INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy, działając w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 7 września 2009 r. (data wpływu 11 września 2009 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania dostawy nieruchomości gruntowej, niezabudowanej, będącej przedmiotem egzekucji komorniczej – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 11 września 2009 r. został złożony wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania dostawy nieruchomości gruntowej, niezabudowanej, będącej przedmiotem egzekucji komorniczej.

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Przedmiotem egzekucji prowadzonej przeciwko „W” jest nieruchomość gruntowa, niezabudowana, objęta księgą wieczystą. Nieruchomość składa się z 4 działek ewidencyjnych. Działka nr 189/2 porośnięta jest lasem, natomiast działki nr 265/2, 267/2 i 274/2 nie są zagospodarowane.

W toku czynności komornik ustalił, że dłużnik posługiwał się numerem identyfikacji podatkowej (NIP). Na podstawie zaprotokołowanego oświadczenia ostatniego prezesa spółdzielni, ustalono że podmiot zaprzestał działalności gospodarczej w 1993 r., nie jest czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług, że nie przeprowadzono upadłości, ani nie wpisano podmiotu do KRS. Nie przysługiwało mu prawo odliczenia podatku przy nabyciu, oraz nie poniósł nakładów przekraczających 30% wartości początkowej nieruchomości i nie korzystał z prawa odliczenia podatku od towarów i usług. Dłużnik oświadczył także, że rozliczył się z urzędem skarbowym zgodnie z art. 14 ustawy o podatku od towarów i usług oraz że na podstawie dokumentu VAT-6 z dnia 28 lipca 1993 r. korzystał ze zwolnienia od podatku od towarów i usług.

W celu weryfikacji oświadczenia dłużnika, komornik zwrócił się do właściwego naczelnika urzędu skarbowego z zapytaniem o wszelkie informacje mogące pozwolić na obiektywne ustalenie istnienia lub nieistnienia obowiązku podatkowego dłużnika. Naczelnik poinformował, że Spółdzielnia była podatnikiem podatku od towarów i usług w okresie od 5 lipca 1993 r. do 1 lipca 1994 r. W powyższym czasie zgłosiła czasowe zaprzestanie prowadzenia działalności gospodarczej, jak również złożyła zgłoszenia o likwidacji działalności gospodarczej.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy sprzedaż egzekucyjna nieruchomości objętej tą księgą wieczystą podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług i jaka byłaby w tym przypadku stawka tego podatku...

Zdaniem Wnioskodawcy, sprzedaż egzekucyjna nieruchomości gruntowej objętej tą księgą wieczystą nie jest objęta podatkiem od towarów i usług.

Zgodnie z oświadczeniem dłużnika, zakończył on prowadzenie działalności gospodarczej i rozliczył się z urzędem skarbowym. Nie korzystał z odliczenia podatku od towarów i usług i nie czynił nakładów na tę nieruchomość od lat 80 poprzedniego wieku. Powyższe fakty potwierdza naczelnik urzędu skarbowego. Dłużnik nie posiada dokumentacji dotyczącej nieruchomości, również w aktach wymiarowych dotyczących podatku od towarów i usług urzędu skarbowego nie znajdują się żadne informacje na ten temat.

Jest to nieruchomość gruntowa niezabudowana. Nie obowiązuje dla niej plan zagospodarowania przestrzennego a zgodnie ze studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania Gminy, nieruchomość położona jest w strefie „G", tj. przestrzeń o wysokich walorach krajobrazowych i przyrodniczych.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z dyspozycją art. 18 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.), organy egzekucyjne określone w ustawie z dnia 17 czerwca 1966 r. o postępowaniu egzekucyjnym w administracji (Dz. U. z 2002 r. Nr 110, poz. 968, z późn. zm.) oraz komornicy sądowi wykonujący czynności egzekucyjne w rozumieniu przepisów Kodeksu postępowania cywilnego są płatnikami podatku od dostawy, dokonywanej w trybie egzekucji, towarów będących własnością dłużnika lub posiadanych przez niego z naruszeniem obowiązujących przepisów. Oznacza to, że organy egzekucyjne i komornicy sądowi stają się płatnikami tego podatku, jednakże tylko od tych czynności, które – gdyby wykonywane były przez podatnika podatku od towarów i usług – rodziłyby obowiązek podatkowy z tytułu dostawy towarów. Aby więc ww. organy egzekucyjne i komornik sądowy stały się płatnikiem tego podatku, dłużnik musi być podatnikiem podatku od towarów i usług i podlegać obowiązkowi podatkowemu z tego tytułu.

