INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z dnia 7 sierpnia 2009 r. (data wpływu 11 sierpnia 2009 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania wynagrodzenia za pobór opłaty uzdrowiskowej - jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 11 sierpnia 2009 r. został złożony wniosek, o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania wynagrodzenia za pobór opłaty uzdrowiskowej.

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą w zakresie świadczenia usług pomocy społecznej z zakwaterowaniem dla osób z zaburzeniami psychicznymi oraz w zakresie szpitalnictwa. Spółka jest podatnikiem podatku dochodowego od osób prawnych i czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług. Uchwałą Rady Miasta z dnia 30 października 2008 roku został nałożony na Spółkę obowiązek poboru opłaty uzdrowiskowej za każdy dzień pobytu kuracjusza w Uzdrowisku. Pobór opłaty uzdrowiskowej ma miejsce w drodze inkasa. Zgodnie z Uchwałą za dokonane inkaso, inkasentowi przysługuje wynagrodzenie określone procentowo od zainkasowanej kwoty. Urząd Miasta stoi na stanowisku, iż inkasenci podlegają przepisom ustawy o podatku od towarów i usług, a tym samym zgodnie z zapisami art. 106 tej ustawy są obowiązani wystawić fakturę stwierdzającą dokonanie sprzedaży, dokumentującą fakt otrzymania od Urzędu Miasta wynagrodzenie za wypełnienie obowiązku inkasa.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy wynagrodzenie otrzymane od jednostki samorządu terytorialnego z tytułu wypełnienia obowiązku poboru opłaty uzdrowiskowej na rzecz budżetu Urzędu Miasta podlega działaniu ustawy z dnia 11 marca 2004 roku o podatku od towarów i usług...

Wnioskodawca powołując art. 9 ustawy Ordynacja podatkowa stwierdza, że jest inkasentem. Z kolei na podstawie art. 28 § 4 Ordynacji podatkowej, Rada gminy, powiatu oraz sejmik województwa może ustalać wynagrodzenie dla płatników lub inkasentów z tytułu poboru podatków stanowiących dochody, odpowiednio budżetu gminy, powiatu lub województwa. Dochody otrzymywane przez płatników lub inkasentów za dokonywaną czynność poboru opłat na rzecz budżetu jednostki samorządu terytorialnego wyraźnie określone zostały jako wynagrodzenie. Nie bez znaczenia pozostaje fakt, że w art. 28 § 1 wynagrodzenie określone w art. 28 § 4 nie podlega działaniu ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług, gdyż tak samo nie jest czynnością wymieniona w art. 5 ustawy. Regulacje dotyczące wypłaty wynagrodzenia płatników i inkasentów z tytułu terminowego wpłacania podatków pobranych na rzecz budżetu państwa oraz wynagrodzenia inkasentów tytułu poboru podatków stanowiących dochody jednostek samorządu terytorialnego zawarte zostały nie tylko w tej samej ustawie – a mianowicie Ordynacji podatkowej, lecz również w tym samym artykule (art. 28). Bezsprzecznie świadczy to o równorzędności obu źródeł dochodów, a mianowicie dochodów uzyskiwanych przez inkasentów z budżetu państwa oraz dochodów z budżetu jednostek samorządu terytorialnego, a tym samym oba te źródła podlegają wyłączeniu spod działania ustawy o podatku od towarów i usług na mocy art. 5 tejże ustawy. Bez znaczenia pozostaje fakt, że Spółka prowadzi niezależną działalność gospodarczą, której cel i rezultat nie wyklucza z kategorii podatników podatku od towarów i usług.

W konsekwencji Wnioskodawca stoi na stanowisku, że wynagrodzenie otrzymane za wypełnienie obowiązku poboru opłaty uzdrowiskowej w imieniu i na rzecz jednostki samorządu terytorialnego otrzymane od Urzędu Miasta nie podlega działaniu ustawy o podatku od towarów i usług, a tym samym Wnioskodawca nie ma obowiązku wystawienia faktury stwierdzającej dokonanie sprzedaży.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. nr 54, poz. 535 ze zm.), opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Przez dostawę towarów, w myśl art. 7 ust. 1 ww. ustawy rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Przez towary należy rozumieć rzeczy ruchome, jak również wszelkie postacie energii, budynki i budowle lub ich części, będące przedmiotem czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, które są wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, a także grunty, o czym stanowi art. 2 pkt 6 cytowanej ustawy.

Natomiast, zgodnie z art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

1. przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej;
2. zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji;
3. świadczenie usług zgodnie z nakazem organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w jego imieniu lub nakazem wynikającym z mocy prawa.

Pod pojęciem usługi (świadczenia) należy rozumieć zatem, każde zachowanie, na które składać się może zarówno działanie (uczynienie, wykonanie czegoś na rzecz innej osoby), jak i zaniechanie (nieczynienie bądź też tolerowanie). Przy ocenie charakteru świadczenia jako usługi należy mieć na względzie, że ustawa zalicza do grona usług każde świadczenie, które nie jest dostawą w myśl art. 7 ustawy.

Zauważyć jednak należy, iż usługą będzie tylko takie świadczenie, w przypadku którego istnieje bezpośredni konsument, odbiorca świadczenia odnoszący korzyść o charakterze majątkowym. W związku z powyższym czynność podlega opodatkowaniu jedynie wówczas, gdy wykonywana jest w ramach umowy zobowiązaniowej, a jedna ze stron transakcji może zostać uznana za bezpośredniego beneficjenta tej czynności. Przy czym związek pomiędzy otrzymywaną płatnością a świadczeniem na rzecz dokonującego płatności musi mieć charakter bezpośredni i na tyle wyraźny, aby można powiedzieć, że płatność następuje w zamian za to świadczenie.

