INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z dnia 05 sierpnia 2009r. (data wpływu do tut. Biura – 13 sierpnia 2009r.), uzupełnionym w dniu 02, 04, 05 i 06 listopada 2009r., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego, dotyczącej m.in. podatku od czynności cywilnoprawnych w zakresie opodatkowania zbycia nieruchomości - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 13 sierpnia 2009r. wpłynął do tut. Biura ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej m.in. podatku od czynności cywilnoprawnych w zakresie opodatkowania zbycia nieruchomości.

Z uwagi na fakt, iż wniosek nie spełniał wymogów formalnych pismem z dnia 20 października 2009r. Znak: IBPP1/443-829/09/ES, IBPB II/1/436-216/09/MZ, IBPB II/2/415-828/09/MM wezwano do jego uzupełnienia. Wniosek uzupełniono w dniu 02, 04, 05 i 06 listopada 2009r.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Osoba fizyczna – przedsiębiorca od dnia 01 września 2001r. prowadził działalność gospodarczą. Działalność gospodarcza obejmuje usługi transportowe oraz naprawę samochodów i sprzedaż artykułów samochodowych. Upadły jest podatnikiem podatku od towarów i usług.

W dniu 27 września 2006r. ww. osoba zakupiła od sześciu osób posiadane przez nich udziały we własności nieruchomości, stanowiącej działkę gruntu o powierzchni 1854m2.

W wyniku nabycia wszystkich udziałów ww. osoba stała się jedynym właścicielem nieruchomości. Nieruchomość jest zabudowana budynkiem mieszkalnym, budynkiem garażu oraz budynkiem gospodarczym nadającymi się do rozbiórki. W dniu sporządzania aktu notarialnego część nieruchomości znajdowała się na terenie przeznaczonym na cele komunikacyjne w związku z rozbudową drogi, natomiast pozostała część nieruchomości znajdowała się na terenie przeznaczonym pod mieszkalnictwo jednorodzinne i usługi. Przeznaczenie nieruchomości do dnia składania wniosku o wydanie interpretacji nie uległo zmianie - dla działki nadal obowiązuje przeznaczenie MnU- tereny zabudowy mieszkaniowo - usługowej z wyjątkiem ok. 2m wąskiego pasa i zachodniego narożnika działki (ok. 5 m2), gdzie teren przeznaczony jest pod drogę.

Upadły nie podjął żadnych inwestycji na zakupionej nieruchomości, w szczególności nie służyła ona do prowadzenia przez niego działalności gospodarczej. Opisana wyżej nieruchomość stanowi jedyną ustaloną przez syndyka nieruchomość będącą własnością upadłego.

Obecnie Sąd Rejonowy w D. prowadzi dla nieruchomości księgę wieczystą.

W dniu 08 maja 2009r. Sąd Rejonowy w K. ogłosił upadłość obejmującą likwidację majątku ww. przedsiębiorcy. Na mocy postanowienia Sądu wnioskodawca został wyznaczony syndykiem masy upadłości.

Do zadań syndyka należy przede wszystkim likwidacja składników masy upadłości, poprzez m.in. sprzedaż rzeczy upadłego oraz wyegzekwowanie wierzytelności przysługujących upadłemu. Obecnie wnioskodawca sprzedaje wyposażenie warsztatu upadłego, w którym prowadził on działalność gospodarczą. W celu ustalenia wartości majątku upadłego została zlecona na podstawie preliminarza zatwierdzonego przez sędziego - komisarza postępowania upadłościowego wycena składników majątkowych przez biegłych rzeczoznawców.

W związku z powyższym zadano m.in. następujące pytanie:

Czy sprzedaż nieruchomości będzie podlegała podatkowi od czynności cywilnoprawnych...

Zdaniem wnioskodawcy, sprzedaż nieruchomości nie będzie podlegała podatkowi od czynności cywilnoprawnych na podstawie art. 2 pkt 3 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych. Na podstawie tego przepisu nie podlegają bowiem podatkowi umowy sprzedaży rzeczy w postępowaniu egzekucyjnym i upadłościowym.

W związku z powyższym do zapłaty podatku nie będzie zobowiązany podmiot, który w przyszłości dokona zakupu od syndyka nieruchomości (na podstawie art. 4 pkt 1 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych obowiązek podatkowy ciąży na kupującym).

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Na wstępie zaznacza się, iż przedmiotem niniejszej interpretacji jest ocena stanowiska wnioskodawcy w zakresie podatku od czynności cywilnoprawnych. Jednocześnie wyjaśnia się, że wniosek w pozostałej części, dotyczącej podatku od towarów i usług oraz podatku dochodowego od osób fizycznych zostanie rozstrzygnięty odrębnymi interpretacjami.

Przepis art. 1 ust. 1 ustawy z dnia 09 września 2000r. o podatku od czynności cywilnoprawnych (t.j. Dz. U. z 2007r. Nr 68, poz. 450 ze zm.) zawiera zamknięty katalog czynności podlegających opodatkowaniu tym podatkiem. Zgodnie z art. 1 ust. 1 pkt 1 lit. a) ww. ustawy podatkowi temu podlegają umowy sprzedaży oraz zamiany rzeczy i praw majątkowych.

