INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z dnia 30 marca 2009r. (data wpływu 31 marca 2009r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie odliczenia podatku naliczonego zawartego w fakturach dokumentujących koszty inwestycyjne dotyczące budowy obiektu administracyjno-biurowego - jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 31 marca 2009r. wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie odliczenia podatku naliczonego zawartego w fakturach dokumentujących koszty inwestycyjne dotyczące budowy obiektu administracyjno-biurowego.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca zgodnie ze statutem jest wojewódzką samorządową jednostką organizacyjną działającą w formie zakładu budżetowego. Jest jednostką samofinansującą się. Organem założycielskim jest Samorząd Województwa. Wnioskodawca działa na podstawie uchwały Sejmiku Województwa z dnia 27.08.2001r. Wnioskodawca sprawuje trwały zarząd nad nieruchomością położoną na działkach przy ul. P..., będących własnością Samorządu Województwa. Jest czynnym podatnikiem VAT-u w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. 04.54.535 – dalej powołana jako ustawa o VAT. Wnioskodawca stosuje proporcję sprzedaży opodatkowanej i zwolnionej na rok 2009 wynosi ona 53%. Zgodnie ze statutem, przedmiotem działania Wnioskodawcy jest obsługa finansowa zadań inwestycyjnych, projektowanie i nadzorowanie inwestycji. Wnioskodawca czerpie zyski z tych usług, świadczonych w ramach Statutu. Otrzymuje również dotacje ze środków Samorządu Województwa, które przeznacza na zakup środków trwałych związanych z podstawową działalnością.

Wnioskodawca opracował dokumentację oraz na mocy uchwały i decyzji o pozwoleniu na budowę z dnia 25.06.2008r. pełni funkcję inwestora nad budową nowego obiektu administracyjno-biurowego przeznaczonego na siedzibą dla wojewódzkich jednostek organizacyjnych realizowaną w imieniu Samorządu Województwa. Inwestycja będzie realizowana w 100% z dotacji przekazywanej comiesięcznie przez Samorząd Województwa z Budżetu Województwa.

Zgodnie z ustawą o zamówieniach publicznych zamawiającym może być podmiot nie posiadający osobowości prawnej. Zatem faktury dokumentujące zakup towarów i usług związanych ze wskazaną inwestycją będą wystawiane na W. jako na zamawiającego.

W/w budynek nadal będzie w trwałym zarządzie W. i stanowi jego siedzibę. Poza tym w budynku mieścić się będą wojewódzkie jednostki organizacyjne, które na dzień dzisiejszy wiadomo, że działają w formie jednostek i zakładów budżetowych, są to:

• Samorządowe Centrum Doskonalenia Nauczycieli,
• Biblioteka Pedagogiczna,
• Wojewódzkie Biuro Geodezji i Terenów Rolnych,
• Biuro Planowania Przestrzennego i Rozwoju Regionalnego – OT w...,
• Urząd Marszałkowski Województwa – delegatura w….
  
  

Przedmiotowa inwestycja zostanie zaliczona do środków trwałych podlegających amortyzacji w myśl przepisów o podatku dochodowym i ujęta w rejestrach Wnioskodawcy. Wydatki na inwestycje będą zaliczane do kosztów uzyskania przychodów w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy można odliczyć podatek naliczony zawarty w fakturach dokumentujących koszty inwestycyjne dotyczące budowy obiektu administracyjno – biurowego przeznaczonego na siedzibę dla wojewódzkich jednostek organizacyjnych, finansowanych ze środków Samorządu Województwa, finansowanych ze środków Samorządu Województwa ujętych w budżecie Wieloletniego Programu Inwestycyjnego.

Zdaniem Wnioskodawcy obniżenia podatku należnego o kwotę podatku naliczonego stosuje się w sytuacji, w której u podatnika wystąpią łącznie dwie przesłanki. Pierwsza wynikająca z art. 86 ust. 1 ustawy o VAT tj. w zakresie w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonania czynności opodatkowanych, zaś druga kiedy wydatki na nabycie towarów i usług nie mogłyby być zaliczone do kosztów uzyskania przychodów w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym / art. 88 ust.1 pkt 2 ustawy o VAT. Zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy o VAT w zakresie w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonania czynności opodatkowanych, podatnikowi o którym mowa w art. 5, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego natomiast w myśl art. 88 ust. 1 pkt 2 ustawy o VAT obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego nie stosuje się do nabywanych przez podatnika towarów i usług, jeżeli wydatki na ich nabycie nie mogłyby być zaliczone do kosztów uzyskania przychodów w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym, z wyjątkiem przypadków, gdy brak możliwości zaliczenia tych wydatków do kosztów uzyskania przychodów pozostaje w bezpośrednim związku ze zwolnieniem od podatku dochodowego. Zgodnie z art. 88 ust. 3 pkt 1 ustawy o VAT z ograniczenia zawartego w art. 88 ust. 1 pkt 2 ustawy o VAT wyłączono min. wydatki związane z nabyciem towarów i usług, o których mowa w art. 87 ust. 3 a mianowicie towarów lub usług, które na podstawie przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych uznane zostały u podatnika za środki trwałe lub wartości niematerialne i prawne podlegające amortyzacji. Ograniczenie to nie dotyczy wydatków związanych z nabyciem towarów i usług zaliczanych do środków trwałych podlegających amortyzacji. W ocenie wnioskodawcy fakt, iż inwestycja będzie finansowana ze środków Samorządu Województwa nie będzie miała wpływu na prawo do obniżenia podatku należnego o kwotę podatku naliczonego. Mając na uwadze dyspozycję art. 86 ust. 1 ustawy o VAT, wnioskodawcy będzie przysługiwało prawo do obniżenia podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z zasadą zawartą w art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm., ost. zm. Dz. U. z 2008r., Nr 209, poz. 1320), zwanej dalej ustawą o VAT, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Kwotę podatku naliczonego stanowi m.in. suma kwot podatku określonych w fakturach otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług (art. 86 ust. 2 pkt 1 lit. a ww. ustawy).

