INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy, działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 7 sierpnia 2009 r. (data wpływu 10 sierpnia 2009 r.), uzupełnionym w dniu 29 października 2009 r., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie okresu, za który przysługuje prawo do odliczenia podatku naliczonego z tytułu importu usług leasingu maszyn dziewiarskich – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 10 sierpnia 2009 r. został złożony wniosek, uzupełniony w dniu 29 października 2009 r., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie okresu, za który przysługuje prawo do odliczenia podatku naliczonego z tytułu importu usług leasingu maszyn dziewiarskich.

W przedmiotowym wniosku, oraz jego uzupełnieniu, przedstawiono następujący stan faktyczny.

Spółka użytkuje maszyny dziewiarskie na podstawie umowy leasingu zawartej z leasingodawcą duńskim. Leasingowane maszyny wykorzystywane są wyłącznie do czynności opodatkowanych. Umowa określa m.in. termin płatności, który przypada w ostatnim dniu miesiąca, po wykonaniu usługi w danym miesiącu. Spółka z tytułu nabycia ww. usługi jest podmiotem zobowiązanym - na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 4 ustawy o podatku od towarów i usług - do rozliczenia tego podatku. Zgodnie z art. 106 ust. 7 ww. ustawy, Spółka wystawia fakturę wewnętrzną, w której wykazuje kwotę podatku. Faktura sporządzana jest z chwilą powstania obowiązku podatkowego z tytułu importu usług, tj. z upływem terminu płatności za dany miesiąc (art. 19 ust.13 pkt 4 ustawy).

W myśl przepisu art. 86 ust. 10 pkt 2 ustawy, prawo do odliczenia podatku naliczonego z tytułu powyższych czynności (importu usług) przysługuje w rozliczeniu za okres, w którym powstał obowiązek podatkowy w podatku należnym. Wobec powyższego Spółka w deklaracji VAT-7 za dany miesiąc wykazuje kwotę podatku należnego, która stanowi jednocześnie kwotę podatku naliczonego podlegającą odliczeniu.

Zgodnie z zawartą umową, płatność za usługę leasingową następuje w postaci kompensaty rozrachunków - jako jednej z form regulowania wzajemnych wierzytelności - z wykonanymi na rzecz firmy duńskiej usługami na majątku ruchomym. W dniu 31 lipca 2008 r. nastąpiła kompensata rozrachunków za usługi leasingowe za miesiąc lipiec 2008 r. oraz część niewykonanych jeszcze usług leasingowych, które dotyczyły miesiąca sierpnia 2008 r., z należnościami za świadczone przez Spółkę w lipcu 2008 r., usługi na towarze ruchomym. Rozliczenie nastąpiło w przelewie od duńskiego kontrahenta (wyciąg bankowy z dnia 31 lipca 2008 r.). Art. 19 ust. 11 ustawy stanowi, iż z chwilą otrzymania części należności przed wykonaniem usługi, obowiązek podatkowy powstaje od tej części. Powstanie obowiązku podatkowego wiąże się z koniecznością wystawienia faktury. W związku z powyższym Spółka, w celu udokumentowania zaliczkowo - za część usług sierpniowych - skompensowanej w dniu 31 lipca 2008 r. kwoty - przed wykonaniem usługi i przed upływem terminu płatności wyznaczonym na 31 sierpnia 2008 r. - wystawiła w dniu 31 lipca 2008 r. fakturę wewnętrzną (data uznania rachunku bankowego). Spółka przekazała podatek należny do Urzędu Skarbowego na podstawie deklaracji VAT-7 za lipiec 2008 r., ale nie skorzystała z prawa do odliczenia podatku naliczonego.

W uzupełnieniu wniosku z dnia 28 października 2009 r. Spółka podała informacje na temat rozliczeń rozrachunków z firmą duńską w miesiącu lipcu 2008 r.

• przedpłata na usługi na majątku ruchomym, dokonana na rachunek bankowy Spółki w dniu 27 czerwca 2008 r., na którą wystawiono fakturę VAT UE z 27 czerwca 2008 r., wyniosła 100.000 DKK.

