INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki przedstawione we wniosku z dnia 07.10.2009 r. (data wpływu 08.10.2009 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku akcyzowego w zakresie dokumentowania w przypadku zwolnienia dostawy paliwa do celów żeglugi na rzecz tzw. „traderów” - jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 08.10.2009 r. wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku akcyzowego w zakresie dokumentowania w przypadku zwolnienia dostawy paliwa do celów żeglugi na rzecz tzw. „traderów”.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

Spółka SA jest podmiotem pośredniczącym, o którym mowa w ustawie o podatku akcyzowym z 6 grudnia 2008 r. (Dz. U. z 2009 r. Nr 3, poz. 11 ze zm.) . W ramach prowadzonej działalności Spółka dostarcza paliwa żeglugowe, jako wyroby akcyzowe zwolnione z akcyzy ze względu na przeznaczenie do podmiotów zużywających. Spółka otrzymała interpretację indywidualną nr IPPP3/443-539/09-2/SM z 21.09.2009 r. wydaną przez Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie dot. uznania za podmioty zużywające m.in. tzw. traderów.

W myśl tej interpretacji zagraniczny trader nie może być uznany za podmiot zużywający, z zastrzeżeniem jednak iż cyt.: „Podkreślenia wymaga fakt, że pomimo braku uznania tzw. traderów za podmiot zużywający (nie będą oni zużywać olejów na cele żeglugowe), dostawa paliwa w opisanej sytuacji będzie mogła skorzystać ze zwolnienia określonego w art. 32 ust. 1 pkt 2 (w przypadku oczywiście spełnienia pozostałych warunków jego zastosowania)”.

Jednym z warunków skorzystania z przedmiotowego zwolnienia jest zgodnie z art. 32 ust. 5 pkt 2 „dołączenie do przemieszczanych wyrobów akcyzowych dokumentu dostawy wyrobów objętych zwolnieniem od akcyzy”. Zgodnie z delegacją art. 38 ustawy Minister Finansów określił wzór dokumentu dostawy w rozporządzeniu wykonawczym w sprawie dokumentu dostawy wyrobów akcyzowych objętych zwolnieniem od akcyzy ze względu na ich przeznaczenie (...) z dnia z dnia 26 lutego 2009 r.

Wzór tego dokumentu dostawy przewiduje m.in. w polu 3 i 4 podanie odpowiednio nazwy i adresu siedziby podmiotu odbierającego wyroby zwolnione (czyli podmiotu zużywającego), co z uwagi na specyfikę międzynarodowego rynku żeglugowego, przy dostawach zlecanych przez zagranicznych traderów jest niewykonalne, gdyż podmiot ten pozostaje całkowicie nieznany polskiemu dostawcy paliw żeglugowych.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy dla zachowania przez podmiot pośredniczący prawa do skorzystania ze zwolnienia akcyzowego zgodnie z art. 32 ust. 1 pkt 2 ustawy, przy zachowaniu innych warunków zwolnienia, w przypadku dostawy paliw żeglugowych na statek morski w polskim porcie realizowanej na rachunek zagranicznego tradera, który nabywa oleje napędowe i/lub opałowe na cele żeglugowe na rzecz „podmiotu zużywającego”, kiedy dane tego podmiotu - czyli podmiotu eksploatującego statek zużywający ww. oleje na cele żeglugowe - są nieznane, podmiot pośredniczący może wpisać w wymaganych polach 3 i 4 dokumentu dostawy:

• w polu 3: Nazwa tradera (znana dostawcy - wynikająca z faktury);

• w polu 4: Adres tradera (znany dostawcy - wynikający z faktury) oraz dodania pod tym adresem „na rzecz armatora/czarterującego statku morskiego ”
  
  

względnie

• w polu 3: „Armator statku ”;

• w polu 4: „za pośrednictwem ”i wypełnione w ten sposób ww. pola dokumentu dostawy będą wypełnione prawidłowo...
  
  

Zdaniem Wnioskodawcy:

Tak.

Międzynarodowy morski rynek żeglugowy ma bardzo skomplikowany charakter pod kątem mnogości różnych podmiotów gospodarczych, obsługujących podróże statków i eksploatujących same statki. Prawni właściciele statków bardzo rzadko uczestniczą bezpośrednio w ich bieżącej eksploatacji - najczęściej wydzierżawiają swoje jednostki bezpośrednio w ich bieżącej eksploatacji innym wyspecjalizowanym podmiotom (tzw. bareboat czartery, czartery na czas, czartery na pojedyncze podróże, umowy zarządu itp.). Ilość podmiotów dzierżawiących, a następnie poddzierżawiających innym daną jednostkę może być bardzo duża. Ponadto sytuacja zmiany gestii władania statkiem często zmienia się w sposób bardzo dynamiczny - już w kolejnym porcie może być kolejny, nowy operator. W myśl otrzymanej interpretacji właściwym podmiotem zużywającym dostarczone paliwo żeglugowe jest tylko ostatni czarterujący, operujący, zarządzający czy armator z ewentuaInego łańcucha większej liczby podmiotów. Nie jest nim natomiast trader - wyspecjalizowana firma, która zawiera z armatorem lub czarterującymi czy operatorami umowę na zaopatrzenie jego statków w paliwa w różnych portach na świecie. Tenże trader zamawia i dokonuje płatności za dostawy tego paliwa na potrzeby żeglugowe wskazanych statków u fizycznych dostawców funkcjonujących w danym porcie (w Polsce tacy dostawcy muszą mieć status podmiotu pośredniczącego, zarejestrowanego handlowca lub składu podatkowego). To trader musi figurować na fakturze i innych dokumentach handlowych jaka nabywca i płatnik oraz w ewentualnych dokumentach eksportowych (jeśli dana dostawa ma taki charakter).