Do obowiązków płatnika, zgodnie z treścią art. 8 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tj. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.), należy obliczenie i pobranie od podatnika podatku i wpłacenie go we właściwym terminie organowi podatkowemu.

Zgodnie z dyspozycją art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku od towarów i usług, opodatkowaniu tym podatkiem podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Przez towary, w myśl art. 2 pkt 6 ww. ustawy, należy rozumieć rzeczy ruchome, jak również wszelkie postacie energii, budynki i budowle lub ich części, będące przedmiotem czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, które są wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, a także grunty.

Natomiast przez dostawę towarów, w świetle art. 7 ust. 1 ww. ustawy, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Stosownie do postanowień art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą bez względu na cel lub rezultat takiej działalności. Działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody, również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych (art. 15 ust. 2 ustawy).

Określony w cytowanej ustawie zakres opodatkowania podatkiem od towarów i usług wskazuje, iż do tego, aby faktycznie zaistniało opodatkowanie danej czynności konieczne jest, aby czynność podlegającą opodatkowaniu wykonał podmiot, który dla tej właśnie czynności będzie działał jako podatnik. Definicja działalności gospodarczej, zawarta w ustawie, ma charakter uniwersalny, pozwalający na objęcie pojęciem „podatnik” tych wszystkich podmiotów, które prowadzą określoną działalność, występując w profesjonalnym obrocie gospodarczym.

Z przytoczonych wyżej przepisów wynika ponadto, iż dla uznania danego podmiotu za podatnika w rozumieniu art. 15 ust. 1 i 2 ustawy o podatku od towarów i usług nie ma znaczenia rezultat prowadzonej działalności. Oznacza to, że aby uznać działalność podmiotu za działalność gospodarczą nie jest konieczne, aby przyniosła ona jakiekolwiek efekty.

W myśl art. 41 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Stosownie do przepisu art. 43 ust. 1 pkt 9 ww. ustawy, zwalnia się od podatku dostawę terenów niezabudowanych innych niż tereny budowlane oraz przeznaczone pod zabudowę.

Opodatkowaniu podlegają dostawy, których przedmiotem są nieruchomości gruntowe, zabudowane i niezabudowane, przy czym w przypadku gruntów niezabudowanych opodatkowane 22% stawką podatku są tylko te, których przedmiotem są tereny budowlane oraz przeznaczone pod zabudowę. Natomiast dostawy gruntów niezabudowanych, będących np. gruntami rolnymi czy leśnymi, które nie są przeznaczone pod zabudowę, są zwolnione od podatku od towarów i usług.

Zgodnie z art. 113 ust. 1 cyt. ustawy, zwalnia się od podatku podatników, u których wartość sprzedaży opodatkowanej nie przekroczyła łącznie w poprzednim roku podatkowym kwoty 50 000 zł. Do wartości sprzedaży nie wlicza się kwoty podatku. Zwolnienia tego, zgodnie z ust. 13 pkt 1 lit. d) tego artykułu, nie stosuje się do importu towarów i usług, wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów, dostawy towarów, dla której podatnikiem jest ich nabywca, oraz podatników dokonujących dostawy terenów budowlanych oraz przeznaczonych pod zabudowę.

