INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 01 czerwca 2009r. (data wpływu do tut. Biura – 08 czerwca 2009r.), uzupełnionym w dniu 04 sierpnia 2009r., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania przychodu uzyskanego przez pracowników z tytułu objęcia ich umową grupowego ubezpieczenia na życie i zdrowie – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 08 czerwca 2009r. wpłynął do tut. Biura ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania przychodu uzyskanego przez pracowników z tytułu objęcia ich umową grupowego ubezpieczenia na życie i zdrowie. Z uwagi na stwierdzone braki formalne, pismem z dnia 22 lipca 2009r. znak: IBPB II/1/415-490/09/AŻ wezwano wnioskodawcę do ich uzupełnienia. Uzupełnienia dokonano w dniu 04 sierpnia 2009r.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca - Spółka z o.o. zawarła umowę grupowego ubezpieczenia na życie i zdrowie, w ramach której, kontrahent Spółki w zamian za wynagrodzenie, zobowiązał się do ubezpieczenia pracowników od śmierci oraz zapewnienia usług medycznych dla pracowników i ich rodzin. Usługi medyczne swoim zakresem obejmują opiekę podstawową (lekarz rodzinny, internista i pediatra) oraz opiekę specjalistyczną. Umowa nie obejmuje usług z zakresu medycyny pracy, które są przedmiotem innej umowy zawartej przez Spółkę. Wysokość wynagrodzenia z tytułu świadczonych usług jest uzależniona od ilości osób objętych ubezpieczeniem i stanowi iloczyn kwoty określonej w umowie za każdego ubezpieczonego (pracownicy i ich rodziny) i liczby ubezpieczonych. Kwota ta jest pokrywana przez Spółkę. Spółka cyklicznie przekazuje też kontrahentowi listy osób uprawnionych do korzystania z usług.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy wydatki ponoszone przez Spółkę z tytułu objęcia pracowników ubezpieczeniem na życie oraz zapewnienia pracownikom i członkom ich rodzinom usług medycznych należy uznać jako przychód pracownika i w związku z tym czy od świadczeń tych należy obliczyć, pobrać i odprowadzić zaliczkę na podatek dochodowy...

Zdaniem wnioskodawcy, problem zaliczenia kosztów usług medycznych do przychodów pracownika już od dłuższego czasu wywołuje rozbieżne zdania zarówno w praktyce orzeczniczej organów skarbowych jak również orzecznictwie sądowym. W ostatnim czasie przeważa jednak, zdaniem wnioskodawcy, pogląd opowiadający się za niemożnością zaliczenia kosztów usług medycznych do przychodu pracownika. Na poparcie swojego stanowiska wnioskodawca przywołał wyroki Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego z dnia 27 kwietnia 2009r. sygn. akt III SA/Wa 11/09; z dnia 20 stycznia 2009r. sygn. akt III SA/Wa 1916/2008 i z dnia 11 września 2008r. sygn. akt III SA/Wa 475/2008 oraz pismo organu podatkowego tj. Naczelnika Pierwszego Mazowieckiego Urzędu Skarbowego w Warszawie z dnia 8 lutego 2006r. 1471/DPF/415-121/05/ML. W ocenie wnioskodawcy przedmiotowe rozstrzygnięcia są słuszne i ze wszech miar uzasadnione, bowiem w przywołanych stanowiskach, pomimo pewnych odrębności stanu faktycznego, Sąd wskazał na niezwykle istotne zagadnienie, mianowicie kwestię faktycznego korzystania z oferowanych usług. W ocenie Sądu świadczenia te, aby mogły być uznane za przychód podlegający opodatkowaniu, muszą być przez pracowników wykorzystywane. Natomiast często okazuje się, że ustalenie czy dany pracownik rzeczywiście otrzymał świadczenie i jaka jest jego wartość, może być w praktyce niemożliwe. Dodatkowo Sąd wskazał na konieczność obliczenia wartości świadczenia według metod wskazanych w ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych, a jednocześnie zaznaczył, że ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych nie wskazuje metody pozwalającej na wyliczenie podatku od abonamentu medycznego. Ze stanu faktycznego wynika, że abonament obejmuje określoną grupę pracowników, ale nie zależy od liczby faktycznie wykonanych usług, jest przy tym płacony bez względu na korzystanie przez pracowników z opieki lekarskiej. Opłata ryczałtowa nie stanowi więc sumy kwot za faktycznie wykonane usługi medyczne wobec poszczególnych pracowników. W konsekwencji cena zakupu usług medycznych dla poszczególnego pracownika nie jest znana, a więc niemożliwe jest określenie wartości świadczenia na niego przypadającego.