* część przedpłaty dotycząca usług na majątku ruchomym, na które kontrahent wyznaczył datę wysyłki na 26 lipca 2006 r.

• zgodnie z umową leasingową, kontrahent ma prawo na poczet zapłaty za usługi leasingowe potrącić, w ramach kompensaty, 20% wartości usług na majątku ruchomym wykonanych w danym miesiącu (142.215,95 DKK x 20% = 28.443,19 DKK)

Zgodnie z powyższym rozliczeniem za usługi uszlachetniania wykonane w lipcu 2008 r. Spółka winna była otrzymać 92.215,95 DKK, zaś zobowiązanie za usługi leasingowe za ten sam okres wyniosło 31.968,57 DKK. Część tego zobowiązania (16.681,05 DKK) - w ramach kompensaty rozrachunków - leasingodawca potrącił na początku lipca 2008 r., przy okazji regulowania należności za usługi na majątku ruchomym wykonane w trzeciej dekadzie czerwca 2008 r. Do uregulowania pozostało 15.287,52 DKK (31.968,57 - 16.681,05 = 15.287,52 DKK). Kwotę tę kontrahent duński potrącił regulując należności za usługi na majątku ruchomym za lipiec 2008 r., tj. na rachunek bankowy Spółki wpłynęła w dniu 31 lipca 2008 r. kwota 63.772,77 DKK. Potrącenie w ramach kompensaty rozrachunków wyniosło więc 28.443,16 DKK (92,215,95 - 63.772,77 = 28.443,18 DKK) i obejmowało zarówno końcowe rozliczenie za usługi leasingowe wykonane w lipcu 2008 r. (15.287,52 DKK), jak również kwotę zaliczkową 13.155,66 DKK (28.443,18 - 15.287,52 = 13.155,66 DKK), na którą w tej dacie, zgodnie z przepisami ustawy o podatku od towarów i usług, wystawiona została faktura VAT (wewnętrzna).

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy Spółka miała prawo odliczyć podatek naliczony z faktury wewnętrznej wystawionej w miesiącu lipcu 2008 r., kiedy została dokonana - w ramach kompensaty rozrachunków - przedpłata na import usług leasingowych, dotyczących następnego miesiąca, tj. sierpnia 2008 r., w związku z faktem, iż w odniesieniu do tej przedpłaty powstał wcześniejszy obowiązek podatkowy w miesiącu lipcu 2008 r....

Zdaniem Wnioskodawcy, w rozpatrywanym przypadku termin wykonania usług leasingowych nie miał znaczenia, a Spółka mogła dokonać odliczenia podatku naliczonego w dacie powstania obowiązku podatkowego, tj. w dacie zaliczkowo rozliczonej kwoty na poczet przyszłych usług. Spółka wskazała, że kwestię momentu powstania obowiązku podatkowego regulują przepisy art. 19 ust. 11 oraz art. 19 ust. 13 pkt 4 ustawy o podatku od towarów i usług.

Podkreśliła, że ustawodawca wprowadził pewne wyjątki od podstawowej zasady, zgodnie z którą prawo do odliczenia powstaje z chwilą nabycia prawa do rozporządzania towarem lub z chwilą wykonania usługi. Z treści art. 86 ust. 12a ustawy wynika, iż wyjątki te dotyczą m. in. faktur dokumentujących czynności, w odniesieniu do których obowiązek podatkowy powstaje na podstawie art. 19 ust. 13 pkt 4, a więc w przypadku świadczenia usług leasingu. Spółka zamierza skorzystać z przepisu art. 86 ust. 13 ustawy i obniżyć kwotę podatku należnego przez dokonanie korekty deklaracji podatkowej.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z dyspozycją art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.), opodatkowaniu tym podatkiem podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Art. 8 ust. 1 ww. ustawy stanowi, iż przez świadczenie usług rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (…).

Pojęcie importu usług zostało zdefiniowane w art. 2 pkt 9 ustawy, jako świadczenie usług, z tytułu wykonania których podatnikiem jest usługobiorca, o którym mowa w art. 17 ust. 1 pkt 4.

Zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 4 ustawy, w brzmieniu obowiązującym do 30 listopada 2008 r., podatnikami są również osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne będące usługobiorcami usług świadczonych przez podatników posiadających siedzibę lub miejsce zamieszkania albo pobytu poza terytorium kraju.

Natomiast w myśl ust. 2 powołanego artykułu, ust. 1 pkt 4 i 5 nie stosuje się w przypadku świadczenia usług i dostawy towarów, od których podatek należny został rozliczony przez usługodawcę lub dokonującego dostawy towarów na terytorium kraju, z wyłączeniem świadczenia usług określonych w art. 27 ust. 3 lub art. 28 ust. 3, 4, 6 i 7 oraz dostawy gazu w systemie gazowym lub energii elektrycznej w systemie elektroenergetycznym, dla których w każdym przypadku podatnikiem jest usługobiorca lub nabywca towarów.

Ustęp 3 powołanego wyżej artykułu do 30 listopada 2008 r. brzmiał: w przypadkach wymienionych w art. 27 ust. 3 przepis ust. 1 pkt 4 stosuje się, jeżeli usługobiorcą jest podatnik, o którym mowa w art. 15, posiadający siedzibę, stałe miejsce prowadzenia działalności lub stałe miejsce zamieszkania na terytorium kraju.

W art. 27 ust. 3 ustawy wskazano, iż w przypadku gdy usługi, o których mowa w ust. 4, są świadczone na rzecz:

1. osób fizycznych, osób prawnych oraz jednostek organizacyjnych niemających osobowości prawnej, posiadających siedzibę lub miejsce zamieszkania na terytorium państwa trzeciego, lub
2. podatników mających siedzibę lub miejsce zamieszkania na terytorium Wspólnoty, ale w kraju innym niż kraj świadczącego usługę

• miejscem świadczenia tych usług jest miejsce, gdzie nabywca usługi posiada siedzibę, stałe miejsce prowadzenia działalności, dla którego dana usługa jest świadczona, a w przypadku braku stałego miejsca prowadzenia działalności, stały adres lub miejsce zamieszkania.

Ww. regulacja ma zastosowanie m. in. do usług wymienionych w art. 27 ust. 4 pkt 6 ustawy, tj. wynajmu, dzierżawy lub innych o podobnym charakterze, których przedmiotem są rzeczy ruchome, z wyjątkiem środków transportu.

Zasady obniżania podatku należnego zostały uregulowane w treści art. 86 ustawy o podatku od towarów i usług. Zgodnie z ust. 1 wskazanego artykułu, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Stosownie do zapisów ust. 2 pkt 4 tego artykułu, kwotę podatku naliczonego stanowi, z zastrzeżeniem ust. 3-7, suma kwot podatku określonych w fakturach otrzymanych przez podatnika, kwota podatku należnego od importu usług, kwota podatku należnego od dostawy towarów, dla której podatnikiem jest ich nabywca, oraz kwota podatku należnego z tytułu wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów.

Art. 86 ust. 10 pkt 2 ustawy stanowi, że prawo do obniżenia kwoty podatku należnego powstaje w przypadkach, o których mowa w ust. 2 pkt 4 - w rozliczeniu za okres, w którym powstał obowiązek podatkowy w podatku należnym u nabywcy odpowiednio od importu usług lub wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów lub od dostawy towarów, dla której podatnikiem jest nabywca.

Należy nadmienić, iż zgodnie z ust. 11 omawianego artykułu, w brzmieniu obowiązującym do 30 listopada 2008 r., jeżeli podatnik nie dokona obniżenia kwoty podatku należnego w terminach określonych w ust. 10, może obniżyć kwotę podatku należnego w deklaracji podatkowej za następny okres rozliczeniowy.

W myśl art. 86 ust. 12 ustawy, w brzmieniu obowiązującym do ww. daty, w przypadku otrzymania faktury, o której mowa w ust. 2 pkt 1 lit. a) lub lit. c), przed nabyciem prawa do rozporządzania towarem jak właściciel albo przed wykonaniem usługi, z wyłączeniem przypadków, gdy faktura dokumentuje czynności, od których obowiązek podatkowy powstał zgodnie z art. 19 ust. 13 pkt 1, 2, 4, 7, 9-11 - prawo do obniżenia kwoty podatku należnego powstaje z chwilą nabycia prawa do rozporządzania towarem lub z chwilą wykonania usługi.

