INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2005r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działając w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z dnia 2 października 2009r. (data wpływu 12 października 2009r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług, w zakresie prawa do odliczenia w całości podatku naliczonego przy nabyciu wewnątrzwspólnotowym wymienionych we wniosku samochodów osobowych– jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 12 października 2009r. wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług, w zakresie prawa do odliczenia w całości podatku naliczonego przy nabyciu wewnątrzwspólnotowym wymienionych we wniosku samochodów osobowych.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca jest czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług, a jego głównym rodzajem działalności jest przetwórstwo owoców.

Wnioskodawca dokonał wewnątrzwspólnotowego nabycia samochodów osobowych z przeznaczeniem ich do dalszej odsprzedaży, w grudniu 2008r. nabył samochód osobowy marki Audi, a w kwietniu 2009r. nabył samochód osobowy marki BMW. Wnioskodawca wykazał wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów i naliczył od tego nabycia podatek od towarów i usług. W okresie między nabyciem, a sprzedażą samochody nie były przez Wnioskodawcę użytkowane - zostały uznane za towary handlowe.

Wnioskodawca wskazał, że sprzedaż ww. samochodów nastąpiła w tych samych miesiącach, w których je zakupiono, tj. w grudniu 2008r. i kwietniu 2009r. Samochody zostały sprzedane do towarzystwa leasingowego, z którym Spółka zawarła umowy leasingu operacyjnego na ww. samochody.

Opisane transakcje stanowiły tak zwany leasing zwrotny. Sprzedaż tych samochodów do firmy leasingowej podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług wg stawki 22%.

Wnioskodawca odliczył od podatku należnego całą kwotę podatku naliczonego z tytułu wewnątrzwspólnotowego nabycia ww. samochodów osobowych.

Wnioskodawca wskazał, że we wpisie do Krajowego Rejestru Sądowego nie ma wykazanej sprzedaży pojazdów samochodowych jako przedmiotu działalności

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy Wnioskodawca miał prawo do odliczenia od podatku należnego całej kwoty podatku naliczonego przy nabyciu wewnątrzwspólnotowym ww. samochodów osobowych...

Zdaniem Wnioskodawcy, zgodnie z art. 86 ust. 3 ustawy o podatku od towarów i usług, w przypadku nabycia samochodów osobowych oraz innych pojazdów samochodowych o dopuszczalnej masie całkowitej nieprzekraczającej 3,5 tony kwotę podatku naliczonego stanowi 60% kwoty podatku określonego w fakturze (...) - nie więcej jednak niż 6.000 zł. Z kolei zgodnie z art. 86 ust. 4 pkt 7 lit. a ww. ustawy, przepis ten nie dotyczy podatników w przypadku, gdy przedmiotem ich działalności jest odsprzedaż tych samochodów (pojazdów). Zdaniem Wnioskodawcy, w zakresie opisanych transakcji nabycia samochodów osobowych spełnia on warunek zawarty w art. 86 ust. 4 pkt 7 lit. a cyt. ustawy, a tym samym ma prawo do pełnego odliczenia podatku naliczonego. Decyduje o tym fakt, iż sprzedaż detaliczna pojazdów mechanicznych jest działalnością faktycznie przez Spółkę wykonywaną (podatnik kupił i sprzedał samochody, a więc wykonał czynności, o których wyżej mowa). Wnioskodawca stwierdził, iż należy bowiem podkreślić, iż ustawodawca nie wymaga, aby działalność polegająca na odsprzedaży samochodów osobowych była jedyną lub główną działalnością gospodarczą podatnika, ani żeby była ona wykonywana przez dłuższy czas lub żeby przynosiła zyski. Ponadto w myśl art. 15 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług, działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody, również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych. W świetle powyższego, zdaniem Wnioskodawcy, spełnił on wszystkie przesłanki do zastosowania przepisu art. 86 ust. 4 pkt 7 ustawy o podatku od towarów i usług, tym bardziej, że brak możliwości odliczenia całego podatku naliczonego z tytułu wewnątrzwspólnotowego nabycia ww. samochodów, które następnie zostały odsprzedane towarzystwu leasingowemu, spowodowałyby dwukrotne zastosowanie ograniczenia w zakresie odliczenia podatku naliczonego, o którym mowa w art. 83 ust. 3 ustawy o podatku od towarów i usług, w odniesieniu do tego samego samochodu. Pierwszy raz ograniczenie to wystąpiłoby w odniesieniu do nabycia przedmiotowych samochodów, a drugi raz w odniesieniu do faktur dokumentujących zapłatę rat leasingowych na rzecz towarzystwa leasingowego. Takie stosowanie przepisów doprowadziłoby do dyskryminacji podatkowej zastosowanej przez Spółkę formy nabycia samochodów, co nie powinno mieć miejsca. Ponadto pozbawienie Wnioskodawcy prawa do odliczenia podatku naliczonego przy nabyciu samochodów, które zostały sprzedane do firmy leasingowej, naruszałoby w rzeczywistości zasadę neutralności opodatkowania podatkiem od towarów i usług, kluczową dla jego funkcjonowania. Mając powyższe na uwadze należy uznać, iż Wnioskodawca miał prawo do odliczenia od podatku należnego całej kwoty podatku naliczonego przy nabyciu wewnątrzwspólnotowym ww. samochodów osobowych.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej zaistniałego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.), zwanej dalej również ustawą o VAT, opodatkowaniu ww. podatkiem, podlegają:

1. odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju;
2. eksport towarów;
3. import towarów;
4. wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem na terytorium kraju;
5. wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.
   
   

W myśl art. 2 pkt 6 ww. ustawy o VAT, przez towary rozumie się rzeczy ruchome, jak również wszelkie postacie energii, budynki i budowle lub ich części, będące przedmiotem czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, które są wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, a także grunty.

Na mocy art. 7 ust. 1 ww. ustawy o VAT, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Z kolei zgodnie z art. 9 ust. 1 ww. ustawy o VAT przez wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 4, rozumie się nabycie prawa do rozporządzania jak właściciel towarami, które w wyniku dokonanej dostawy są wysyłane lub transportowane na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium państwa członkowskiego rozpoczęcia wysyłki lub transportu przez dokonującego dostawy, nabywcę lub na ich rzecz.

Natomiast w myśl art. 9 ust. 2 ww. ustawy o VAT przepis ust. 1 (ww.) stosuje się pod warunkiem, że:

1. nabywcą towarów jest:
   a) podatnik, o którym mowa w art. 15, lub podatnik podatku od wartości dodanej, a nabywane towary mają służyć działalności gospodarczej podatnika,
   b) osoba prawna niebędąca podatnikiem, o którym mowa w lit.a
   - z zastrzeżeniem art. 10;
   
2. dokonujący dostawy towarów jest podatnikiem, o którym mowa w pkt 1 lit.a.
   
   

Stosownie do art. 15 ust. 1 ww. ustawy o VAT, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza – na mocy ust. 2 powołanego artykułu – obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody, również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Zgodnie z art. 86 ust. 1 i ust. 2 ww. ustawy o VAT, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Kwotę podatku naliczonego stanowi, z zastrzeżeniem ust. 3-7:

1. suma kwot podatku określonych w fakturach otrzymanych przez podatnika:
   a) z tytułu nabycia towarów i usług,
   b) potwierdzających dokonanie przedpłaty (zaliczki, zadatku, raty), jeżeli wiązały się one z powstaniem obowiązku podatkowego,
   c) od komitenta z tytułu dostawy towarów będącej przedmiotem umowy komisu
   - z uwzględnieniem rabatów określonych w art. 29 ust. 4;
   
2. w przypadku importu towarów - suma kwot podatku wynikająca z dokumentu celnego i deklaracji importowej, z zastrzeżeniem pkt 5;
3. zryczałtowany zwrot podatku, o którym mowa w art. 116 ust. 6;
4. kwota podatku należnego od importu usług, kwota podatku należnego od dostawy towarów, dla której podatnikiem jest ich nabywca, oraz kwota podatku należnego z tytułu wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów;
5. kwota podatku należnego z tytułu importu towarów - w przypadkach, o których mowa w art. 33a.
   
