INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 04 września 2009r. (data wpływu do tut. Biura – 11 września 2009r.) uzupełnionym w dniu 16 października 2009r., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie zwolnienia z podatku dochodowego dopłat do wypoczynku dzieci i młodzieży do lat 18:

• w części dotyczącej dopłat do kosztów wynajmu pokoi, kwater, domków letniskowych oraz w kwestii dotyczącej uzupełnienia brakujących danych na fakturach dokumentujących korzystanie z wypoczynku – jest prawidłowe,
• w części dotyczącej korzystania z wypoczynku zorganizowanego przez gospodarstwa agroturystyczne – jest nieprawidłowe,
• w części dotyczącej dokumentowania wypoczynku fakturami wystawionymi przez podmioty zagraniczne oraz innymi dowodami – jest nieprawidłowe.
  
  

UZASADNIENIE

W dniu 11 września 2009r. wpłynął do tut. Biura ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie zwolnienia z podatku dochodowego dopłat do wypoczynku dzieci i młodzieży do lat 18.

Wniosek powyższy nie spełniał wymogów formalnych, dlatego pismem z dnia 02 października 2009r. Znak: IBPB II/1/415-712/09/BD i IBPB II/1/415-713/09/MK wezwano o jego uzupełnienie. W dniu 16 października 2009r. wpłynęło uzupełnienie wniosku.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Zgodnie z Rozporządzeniem Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji z dnia 04 marca 2002r. w sprawie rodzaju i zakresu świadczeń socjalnych i bytowych przysługujących policjantom oraz członkom ich rodzin, policjantowi, który w związku z pełnieniem służby nabył w danym roku kalendarzowym prawo do urlopu wypoczynkowego w pełnym wymiarze oraz uprawnionym członkom jego rodziny przysługuje świadczenie – dopłata do wypoczynku. Wypłata dopłaty do wypoczynku dla policjanta oraz uprawnionych członków jego rodziny następuje w terminie 30 dni od dnia złożenia przez policjanta pisemnego wniosku o przyznanie dopłaty do wypoczynku. Wniosek można składać nie wcześniej niż:

1. po dokonaniu opłaty lub przedpłaty za korzystanie przez policjanta lub uprawnionych członków jego rodziny z wczasów, innych form zorganizowanego lub indywidualnego wypoczynku, za pobyt na leczeniu sanatoryjnym, w placówkach leczniczo-sanatoryjnych, rehabilitacyjno-szkoleniowych oraz leczniczo-opiekuńczych, a także za korzystanie z usług turystycznych, których czas trwania, wraz z podróżą, obejmuje co najmniej 7 dni;
2. na 30 dni przed:
   - dniem rozpoczęcia urlopu wypoczynkowego lub dodatkowego w wymiarze co najmniej 14 kolejnych dni kalendarzowych albo takiej części urlopu, którego wymiar łącznie z dotychczas wykorzystanym urlopem osiągnie 14 dni kalendarzowych w roku, za który przysługuje dopłata do wypoczynku, albo
   - zwolnieniem ze służby, albo
   - upływem danego roku kalendarzowego, jeżeli nie zaistniały okoliczności wymienione w pkt 1 lub 2 lit. a i b.
   
   

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy możliwe jest zwolnienie z podatku dopłaty do wypoczynku dzieci i młodzieży do lat 18 zgodnie z art. 21 ust. 1 pkt 78 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych na podstawie:

• faktury wystawionej przez podmiot zagraniczny (z UE i spoza UE) w języku obcym,
• faktury (rachunku) wystawionej przez gospodarstwo agroturystyczne,
• faktury wystawionej przez podmiot zajmujący się wynajmem pokoi, kwater, domków letniskowych,
• faktury, w której brak danych osób korzystających z wypoczynku m.in. imię i nazwisko dziecka, data urodzenia natomiast w przypadku braku takich danych można posiłkować się oświadczeniem pracownika podpisanym pod odpowiedzialnością karną
• dokumentów potwierdzających dokonanie wpłaty za usługę takich jak: bankowy dowód wpłaty, KP, wyciąg z konta bankowego...
  
