INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112 poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z dnia 24 sierpnia 2009r. (data wpływu 2 września 2009r.), uzupełnionym pismem z dnia 6 listopada 2009r. (data wpływu), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie uznania za dokument, o którym mowa w art. 42 ust. 3 pkt 1 ustawy oświadczenie złożone przez przewoźnika - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 2 września 2009r. wpłynął do tut. organu ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie uznania za dokument, o którym mowa w art. 42 ust. 3 pkt 1 ustawy oświadczenie złożone przez przewoźnika. Ww. wniosek został uzupełniony pismem z dnia 6 listopada 2009r.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca jest producentem koncentratów, aromatów i susz. Wyroby te nie są produkowane w opakowaniach jednostkowych, a sprzedaż odbywa się luzem w cysternach, a susz w samochodach do tego przeznaczonych. W ramach prowadzonej działalności gospodarczej Wnioskodawca sprzedaje towary kontrahentom zagranicznym z terytorium państw członkowskich Wspólnoty Europejskiej w ramach dostawy wewnątrzwspólnotowej.

Na udokumentowanie tych dostaw spółka posiada min.:

• kontrakty z kontrahentami zagranicznymi,
• kopie faktur VAT dokumentujących dostawy wewnątrzwspólnotowe,
• zlecenia dla przewoźników na dokonanie dostawy towarów,
• faktury od przewoźników za usługi przewozowe,
• dokumenty przewozowe CMR lub kserokopie dokumentów CMR,
• dokumenty potwierdzające zapłatę za towar.
  
  

Wnioskodawca dokonując sprzedaży w ramach WDT oraz na kraj specyfikację towaru zastępuje dowodemi WZ, na którym określony jest rodzaj towaru, j.m. w przypadku Wnioskodawcy kg bądź litry oraz również wystawiona faktura, na której podaje się asortyment, kg lub litry ilość cenę jednostkową, wartość netto, podatek VAT i wartość brutto.

Spółka otrzymując od przewoźnika (w miesiącu dokonania dostawy lub w miesiącu następnym) fakturę VAT wraz z dokumentem CMR (lub kserokopią dokumentu CMR) stosuje do dostawy wewnatrzwspólnotowej stawkę 0% i rozlicza ją w deklaracji podatkowej VAT-7 za miesiąc, w którym otrzymała te dokumenty (z uwzględnieniem przepisów art. 42 ust. 12 i 12a ustawy o podatku od towarów i usług - zwaną dalej ustawą PTU). Przy czym na niektórych dokumentach CMR lub kserokopiach dokumentów CMR widnieje tylko pieczątka odbiorcy towarów lub tylko podpis odbiorcy towaru ewentualnie podpis lub pieczątka są nieczytelne.

Ponadto Spółka w przyszłości po dokonaniu przez przewoźnika dostawy towarów do nabywcy z terytorium państwa członkowskiego zamierza wraz z fakturą za przewóz towarów uzyskiwać od przewoźnika oświadczenia o dokonaniu dostawy towarów do tego nabywcy zagranicznego. Oświadczenie to będzie podpisywane tylko przez przewoźnika.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy oświadczenie złożone przez przewoźnika, że dokonał dostawy towarów do nabywcy z terytorium państwa członkowskiego będzie można uznać za dokument, o którym mowa w art. 42 ust. 3 pkt 1 ustawy PTU...