   

Stosownie do art. 86 ust. 3 ww. ustawy o VAT, w przypadku nabycia samochodów osobowych oraz innych pojazdów samochodowych o dopuszczalnej masie całkowitej nieprzekraczającej 3,5 tony kwotę podatku naliczonego stanowi 60% kwoty określonej w fakturze lub kwoty podatku należnego z tytułu wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów lub kwoty podatku należnego od dostawy towarów, dla której podatnikiem jest ich nabywca – nie więcej jednak niż 6.000 zł.

W myśl natomiast art. 86 ust. 4 pkt 7 lit. a ww. ustawy o VAT przepis ust. 3 (ww.) nie dotyczy przypadków, gdy przedmiotem działalności podatnika jest odprzedaż tych samochodów (pojazdów).

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, iż Wnioskodawca dokonał wewnątrzwspólnotowego nabycia samochodów osobowych (w grudniu 2008r. - samochodu osobowego marki Audi, oraz w kwietniu 2009r. - samochodu osobowego marki BMV) z przeznaczeniem ich do dalszej odsprzedaży i odliczył całą kwotę podatku naliczonego z tytułu tegoż nabycia. Wnioskodawca wskazał, że sprzedaż przedmiotowych samochodów nastąpiła w tych samych miesiącach, w których je zakupiono. Samochody te zostały sprzedane do towarzystwa leasingowego. Sprzedaż przedmiotowych samochodów do firmy leasingowej podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Wnioskodawca wskazał, że we wpisie do Krajowego Rejestru Sądowego nie ma wykazanej sprzedaży pojazdów samochodowych jako przedmiotu działalności. Głównym rodzajem jego działalności jest przetwórstwo owoców.

Należy zauważyć, iż działalność w zakresie odsprzedaży samochodów osobowych winna być przez Wnioskodawcę rzeczywiście prowadzona albo z okoliczności towarzyszących nabyciu samochodu powinno wynikać, że Wnioskodawca ma zamiar ją podjąć. Przykładowo odpowiedni wpis określający przedmiot działalności w odpowiednich organach ewidencyjnych potwierdziłby okoliczności przemawiające za tym, że odsprzedaż tego samochodu stanowi rzeczywisty przedmiot działalności podatnika.

Mając na względzie powyższe, zdaniem tut. organu, Wnioskodawca nie był uprawniony do odliczenia w pełnej wysokości podatku naliczonego z tytułu wewnatrzwspólnotowegfo nabycia przedmiotowych samochodów osobowych, ponieważ z przedstawionego stanu faktycznego wynika, iż odsprzedaż samochodów nie jest przedmiotem działalności Wnioskodawcy.

Zatem stanowisko Wnioskodawcy należy uznać za nieprawidłowe.

Tut. organ pragnie tutaj wyjaśnić, iż zgodnie z zasadą neutralności podatnik ma prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o podatek naliczony (o którym mowa w art. 86 ust. 2 ww. ustawy o VAT), a nie obowiązek. Podatnik może z tego prawa korzystać tylko w granicach zakreślonych przepisami prawa.

Powołany wyżej przepis art. 86 ust. 4 pkt 7 lit. a ww. ustawy o VAT, jasno zaś stanowi, iż przepis art. 86 ust. 3 ustawy nie ma zastosowania do przypadków, gdy przedmiotem działalności podatnika jest odsprzedaż tych samochodów.

Ponieważ w przedmiotowej sprawie odsprzedaż samochodów nie jest przedmiotem działalności Wnioskodawcy to winien on dokonać odliczenia podatku naliczonego w wysokości określonej ww. przepisem art. 86 ust. 3 ustawy o VAT.

Należy też tutaj zauważyć, iż w przedmiotowej sprawie nie można łączyć prawa do odliczenia podatku VAT z tytułu wewnątrzwspólnotowego nabycia samochodów z prawem do odliczenia podatku naliczonego od rat leasingowych, bowiem odliczenie to odnosi się do odrębnych umów zakupu.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Zgodnie z przepisem § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz. U. Nr 163, poz. 1016) skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie, ul. Rakowicka 10, 31-511 Kraków po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a 43-300 Bielsko-Biała.