INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 22 września 2009r. (data wpływu do tut. Biura – 24 września 2009r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w zakresie skutków podatkowych udzielenia licencji na posługiwanie się znakiem towarowym lub sprzedaży prawa ochronnego na znak towarowy - jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 24 września 2009r. wpłynął do tut. Biura ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych udzielenia licencji na posługiwanie się znakiem towarowym lub sprzedaży prawa ochronnego na znak towarowy.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca jako wspólnik spółki cywilnej prowadzi pozarolniczą działalność gospodarczą. Urząd Patentowy RP, na wniosek właścicieli spółki cywilnej, wydał świadectwo ochronne na znak towarowy. Znak ten jest kojarzony na terenie całego województwa z firmą budowlaną, której mieszkania charakteryzują się wysoką jakością. Świadectwo ochronne zostało udzielone na rzecz spółki cywilnej.

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

1. Czy sprzedaż prawa używania znaku towarowego lub udzielenie licencji na posługiwanie się tym znakiem przez inną spółkę jest przychodem uzyskanym z działalności gospodarczej, czy też jest źródłem przychodów, poza działalnością gospodarczą, wymienionym w art. 10 ust. 1 pkt 7 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych (prawa majątkowe)...
2. Czy uzyskane przychody netto, ze sprzedaży powyższego prawa, względnie z licencji za używanie znaku towarowego powinny być ujęte w podatkowej księdze przychodów i rozchodów spółki, czy też wspólnicy spółki cywilnej, w proporcji do ustalonego prawa w udziale w zysku spółki, powinni traktować powyższe przychody jako przychody ze sprzedaży praw majątkowych uzyskanych poza działalnością gospodarczą...
   
   

Zdaniem Wnioskodawcy, uzyskane przychody za udzielenie licencji, względnie sprzedaż prawa do znaku towarowego, powinny dotyczyć działalności gospodarczej, gdyż uzyskanie prawa do znaku towarowego było ściśle związane z prowadzoną przez spółkę cywilną działalnością gospodarczą.

Na tle przedstawionego zdarzenia przyszłego, stwierdzam co następuje.

W art. 10 ust. 1 pkt 3 i 7 ustawy z dnia 26 lipca 1991r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. Dz. U. z 2000r. Nr 14, poz. 176 ze zm.), wyszczególniono dwa odrębne źródła przychodów, tj.:

• pozarolniczą działalność gospodarczą,
• kapitały pieniężne i prawa majątkowe, w tym odpłatne zbycie praw majątkowych innych niż wymienione w pkt 8 lit. a)-c),
  
  

Pozarolnicza działalność gospodarcza została zdefiniowana w przepisie art. 5a pkt 6 ww. ustawy jako działalność zarobkowa:

1. wytwórcza, budowlana, handlowa, usługowa,
2. polegająca na poszukiwaniu, rozpoznawaniu i wydobywaniu kopalin ze złóż,
3. polegająca na wykorzystywaniu rzeczy oraz wartości niematerialnych i prawnych
   - prowadzona we własnym imieniu bez względu na jej rezultat, w sposób zorganizowany i ciągły, z której uzyskane przychody nie są zaliczane do innych przychodów ze źródeł wymienionych w art. 10 ust. 1 pkt 1, 2 i 4-9.
   
   

Jeżeli zatem przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych zaliczają określony przychód do innego niż pozarolnicza działalność gospodarcza źródła przychodów, przychód ten, przy braku przeciwnego wskazania, nie może być uznany za przychód, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3 ww. ustawy.

Należy zwrócić uwagę, iż definiując przychody pochodzące z innych źródeł ustawodawca, podkreślając ich rozłączność, zawarł reguły kolizyjne wskazując, kiedy dany przychód może być uznany za przychód z określonego źródła pomimo, iż faktycznie odpowiada ogólnej definicji przychodów z innego źródła.

