INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pana, przedstawione we wniosku z dnia 15 września 2009 r. (data wpływu 21 września 2009 r.) uzupełnionym pismem z dnia 29 października 2009 r. (data wpływu 2 listopada 2009 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie stawki podatku dla usług wykonania i montażu trwale umiejscowionej zabudowy w budynkach mieszkalnych – budynku letniskowym wolnostojącym – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 21 września 2009 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie stawki podatku dla usług wykonania i montażu trwale umiejscowionej zabudowy w budynkach mieszkalnych – budynku letniskowym wolnostojącym. Wniosek uzupełniono pismem z dnia 29 października 2009 r. (data wpływu 2 listopada 2009 r.) o doprecyzowanie zdarzenia przyszłego.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujące zdarzenie przyszłe

Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą, w której przedmiotem jest między innymi wykonywanie robót budowlano–montażowych, dotyczących budownictwa mieszkaniowego, o których mowa w art. 2 pkt 12 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług. Wykonywane roboty budowlano-montażowe polegają na projektowaniu stałej zabudowy powierzchni kuchennych, zabudowy szaf wnękowych i garderobianych, stałej zabudowy w innych pomieszczeniach w lokalach mieszkalnych wraz z wykonaniem ich montażu. Wnioskodawca zamawia u producenta wszelkie potrzebne elementy (korpusy, fronty, blaty, cokoły, półki, itd.), a następnie wykonuje montaż u klienta. Ww. elementy są montowane w sposób stały do podłoża lub ścian, ewentualnie są wpasowane w ciąg szafek w taki sposób, że nie można ich przemieszczać bez demontażu całej konstrukcji. Ww. roboty mieszczą się w dwóch kategoriach: roboty instalacyjne pozostałych niemetalowych elementów stolarki budowlanej (PKWiU 45.42.13-00.00) oraz roboty instalacyjne pozostałych metalowych elementów stolarki budowlanej (PKWiU 45.42.12-00.00).

Wnioskodawca otrzymał zapytanie ofertowe od potencjalnego klienta dotyczące wykonania w przyszłości stałej zabudowy w zakresie wyżej opisanym, w budynku mieszkalnym jednorodzinnym – budynku letniskowym – wolnostojącym, będącym własnością klienta. Z informacji uzyskanych od ww. klienta wynika, że powierzchnia użytkowa przedmiotowego budynku przekracza 300 m².

Zainteresowany w uzupełnieniu do wniosku wskazał, że budynek, w którym ma zostać świadczona usługa wykonania i montażu trwałej zabudowy jest budynkiem mieszkalnym – budynkiem wolnostojącym letniskowym i został zakwalifikowany do kategorii PKOB 11 (z rozszerzeniem do klasy 1110).

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy wykonywane roboty budowlano-montażowe, sklasyfikowane przez GUS, jako roboty instalacyjne (PKWiU 45.42.12-00.00, PKWiU 45.42.13-00.00), polegające na wykonaniu stałej zabudowy w budynku mieszkalnym – budynku letniskowym wolnostojącym, o powierzchni użytkowej przekraczającej 300 m², mogą korzystać z preferowanej 7% stawki podatku VAT...

Zdaniem Wnioskodawcy, prawo do stosowania 7% stawki VAT do całości robót budowlano –montażowych (tzn. powyżej 300 metrów kwadratowych powierzchni użytkowej) wynika wprost z § 6 ust. 2 Rozporządzenia Ministra Finansów w sprawie wykonywania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług z dnia 28 listopada 2008 r. Z art. 41 ust. 12, 12a ustawy o podatku od towarów i usług wynika, że np. dostawa budynku mieszkalnego jednorodzinnego (objętego tzw. Społecznym programem mieszkaniowym) o powierzchni powyżej 300 m² podlega „limitowi powierzchni”. Natomiast rozporządzenie wykonawcze rozszerza stosowanie stawki 7% na roboty budowlano-montażowe we wszelkich obiektach budownictwa mieszkaniowego (definicja w art. 2 ust. 12 ustawy PKOB 11), w tym w domach jednorodzinnych, w zakresie w jakim „nie są objęte tą stawką na podstawie art. 41 ust.12-12c ustawy”. Zatem 7% stawkę VAT stosuje się do robót budowlano-montażowych w budynkach mieszkalnych (PKOB 11) również o powierzchni przekraczającej 300 m².

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, w myśl art. 7 ust.1 ustawy, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel.

Natomiast zgodnie z art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7.

W myśl art. 8 ust. 3 ustawy, usługi wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, z zastrzeżeniem ust. 4, są identyfikowane za pomocą tych klasyfikacji, z wyjątkiem usług elektronicznych i usług turystyki, o których mowa w art. 119.

