NTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko wnioskodawczyni, przedstawione we wniosku z dnia 29 września 2009r. (data wpływu do tut. Biura – 06 października 2009r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych umorzenia byłej pracownicy pożyczki zaciągniętej na cele mieszkaniowe – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 06 października 2009r. do tut. Biura wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych umorzenia byłej pracownicy pożyczki zaciągniętej na cele mieszkaniowe.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Z dniem 01 kwietnia 2008r. pracodawca X rozwiązał z wnioskodawczynią stosunek pracy, a w dniu 26 listopada 2008r. Komisja Socjalna działająca przy X umorzyła jej niespłaconą część pożyczki mieszkaniowej w wysokości 2.376 zł. W dniu 17 lutego 2009r. wnioskodawczyni otrzymała od byłego pracodawcy informację o przychodach z innych źródeł w roku 2008 na druku PIT-8C, w którym to wykazano kwotę umorzonej pożyczki mieszkaniowej. Ponieważ wnioskodawczyni złożyła w Urzędzie skarbowym zeznanie o wysokości osiągniętego dochodu w roku podatkowym 2008 na druku PIT-37, w dniu 13 lutego 2009r. musiała dokonać korekty w osiągniętych dochodach odliczając jednocześnie od tego przychodu należny podatek. Korekta tego zeznania została złożona w Urzędzie Skarbowym w dniu 20 lutego 2009r. W Ośrodku Pomocy Społecznej wnioskodawczyni złożyła wniosek o świadczenie rodzinne oraz o świadczenia z funduszu alimentacyjnego na nowy okres zasiłkowy. Pracownicy Ośrodka nie chcą od kwoty dochodu rodziny odliczyć kwoty umorzonej pożyczki, twierdząc że ta kwota nie jest z tytułu zatrudnienia, a czynność ta ma wpływ na to czy wnioskodawczyni otrzymała świadczenia. Wnioskodawczyni zwróciła się do byłego pracodawcy o wydanie zaświadczenia, że umorzona pożyczka mieszkaniowa stanowi przychód ze stosunku pracy, lecz pracodawca odmówił jej podanie takiej informacji. Wnioskodawczyni poinformowała ponadto, iż w regulaminie zakładowego funduszu świadczeń socjalnych w X ustalono, że w momencie rozwiązania stosunku pracy kwota zadłużenia wymaga natychmiastowej spłaty. Ponieważ wnioskodawczyni jest chora i nie ma wystarczających środków finansowych, nie spłaciła pożyczki mieszkaniowej. Pracodawca zwrócił się z pismem, że może umorzyć wnioskodawczyni pożyczkę. Na jej prośbę pożyczka została umorzona.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy umorzona pożyczka mieszkaniowa z zakładowego funduszu świadczeń socjalnych byłemu pracownikowi jednostki budżetowej stanowi przychód ze stosunku pracy...

Zdaniem wnioskodawczyni, wartość umorzonej pożyczki stanowi przychód ze stosunku pracy i podlega opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych – art. 11 ust. 1 oraz art. 12 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Płatnicy są obowiązani obliczyć i pobrać w ciągu roku zaliczkę na poczet podatku – art. 31 w związku z art. 38 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2000r. Nr 14, poz. 176 ze zm.) opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

W myśl art. 11 ust. 1 ww. ustawy przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-16, art. 17 ust. 1 pkt 6 i 9, art. 19 i art. 20 ust. 3, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Stosownie do art. 12 ust. 1 tej ustawy za przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za nie wykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych.

Jak wynika z treści art. 720 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964r. Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 ze zm.), przez umowę pożyczki dający pożyczkę zobowiązuje się przenieść na własność biorącego określoną ilość pieniędzy albo rzeczy oznaczonych tylko co do gatunku, a biorący zobowiązuje się zwrócić tą samą ilość pieniędzy albo tę samą ilość rzeczy tego samego gatunku i tej samej jakości.

Co do zasady, pożyczki udzielane pracownikowi przez zakład pracy z zakładowego funduszu świadczeń socjalnych nie stanowią przychodu podlegającego opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych. Przychodem takim jest jednak umorzona kwota pożyczki (jako nieodpłatne lub częściowo odpłatne świadczenie).

W opisanym we wniosku stanie faktycznym kwota umorzonej pożyczki mieszkaniowej stanowi nieodpłatne świadczenie. Dokonując przedmiotowego umorzenia pożyczki były pracodawca spowodował zlikwidowanie zobowiązania pieniężnego istniejącego po stronie dłużnika (wnioskodawczyni). A zatem gdyby nie umorzenie należności, wnioskodawczyni byłaby zobowiązana do poniesienia wydatków celem zaspokojenia wierzyciela. Tym samym czynność byłego pracodawcy ma dla wnioskodawczyni konkretny wymiar finansowy, gdyż nie powoduje uszczuplenia w jej majątku, do którego musiałoby dojść gdyby nie umorzenie należności. Skoro zatem wnioskodawczyni osiąga korzyść majątkową to należy u niej rozpoznać przychód.

Przychodami ze stosunku pracy jest każde świadczenie, którego źródłem jest łączący podmioty stosunek pracy. Należy zauważyć, że w przedmiotowej sprawie rozpoznać trzeba przychód z uwagi na fakt umorzenia pożyczki zaciągniętej uprzednio u pracodawcy. Zatem gdyby nie stosunek pracy łączący strony umowy pożyczki zobowiązanie nie zostałoby zaciągnięte a w następstwie nie doszłoby do umorzenia będącego źródłem przychodów.

Mając na uwadze przedstawiony stan faktyczny oraz powołane wyżej przepisy prawa należy zatem stwierdzić, iż kwota umorzonej pożyczki mieszkaniowej z zakładowego funduszu świadczeń socjalnych stanowi dla wnioskodawczyni (byłego pracownika) przychód ze stosunku pracy podlegający opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

Zgodnie z art. 31 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych osoby fizyczne, osoby prawne oraz jednostki organizacyjne nie posiadające osobowości prawnej, zwane dalej "zakładami pracy", są obowiązane jako płatnicy obliczać i pobierać w ciągu roku zaliczki na podatek dochodowy od osób, które uzyskują od tych zakładów przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej lub spółdzielczego stosunku pracy, zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego wypłacane przez zakłady pracy, a w spółdzielniach pracy - wypłaty z tytułu udziału w nadwyżce bilansowej.

Na podstawie art. 38 ust. 1 ww. ustawy płatnicy, o których mowa w art. 31 i 33-35, przekazują, z zastrzeżeniem ust. 2 i 2a, kwoty pobranych zaliczek na podatek w terminie do dnia 20 miesiąca następującego po miesiącu, w którym pobrano zaliczki, na rachunek urzędu skarbowego, którym kieruje naczelnik urzędu skarbowego właściwy według miejsca zamieszkania płatnika, a jeżeli płatnik nie jest osobą fizyczną, według siedziby bądź miejsca prowadzenia działalności, gdy płatnik nie posiada siedziby. Jeżeli między kwotą potrąconego podatku a kwotą wpłaconego podatku występuje różnica, należy ją wyjaśnić w deklaracji, o której mowa w ust. 1a.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.