Jak wynika z powyższych przepisów prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wyłącznie podatnikom podatku od towarów i usług, w sytuacji gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych.

Zgodnie z art. 90 ust. 1 ustawy stanowi, iż w stosunku do towarów i usług, które są wykorzystywane przez podatnika do wykonywania czynności, w związku z którymi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, jak i czynności w związku z którymi takie prawo nie przysługuje, podatnik jest obowiązany do odrębnego określenia kwot podatku naliczonego związanych z czynnościami, w stosunku do których podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego.

Jeśli nie jest możliwe wyodrębnienie całości lub części kwot o których mowa w ust. 1 to zgodnie z art. 90 ust. 2 ustawy podatnik może pomniejszyć kwotę podatku należnego o taką część kwoty podatku naliczonego, którą można proporcjonalnie przypisać czynnościom, w stosunku do których podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego z zastrzeżeniem ust. 10.

Proporcję, o której mowa w ust. 2 ustala się zgodnie z art. 90 ust. 3 ustawy jako udział rocznego obrotu z tytułu czynności, w związku z którymi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, w całkowitym obrocie uzyskanym z tytułu czynności, w związku z którymi podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, oraz czynności w związku z którymi podatnikowi nie przysługuje takie prawo.

W myśl art. 90 ust. 4 ustawy proporcję, o której mowa w ust. 3 określa się procentowo w stosunku rocznym na podstawie obrotu osiągniętego w roku poprzedzającym rok podatkowy, w odniesieniu do którego jest ustalana proporcja . Proporcję tę zaokrągla się w górę do najbliższej liczby całkowitej.

Zgodnie z art. 91 ust. 1 ustawy po zakończeniu roku, w którym podatnikowi przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, o którym mowa w art. 86 ust. 1 jest on obowiązany dokonać korekty kwoty podatku odliczonego zgodnie z art. 90 ust. 2-9, z uwzględnieniem proporcji obliczonej w sposób określony w art. 90 ust. 2-6 lub przepisach wydanych na podstawie art. 90 ust. 11, dla zakończonego roku podatkowego. Korekty tej nie dokonuje się, jeżeli różnica miedzy proporcją odliczenia określoną w art. 90 ust. 4 a proporcją określoną w zdaniu poprzednim nie przekracza 2 punktów procentowych.

Przepisy przewidują również sytuacje, w których podatnikowi nie przysługuje prawo do odliczenia podatku naliczonego przy nabyciu towarów i usług, pomimo tego, że spełnia on generalne przesłanki upoważniające go do obniżenia kwoty podatku należnego.

Zgodnie z art. 88 ust. 1 pkt 2 ustawy w brzmieniu obowiązującym do dnia 30 listopada 2008r., obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego nie stosuje się do nabywanych przez podatnika towarów i usług, jeżeli wydatki na ich nabycie nie mogłyby być zaliczone do kosztów uzyskania przychodów w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym, z wyjątkiem przypadków, gdy brak możliwości zaliczenia tych wydatków do kosztów uzyskania przychodów pozostaje w bezpośrednim związku ze zwolnieniem od podatku dochodowego.

Zgodnie z przepisem art. 88 ust. 3 ustawy o VAT również w brzmieniu obowiązującym do 30 listopada 2008r., przepis ust. 1 pkt 2 nie dotyczy czynności wymienionych enumerycznie w tym przepisie.

Należy jednocześnie podkreślić, iż uznanie poniesionych wydatków na nabycie towarów i usług za koszt uzyskania przychodów nie powoduje automatycznie powstania prawa do odliczenia podatku naliczonego przy zakupie powyższych towarów bądź usług. Zatem fakt, iż dany wydatek stanowi koszt uzyskania przychodu jest kwestią odrębną od tego czy nabywane towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych. W pierwszej kolejności bowiem, należy dokonać analizy czy dany zakup towaru bądź usługi związany jest z transakcjami opodatkowanymi podatnika, a dopiero w drugiej kolejności (jeżeli dany zakup jest związany z czynnościami opodatkowanymi), należy dokonać analizy czy można go uznać za koszt uzyskania przychodu.

Z analizy przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawca prowadzi działalność uprawniającą do odliczenia podatku naliczonego oraz działalność nie dającą takiego uprawnienia (związaną z usługami zwolnionymi z podatku) – na rok 2009 proporcja ta wynosi 53%. Z przedstawionych wyżej przepisów wynika, że Wnioskodawcy przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o podatek naliczony na fakturach VAT dokumentujących nabycie towarów i usług, które służą lub będą służyć prowadzonej przez Wnioskodawcę sprzedaży opodatkowanej, w części projektu odpowiadającej wysokości ustalonego wskaźnika proporcji.

Nadmienić należy, iż przepis art. 88 ust. 1 pkt 2 oraz art. 88 ust. 3 ustawy o podatku od towarów i usług został uchylony z dniem 1 grudnia 2008r. ustawą z dnia 7 listopada 2008r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. nr 209, poz. 1320). Oznacza to, że od 1 grudnia 2008r. przy ocenie prawa podatnika do odliczenia podatku naliczonego nie będzie mieć znaczenia okoliczność zaliczenia danego wydatku do kosztów uzyskania przychodów w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego) przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym, a w przypadku interpretacji dotyczącej zdarzenia przyszłego – stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Biuro Krajowej Informacji Podatkowej, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.