Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie
IPPP1/443-1197/12-2/MP
z 23 stycznia 2013 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 749 ze zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z dnia 30.11.2012 r.(data wpływu 04.12.2012 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania czynności nieodpłatnego udostępniania pracownikom artykułów spożywczych oraz czynności nieodpłatnego świadczenia na rzecz kontrahentów usług gastronomicznych, noclegu i dojazdu z lotniska - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 04.12.2012r. wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania czynności nieodpłatnego udostępniania pracownikom artykułów spożywczych oraz czynności nieodpłatnego świadczenia na rzecz kontrahentów usług gastronomicznych, noclegu i dojazdu z lotniska.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny :

Spółka nabywa artykuły spożywcze w tym: herbatę, kawę, cukier, mleko, soki, drobne przekąski np. ciastka, które są zużywane w trakcie spotkań służbowych pracowników: narad, konferencji oraz spotkań z kontrahentami w oddziale firmy. Spółka korzysta z prawa do odliczenia podatku VAT od zakupu tych artykułów.

Spółka ponosi również koszty usług gastronomicznych w restauracjach w trakcie spotkań handlowych z kontrahentami. Na podstawie art. 88 ust. 1 pkt 4 spółka nie obniża kwoty podatku należnego o wartość podatku naliczonego od nabywanych usług gastronomicznych.

Jednorazowo spółka poniosła koszt noclegu i dojazdu z lotniska kontrahenta zagranicznego, który przyjechał na zaproszenie spółki w celu nawiązania współpracy. Na spotkaniu odbyła się prezentacja obu firm, przedstawiono ofertę produktową i ustalono zasady przyszłej współpracy. Inicjatywa zorganizowania spotkania należała do spółki i wynikała z chęci pozyskania szczególnie ważnego kontrahenta.

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

1. Czy od zużycia kawy, herbaty, cukru, mleka, soków, drobnych przekąsek np. ciastek w trakcie narad, konferencji, spotkań pracowników w ramach wykonywania ich obowiązków służbowych oraz w czasie spotkań z kontrahentami należy naliczyć VAT i wystawić fakturę wewnętrzną ?
2. Czy od nieodpłatnego świadczenia usługi gastronomicznej w trakcie rozmów handlowych z kontrahentami należy naliczyć podatek VAT i wystawić fakturę wewnętrzną ?
3. Czy od nieodpłatnego świadczenia usługi noclegu i dojazdu z lotniska do spółki zagranicznego kontrahenta, który przyjeżdża w celu przeprowadzenia rozmów handlowych na zaproszenie spółki należy naliczyć VAT i wystawić fakturę wewnętrzną ?
   
   

Zdaniem Wnioskodawcy:

Dot. Pytania 1:

Analiza art. 7 ust. 2 wskazuje na rozróżnienie przez ustawodawcę czynności przekazania od czynności zużycia towarów. Opodatkowaniu podlega więc wszelkie przekazanie towarów, natomiast zużycie — tylko na rzecz podmiotów wymienionych w pkt 1 tego przepisu.

Zużywanie kupowanych przez spółkę kawy, herbaty, drobnego poczęstunku, np. ciastek w trakcie spotkań pracowników w ramach wykonywania obowiązków służbowych nie stanowi zużycia na cele osobiste pracowników. Tym samym nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług i nie podlega opodatkowaniu tym podatkiem.

Podobnie należy rozważyć zużycie artykułów spożywczych w trakcie spotkań z kontrahentami. Konsumpcja kawy, herbaty, drobnego poczęstunku, np. ciastek nie ma tu charakteru korzyści osobistych. Ponadto osoby trzecie nie zostały wymienione w katalogu artykułu 7 ust. 2 pkt 1. Tym samym poczęstunek kontrahentów podczas spotkań biznesowych nie stanowi przekazania w rozumieniu art. 7 ust. 2.

Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie w interpretacji z 14.02.2012 (IPPP2/443-1283/1l-2/AO) argumentuje następująco: „Nie podlegają zatem opodatkowaniu nieodpłatne czynności zużycia towarów na cele związane z prowadzoną działalnością, w przypadku gdy beneficjentem jest np. kontrahent przedsiębiorcy (potencjalny kontrahent) — osoba trzecia, niebędąca pracownikiem, udziałowcem ani inną osobą wymienioną w art. 7 ust. 2 pkt 1 ustawy, a także zużycie towarów na cele własne prowadzonej działalności gospodarczej. Powyższe okoliczności wskazują, że nabywane przez Spółkę dla pracowników i kontrahentów (gości) napoje, artykuły spożywcze w formie poczęstunku w czasie pracy związane jest z prowadzoną działalnością gospodarczą. Poczęstunek ma charakter służbowy i nie stanowi zużycia na cele osobiste osób wymienionych w przepisie, gdyż towary te nie są zużywane dla własnych potrzeb pracowników lecz wyłącznie podczas spotkań, narad i szkoleń służbowych. W takim przypadku poczęstunek nie ma charakteru korzyści osobistej. W świetle powyższego stwierdzić należy, że zużycie towarów w postaci poczęstunku podczas spotkań służbowych przez kontrahentów i pracowników należy uznać za zużycie związane z prowadzonym przez Spółkę przedsiębiorstwem, zatem nie stanowi ono zużycia ani przekazania czy też darowizny, które podlegałyby opodatkowaniu w trybie art. 7 ust. 2 cyt. ustawy.”

Również Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi w interpretacji z 13.01.2012 (IPTPP1/443-945/11-2/IG) stwierdza: „zatem w świetle powołanych wyżej norm prawnych oraz opisu stanu faktycznego należy stwierdzić, iż nieodpłatne przekazanie artykułów spożywczych (tj. napoje, słodycze, itp.) pracownikom w ramach narad, spotkań wewnętrznych, oraz posiedzeń zarządu, rady nadzorczej i sekretariatu w celu zapewnienia poczęstunku gościom/kontrahentom Spółki nie podlega opodatkowaniu podatkiem VAT, gdyż niewątpliwie dotyczy zużycia na potrzeby związane z prowadzoną działalnością.”

Dot. Pytania 2:

Zdarza się, że spotkania z kontrahentami odbywają się w restauracji. W trakcie spotkań przeprowadzane są negocjacje handlowe i omawiane warunki współpracy. Niewątpliwie spotkania biznesowe, w czasie których zapewniony jest zwyczajowy poczęstunek w formie obiadu, związane są z prowadzoną działalnością. Na podstawie art. 8 ust. 2 świadczenie usług gastronomicznych w trakcie spotkań z kontrahentami nie stanowi więc podstawy do opodatkowania podatkiem VAT z tytułu nieodpłatnego świadczenia usług, ponieważ:

• podatnikowi nie przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego (z art. 88 ust. 1 pkt . 4) oraz
• tego typu spotkania są podejmowane w celach rozwoju prowadzonej działalności gospodarczej.
  
  

W takim przypadku nie są spełnione warunki art. 8 ust. 2 pkt 1 i 2 i świadczenie usługi gastronomicznej w restauracji w trakcie spotkania handlowego na rzecz kontrahenta i pracownika nie stanowi podstawy do naliczenia podatku od towarów i usług oraz wystawienia faktury wewnętrznej.

Dot. Pytania 3:

Zdaniem spółki analogicznie należy rozważyć nieodpłatne świadczenie usług noclegu i dojazdu z lotniska na rzecz zagranicznego kontrahenta, który przyjechał na rozmowy handlowe do oddziału spółki. Poniesiony wydatek jest związany z prowadzoną działalnością, ponieważ nawiązanie współpracy z tą firmą daje możliwość rozwoju działalności spółki. Nawiązanie współpracy zostało zainicjowane przez K. Biorąc pod uwagę utrudniony dojazd dla dyrektora zagranicznej firmy, spółka dołożyła wszelkich starań, by zapewnić sobie możliwość spotkania i pozyskać szczególnie ważnego kontrahenta.

Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie w interpretacji indywidualnej z 13 października 2011 r., nr IPPPI-443-1148/11-2/Igo zgodził się z podatnikiem, który uznał, że wydatki (w restauracji, nocleg) służą stworzeniu odpowiedniego wizerunku firmy jako podmiotu dbającego o uczestników spotkania, stosującego się do przyjętych zwyczajów, szanującego te zwyczaje. Wydatki te mają przyczynić się do pozytywnego względem spółki nastawienia kontrahentów i potencjalnych klientów i czasami były konieczne do poniesienia w sytuacji utrudnionego dojazdu lub zabiegania o współpracę ze szczególnie ważnym kontrahentem. Organ podatkowy zgodził się z podatnikiem, że są to wydatki związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą, w związku z czym nie mogą być traktowane jako odpłatne świadczenie usług w rozumieniu art. 8 ust. 2 ustawy o VAT. W konsekwencji, nie podlegają one opodatkowaniu VAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Ad. 1.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz. U. z 2011r. Nr 177, poz. 1054 ze zm.), opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 cyt. ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Według art. 7 ust. 2 cyt. ustawy przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się również przekazanie nieodpłatnie przez podatnika towarów należących do jego przedsiębiorstwa, w szczególności:

1. przekazanie lub zużycie towarów na cele osobiste podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia,
   
2. wszelkie inne darowizny
   - jeżeli podatnikowi przysługiwało, w całości lub w części, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przy nabyciu tych towarów.
   