  

Wnioskodawca nie uwzględnia faktur wystawionych przez podmiot zagraniczny w języku obcym. Zgodnie z art. 287 Ordynacji podatkowej pracownik jest zobowiązany do przedstawienia przetłumaczonej na język polski dokumentacji sporządzonej w języku obcym. Przetłumaczony dokument stanowi podstawę do zastosowania zwolnienia. Naszym zdaniem pobyt w gospodarstwie agroturystycznym (oraz wynajem pokoi) nie jest jedną z form wypoczynku zorganizowanego wymienionego w art. 21 ust. 1 pkt 78 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Ustawodawca wymienia formy wypoczynku zorganizowanego tylko jako wczasy, kolonie, obozy, zimowiska, pobyt na leczeniu sanatoryjnym oraz pobyt połączony z nauką tzw. zielona szkoła. W przypadku braku danych osób korzystających z wypoczynku m.in. imię i nazwisko dziecka, data urodzenia dopuszczam, w uzasadnionych przypadkach, możliwość złożenia pisemnego oświadczenia (w formie załącznika) o osobach korzystających z wypoczynku. Zgodnie z interpretacją Naczelnika Urzędu Skarbowego wniesienie przedpłaty lub zaliczkowej wpłaty na poczet wypoczynku dziecka nie stanowi podstawy do zastosowania zwolnienia podatkowego. Zwolnienia można dokonać tylko na podstawie oryginału rachunku bądź faktury a w szczególnych przypadkach kserokopii faktury potwierdzonej za zgodność przez podmiot wystawiający.

Na tle przedstawionego stanu faktycznego stwierdzam co następuje:

Zgodnie z treścią art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tj. Dz. U. z 2000r., Nr 14, poz. 176 ze zm.) opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Przepis art. 10 ww. ustawy określa źródła przychodów, gdzie między innymi wymienia się: stosunek służbowy, stosunek pracy, w tym spółdzielczy stosunek pracy, członkowstwo w rolniczej spółdzielni produkcyjnej lub innej spółdzielni zajmującej się produkcją rolną, pracę nakładczą, emeryturę lub rentę.

W myśl art. 12 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, za przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za niewykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych.

Użyty powyżej zwrot „w szczególności” oznacza, że wymienione kategorie przychodów zostały wymienione jedynie przykładowo. Przychodem ze stosunku służbowego i stosunków pokrewnych są więc wszelkiego rodzaju wypłaty i świadczenia skutkujące u podatnika powstaniem przysporzenia majątkowego, mające swoje źródło w łączącym pracownika z pracodawcą stosunku służbowym lub stosunku pokrewnym.

Tak też jest w przypadku dofinansowania wypoczynku dziecka pracownika, bowiem to dofinansowanie przyznawane jest w związku z istniejącym stosunkiem służbowym pomiędzy pracodawcą a rodzicem dziecka, którego wypoczynek został dofinansowany. Zatem przychód z tego tytułu należy zaliczyć do źródła określonego w treści art. 12 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Zgodnie z treścią art. 21 ust. 1 pkt 78 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wolne od podatku dochodowego są dopłaty do: wypoczynku zorganizowanego przez podmioty prowadzące działalność w tym zakresie, w formie wczasów, kolonii, obozów i zimowisk, w tym również połączonego z nauką, pobytu na leczeniu sanatoryjnym, w placówkach leczniczo-sanatoryjnych, rehabilitacyjno-szkoleniowych i leczniczo-opiekuńczych, oraz przejazdów związanych z tym wypoczynkiem i pobytem na leczeniu - dzieci i młodzieży do lat 18:

• z funduszu socjalnego, zakładowego funduszu świadczeń socjalnych oraz zgodnie z odrębnymi przepisami wydanymi przez właściwego ministra - niezależnie od ich wysokości,
• z innych źródeł - do wysokości nie przekraczającej w roku podatkowym kwoty 760 zł.
  
