INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z dnia 17 września 2009 roku (data wpływu 21 września 2009 roku) uzupełnionym pismem z dnia 17 listopada 2009 r. (data wpływu 20 listopada 2009 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów faktycznie poniesionych wydatków na dojazd do pracy – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 21 września 2009 roku został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów faktycznie poniesionych wydatków na dojazd do pracy.

Pismem z dnia 12 listopada 2009 r. Nr ITPB2/415-778/09-2/ENB wezwano Wnioskodawcę do uzupełnienia braków formalnych wniosku, powyższe uzupełniono w dniu 20 listopada 2009 r.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Jest Pan pilotem i dojeżdża do pracy środkami transportu lotniczego. Korzysta Pan z biletów pracowniczych (dużo tańszych od biletów normalnych). Zarówno czas jak i koszt dojazdu do pracy środkami transportu lotniczego jest najkrótszy i najtańszy. Charakter pracy nie pozwala Panu na systematyczne dojazdy do pracy a zakup biletów musi być dostosowany do miesięcznego planu pracy (lotów). Zgodnie z ustawą jeżeli roczne koszty uzyskania przychodów, o których mowa w ustawie, są niższe od wydatków na dojazd do zakładu lub zakładów pracy środkami transportu autobusowego, kolejowego, promowego lub komunikacji miejskiej, w rocznym rozliczeniu podatku koszty te mogą być przyjęte przez pracownika lub przez płatnika pracownika w wysokości wydatków faktycznie poniesionych, udokumentowanych wyłącznie imiennymi biletami okresowymi.

Ustawa ta nie wyczerpuje wszystkich rodzajów możliwości dojazdu do pracy – brak np. dojazdu do pracy samolotami – gdzie są wystawiane imienne bilety na przelot, a nie ma biletów okresowych. Pana wydatki na dojazd z miejsca zamieszkania tj. z G. do miejsca pracy tj. W. przekraczają koszty wskazane w ustawie. Każdorazowo przelot z miejsca zamieszkania do miejsca pracy i odwrotnie jest udokumentowany biletem lotniczym, na którym jest podane Pana nazwisko i imię, trasa przelotu, data i godzina przelotu oraz wartość opłaty co spełnia warunki biletu imiennego wskazane w ustawie.

Wobec powyższego zadano następujące pytanie.

Czy w sytuacji przedstawionej we wniosku, Wnioskodawca może uwzględnić koszty uzyskania przychodów w wysokości faktycznie poniesionej.

Zdaniem Wnioskodawcy, w sytuacji przedstawionej we wniosku możliwe jest zastosowanie kosztów uzyskania przychodów w wysokości wydatków faktycznie poniesionych na dojazd do zakładu pracy środkami transportu lotniczego.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 22 ust. 1 i ust. 2 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. jedn. Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 ze zmianami) kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

Koszty uzyskania przychodów z tytułu stosunku służbowego, stosunku pracy, spółdzielczego stosunku pracy oraz pracy nakładczej:

1. wynoszą 111 zł 25 gr miesięcznie, a za rok podatkowy nie więcej niż 1.335 zł, w przypadku gdy podatnik uzyskuje przychody z tytułu jednego stosunku służbowego, stosunku pracy, spółdzielczego stosunku pracy oraz pracy nakładczej,
2. nie mogą przekroczyć łącznie 2.002 zł 05 gr za rok podatkowy, w przypadku gdy podatnik uzyskuje przychody równocześnie z tytułu więcej niż jednego stosunku służbowego, stosunku pracy, spółdzielczego stosunku pracy oraz pracy nakładczej,
3. wynoszą 139 zł 06 gr miesięcznie, a za rok podatkowy łącznie nie więcej niż 1.668 zł 72 gr, w przypadku gdy miejsce stałego lub czasowego zamieszkania podatnika jest położone poza miejscowością, w której znajduje się zakład pracy, a podatnik nie uzyskuje dodatku za rozłąkę,
4. nie mogą przekroczyć łącznie 2.502 zł 56 gr za rok podatkowy, w przypadku gdy podatnik uzyskuje przychody równocześnie z tytułu więcej niż jednego stosunku służbowego, stosunku pracy, spółdzielczego stosunku pracy oraz pracy nakładczej, a miejsce stałego lub czasowego zamieszkania podatnika jest położone poza miejscowością, w której znajduje się zakład pracy, a podatnik nie uzyskuje dodatku za rozłąkę.