Wnioskodawca przywołał treść art. 12 ust. 1, art. 11 ust. 1 oraz art. 11 ust. 2a ustawy opodatku dochodowym od osób fizycznych. Wskazał, iż w myśl obowiązujących przepisów ustalanie wartości świadczeń, które nie są wyrażone w pieniądzu odbywa się w oparciu o reguły określone w art. 12 ust. 2 i 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, który to odsyła do zasad ustalania wartości przychodu określonych w art. 11 ust. 2-2b ustawy.

Ponadto wskazał, iż jak wynika z treści zawartej przez Spółkę umowy - pracownik uzyskuje prawo do korzystania z usług medycznych, z których może, ale nie musi korzystać. Zatem, zdaniem wnioskodawcy, stosując podstawą metodę wykładni - wykładnię literalną należy wywieść wniosek, że warunkiem opodatkowania świadczeń medycznych (stanowiących świadczenia nieodpłatne) jest ich faktyczne otrzymanie przez podatnika oraz wyliczenie wartości tych usług. Fakt uzyskania przez pracownika prawa do skorzystania z usług medycznych nie może być uznany za równoznaczny ze skorzystaniem z prawa do usługi medycznej. W sytuacji, gdy pracownik w danym miesiącu nie skorzysta z usługi medycznej, nie nastąpi po stronie pracownika przysporzenie w postaci świadczenia nieodpłatnego, a zatem nie powstanie po stronie pracownika przychód. Zatem w przypadku świadczeń nieodpłatnych opodatkowaniu może podlegać tylko przychód rzeczywiście otrzymany, a nie możliwy do otrzymania, w rezultacie o przychodzie pracownika można by mówić, gdyby korzystał z postawionych do dyspozycji świadczeń medycznych, a ponadto możliwe byłoby ustalenie wartości tego świadczenia według określonych metod.

Z powyższych względów, zdaniem wnioskodawcy, należy stwierdzić, że wartość świadczeń medycznych nie stanowi przychodu pracownika.

W uzupełnieniu wniosku wnioskodawca wskazał, iż jego stanowisko w zakresie objęcia pracowników świadczeniami medycznymi dotyczy również świadczeń z tytułu ubezpieczenia grupowego. W obu przypadkach bowiem pracownik nie otrzymuje świadczenia, ale jedynie gotowość do spełnienia świadczeń, zatem przychód w obu przypadkach powstanie dopiero w momencie skorzystania przez pracownika ze świadczenia. W przypadku ubezpieczenia grupowego na życie, również nie można zindywidualizować wartości świadczenia, gdyż składka opłacana tytułem wynagrodzenia przewidzianego w umowie obejmuje łącznie świadczenia medyczne i ubezpieczenie na życie, dodatkowo jej wysokość nie zależy od rzeczywistego skorzystania z pracownika z usług, ale jest opłacana ryczałtem. Podobnie jak w przypadku świadczeń medycznych, także w stosunku do ubezpieczenia na życie ustalanie wartości świadczeń będzie się odbywało w taki sam sposób. Wnioskodawca stwierdził, iż warunkiem opodatkowania świadczeń medycznych (stanowiących świadczenia nieodpłatne) jest ich faktyczne otrzymanie przez podatnika oraz wyliczenie wartości tych usług. Fakt uzyskania przez pracownika prawa do skorzystania z ubezpieczenia nie może być uznany za równoznaczny ze skorzystaniem z tego prawa, gdyż podobnie jak w przypadku świadczeń medycznych musi wystąpić przesłanka umożliwiająca korzystanie ze świadczeń, w przypadku świadczeń medycznych np. choroba pracownika, a w przypadku ubezpieczenia na życie – śmierć pracownika. W sytuacji, gdy przesłanka do skorzystania ze świadczenia nie nastąpi, to po stronie pracownika nie nastąpi przysporzenie w postaci świadczenia nieodpłatnego, a zatem nie powstanie po stronie pracownika przychód.