  

Z brzmienia ww. przepisu wynika, że dopłaty do wypoczynku podlegają zwolnieniu od podatku dochodowego, jeżeli spełnione są łącznie następujące warunki:

1. wypoczynek powinien być zorganizowany,
2. organizatorem wypoczynku musi być podmiot prowadzący działalność w tym zakresie,
3. wypoczynek powinien przybrać formę: wczasów, kolonii, obozu lub zimowisk w tym również połączonego z nauką, pobytu na leczeniu sanatoryjnym, w placówkach leczniczo-sanatoryjnych, rehabilitacyjno-szkoleniowych, leczniczo-opiekuńczych,
4. dopłata powinna dotyczyć dzieci i młodzieży uczestniczących w wypoczynku, które nie ukończyły 18-tego roku życia.
   
   

Wskazanie przez ustawodawcę w ww. przepisie czterech form wypoczynku, oznacza że nie każda dopłata do wypoczynku może korzystać ze zwolnienia, a tylko ta, która związana była z wypoczynkiem zorganizowanym, przybierającym postać wczasów, kolonii, obozu lub zimowiska. Ustawodawca jednoznacznie określił katalog form wypoczynku objętych zwolnieniem, a także wymóg dla jego organizatorów, co powoduje, że tylko dopłaty do wypoczynku zorganizowanego przez podmioty prowadzące działalność w tym zakresie korzystają ze zwolnienia, o którym mowa wyżej.

Przez zorganizowany wypoczynek należy rozumieć wszelkie formy wypoczynku zorganizowanego (zinstytucjalizowanego) z wyjątkiem takich form jak: „wczasy pod gruszą”, wycieczki czy organizowany na „własną rękę” pobyt w hotelach, wynajmowanych pokojach, kwaterach. Tym bowiem formom wypoczynku w żadnym wypadku nie można przypisać przymiotu „zorganizowanych”.

Wprowadzając obowiązek zorganizowania wypoczynku przez podmioty prowadzące działalność w tym zakresie, ustawodawca nie sprecyzował bliżej tego pojęcia. Powołany przepis nie wskazuje czy ma być to podmiot, który świadczy usługi wypoczynkowe w ramach prowadzonej działalności gospodarczej, czy podmiot zajmujący się statutowo tego typu działalnością. Istotne jest to, czy tego typu wypoczynek organizowany jest zgodnie ze specjalnymi regulacjami dotyczącymi organizowania wypoczynku dla dzieci i młodzieży. Tak więc, zasadnicze znaczenie ma formalno - prawne umocowanie danego podmiotu do wykonywania czynności związanych z organizowaniem wypoczynku, określone w dokumentach stanowiących podstawę funkcjonowania danego podmiotu.

Stosownie do § 2 Rozporządzenia Ministra Edukacji Narodowej z dnia 21 stycznia 1997r. w sprawie warunków jakie muszą spełniać organizatorzy wypoczynku dla dzieci i młodzieży szkolnej, a także zasad jego organizowania i nadzorowania (Dz. U. Nr 12, poz. 67 ze zm.) organizatorami wypoczynku mogą być szkoły i placówki, osoby prawne i fizyczne, a także jednostki organizacyjne nie posiadające osobowości prawnej.

Zgodnie z § 3 tego rozporządzenia wypoczynek może być zorganizowany w formach wypoczynku wyjazdowego, zwanych „placówkami wypoczynku” (kolonie, obozy, zimowiska) i w formach wypoczynku w miejscu zamieszkania (np. półkolonie, wczasy w mieście).