W myśl art. 22 ust. 11 ww. ustawy jeżeli roczne koszty uzyskania przychodów, o których mowa w ust. 2, są niższe od wydatków na dojazd do zakładu lub zakładów pracy środkami transportu autobusowego, kolejowego, promowego lub komunikacji miejskiej, w rocznym rozliczeniu podatku koszty te mogą być przyjęte przez pracownika lub przez płatnika pracownika w wysokości wydatków faktycznie poniesionych, udokumentowanych wyłącznie imiennymi biletami okresowymi.

Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, iż Wnioskodawca ponosi koszty związane z dojazdem środkami transportu lotniczego do zakładu pracy znajdującego się poza miejscem stałego zamieszkania. Wnioskodawca korzysta z biletów pracowniczych (dużo tańszych od biletów normalnych). Zarówno czas jak i koszt dojazdu do pracy samolotem jest najkrótszy i najtańszy. Charakter pracy nie pozwala Wnioskodawcy na systematyczne dojazdy do pracy i zakup biletów musi być dostosowany do miesięcznego planu pracy (lotów). Wydatki na dojazd z miejsca zamieszkania tj. z G. do miejsca pracy tj. W. przekraczają koszty wskazane w ustawie. Każdorazowo przelot z miejsca zamieszkania do miejsca pracy i odwrotnie jest udokumentowany biletem lotniczym, na którym jest podane nazwisko i imię Wnioskodawcy, trasa przelotu, data i godzina przelotu oraz wartość opłaty co spełnia warunki biletu imiennego wskazane w ustawie.

Sformułowanie zawarte w ww. przepisie wskazuje, iż koszty uzyskania przychodów ze stosunku pracy podatnik może przyjąć w wysokości faktycznie poniesionych tylko wówczas, gdy spełnione są jednocześnie następujące przesłanki:

1. wydatki dotyczą dojazdu do zakładu pracy lub zakładów pracy środkami transportu wskazanymi w tym przepisie,
2. zostały faktycznie poniesione przez podatnika i są wyższe od określonych ustawowo kosztów zryczałtowanych,
3. zostały udokumentowane wyłącznie imiennymi biletami okresowymi.

Z powyższego jednoznacznie wynika, że w faktycznie poniesionej wysokości mogą być uwzględnione wydatki poniesione na dojazd do zakładu pracy środkami transportu wymienionymi w przepisie, tj. środkami transportu autobusowego, kolejowego, promowego lub komunikacji miejskiej.

Literalne brzmienie art. 22 ust. 11 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, wskazuje, że wymienione w nim środki transportu stanowią katalog zamknięty.

Nie istnieje zatem możliwość, wykazania w rozliczeniu rocznym wydatków w wysokości faktycznie poniesionej na dojazd do zakładu pracy środkami transportu innymi aniżeli wymienione enumeratywnie w przepisie podatkowym.

Ponadto, podkreślenia wymaga, że użyty przez ustawodawcę zwrot „wyłącznie”, dotyczący sposobu dokumentowania wydatków jest jednoznaczny i zobowiązuje do udokumentowania wydatków faktycznie poniesionych imiennymi biletami okresowymi tj. biletami, które w swej treści określają osobę uprawnioną do korzystania z niego oraz uprawniają do korzystania z komunikacji przez pewien okres czasu.

Gdyby ustawodawca dopuszczał możliwość udokumentowania powyższych wydatków jednorazowymi biletami imiennymi, to wynikałoby to wprost z treści wskazanego powyżej przepisu art. 22 ust. 11 ustawy. Zatem brak jest możliwości zastąpienia imiennego biletu okresowego jakimkolwiek innym dokumentem np. imiennym biletem jednorazowym.

W związku z powyższym ponoszone przez Wnioskodawcę koszty związane z dojazdem do pracy środkami transportu lotniczego udokumentowane jednorazowymi biletami imiennymi nie mogą być uwzględnione w zeznaniu podatkowym, ponieważ nie zostały spełnione warunki określone w art. 22 ust. 11 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku, Al. Zwycięstwa 16/17, 80-219 Gdańsk po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.).

Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.