   
   

Jak wynika z art. 7 ust. 3 cyt. ustawy, przepisu ust. 2 nie stosuje się do przekazywanych drukowanych materiałów reklamowych i informacyjnych, prezentów o małej wartości i próbek.

Generalnie zatem, z uwagi na brzmienie art. 5 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega odpłatna dostawa. Od tej zasady przewidziano jednak pewne wyjątki. Jak wynika z ww. art. 7 ust. 2 pkt 1 cyt. ustawy, czynnościami zrównanymi z odpłatną dostawą towarów jest m.in. zużycie towarów na cele osobiste podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia, przy zakupie których przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego w całości lub w części. Jednocześnie, na mocy art. 7 ust. 3 cyt. ustawy, ustawodawca wyłączył z opodatkowania wymienione w tym przepisie towary, tj. drukowane materiały reklamowe i informacyjne, prezenty o małej wartości oraz próbki.

W myśl art. 106 ust. 7 ustawy, w przypadku czynności wymienionych w art. 7 ust, 2 i art. 8 ust. 2, wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów, dostawy towarów, dla której podatnikiem jest ich nabywca, oraz świadczenia usług, dla którego podatnikiem jest ich usługobiorca, są wystawiane faktury wewnętrzne: za dany okres rozliczeniowy podatnik może wystawić jedną fakturę dokumentującą te czynności w tym okresie. Faktury wewnętrzne są wystawiane także dla udokumentowania zwróconych kwot dotacji, subwencji i innych dopłat o podobnym charakterze.

Z okoliczności przedstawionych przez Wnioskodawcę wynika, iż Spółka nabywa artykuły spożywcze, takie jak: kawa, herbata, cukier, mleko, soki, drobne przekąski np. ciastka, które są zużywane w trakcie spotkań służbowych pracowników: narad, konferencji oraz spotkań z kontrahentami w oddziale firmy. Spółka korzysta z prawa do odliczenia podatku VAT od zakupu tych artykułów.

Analiza powołanego art. 7 ust. 2 ustawy wskazuje wyraźnie, iż ustawodawca rozróżnia czynność przekazania od czynności zużycia towarów. Zatem opodatkowaniu podlega, zgodnie z pkt 1, przekazanie lub zużycie towarów na cele osobiste ściśle wymienionych osób, a na mocy pkt 2 tego przepisu, wszelkie inne darowizny. Skutkiem tak sformułowanych norm prawnych jest przyjęcie, iż opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług w trybie art. 7 ust. 2 ustawy, podlega wszelkie przekazanie towarów, natomiast zużycie – tylko na rzecz podmiotów wymienionych w pkt 1 tego przepisu.

Nie podlegają zatem opodatkowaniu nieodpłatne czynności zużycia towarów na cele związane z prowadzoną działalnością, w przypadku gdy beneficjentem jest np. kontrahent przedsiębiorcy lub osoba trzecia, niebędąca pracownikiem, udziałowcem ani inną osobą wymienioną w art. 7 ust. 2 pkt 1 ustawy, a także zużycie towarów na cele własne prowadzonej działalności gospodarczej (np. przez pracowników).

Zwrócić przy tym należy uwagę, że przepisy ustawy o podatku od towarów i usług nie definiują pojęcia potrzeb osobistych. Za Słownikiem Języka Polskiego uznać należy, że potrzebami osobistymi są takie potrzeby, które dotyczą danej osoby i które są jej potrzebami prywatnymi, tj. potrzebami niezwiązanymi z prowadzoną przez tę osobę działalnością gospodarczą, statusem pracownika czy pełnioną funkcją. Zatem można przyjąć, że potrzebami osobistymi są te, których realizacja nie jest związana ze stosunkiem pracy, a zatem potrzeby osobiste to te, których zaspokojenie wynika z dobrej woli pracodawcy.