Za definicję powyższych form wypoczynku zgodnie z Uniwersalnym Słownikiem Języka Polskiego Wydawnictwa Naukowego PWN S.A. 2004r. należy rozumieć:

• wczasy, czyli wypoczynek poza miejscem zamieszkania, którego organizatorzy za opłatą zapewniają noclegi, całodzienne wyżywienie, a niekiedy także rozrywki sportowe i kulturalne,
• kolonie, czyli zorganizowany pobyt dzieci i młodzieży poza miejscem stałego zamieszkania, dla wypoczynku w czasie wakacji,
• obóz, czyli zorganizowany wypoczynek grupy ludzi, często połączonego z uprawianiem sportu, doskonaleniem zawodowym, nauką języków obcych,
• zimowisko, czyli zorganizowany w celach wypoczynkowych pobyt młodzieży poza miastem w czasie ferii zimowych.
  
  

Do podmiotów prowadzących działalność w zakresie wypoczynku zaliczyć można zarówno te podmioty, które świadczą usługi wypoczynkowe w ramach prowadzonej działalności gospodarczej np: biura turystyczne, jak również i te, które zajmują się statutowo tego rodzaju działalnością, m.in.:

1. podmioty prowadzące działalność agroturystyczną – polegającą na wyjazdach na wieś, do specjalnie przygotowanych na przyjęcie wczasowiczów gospodarstw wiejskich,
2. szkoły i placówki, osoby prawne i fizyczne a także jednostki organizacyjne nie posiadające osobowości prawnej wymienione w cyt. wyżej rozporządzeniu Ministra Edukacji Narodowej,
3. kościoły, stowarzyszenia, organizacje charytatywne, fundacje, których działalnością statutową może być organizowanie wypoczynku zorganizowanego.
   
   

Na pracowniku składającym wniosek o dofinansowanie wypoczynku ciąży obowiązek przedłożenia stosownych dowodów i udowodnienia prawa do zwolnienia.

Do zastosowania zwolnienia wynikającego z art. 21 ust. 1 pkt 78 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych niezbędne jest posiadanie dokumentu (faktury VAT, rachunku, dowodu wpłaty KP, przelewu bankowego, przekazu pocztowego) który zawiera co najmniej:

• nazwę i adres podmiotu prowadzącego działalność w zakresie organizacji wypoczynku, na rzecz którego została dokonana wpłata (w razie wątpliwości należy zwrócić się z zapytaniem do usługodawcy, czy świadczy usługi wypoczynkowe w ramach prowadzonej działalności gospodarczej lub czy zajmuje się statutowo tego typu działalnością),
• forma wypoczynku (wczasy, kolonie, obóz lub zimowisko),
• imię i nazwisko dziecka korzystającego z zorganizowanej formy wypoczynku,
• imię i nazwisko osoby dokonującej zapłaty,
• kwotę i datę dokonania zapłaty.
  
  

W przepisach ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie ma regulacji określającej jaki dowód powinien przedstawić pracownik oraz w jakim języku ma on być wystawiony z tytułu wydatku, który poniósł na wypoczynek dziecka do lat 18. Zatem, aby dofinansowanie do wypoczynku dzieci mogło być zwolnione od podatku należałoby przyjąć, iż ma tu zastosowanie ogólna reguła, według której dowodem może być wszystko co może się przyczynić do wyjaśnienia sprawy, a nie jest sprzeczne z prawem. W takiej sytuacji stosuje się dokumenty zwyczajowo przyjęte, jakimi są różnego rodzaju dowody wpłaty. Pojęcie dowód wpłaty jest pojęciem szerokim i obejmuje swym zakresem jak już wskazano powyżej zarówno rachunek lub fakturę VAT wystawioną przez organizatora wypoczynku, przelew bankowy, przekaz pocztowy, czy też dokument wpłaty w kasie podmiotu prowadzącego działalność w tym zakresie. Przy czym, jeżeli dany dowód zawiera jakiekolwiek braki, nie ma przeszkód, aby te braki w sposób wiarygodny uzupełnić. Tym samym jeżeli w dokumencie będącym dowodem na poniesienie wydatku tytułem zorganizowanego wypoczynku brak jest informacji wskazujących kogo tenże wydatek dotyczy (imienia, nazwiska dziecka), to nie ma przeszkód aby jako dowód dopuścić wszystko co może przyczynić się do wyjaśnienia sprawy (potwierdzenia, że poniesienie wydatku zostało dokonane w warunkach uprawniających do skorzystania ze zwolnienia). Takim dodatkowym dowodem może być również wiarygodne oświadczenie.