O przychodzie pracownika można byłoby mówić wtedy, gdyby korzystał z postawionych do dyspozycji świadczeń medycznych i ubezpieczenia na życie, a ponadto możliwe byłoby ustalenie wartości tego świadczenia według określonych metod. Reasumując wnioskodawca stwierdził, iż w jego ocenie wartość świadczeń z tytułu ubezpieczenia na życie, analogicznie jak w przypadku świadczeń medycznych nie stanowi przychodu pracownika.

Na tle przedstawionego stanu faktycznego stwierdzam co następuje:

Zgodnie z zasadą powszechności opodatkowania wyrażoną w art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2000r. Nr 14, poz. 176 ze zm.) opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

W myśl art. 10 ww. ustawy źródłami przychodów są m.in. stosunek służbowy, stosunek pracy, w tym spółdzielczy stosunek pracy, członkostwo w rolniczej spółdzielni produkcyjnej lub innej spółdzielni zajmującej się produkcją rolną, praca nakładcza, emerytura lub renta.

Stosownie do art. 12 ust. 1 ww. ustawy podatkowej, za przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za nie wykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty, niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych.

Użyty powyżej zwrot „w szczególności” oznacza, że wymienione kategorie przychodów stanowią katalog otwarty. Przychodem ze stosunku pracy i stosunków pokrewnych są więc wszelkiego rodzaju wypłaty i świadczenia skutkujące u podatnika powstaniem przysporzenia majątkowego, mające swoje źródło w łączącym pracownika z pracodawcą stosunku pracy lub stosunku pokrewnym.

Jak wynika z postanowień art. 12 ust. 3 ww. ustawy, wartość pieniężną innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych ustala się według zasad określonych w art. 11 ust. 2-2b.

Przepis art. 11 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych stanowi, iż przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9 i 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, art. 19 i art. 20 ust. 3, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń. Przy tym, wartość pieniężną innych nieodpłatnych świadczeń ustala się – jeżeli przedmiotem świadczeń są usługi zakupione – według cen zakupu (art. 11 ust. 2a pkt 2 ww. ustawy).

Stosownie do treści art. 31 ww. ustawy osoby fizyczne, osoby prawne oraz jednostki organizacyjne nie posiadające osobowości prawnej, zwane dalej „zakładami pracy”, są obowiązane jako płatnicy obliczać i pobierać w ciągu roku zaliczki na podatek dochodowy od osób, które uzyskują od tych zakładów przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej lub spółdzielczego stosunku pracy, (…).

Natomiast zgodnie z art. 21 ust. 1 pkt 11 ww. ustawy, wolne od podatku dochodowego są świadczenia rzeczowe i ekwiwalenty za te świadczenia, przysługujące na podstawie przepisów o bezpieczeństwie i higienie pracy, jeżeli zasady ich przyznawania wynikają z odrębnych ustaw lub przepisów wykonawczych wydanych na podstawie tych ustaw.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, iż wnioskodawca zawarł umowę grupowego ubezpieczenia na życie i zdrowie w ramach której kontrahent Spółki w zamian za wynagrodzenie, zobowiązał się do ubezpieczenia pracowników od śmierci oraz zapewnienia usług medycznych dla pracowników i ich rodzin. Opłacana przez wnioskodawcę składka ma formę ryczałtu i obejmuje łącznie świadczenia medyczne i ubezpieczenie na życie. Wysokość wynagrodzenia z tytułu zakupionych usług uzależniona jest od ilości osób objętych ubezpieczeniem i stanowi iloczyn kwoty określonej w umowie za każdego ubezpieczonego (pracownicy i ich rodziny) i liczby ubezpieczonych.