Z przedstawionego zdarzenia przyszłego wynika, że prowadzi Pan egzekucję z nieruchomości gruntowej niezabudowanej, składającej się z czterech działek, z których jedna porośnięta jest lasem, natomiast trzy pozostałe nie są zagospodarowane. Dla przedmiotowych gruntów nie obowiązuje plan zagospodarowania przestrzennego a zgodnie ze studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania Gminy, nieruchomość położona jest w strefie „G" (przestrzeń o wysokich walorach krajobrazowych i przyrodniczych). Dłużnik w okresie od 5 lipca 1993 r. do 1 lipca 1994 r. był podatnikiem podatku od towarów i usług, rozliczył się z urzędem skarbowym zgodnie z art. 14 ustawy, nie przeprowadzono upadłości ani nie wpisano go do KRS. Spółdzielni nie przysługiwało prawo odliczenia podatku przy nabyciu przedmiotowych nieruchomości, nie poniosła nakładów przekraczających 30% ich wartości początkowej oraz nie korzystała z prawa do odliczenia podatku.

Z powyższego wynika, iż nieruchomość gruntowa stanowi majątek dłużnika a jego sprzedaż bezsprzecznie wiąże się z prowadzoną działalnością, gdyż stanowi zbycie aktywów przedsiębiorcy. Działanie poza zakresem działalności gospodarczej występuje w sytuacji, gdy przedmiotem jest majątek osobisty danej osoby, nabyty na jej własne potrzeby a nie z przeznaczeniem do działalności gospodarczej. Zatem stwierdzić należy, że sprzedaż nieruchomości gruntowej mieści się w zakresie działalności gospodarczej zdefiniowanej w art. 15 ust. 2 ustawy, gdyż opodatkowaniu podlega odpłatna dostawa towarów, a grunt jest towarem. Tym samym dłużnik będzie dla tej czynności występował w charakterze podatnika podatku od towarów i usług w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy. W efekcie sprzedaż tą należy traktować jako dostawę towarów, która w oparciu o regulację zawartą w art. 5 ust. 1 ustawy podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

W oparciu o przedstawione zdarzenie przyszłe oraz powołane przepisy prawa należy stwierdzić, iż planowana sprzedaż niezabudowanej nieruchomości (cztery działki) będzie traktowana jako odpłatna dostawa towarów podlegająca opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

W sytuacji, gdy na dzień sprzedaży przedmiotowa nieruchomość nie będzie terenem budowlanym lub nie zostanie przeznaczona pod zabudowę – czynność ta korzystać może ze zwolnienia od podatku, na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 9 ww. ustawy. Wobec powyższego – w takim przypadku - nie będzie Pan obowiązany do obliczenia i odprowadzenia podatku od towarów i usług z tytułu dostawy nieruchomości będącej własnością dłużnika, dokonywanej w trybie egzekucji.

Natomiast w przypadku, gdy na dzień sprzedaży nieruchomość będzie terenem przeznaczonym pod zabudowę - sprzedaż ta będzie podlegała opodatkowaniu stawką w wysokości 22%, na podstawie art. 41 ust. 1 ww. ustawy. Oznacza to, iż będzie Pan obowiązany do obliczenia i odprowadzenia podatku od towarów i usług z tytułu wskazanej transakcji.

Odnosząc się do Pana stanowiska, iż sprzedaż egzekucyjna nieruchomości gruntowej nie jest objęta podatkiem od towarów i usług wskazać należy, że przedmiotowa transakcja – wbrew twierdzeniu Wnioskodawcy – rodzić będzie obowiązek podatkowy, choć na mocy preferencji podatkowej określonej w art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy (gdy nieruchomość spełni warunki zawarte w powyższym przepisie) - korzystać może ze zwolnienia od podatku od towarów i usług.

Z powyższych względów prezentowane przez Pana stanowisko należało uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu datowania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Bydgoszczy, ul. Jana Kazimierza 5, 85-035 Bydgoszcz, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.