W myśl art. 15 ust. 1 powołanej ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności. Działalność gospodarcza w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody, również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Z powyższego wynika, iż opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług zgodnie z zasadą powszechności opodatkowania podlegają wszelkie transakcje, których przedmiotem jest dostawa towarów lub świadczenie usług, pod warunkiem, że są one realizowane przez „podatników” w rozumieniu ustawy i wykonywane w ramach działalności gospodarczej.

Stosownie do przepisu art. 15 ust. 6 powołanej ustawy nie uznaje się za podatnika organów władzy publicznej oraz urzędów obsługujących te organy w zakresie realizowanych zadań nałożonych odrębnymi przepisami prawa, dla realizacji których zostały one powołane, z wyłączeniem czynności wykonywanych na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych.

Zgodnie z § 13 ust. 1 pkt 11 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 28 listopada 2008 r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 212, poz. 1336 ze zm.) zwalnia się od podatku czynności związane z wykonywaniem zadań publicznych nałożonych odrębnymi przepisami, wykonywane w imieniu własnym i na własną odpowiedzialność przez jednostki samorządu terytorialnego, z wyłączeniem czynności wykonywanych na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych.

Analiza wskazanych powyżej przepisów prowadzi do następujących wniosków:

1. wyłączenie organów władzy publicznej i urzędów obsługujących te organy z kategorii podatników podatku od towarów i usług oraz zwolnienie od podatku jednostek samorządu terytorialnego ma charakter wyłącznie podmiotowo – przedmiotowy,
2. w celu skorzystania przez ww. podmioty z wyłączenia z opodatkowania lub ze zwolnienia od podatku konieczne jest spełnienie dwóch kumulatywnych warunków:
1. czynności – co do zasady podlegające opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług – muszą być wykonane przez ściśle określone podmioty
2. czynności te muszą być wykonywane w ramach sprawowanego przez te podmioty władztwa publicznego.

W związku z powyższym należy podkreślić, iż tylko spełnienie ww. warunków łącznie daje możliwość legalnego wyłączenia z kategorii podatników podatku od towarów i usług na mocy art. 15 ust. 6 wymienionej ustawy, lub zwolnienia realizowanych czynności od podatku, w oparciu o § 13 ust. 1 pkt 11 powołanego rozporządzenia. Z opisu przedstawionego we wniosku wynika, że Wnioskodawca wykonuje czynności inkasa opłaty uzdrowiskowej na podstawie uchwały rady miejskiej. Za wykonanie ww. czynności otrzymuje wynagrodzenie określone procentowo od zainkasowanej kwoty.

W świetle powołanych wyżej przepisów, należy stwierdzić, że czynności wykonywane przez Wnioskodawcę spełniają definicję świadczenia usług, o którym mowa w cyt. wyżej art. 8 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku od towarów i usług. Za usługę w rozumieniu ww. przepisu uznać bowiem należy działanie wykonywane przez dany podmiot a wynikające m.in. z nakazu władzy publicznej lub podmiotu działającego w jego imieniu, w sytuacji gdy istnieje bezpośredni związek pomiędzy czynnością wykonaną przez dany podmiot a wynagrodzeniem otrzymanym z tego tytułu.

Wnioskodawca z tytułu poboru opłaty uzdrowiskowej działa w charakterze podatnika podatku od towarów i usług, gdyż wyłączenie z opodatkowania dotyczy ściśle określonych podmiotów, tj. organów władzy publicznej i urzędów obsługujących te organy. Nie jest również jednostką samorządu terytorialnego, która korzysta ze zwolnienia od podatku. Wnioskodawca, mimo iż wykonuje czynności poboru opłaty uzdrowiskowej, w imieniu jednostki samorządu terytorialnego, sam nie wchodzi w skład administracji samorządowej, lecz prowadzi niezależną działalność gospodarczą, przy czym ani cel ani rezultat prowadzonej działalności nie wykluczają go z kategorii podatników podatku od towarów i usług.

W konsekwencji powyższego wynagrodzenie otrzymywane przez Wnioskodawcę z tytułu inkasa opłaty uzdrowiskowej podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług na zasadach ogólnych.

W oparciu o art. 106 ust. 1 powołanej ustawy, podatnicy, o których mowa w art. 15 są obowiązani wystawić fakturę stwierdzającą w szczególności dokonanie sprzedaży, datę dokonania sprzedaży, cenę jednostkową bez podatku, podstawę opodatkowania, stawkę i kwotę podatku, kwotę należności oraz dane dotyczące podatnika i nabywcy, z zastrzeżeniem ust.2, 4 i 5 oraz art. 119 ust. 10 i art. 120 ust. 16. A zatem skoro w tym przypadku występuje odpłatne świadczenie usług podlegające opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, czynność ta winna być udokumentowana fakturą VAT.

Jednocześnie wskazania wymaga, iż niniejsza interpretacja nie rozstrzyga możliwości ewentualnego zastosowania zwolnienia od podatku, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku od towarów i usług w powiązaniu z załącznikiem nr 4, poz. nr 3, przewidzianego dla usług pośrednictwa finansowego, gdyż wniosek o wydanie interpretacji prawa podatkowego nie zawierał pytania oraz stanowiska strony w tym zakresie.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku, Al. Zwycięstwa 16/17, 80-219 Gdańsk po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, 87-100 Toruń, ul. Św. Jakuba 20.