Jeżeli zatem pracodawca ponosi na rzecz pracowników koszt objęcia ich ubezpieczeniem na życie oraz zapewnienia pracownikom i ich rodzinom usług medycznych, wówczas łączna wartość kosztów poniesionych przez zakład pracy przypadająca na pracownika stanowi przychód ze stosunku pracy dla pracownika. Jedynie koszty opieki medycznej wynikające z obowiązkowej opieki z zakresu medycyny pracy i koszty profilaktycznej opieki niezbędnej z uwagi na warunki pracy, nie stanowią przychodu ze stosunku pracy zgodnie z art. 21 ust. 1 pkt 11 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Tego rodzaju usługi zostały jednak objęte odrębną umową, jaką Spółka zawarła ze świadczeniodawcą. Umowa będąca przedmiotem zapytania nie obejmuje zatem usług z zakresu medycyny pracy.

Nie można się zgodzić z twierdzeniem wnioskodawcy, że warunkiem opodatkowania przychodu uzyskanego przez pracowników z tytułu ubezpieczenia na życie oraz zapewnienia świadczeń medycznych - jest faktyczne otrzymanie świadczenia przez podatnika (lub członka rodziny) oraz wyliczenie jego wartości, bowiem jak twierdzi wnioskodawca, opodatkowaniu może podlegać tylko przychód rzeczywiście otrzymany, a nie możliwy do otrzymania.

Należy zauważyć, iż o powstaniu przychodu ze stosunku pracy nie przesądza fakt skorzystania przez pracownika z konkretnej usługi objętej ubezpieczeniem, lecz sam fakt objęcia pracownika ubezpieczeniem na życie oraz nieobowiązkową opieką medyczną. Jest to bowiem nieodpłatne świadczenie, którego wartość ustala się według cen jego zakupu. Objęcie pracowników ubezpieczeniem sprawia, iż uzyskują oni korzyść, za którą nie zapłacili. Korzyści tej nie byłoby, gdyby pracownik musiał sam zawrzeć umowę ubezpieczenia na życie i zdrowie i ponieść jej koszty.

Organ podatkowy zwraca uwagę na fakt, że skoro pracodawca wykupuje dla pracowników wspomniane ubezpieczenie, to znaczy, że oferuje pracownikowi dodatkowe świadczenie. Dzięki temu pracownik może korzystać z dodatkowego ubezpieczenia i opieki. Nie ma przecież zakazu zawierania przez osoby fizyczne umów ubezpieczenia i umów o usługi medyczne ze świadczeniodawcami oferującymi takie usługi. Osoba fizyczna ma prawo zapewnić sobie w ten sposób dodatkowe świadczenia. Gdy okaże się, że w okresie objętym zawartą umową nie skorzystała z żadnych świadczeń medycznych oczywiste jest, że nie będzie mogła się domagać zwrotu poniesionych za zawarcie umowy kosztów. Umowa obejmuje swoim zakresem tą właśnie gotowość spełnienia świadczeń. Skoro zatem przedmiotem umowy jest już sama gotowość do realizacji świadczenia i ona jest podstawową korzyścią płynącą z dodatkowej opieki, to nie można tej korzyści sprowadzać wyłącznie do wykorzystanego świadczenia. Pakiet medyczny, który otrzymują pracownicy (i członkowie ich rodzin) posiada dodatkową, wymierną dla nich atrakcyjność.