W odniesieniu do przychodów z pozarolniczej działalności gospodarczej reguły te ustawodawca zawarł w art. 14 ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, gdzie wskazał enumeratywny katalog przychodów, które w braku stosownego unormowania zaliczone byłyby do innych źródeł przychodu, bowiem odpowiadałyby ich definicji. O tym, iż są to przychody inne odpowiadające przychodom z pozarolniczej działalności gospodarczej, wymienionym w art. 14 ust. 1 ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych świadczy użycie zwrotu „również”. Tym samym zasadne jest twierdzenie, iż aby dany przychód zaliczyć do przychodów z pozarolniczej działalności gospodarczej należy najpierw wykluczyć pochodzenie tego przychodu z innego źródła.

Zgodnie art. 18 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, za przychód z praw majątkowych uważa się w szczególności przychody z praw autorskich i praw pokrewnych w rozumieniu odrębnych przepisów, praw do projektów wynalazczych, praw do topografii układów scalonych, znaków towarowych i wzorów zdobniczych, w tym również z odpłatnego zbycia tych praw.

Z ww. przepisu jednoznacznie wynika, iż przychody z praw do znaków towarowych, w tym również z odpłatnego zbycia tych praw, stanowią przychód z praw majątkowych, które co do zasady są zaliczane do źródła przychodów określonego w art. 10 ust. 1 pkt 7 cyt. ustawy – kapitały pieniężne i prawa majątkowe.

Niemniej jednak, zauważyć należy, iż zgodnie z art. 14 ust. 2 pkt 1 lit c) ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, przychodem z działalności gospodarczej są również przychody z odpłatnego zbycia wykorzystywanych na potrzeby związane z działalnością gospodarczą oraz przy prowadzeniu działów specjalnych produkcji rolnej składników majątku będących wartościami niematerialnymi i prawnymi, ujętymi w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (…). Z powyższego wynika zatem, iż przychód z tytułu udzielenia licencji do korzystania ze znaku towarowego, czy też przychód ze zbycia prawa ochronnego znaku towarowego, mógłby stanowić przychód z pozarolniczej działalności gospodarczej, o ile przedmiot tego prawa, stanowiłby wartość niematerialną i prawną w tej działalności. Aby jednak prawo do znaku towarowego stanowiło wartość niematerialną i prawną musiałoby spełniać podstawową przesłankę określoną przepisem art. 22b ust. 1 ww. ustawy – zostać nabyte (od innego podmiotu), nie zaś jak w niniejszej sprawie wytworzone we własnym zakresie.

W świetle powyższego, przychody uzyskane z udzielenia licencji na użytkowanie wytworzonego we własnym zakresie znaku towarowego, jak również przychody ze zbycia prawa ochronnego do tego znaku, jako nie stanowiące wartości niematerialnej i prawnej, nie mogą być zaliczone do źródła przychodów, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3 ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, tj. pozarolniczej działalności gospodarczej. Przychody te, stanowią bowiem przychody z praw majątkowych, zaliczane do odrębnego źródła wymienionego w cyt. art. 10 ust. 1 pkt 7 ww. ustawy.

Odnosząc powyższe do przedstawionego we wniosku zdarzenia przyszłego, z którego szczególności wynika, iż Wnioskodawca nie nabył, lecz wytworzył we własnym zakresie znak towarowy, na który uzyskał prawo ochronne, stwierdzić należy, iż nie jest możliwe zaliczenie przychodu za udzielenie licencji na korzystanie ze znaku towarowego przez inny podmiot, czy też przychodu ze zbycia prawa ochronnego na znak towarowy, do przychodów z pozarolniczej działalności gospodarczej. W konsekwencji przychód ten, nie podlega również ujęciu w prowadzonej przez Spółkę podatkowej księdze przychodów i rozchodów.

Mając powyższe na względzie stanowisko wnioskodawcy należało uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Do wniosku dołączono dokumenty źródłowe. Należy jednak zauważyć, że wydając interpretację w trybie art. 14b Ordynacji podatkowej, Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów nie przeprowadza postępowania dowodowego w związku z czym nie jest obowiązany, ani uprawniony do ich oceny; jest związany wyłącznie opisem stanu faktycznego przedstawionym przez wnioskodawcę i jego stanowiskiem.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie, ul. Rakowicka 10, 31-511 Kraków, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, 43-300 Bielsko-Biała, ul. Traugutta 2a.