Zdaniem Wnioskodawcy, oświadczenie złożone przez przewoźnika o dokonaniu dostawy towarów do kontrahenta zagranicznego z terytorium państwa członkowskiego można uznać za dokument przewozowy, o którym mowa w art. 42 ust. 3 pkt 1 ustawy PTU, ponieważ przepis ten mówi jedynie o dostarczeniu dokumentu przewozowego, z którego wynika, iż dostawa została dokonana do kontrahenta zagranicznego, natomiast nie wskazuje jak taki dokument powinien wyglądać oraz co powinien zawierać. W związku z powyższym, jeśli Spółka będzie posiadać kontrakt z kontrahentem zagranicznym, kopię faktury dokumentującą dostawę wewnatrzwspólnotową zlecenie dla przewoźnika na dokonanie usługi przewozowej, fakturę za usługę transportową oraz oświadczenie przewoźnika o dokonaniu dostawy towarów do kontrahenta zagranicznego to zdaniem Spółki są to dokumenty spełniające wymogi art. 42 ust. 3 ustawy PTU, które uprawniają do zastosowania przez Spółkę stawki 0% do dostawy wewnatrzwspólnotowej.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 41 ust. 3 ustawy z dnia 11 marca 2004 roku o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.), zwaną dalej ustawą o VAT, w wewnątrzwspólnotowej dostawie towarów stawka podatku wynosi 0%, z zastrzeżeniem art. 42. Stosownie do przepisu art. 42 ust. 1 ustawy, wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów podlega opodatkowaniu według stawki 0%, pod warunkiem że:

1. podatnik dokonał dostawy na rzecz nabywcy posiadającego właściwy i ważny numer identyfikacyjny dla transakcji wewnątrzwspólnotowych, nadany przez państwo członkowskie właściwe dla nabywcy, zawierający dwuliterowy kod stosowany dla podatku od wartości dodanej, i podał ten numer oraz swój numer, o którym mowa w art. 97 ust. 10, na fakturze stwierdzającej dostawę towarów;
2. podatnik przed upływem terminu do złożenia deklaracji podatkowej za dany okres rozliczeniowy posiada w swojej dokumentacji dowody, że towary będące przedmiotem wewnątrzwspólnotowej dostawy zostały wywiezione z terytorium kraju i dostarczone do nabywcy na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju.
   
   

Jeżeli towar nie jest wywożony przez podatnika lub przez nabywcę przy użyciu własnego środka transportu podatnika lub nabywcy, lecz przez przewoźnika, zastosowanie będzie miał przepis art. 42 ust. 3 ustawy, który stanowi, iż dowodami, o których mowa w ust. 1 pkt 2, są następujące dokumenty, jeżeli łącznie potwierdzają dostarczenie towarów będących przedmiotem wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów do nabywcy znajdującego się na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju:

1. dokumenty przewozowe otrzymane od przewoźnika (spedytora) odpowiedzialnego za wywóz towarów z terytorium kraju, z których jednoznacznie wynika, że towary zostały dostarczone do miejsca ich przeznaczenia na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju - w przypadku gdy przewóz towarów jest zlecany przewoźnikowi (spedytorowi),
2. kopia faktury,
3. specyfikacja poszczególnych sztuk ładunku.
   
   

Natomiast w przypadku, gdy dokumenty wymienione w cyt. art. 42 ust. 3 nie potwierdzają jednoznacznie dokonania wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów, dowodami w świetle art. 42 ust. 11 cytowanej ustawy VAT, mogą być również inne dokumenty wskazujące, że nastąpiła wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów, a w szczególności:

1. korespondencja handlowa z nabywcą, w tym jego zamówienie,
2. dokumenty dotyczące ubezpieczenia lub kosztów frachtu,
3. dokument potwierdzający zapłatę za towar, z wyjątkiem przypadków gdy dostawa ma charakter nieodpłatny lub zobowiązanie jest realizowane w innej formie, w takim przypadku inny dokument stwierdzający wygaśniecie zobowiązania,
4. dowód potwierdzający przyjęcie przez nabywcę towaru na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju.
   
   

Wymienione w ust. 11 art. 42 dokumenty mają charakter subsydiarny i nie mogą same w sobie stanowić dokumentów potwierdzających dokonanie wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów. Dokumentami takimi są bowiem tylko dokumenty wymienione w ust. 3 ww. artykułu, które łącznie potwierdzają dokonanie wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów.

Zatem mając na uwadze powołane przepisy, należy stwierdzić, iż podstawowe znaczenie dla udokumentowania wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów mają dokumenty wymienione w art. 42 ust. 3 ustawy.