Podobnie sytuacja przedstawia się z ubezpieczeniem na życia. Nie do zaakceptowania jest stanowisko wnioskodawcy, ze skorzystanie ze świadczenia jakie oferuje pracodawca w ramach ubezpieczenia na życie nastąpi dopiero z chwilą śmierci pracownika. Pamiętać należy, iż na podstawie art. 805 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964r. Kodeks cywilny (Dz. U. z 1964r. Nr 16, poz. 93 ze zm.) przez umowę ubezpieczenia należy rozumieć umowę, w której ubezpieczyciel zobowiązuje się w zakresie działalności swojego przedsiębiorstwa, spełnić określone świadczenie w razie zajścia przewidzianego w umowie wypadku, a ubezpieczający zobowiązuje się zapłacić składkę. Przy ubezpieczeniu osobowym świadczenie ubezpieczyciela polega w szczególności na zapłacie określonej sumy pieniężnej, renty lub innego świadczenia w razie zajścia przewidzianego w umowie wypadku w życiu osoby ubezpieczonej (art. 805 § 2 pkt 2 ww. ustawy). Celem umowy ubezpieczenia jest więc udzielenie ubezpieczonemu ochrony na wypadek określonego w umowie ryzyka, w zamian za zapłatę składki. Funkcja ochronna jest istotą każdej umowy ubezpieczenia. Z tej właśnie przyczyny w przedmiotowej sprawie decydujące znaczenie ma przede wszystkim fakt, kto jest chroniony (ubezpieczony) na podstawie zawartej umowy. Stosownie bowiem do przepisów art. 808 § 1 Kodeksu cywilnego ubezpieczający może zawrzeć umowę ubezpieczenia na cudzy rachunek.

Jak wynika ze złożonego wniosku Spółka dokonała ubezpieczenia pracowników, zatem ci pracownicy są objęci ochroną na wypadek określonego w umowie ubezpieczenia ryzyka. W takiej sytuacji niewątpliwie korzyścią majątkową dla pracownika będzie zyskanie ochrony płynącej z umowy ubezpieczeniowej przy jednoczesnym nie ponoszeniu wydatków na uzyskanie tej ochrony. Pracownik otrzyma bowiem ubezpieczenie na życie nie będąc zobowiązanym do zapłaty składki, która jest przecież warunkiem objęcia ubezpieczeniem. Korzyść nie wystąpi zatem dopiero w momencie zaistnienia zdarzenia objętego ubezpieczeniem, czyli jak twierdzi Spółka – śmierci pracownika - ale już w chwili, kiedy to Spółka ponosi koszt składki ubezpieczeniowej mającej zapewnić w razie śmierci pracownika wypłatę świadczenia. W konsekwencji kwota składki ubezpieczeniowej, pokrywana przez pracodawcę za pracowników, powinna być zakwalifikowana do przychodów ze stosunku pracy w momencie uzyskania przez pracowników korzyści w postaci objęcia ochroną wynikającą z polisy ubezpieczeniowej. Ustalenie, jakim osobom przysługują przysporzenia majątkowe z tytułu opłacanej składki, nie będzie budzić wątpliwości gdyż wnioskodawca jak sam wskazał musi przedstawić ubezpieczycielowi wykaz osób, za które przekazana będzie składka.

Nie można również zgodzić się z twierdzeniem wnioskodawcy, iż cena zakupu usług medycznych dla poszczególnego pracownika nie jest znana, a więc niemożliwe jest określenie wartości świadczenia na niego przypadającego i tym samym możliwość jego opodatkowania.

Ryczałtowy sposób opłacania przez pracodawcę kosztów związanych z ubezpieczeniem na życie oraz opieką medyczną nie stanowi przeszkody w ustaleniu wartości świadczenia przypadającego na każdego uprawnionego pracownika. Wnioskodawca sam wskazał, iż cyklicznie przekazuje kontrahentowi listy osób uprawnionych do korzystania z usług, poza tym zna globalną wartość zakupionej usługi. Zatem posiada on informację jaki jest koszt świadczenia przypadający na danego pracownika.