Podatkowi od czynności cywilnoprawnych podlegają też zmiany ww. umów, jeżeli powodują one podwyższenie podstawy opodatkowania podatkiem od czynności cywilnoprawnych oraz orzeczenia sądów, w tym również polubownych, oraz ugody, jeżeli wywołują one takie same skutki prawne (art. 1 ust. 1 pkt 2 i 3 ww. ustawy).

Jednakże, na podstawie art. 2 pkt 3 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych, nie podlegają temu podatkowi umowy sprzedaży rzeczy w postępowaniu egzekucyjnym lub upadłościowym.

Użyte w przepisach ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych pojęcie rzeczy należy interpretować zgodnie z przepisami ustawy z dnia 23 kwietnia 1964r. Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 ze zm.), który w art. 45 stanowi, iż rzeczami są tylko przedmioty materialne. Dzielą się one na nieruchomości (gruntowe, budynkowe, lokalowe) i ruchomości.

Zgodnie z art. 46 Kodeksu nieruchomościami są części powierzchni ziemskiej stanowiące odrębny przedmiot własności (grunty), jak również budynki trwale z gruntem związane lub części takich budynków, jeżeli na mocy przepisów szczególnych stanowią odrębny od gruntu przedmiot własności. W związku z tym, że Kodeks cywilny nie zawiera definicji rzeczy ruchomych, przyjmuje się, że rzeczami ruchomymi są przedmioty materialne nie będące nieruchomościami.

Przez zwrot „umowy sprzedaży rzeczy w postępowaniu upadłościowym” należy bowiem rozumieć wyłącznie sprzedaż rzeczy uregulowaną przepisami ustawy z dnia 28 lutego 2003r. Prawo upadłościowe i naprawcze (Dz. U. z 2009r. Nr 175, poz. 1361) w szczególności przepisami art. 306 - 330 cyt. ustawy.

Ustawa Prawo upadłościowe i naprawcze zgodnie z brzmieniem art. 1 ust. 1 reguluje m.in. zasady wspólnego dochodzenia roszczeń wierzycieli od niewypłacalnych dłużników będących przedsiębiorcami oraz skutki ogłoszenia upadłości. W myśl art. 185 ust. 1 tej ustawy upadłym jest ten, wobec kogo wydano postanowienie o ogłoszeniu upadłości. Wniosek o ogłoszenie upadłości zgłasza dłużnik, każdy z wierzycieli lub inne osoby wymienione w art. 20 pkt 2 ustawy Prawo upadłościowe i naprawcze.

Datą upadłości jest data wydania postanowienia sądu o ogłoszeniu upadłości, które jest skuteczne i wykonalne z dniem wydania.

Zgodnie z art. 61 i art. 62 ustawy Prawo upadłościowe i naprawcze z dniem ogłoszenia upadłości majątek upadłego staje się masą upadłości, która służy zaspokojeniu wierzycieli upadłego. W skład masy upadłości wchodzi majątek należący do upadłego w dniu ogłoszenia upadłości oraz nabyty przez upadłego w toku postępowania upadłościowego. W skład masy upadłości nie wchodzi mienie wymienione w art. 63-67 ww. ustawy.

W myśl art. 156 ust. 1 ww. ustawy, syndyka powołuje się w razie ogłoszenia upadłości obejmującej likwidację majątku upadłego. Stosownie do art. 69 ww. ustawy syndyk ustala skład masy upadłości przez sporządzenie spisu inwentarza. Wraz ze spisem inwentarza dokonuje się oszacowania majątku. Domniemywa się, że rzeczy znajdujące się w posiadaniu upadłego w dniu ogłoszenia upadłości należą do majątku upadłego.

Zgodnie z art. 311 ust. 1 ustawy Prawo upadłościowe i naprawcze - likwidacja masy upadłości dokonuje się przez sprzedaż przedsiębiorstwa upadłego w całości lub jego zorganizowanych części, sprzedaż nieruchomości i ruchomości, przez ściągnięcie wierzytelności od dłużników upadłego i wykonanie innych jego praw majątkowych wchodzących w skład masy upadłości albo ich zbycie.

Sprzedaż dokonywana w postępowaniu upadłościowym należy do sposobów likwidacji masy upadłości i stosownie do art. 313 ust. 1 ww. ustawy ma skutki sprzedaży egzekucyjnej.

Z przedstawionego zdarzenia przyszłego wynika, że wnioskodawca – syndyk masy upadłości zamierza dokonać sprzedaży nieruchomości stanowiącej jedyną ustaloną przez niego nieruchomość będącą własnością upadłego przedsiębiorcy. Przedmiotowa nieruchomość nie służyła upadłemu do prowadzenia działalności gospodarczej.

W świetle powyższego, należy stwierdzić, że sprzedaż przedmiotowej nieruchomości mająca być dokonana przez wnioskodawcę w postępowaniu upadłościowym będzie wyłączona z opodatkowania podatkiem od czynności cywilnoprawnych na podstawie art. 2 pkt 3 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych.

Wobec tego stanowisko wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.