Jeżeli podatnik nie dokonał obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego w terminach, o których mowa w ust. 10, 11, 12, 16 i 18, może on obniżyć kwotę podatku należnego przez dokonanie korekty deklaracji podatkowej za okres, w którym wystąpiło prawo do obniżenia podatku należnego, nie później jednak niż w ciągu 5 lat, licząc od początku roku, w którym wystąpiło prawo do obniżenia podatku należnego (art. 86 ust. 13 ustawy).

Jak wynika z wyżej cytowanych przepisów, prawo do odliczenia podatku naliczonego z tytułu importu usług powiązano z okresem rozliczeniowym, w którym powstał obowiązek podatkowy w podatku należnym od tej czynności (importu usług).

W myśl ogólnej reguły wyrażonej w art. 19 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą wydania towaru lub wykonania usługi, z zastrzeżeniem ust. 2-21, art. 14 ust. 6, art. 20 i art. 21 ust. 1.

Natomiast jeżeli dostawa towaru lub wykonanie usługi powinny być potwierdzone fakturą, to zgodnie z ust. 4 tego artykułu, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą wystawienia faktury, nie później jednak niż w 7. dniu, licząc od dnia wydania towaru lub wykonania usługi.

Z kolei w ust. 11 powołanego przepisu postanowiono, iż jeżeli przed wydaniem towaru lub wykonaniem usługi otrzymano część należności, w szczególności: przedpłatę, zaliczkę, zadatek, ratę, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą jej otrzymania w tej części.

Ustawodawca odmiennie ukształtował moment powstania obowiązku podatkowego w odniesieniu do świadczenia na terytorium kraju usług najmu, dzierżawy, leasingu lub usług o podobnym charakterze, a także usług ochrony osób oraz usług ochrony, dozoru i przechowywania mienia, usług w zakresie pośrednictwa ubezpieczeniowego oraz usług stałej obsługi prawnej i biurowej, uzależniając go od chwili otrzymania całości lub części zapłaty, nie później jednak niż z upływem terminu płatności określonego w umowie lub fakturze (art. 19 ust. 13 pkt 4).

Powyższe oznacza, że w odniesieniu do czynności, które zostały wymienione w treści przepisu art. 13 ust. 4 ustawy, dla powstania obowiązku podatkowego znaczenie ma otrzymanie części lub całości zapłaty, ale tylko wówczas, gdy płatność za usługę nastąpi w terminie wcześniejszym niż termin płatności określony w umowie lub na fakturze. Wraz z upływem terminu płatności określonego w umowie lub na fakturze, obowiązek podatkowy powstaje niezależnie od tego, czy zapłaty dokonano, czy nie.

Jednocześnie zastrzeżono, iż w przypadkach określonych w ust. 10, 13 pkt 2-5 i 7-10 otrzymanie części zapłaty (ceny) lub części wkładu budowlanego i mieszkaniowego powoduje powstanie obowiązku podatkowego w tej części (art. 19 ust. 15 ustawy).

Na mocy art. 19 ust. 19 ustawy, przepisy ust. 1, 4, 5, 11, 13 pkt 1 lit. b i c, pkt 2, 4 i 7-9 oraz ust. 14-16 stosuje się odpowiednio do importu usług.

Zgodnie z zapisem art. 29 ust. 1 ustawy, podstawą opodatkowania jest obrót, z zastrzeżeniem ust. 2-22, art. 30-32, art. 119 oraz art. 120 ust. 4 i 5. Obrotem jest kwota należna z tytułu sprzedaży, pomniejszona o kwotę należnego podatku. Kwota należna obejmuje całość świadczenia należnego od nabywcy. Obrót zwiększa się o otrzymane dotacje, subwencje i inne dopłaty o podobnym charakterze mające bezpośredni wpływ na cenę (kwotę należną) towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika, pomniejszone o kwotę należnego podatku.