Stosownie do zapisu art. 41 ust. 1 ustawy, stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2 -12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Jednakże zarówno w treści ustawy o VAT, jak i przepisach wykonawczych do niej, ustawodawca przewiduje dla niektórych czynności obniżone stawki.

I tak, zgodnie z art. 41 ust. 2 ustawy, dla towarów i usług, wymienionych w załączniku nr 3 do ustawy, stawka podatku wynosi 7%, z zastrzeżeniem ust. 12 i art. 14 ust. 1.

Zgodnie z brzmieniem art. 41 ust. 12 ustawy, stawkę podatku, o której mowa w ust. 2, stosuje się do dostawy, budowy, remontu, modernizacji, termomodernizacji lub przebudowy obiektów budowlanych lub ich części zaliczonych do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym.

Przez budownictwo objęte społecznym programem mieszkaniowym, w myśl ust. 12a powołanego artykułu, rozumie się obiekty budownictwa mieszkaniowego lub ich części, z wyłączeniem lokali użytkowych, oraz lokale mieszkalne w budynkach niemieszkalnych sklasyfikowanych w Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych w dziale 12, a także obiekty sklasyfikowane w Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych w klasie ex 1264 – wyłącznie budynki instytucji ochrony zdrowia świadczących usługi zakwaterowania z opieką lekarską i pielęgniarską, zwłaszcza dla ludzi starszych i niepełnosprawnych, z zastrzeżeniem ust. 12b.

Art. 41 ust. 12b ustawy, stanowi natomiast, że do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym określonego w ust. 12a nie zalicza się:

1. budynków mieszkalnych jednorodzinnych, których powierzchnia użytkowa przekracza 300 m²;
2. lokali mieszkalnych, których powierzchnia użytkowa przekracza 150 m².

Zgodnie z ust. 12c cyt. artykułu, w przypadku budownictwa mieszkaniowego o powierzchni przekraczającej limity określone w ust. 12b stawkę podatku, o której mowa w ust. 2, stosuje się tylko do części podstawy opodatkowania odpowiadającej udziałowi powierzchni użytkowej kwalifikującej do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym w całkowitej powierzchni użytkowej.

Ponadto, w myśl § 6 ust. 2 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 28 listopada 2008 r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług (Dz. u. Nr 212, poz. 1336), stawkę podatku wymienioną w art. 41 ust. 1 ustawy obniża się do wysokości 7% również w odniesieniu do:

1. robót budowlano-montażowych oraz remontów i robót konserwacyjnych dotyczących obiektów budownictwa mieszkaniowego, o których mowa w art. 2 pkt 12 ustawy, lub ich części, z wyłączeniem lokali użytkowych, oraz lokali mieszkalnych w budynkach niemieszkalnych sklasyfikowanych w Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych w dziale 12, a także obiektów sklasyfikowanych w Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych w klasie ex 1264 – wyłącznie budynki instytucji ochrony zdrowia świadczących usługi zakwaterowania z opieką lekarską i pielęgniarską, zwłaszcza dla ludzi starszych i niepełnosprawnych,
2. obiektów budownictwa mieszkaniowego, o których mowa w art. 2 pkt 12 ustawy, lub ich części, z wyłączeniem lokali użytkowych, oraz lokali mieszkalnych w budynkach niemieszkalnych sklasyfikowanych w Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych w dziale 12

– w zakresie, w jakim wymienione roboty i remonty, obiekty lub ich części oraz lokale nie są objęte tą stawką na podstawie art. 41 ust. 12-12c ustawy.

Z unormowań zawartych w przytoczonych przepisach wynika, że 7% stawka podatku od towarów i usług ma zastosowanie w całym budownictwie mieszkaniowym, zarówno objętym społecznym programem mieszkaniowym, jak i nieobjętym tym programem.

Z treści art. 2 pkt 12 ustawy wynika, iż przez obiekty budownictwa mieszkaniowego rozumie się budynki mieszkalne stałego zamieszkania sklasyfikowane w Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych w dziale 11.

Przywołane przepisy wskazują, iż usługa budowlana i budowlano-montażowa w obiektach mieszkalnych oznaczonych symbolem PKOB – 111 (Budynki mieszkalne jednorodzinne), PKOB – 112 (Budynki o dwóch mieszkaniach i wielomieszkaniowe) oraz PKOB – 113 (Budynki zbiorowego zamieszkania), podlega opodatkowaniu wg stawki 7% pod warunkiem, że budynki te są budynkami mieszkalnymi stałego zamieszkania i usługa wykonywana jest wyłącznie w lokalach mieszkalnych znajdujących się w tych budynkach, a nie w lokalach użytkowych. Preferencyjna stawka opodatkowania ze względu na zapisy zawarte w powołanym wyżej § 6 ust. 2 rozporządzenia z dnia 28 listopada 2008 r., znajduje zastosowanie niezależnie od powierzchni użytkowej budynków mieszkalnych jednorodzinnych lub powierzchni lokali mieszkalnych wchodzących w skład budynków o dwóch mieszkaniach i wielomieszkaniowych.

