Z udzielnych wówczas wnioskodawcy informacji wynikało, iż urząd skarbowy powinien w dalszym ciągu zwracać nadpłacony podatek dochodowy, albowiem nie było stosownych przepisów, z których wynikałoby, że wnioskodawca nie może odpisać od dochodu płaconych alimentów.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Z jakich przepisów wynika, że do 2000r. wnioskodawca miał prawo odpisywać od dochodu płacone na rzecz byłej żony alimenty zasądzone na postawie wyroku sądowego oraz z jakich, że od 2001r. alimenty nie podlegały już odpisowi od dochodu... Jeżeli takiej podstawy prawnej nie było, to jaką kwotę urząd skarbowy powinien wypłacić wnioskodawcy tytułem zaległego zwrotu oraz w jaki sposób zostanie ona wypłacona...

Zdaniem wnioskodawcy, w rozliczeniu rocznym za 2001r. mógł on odliczyć od dochodu alimenty płacone byłej żonie.

Na tle przedstawionego stanu faktycznego stwierdzam co następuje:

W myśl art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. Dz. U. z 2000r. Nr 14, poz. 176 ze zm.) w brzmieniu obowiązującym w 2000r., opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21 i zwolnionych od podatku na podstawie odrębnych przepisów. Jeżeli podatnik uzyskuje dochody z więcej niż jednego źródła, przedmiotem opodatkowania w danym roku podatkowym jest, z zastrzeżeniem art. 24 ust. 3 i art. 28-30, suma dochodów ze wszystkich źródeł przychodów.

Dochodem ze źródła przychodów, jeżeli przepisy art. 24 i 25 nie stanowią inaczej, jest nadwyżka sumy przychodów z tego źródła nad kosztami ich uzyskania osiągnięta w roku podatkowym. Jeżeli koszty uzyskania przekraczają sumę przychodów, różnica jest stratą ze źródła przychodów (art. 9 ust. 2 ww. ustawy).

Zgodnie natomiast art. 26 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych w brzmieniu obowiązującym w 2000r. od dochodu, stanowiącego podstawę obliczenia podatku, podatnik mógł odliczać m.in. kwoty alimentów w wysokości ustalonej w wyroku alimentacyjnym, z wyjątkiem alimentów na rzecz dzieci. Wysokość tych wydatków ustalało się na podstawie dokumentów stwierdzających ich poniesienie (art. 26 ust. 7 ww. ustawy).

Należy jednakże zauważyć, że z dniem 01 stycznia 2001r. weszła w życie nowelizacja ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, wprowadzona na podstawie ustawy z dnia 09 listopada 2000r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych oraz o zmianie niektórych innych ustaw (Dz. U. Nr 104, poz. 1104). Na mocy art. 1 pkt 25 lit. a) tiret 2 ww. ustawy zmieniającej art. 26 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych został skreślony. Oczywistym jest, że wykreślenie art. 26 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych pozbawia podatników możliwości dokonywania odliczeń od dochodu wydatków wymienionych w tym przepisie, m.in. alimentów, w wysokości ustalonej w wyroku alimentacyjnym.

Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, że wyrokiem Sądu Okręgowego z dnia 05 kwietnia 2000r. zostało rozwiązane małżeństwo wnioskodawcy. Wnioskodawca został zobligowany do płacenia byłej żonie alimentów w wysokości 700 zł miesięcznie. Zapłacone z tego tytułu, w miesiącach od maja do grudnia 2000r. kwoty alimentów, wnioskodawca odliczył w zeznaniu podatkowym za 2000r. Wątpliwość wnioskodawcy budzi natomiast fakt dlaczego od 2001r. alimenty nie podlegały już odpisowi od dochodu.

Przenosząc zatem powyższe uregulowania prawne na grunt rozpatrywanej sprawy stwierdzić należy, iż na mocy art. 26 ust. 1 pkt 1 ustawy w brzmieniu obowiązującym w 2000r. ustawodawca zezwalał podatnikom, na odliczanie od dochodu kwot zapłaconych na podstawie wyroku sądowego w danym roku alimentów, przy czym zastrzegł, że alimenty te nie mogą być alimentami na rzecz dzieci. W związku z powyższym wnioskodawca w 2001r. w zeznaniu podatkowym składanym za 2000r. mógł pomniejszyć podstawę opodatkowania o kwoty alimentów zapłaconych na rzecz byłej żony od maja do grudnia 2000r., do uiszczenia których był zobowiązany na podstawie wyroku sądu.

Z uwagi jednak na wprowadzoną z dniem 01 stycznia 2001r. nowelizację ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych podatnicy nie mogą już dokonywać odliczeń od dochodu alimentów w wysokości ustalonej w wyroku alimentacyjnym, bowiem przepis art. 26 ust. 1 pkt 1 ustawy dający takie uprawnienia został skreślony. Oznacza to, że składając zeznanie podatkowe za 2001r. wnioskodawca nie mógł już dokonać odliczenia od dochodu kwot alimentów, zasądzonych wyrokiem sądu, płaconych na rzecz byłej żony. Zatem stanowisko wnioskodawcy należało uznać za nieprawidłowe.

Z uwagi na fakt, iż z przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wyraźnie wynika brak możliwości odliczania od dochodu, w zeznaniu podatkowym składanym za 2001r., kwot alimentów w wysokości zasądzonej w wyroku alimentacyjnym odstąpiono od odpowiedzi na pytanie dotyczące kwoty, jaką urząd skarbowy powinien wypłacić wnioskodawcy tytułem zaległego zwrotu oraz w jaki sposób zostanie ona wypłacona z uwagi na to, że stało się ono bezprzedmiotowe.

Ponadto zauważyć należy, że nie znajduje uzasadnienia twierdzenie wnioskodawcy o podwójnym opodatkowaniu alimentów. Alimenty stanowią bowiem źródło przychodu tylko dla osoby je otrzymującej. Natomiast dla osoby realizującej obowiązek alimentacyjny alimenty nie są źródłem przychodu. Dla tej osoby źródłem przychodu jest np. przychód ze stosunku pracy, świadczenia emerytalne czy rentowe, z których to przychodów następuje wypłata alimentów. Tak więc w przedmiotowej sprawie wbrew twierdzeniu wnioskodawcy nie dochodzi do podwójnego opodatkowania podatkiem dochodowym.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.