W myśl ust. 2 tego artykułu, w przypadku, gdy pobrano zaliczki, zadatki, przedpłaty lub raty, obrotem jest kwota otrzymanych zaliczek, zadatków, przedpłat lub rat, pomniejszona o przypadającą od nich kwotę podatku. Dotyczy to również otrzymanych zaliczek na dotacje, subwencje i na inne dopłaty o podobnym charakterze.

Natomiast w świetle ust. 4 wskazanego artykułu (obowiązującego do dnia 30 listopada 2008 r.) obrót zmniejsza się o kwoty udokumentowanych, prawnie dopuszczalnych i obowiązkowych rabatów (bonifikat, opustów, uznanych reklamacji i skont) i o wartość zwróconych towarów, zwróconych kwot nienależnych w rozumieniu przepisów o cenach oraz zwróconych kwot dotacji, subwencji i innych dopłat o podobnym charakterze, a także kwot wynikających z dokonanych korekt faktur.

Stosownie do zapisu art. 106 ust. 7 ustawy, w przypadku czynności wymienionych w art. 7 ust. 2 i art. 8 ust. 2, wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów, dostawy towarów, dla której podatnikiem jest ich nabywca, oraz importu usług wystawiane są faktury wewnętrzne; za dany okres rozliczeniowy podatnik może wystawić jedną fakturę dokumentującą te czynności dokonane w tym okresie. Faktury wewnętrzne są wystawiane także dla udokumentowania zwróconych kwot dotacji, subwencji i innych dopłat o podobnym charakterze.

Zgodnie z § 13 ust. 1 obowiązującego do dnia 30 listopada 2008 r. rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 25 maja 2005 r. w sprawie zwrotu podatku niektórym podatnikom, zaliczkowego zwrotu podatku, wystawiania faktur, sposobu ich przechowywania oraz listy towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 95, poz. 798 ze zm.), fakturę wystawia się nie później niż siódmego dnia od dnia wydania towaru lub wykonania usługi, z zastrzeżeniem § 14,15 i 15a.

W § 14 ust. 1 rozporządzenia wskazano, że jeżeli przed wydaniem towaru lub wykonaniem usługi otrzymano część lub całość należności, w szczególności: przedpłatę, zaliczkę, zadatek, ratę, fakturę wystawia się nie później niż siódmego dnia od dnia, w którym otrzymano część lub całość należności od nabywcy, z zastrzeżeniem ust. 2.

Fakturę wystawia się również nie później niż siódmego dnia od dnia, w którym pobrano przed wydaniem towaru lub wykonaniem usługi każdą kolejną część należności (zaliczkę, przedpłatę, zadatek lub ratę) - § 14 ust. 2 rozporządzenia.

Natomiast przepis § 15 ust. 1 ww. rozporządzenia przewiduje, że w przypadkach określonych w art. 19 ust. 10 i ust. 13 pkt 1-5 i 7-11 ustawy, fakturę wystawia się nie później niż z chwilą powstania obowiązku podatkowego, przy czym stosownie do ust. 2 tego paragrafu faktury, o których mowa w ust. 1 nie mogą być wystawione wcześniej niż 30. dnia przed powstaniem obowiązku podatkowego.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że Spółka użytkuje maszyny dziewiarskie na podstawie umowy leasingu zawartej z leasingodawcą duńskim. Termin płatności raty za dany miesiąc przypada w ostatnim dniu tego miesiąca. Jednocześnie strony postanowiły, że zobowiązanie z tego tytułu może być regulowane poprzez kompensatę należności Spółki z tytułu wykonanych usług uszlachetniania. Z zaprezentowanego w uzupełnieniu wniosku zestawienia rozrachunków wynika, iż w dniu 31 lipca 2008 r. Jej rachunek bankowy uznano kwotą 63.772,77 DKK. Łączna wartość wykonanych w lipcu 2008 r. usług uszlachetniania (czyli wierzytelność Spółki) wyniosła 142.215,95 DKK, co zostało udokumentowane 4 fakturami VAT, natomiast zobowiązanie Spółki z tytułu leasingu opiewało na wartość 31.968,57 DKK. Spółka wskazała, że rozliczenie rozrachunków z dnia 31 lipca 2008 r. obejmowało wartość świadczonych przez nią w lipcu 2008 r. usług na majątku ruchomym, wartość świadczonej na Jej rzecz usługi leasingu za miesiąc lipiec 2008 r. oraz część niewykonanej jeszcze usługi leasingu dotyczącej miesiąca sierpnia 2008 r. Z uwagi na fakt, iż termin płatności raty za miesiąc sierpień 2008 r. przypadał na ostatni dzień tego miesiąca uznano, iż powstała nadpłata w wysokości 13.155,66 DKK, którą potraktowano jako zaliczkę na poczet niewykonanej jeszcze usługi leasingu za miesiąc sierpień 2008 r. W związku z powyższym w dniu 31 lipca 2008 r. Spółka wystawiła fakturę wewnętrzną na ww. kwotę.