Ponadto, wskazać należy, że omawiane zwolnienie ma zastosowanie również w przypadku, gdy wypoczynek jest organizowany równocześnie dla dzieci i rodziców. Jednakże zwolnieniu od opodatkowania, o którym mowa w art. 21 ust. 1 pkt 78 podlega tylko ta część wydatku, która dotyczy dzieci i młodzieży do lat 18.

Jak wynika ze stanowiska wnioskodawcy, nie uwzględnia on faktur wystawionych przez podmiot zagraniczny w języku obcym powołując się na art. 287 Ordynacji podatkowej. Jednakże zaznaczyć należy, iż w art. 21 ust. 1 pkt 78 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych ustawodawca nie podjął się uregulowań co do języka w jakim powinien być wystawiony dokument potwierdzający poniesiony przez pracownika wydatek, który poniósł na wypoczynek dziecka do lat 18. Przepis art. 287 § 1 pkt 2 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (tj. Dz. U. z 2005r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) dotyczy działu VI czyli kontroli podatkowej, który stanowi iż kontrolowany, osoba upoważniona do reprezentowania kontrolowanego lub prowadzenia jego spraw, pracownik oraz osoba współdziałająca z kontrolowanym są obowiązani umożliwić wykonywanie czynności, o których mowa w art. 286, a w szczególności przedstawić, na żądanie kontrolującego, tłumaczenie na język polski sporządzonej w języku obcym dokumentacji dotyczącej spraw będących przedmiotem kontroli. Zatem powołany przez wnioskodawcę przepis nie uniemożliwia zastosowania zwolnienia określonego w art. 21 ust. 1 pkt 78 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, w sytuacji gdy dowodem na poniesienie wydatku jest dokument wystawiony w języku obcym. Ważnym jest by z dokumentu wynikały informacje wyżej wymienione.

Nieprawidłowe stanowisko zajął również wnioskodawca co do faktur wystawianych przez gospodarstwa agroturystyczne. Niezbędną bowiem przesłanką do zastosowania zwolnienia jest to by podmioty, u których wykupywana jest usługa wypoczynku świadczyły usługi wypoczynkowe w ramach prowadzonej działalności gospodarczej (np: biura turystyczne) lub zajmowały się statutowo tego rodzaju działalnością. Takimi podmiotami mogą więc też być podmioty prowadzące działalność agroturystyczną.

Mając powyższe na względzie – stanowisko wnioskodawcy – zajęte w zakresie dopłat do kosztów wynajmu pokoi, kwater, domków letniskowych oraz w zakresie braku danych na fakturach osób korzystających z wypoczynku, a uzupełnionych pisemnym oświadczeniem należało uznać za prawidłowe.

Natomiast w pozostałej części stanowisko wnioskodawcy należało uznać za nieprawidłowe.

Jednocześnie tutejszy Organ nadmienia, że powołane przez wnioskodawcę stanowisko zawarte w piśmie Naczelnika Drugiego Urzędu Skarbowego w Katowicach zostało zajęte w indywidualnej sprawie podatnika dla indywidualnie przedstawionego stanu faktycznego. Z tego względu powołane powyżej pismo nie mogło być podstawą do wydania indywidualnej interpretacji przepisów prawa podatkowego wydanej w wyniku rozpatrzenia ww. wniosku.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa S. Wyszyńskiego 2, 44-100 Gliwice po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.