Podkreślenia wymaga, iż w przypadku ryczałtowej formy dokonywania rozliczeń, fakt skorzystania lub nie skorzystania przez uprawnioną osobę w danym miesiącu z usługi medycznej, pozostaje bez wpływu na sposób opodatkowania przedmiotowych świadczeń.

Będąc osobą uprawnioną do świadczeń medycznych objętych usługą, pracownik w danym okresie może np. nie skorzystać z żadnych usług lub też skorzystać z usług o faktycznej wartości daleko wykraczających poza odpłatność ryczałtową. Ilość faktycznie wykorzystanych usług przez pracownika nie wpływa na wysokość odpłatności ustalonej w sposób ryczałtowy. Wartość ta jest stała i jest ponoszona za gotowość świadczenia usług objętych pakietem na rzecz konkretnego pracownika, w okresie za który została zapłacona.

W związku z tym, przychodem nie będzie wartość rzeczywiście skonsumowanych usług medycznych, lecz wartość świadczenia uzyskiwanego przez pracownika, jakim jest możliwość skorzystania z takich usług.

Należy podkreślić, iż usługa objęcia pracowników ubezpieczeniem na życie oraz opieką medyczną, finansowana pracownikom przez pracodawcę, jest powszechna na polskim rynku i odpłatność z tego tytułu wynika z faktu objęcia ubezpieczeniem i opieką medyczną, a nie z faktu korzystania z konkretnych świadczeń. Tego typu umowy polegają z jednej strony na przekazaniu świadczenia pieniężnego, a z drugiej na objęciu pracownika ubezpieczeniem i przyrzeczeniu zapewnienia opieki medycznej w razie takiej potrzeby. W związku z tym pracownik, gdyby nie otrzymał przedmiotowego świadczenia od Spółki, mógłby indywidualnie zawrzeć taką umowę, ponosząc z tego tytułu wydatek.

Reasumując należy stwierdzić, że cena zakupu przez pracodawcę usługi objęcia pracowników grupowym ubezpieczeniem na życie i zdrowie będzie stanowić dla pracownika przychód w rozumieniu przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. W związku z powyższym wartość tej usługi stanowi przychód ze stosunku pracy, o którym mowa w art. 12 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. W konsekwencji wartość świadczenia opłaconego za pracownika pracodawca ma obowiązek doliczyć do wynagrodzenia pracownika wypłaconego w danym miesiącu i odprowadzić zaliczkę na podatek dochodowy, według zasad przewidzianych dla opodatkowania przychodów ze stosunku pracy, zgodnie z przepisami art. 31, 32 i 38 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Wobec powyższego stanowisko wnioskodawcy należało uznać za nieprawidłowe.

Ponadto odnosząc się do przywołanego przez wnioskodawcę wyroków Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego z dnia 27 kwietnia 2009r. sygn. akt III SA/Wa 11/09; z dnia 20 stycznia 2009r. sygn. akt III SA/Wa 1916/2008 i z dnia 11 września 2008r. sygn. akt III SA/Wa 475/2008 należy stwierdzić, że powołane wyroki dotyczą konkretnej sprawy podatnika osądzonej w określonym stanie faktycznym i w tej sprawie rozstrzygnięcie w nim zawarte jest wiążące. Natomiast wyroki te nie są wiążące dla organu wydającego przedmiotowa interpretację, gdyż wyroki sądowe nie są źródłami prawa. Powyższe twierdzenie odnosi się również do powołanego przez wnioskodawcę pisma Naczelnika Pierwszego Mazowieckiego Urzędu Skarbowego w Warszawie z dnia 8 lutego 2006r.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistniałego zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie, ul. Rakowicka 10, 31-511 Kraków po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.