Zauważyć należy, że przepisy w zakresie podatku od towarów i usług nie zawierają definicji zaliczki (przedpłaty), jak również nie odnoszą się do zasad i sposobu dokonywania przez strony transakcji kompensat, czy potrąceń.

Zgodnie ze „Współczesnym słownikiem języka polskiego” pod red. Bogusława Dunaja (Wydawnictwo Langenscheidt Polska Sp. z o.o. – Warszawa 2007) „zaliczką” jest część pieniędzy wpłaconych lub wypłaconych na poczet czegoś, „zadatek” to należność wpłacana z góry jako gwarancja zapłacenia całej sumy, „przedpłata” - określona suma pieniędzy, stanowiąca część ceny towaru lub usługi, wpłacana z góry w celu uzyskania gwarancji zakupu lub wykonania usługi w określonym terminie, a „rata” to część należności wynikająca z rozłożenia ogólnej sumy w czasie. Z kolei „potrącenie” to część odjęta od należności, zwykle z tytułu zobowiązań jej odbiorcy, natomiast przez „kompensatę” należy rozumieć otrzymanie wyrównania finansowego (…), wyrównywanie roszczeń należności, wydatków (…).

Regulacje dotyczące potrącania wzajemnych wierzytelności zawierają przepisy ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 ze zm.). Zgodnie z art. 498 § 1 i 2 tej ustawy, gdy dwie osoby są jednocześnie względem siebie dłużnikami i wierzycielami, każda z nich może potrącić swoją wierzytelność z wierzytelności drugiej strony, jeżeli przedmiotem obu wierzytelności są pieniądze lub rzeczy tej samej jakości oznaczone tylko co do gatunku, a obie wierzytelności są wymagalne i mogą być dochodzone przed sądem lub przed innym organem państwowym. Wskutek potrącenia obie wierzytelności umarzają się nawzajem do wierzytelności niższej. W myśl art. 499 Kodeksu cywilnego, potrącenia dokonywa się przez oświadczenie złożone drugiej stronie. Oświadczenie ma moc wsteczną od chwili, kiedy potrącenie stało się możliwe.

Z powyższego wynika, że wygaśnięcie zobowiązania poprzez potrącenie wierzytelności może mieć miejsce jedynie w sytuacji, gdy dwa podmioty są jednocześnie względem siebie dłużnikami i wierzycielami, a obie wierzytelności są wymagalne. W ocenie tut. organu sytuacja taka nie miała miejsca w niniejszej sprawie, bowiem w chwili wystawienia faktury, mającej dokumentować zaliczkę na poczet usługi leasingu za miesiąc sierpień 2008 r., podmiot duński nie posiadał wobec Spółki wymagalnej wierzytelności mogącej być przedmiotem kompensaty. Przedstawione rozliczenie wskazuje, iż Spółka na dzień 31 lipca 2008 r. nie miała zobowiązana do uregulowania (nie miała długu) na rzecz firmy duńskiej. Brak wierzytelności oznacza z kolei brak możliwości potrącenia zobowiązania z tego tytułu. W konsekwencji kwota 13.155,66 DKK nie stanowiła zaliczki (przedpłaty), o której mowa w art. 29 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług, wobec czego wystawiona faktura wewnętrzna nie dała podstaw do odliczenia podatku. Z uwagi na powyższe stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za nieprawidłowe

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Olsztynie, ul. Emilii Plater 1, 10-562 Olsztyn, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.