Stwierdzić należy, że dowodami potwierdzającymi, że towary będące przedmiotem wewnątrzwspólnotowej dostawy zostały wywiezione z terytorium kraju i dostarczone do nabywcy na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju są: kopia faktury, specyfikacja poszczególnych sztuk ładunku oraz dokumenty przewozowe otrzymane od przewoźnika odpowiedzialnego za wywóz towarów. Jeżeli te dokumenty łącznie w sposób jednoznaczny nie potwierdzają dostarczenia towarów do miejsca przeznaczenia na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju, istnieje możliwość stosowania dodatkowych dowodów, określonych w art. 42 ust. 11 ustawy. Dokumenty te, w tym wymienione w stanie faktycznym, mogą być również przesłane faksem lub mailem, jeżeli łącznie z dokumentami określonymi w art. 42 ust. 3 pkt 1-3, potwierdzają dostarczenie towarów będących przedmiotem wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów do nabywcy znajdującego się terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju.

Tut. organ chciałby zauważyć, że ustawa o podatku od towarów i usług nie zawiera definicji „dokumentu przewozowego”. Nawiązując do art. 42 ust. 1 pkt 2 ww. ustawy należy stwierdzić, że dokument ten powinien być dowodem (łącznie z pozostałymi dowodami wskazanymi w art. 42 ust. 3 ww. ustawy), że towar będący przedmiotem wewnątrzwspólnotowej dostawy został wywieziony z terytorium kraju i dostarczony do nabywcy na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju. Za taki dokument uznać należy każdy dokument potwierdzający powierzenie przewoźnikowi lub spedytorowi przewozu lub spedycji towaru, zgodnego ze specyfikacją i fakturą, poza terytorium kraju i dostarczenie tego towaru do nabywcy na terytorium państwa członkowskiego innego niż Polska. Jeżeli dokument taki potwierdza essentialia negotii umowy przewozu (obowiązkiem kontrahenta wobec przewoźnika jest wydanie towaru i zapłata wynagrodzenia za przewóz, natomiast podstawowym obowiązkiem przewoźnika jest przewiezienie towaru do miejsca przeznaczenia i wydanie go odbiorcy) nie można mu odmówić mocy dowodowej i uznać, że nie jest on dokumentem, o którym mowa w art. 42 ust. 3 pkt 1 ustawy (chyba, że istnieje dowód przeciwny). Biorąc pod uwagę powyższe tutejszy organ podatkowy stoi na stanowisku, iż dokumentem przewozowym, o którym mowa w art. 42 ust. 3 pkt 1 ustawy o podatku od towarów i usług, może być każdy dokument otrzymany od przewoźnika (spedytora), podpisany przez niego osobiście, z którego jednoznacznie wynika, że towary będące przedmiotem dostawy zostały dostarczone do miejsca ich przeznaczenia na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju. Zatem dokumentem tym może być zarówno tradycyjny list przewozowy, jak i każdy inny dokument, w tym również oświadczenie przewoźnika o dostarczeniu towaru (oczywiście opatrzony podpisem wystawcy), potwierdzający powyższe.

Mając powyższe na uwadze należy stwierdzić, że w sytuacji gdy Wnioskodawca posiada kopię faktury, która zawiera również specyfikację towarów oraz dokumenty przewozowe w formie oświadczenia przewoźnika o dostarczeniu towaru, to spełnia warunki zawarte w art. 42 ust. 3, które uprawniają do zastosowania stawki 0% przy wewnątrzwspólnotowej dostawie towarów.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania niniejszej interpretacji.

Ponadto informuje się, iż ocena prawna stanowiska Wnioskodawcy w zakresie:

• opodatkowania wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów stawką 0%,
• dokumentowania wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów stawką 0%,
• zawarta zostanie w odrębnych rozstrzygnięciach.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej ul. Traugutta 2a 43-300 Bielsko-Biała.