W myśl art. 8 ust. 3 ustawy, usługi wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, z zastrzeżeniem ust. 4, są identyfikowane za pomocą tych klasyfikacji (…).

Ponadto klasyfikacją, do której odwołują się przepisy ustawy o podatku od towarów i usług, jest Polska Klasyfikacja Wyrobów i Usług (PKWiU). Zgodnie z § 3 pkt 1 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 29 października 2008 r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług (PKWiU) – Dz. U. Nr 207, poz. 1293 – do celów opodatkowania podatkiem od towarów i usług, do dnia 31 grudnia 2009 r. stosuje się Polską Klasyfikację Wyrobów i Usług wprowadzoną rozporządzeniem Rady Ministrów z dnia 18 marca 1997 r. (Dz. U. Nr 42, poz. 264 ze zm.).

Zgodnie z Polską Klasyfikacją Wyrobów i Usług w Dziale 45 mieszczą się roboty budowlane.

Dział ten obejmuje:

1. prace polegające na wznoszeniu nowych budynków mieszkalnych i niemieszkalnych oraz budowli, począwszy od przygotowania terenu przez zróżnicowany zakres robót ziemnych, fundamentowych (stan zerowy), wykonywanie elementów nośnych, przegród budowlanych, układanie i pokrywanie dachów (stan surowy) do robót montażowych, instalacyjnych i wykończeniowych,
2. prace związane z przebudową, rozbudową, nadbudową, modernizacją, rozbiórką, odbudową, remontem i konserwacją już istniejących budynków mieszkalnych i niemieszkalnych oraz budowli, prace związane z inżynierią lądową i wodną,
3. montaż i wznoszenie budynków i budowli z prefabrykatów, montaż i wznoszenie konstrukcji stalowych.

Z sytuacji przedstawionej we wniosku wynika, że Zainteresowany wykonuje roboty budowlano – montażowe, sklasyfikowane przez GUS, jako roboty instalacyjne (PKWiU 45.42.12-00.00, PKWiU 45.42.13-00.00), polegające na projektowaniu stałej zabudowy powierzchni kuchennych, zabudowy szaf wnękowych i garderobianych, stałej zabudowy w innych pomieszczeniach w lokalach mieszkalnych wraz z wykonaniem ich montażu. Wnioskodawca zamawia u producenta wszelkie potrzebne elementy (korpusy, fronty, blaty, cokoły, półki itd.) a następnie wykonuje montaż u klienta. Ww. elementy są montowane w sposób stały do podłoża lub ścian, ewentualnie są wpasowane w ciąg szafek w taki sposób, że nie można ich przemieszczać bez demontażu całej konstrukcji.

Zainteresowany wskazał, że budynek, w którym ma zostać świadczona usługa wykonania i montażu trwałej zabudowy jest budynkiem mieszkalnym – budynkiem wolnostojącym letniskowym i został zakwalifikowany do kategorii PKOB 11 ( z rozszerzeniem do klasy 1110).

W świetle powołanych wyżej regulacji prawnych należy stwierdzić, że wykonywane prace sklasyfikowane zarówno pod symbolem PKWiU 45.42.12 – Roboty związane z montażem pozostałych metalowych elementów stolarki budowlanej, jak i PKWiU 45.42.13 – Roboty związane z montażem pozostałych niemetalowych elementów stolarki budowlanej, wykonywane w budynkach mieszkalnych (PKOB 11), podlegają opodatkowaniu wg preferencyjnej stawki podatku VAT w wysokości 7%.

Podkreślić jednakże należy, że analiza prawidłowości dokonanej przez Zainteresowanego we wniosku klasyfikacji usług, do właściwego grupowania statystycznego, nie mieści się w ramach określonych przepisem art. 14b § 1 ustawy Ordynacja podatkowa, zgodnie z którym minister właściwy do spraw finansów publicznych, na pisemny wniosek zainteresowanego, wydaje w jego indywidualnej sprawie, pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego. A zatem Minister Finansów nie jest uprawniony do oceny stanowiska, przedstawionego przez Wnioskodawcę w zakresie klasyfikacji statystycznej usługi będącej przedmiotem wniosku, natomiast w wydanej interpretacji odniósł się wyłącznie do klasyfikacji wskazanej przez Zainteresowanego.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.