Uwzględniając powyższe w kontekście przedstawionego stanu faktycznego stwierdzić należy, iż nieodpłatne udostępnienie i zużycie artykułów spożywczych typu: kawa, herbata, soki, cukier, mleko, drobne przekąski przez pracowników Wnioskodawcy w czasie narad, konferencji oraz spotkań z kontrahentami w oddziale firmy nie nosi znamion zużycia na cele osobiste, prywatne tych osób. Osoby te (pracownicy) należą co prawda do kręgu podmiotów wymienionych w art. 7 ust. 2 pkt 1 ustawy o podatku od towarów i usług, lecz ww. artykuły spożywcze, które Spółka udostępnia im nieodpłatnie nie służą celom prywatnym tych osób, gdyż ich zużycie związane jest niewątpliwie ze statusem pracownika w przedsiębiorstwie Wnioskodawcy, a zatem czynności tych nie można uznać za czynności, które podlegają opodatkowaniu w rozumieniu art. 7 ust. 2 pkt 1 cyt. ustawy.

W świetle powyższego stwierdzić należy, iż zużycie ww. artykułów spożywczych zarówno przez pracowników Spółki w trakcie spotkań służbowych, jak również przez kontrahentów w czasie wizyt w oddziale firmy, nie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. W związku z powyższym nie zachodzi konieczność wystawienia faktury wewnętrznej.

Ad. 2 i 3.

W myśl art. 8 ust. 1 cyt. ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

1. przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej;
2. zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji;
3. świadczenie usług zgodnie z nakazem organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w jego imieniu lub nakazem wynikającym z mocy prawa.
   
   

Za odpłatne świadczenie usług, w myśl art. 8 ust. 2 pkt 2 ustawy należy również rozumieć nieodpłatne świadczenie usług na cele osobiste podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia, oraz wszelkie inne nieodpłatne świadczenie usług do celów innych niż działalność gospodarcza podatnika.

Z powyższego wynika, że aby nieodpłatne świadczenie usług podlegało opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług musi być spełniony podstawowy warunek, a mianowicie brak związku świadczonych usług z prowadzoną działalnością gospodarczą podatnika.

Za usługi niezwiązane z prowadzeniem przedsiębiorstwa należy uznać wszelkie usługi, których świadczenie odbyło się bez związku z potrzebami prowadzonej działalności gospodarczej. Niedopełnienie tego warunku jest podstawą do traktowania nieodpłatnej usługi jako niepodlegającej opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Z treści wniosku wynika, że Wnioskodawca ponosi koszty usług gastronomicznych w restauracjach w trakcie spotkań handlowych z kontrahentami. W trakcie tych spotkań przeprowadzane są negocjacje handlowe i omawiane warunki współpracy. Jednorazowo Spółka poniosła koszt noclegu i dojazdu z lotniska kontrahenta zagranicznego, który przyjechał na zaproszenie Spółki w celu nawiązania współpracy. Na spotkaniu odbyła się prezentacja obu firm, przedstawiono ofertę produktową i ustalono zasady przyszłej współpracy. Inicjatywa zorganizowania spotkania należała do Spółki i wynikała z chęci pozyskania szczególnie ważnego kontrahenta.

W uzasadnieniu własnego stanowiska Wnioskodawca wskazał, iż ww. wydatki, które ponosi w związku z opisaną sytuacją, podejmowane są w celach rozwoju prowadzonej działalności gospodarczej.

Mając na uwadze powyższe należy stwierdzić, że wydatki, które Wnioskodawca ponosi jako koszt posiłku (np. obiadu) lub koszt noclegów i dojazdu z lotniska zagranicznego kontrahenta, który przyjechał na rozmowy handlowe, są związane z prowadzoną przez Podatnika działalnością gospodarczą, w związku z czym nie mogą być traktowane jako odpłatne świadczenie usług w rozumieniu art. 8 ust. 2 ustawy o VAT. W konsekwencji w przedmiotowej sprawie nie ma zastosowania ww. przepis ustawy, a czynności te nie podlegają opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Reasumując opisanych wydatków ponoszonych przez Wnioskodawcę nie należy traktować jako nieodpłatne świadczenie usług, o których mowa w art. 8 ust. 2 pkt 2 ustawy, w związku z czym nie ma konieczności wystawienia faktury wewnętrznej.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedmiotowym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz. U. z 2012r., poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.