Rynek transportu morskiego charakteryzuje się zatem mnogością podmiotów gospodarczych dysponujących daną jednostką pływającą oraz mnogością tytułów prawnych i faktycznych, na podstawie których to dysponowanie może następować. Znajduje to odzwierciedlenia także w systemie polskiego prawa – w świetle choćby ustawy z dnia 18 września 2001 r. Kodeks morski (Dz. U. z 2001 r. Nr 138, poz. 1545), gdzie zarówno agent morski czy też makler morski, czyli podmioty działające podobnie jak trader, uprawnieni są do podejmowania czynności w imieniu armatora, a dokonane przez nich czynności wywołują skutki bezpośrednio dla niego. Z uwagi na uwarunkowania rynkowe handlowej żeglugi międzynarodowej, w przypadku zamawiania dostaw paliw żeglugowych przez zagranicznych traderów brak jest możliwości skutecznego, rzetelnego, a także weryfikowalnego wskazania faktycznego „podmiotu zużywającego” w rozumieniu otrzymanej interpretacji. Trader nie wskaże bowiem na rzecz jakiego prawnego podmiotu nabywa paliwo ze względu na praktykę rynku, na którym działa, gdzie obowiązuje ścisła tajemnica handlowa (jest to jego rynkowy „know-how”) – posiada on bowiem kontakty handlowe i wiedzę pozwalającą na znalezienie zindywidualizowanych odbiorców danego paliwa, do której fizyczny dostawca tego paliwa – w tym przypadku Spółka – nie ma dostępu.

Dostawca nie może także uzyskać tych danych od kapitana, załogi czy agenta zaopatrywanej jednostki w polskim porcie, gdyż tam również obowiązuje pełna tajemnica handlowa. Umowy czarterowe i umowy armatorów/czarterujących/operatorów z traderami zobowiązują wszystkie strony do zachowania takiej tajemnicy handlowej, kapitanowie statków nie posiadają również upoważnienia dotyczącego możliwości przekazania jakichkolwiek informacji ww. zakresie do fizycznego dostawcy paliwa, tym bardziej, że z podobnym żądaniem nie spotykają się w żadnym innym porcie krajów UE i świata. Innymi słowy - w przypadku pośrednictwa zagranicznego tradera polski dostawca paliw żeglugowych (podmiot pośredniczący) nie ma prawnych możliwości ani uzyskania, ani tym bardziej zweryfikowania (!) danych faktycznego zagranicznego podmiotu zużywającego w rozumieniu otrzymanej interpretacji. Hipotetycznie przyjmując nawet, iż Spółka takie dane by uzyskała z ustnych informacji np. kapitana statku, to danych tych Spółka nie mogłaby w żaden sposób zweryfikować, bowiem np. bareboat czartery, czartery na czas, czartery na pojedyncze podróże, umowy zarządu i inne podobne umowy, nie są w żaden sposób ewidencjonowane publicznie, rejestrowane ani też nie wymagają żadnej szczególnej formy. Spółka nie ma dostępu do takich danych oraz dokumentów. W ocenie Spółki tylko organy administracji państwowej mogłyby podejmować próbę ich ustalenia w trybie postępowania administracyjnego.

Spółka zna natomiast zawsze:

1. dane nabywcy (w tym przypadku tradera),
2. dane zaopatrywanego statku takie jak jego nazwa, bandera i przede wszystkim unikalny nr IMO (indywidualny numer nadawany jednostce przez Międzynarodową Organizację Morską pozwalający na zweryfikowanie tożsamości przedmiotowej jednostki pływającej, w tym danych jej pierwotnego właściciela przez organy państwowe).
   
   

Gdyby polski ustawodawca wymagał od krajowych dostawców poza powyższymi danymi, także nazwy i adresu faktycznego podmiotu zażywającego - czyli aktualnego czarterującego/operatora statku - to tym samym w kontekście prawa wspólnotowego UE, polscy dostawcy paliw żeglugowych znajdowaliby się w zdecydowanie gorszej pozycji konkurencyjnej od dostawców z innych krajów UE.

Dyrektywa 2003/96/WE nie wprowadza bowiem żadnego wymogu podmiotowego dla zastosowania zwolnienia akcyzowego, a jedynie wymóg przedmiotowy - tj. „zużycie na cele żeglugowe”, czyli do nawigacji statków poza prywatnymi rejsami o charakterze rekreacyjnym.

Bez żadnej wątpliwości w analizowanym przypadku następuje zużycie na cele żeglugowe - paliwo trafia do stałych zbiorników danego statku morskiego na potrzeby jego eksploatacji, co potwierdza swoim podpisem na dokumencie dostawy jego kapitan lub inny upoważniony członek załogi.

Przy dokonywaniu interpretacji prawa krajowego w kontekście prawa wspólnotowego, należy także uwzględnić dorobek orzeczniczy ETS. ETS w swoim orzecznictwie (wyrok z dnia 9 września 2004 r. w sprawie C-292/02 pomiędzy komisją Europejską a Republiką Federalną Niemiec; wyrok z dnia 10 czerwca 1999 r. w sprawie C-346/97 Braathens; wyrok z dnia 1 kwietnia 2004 r. w sprawie C-389/02, Deutsche See-Bestattungs-Genossenschaft; wyrok ETS z dnia 7 czerwca 2005 r. w sprawie C-17/03 VEMW i in.) wskazał, iż przy rozpatrywaniu zakresu zwolnień z akcyzy poszczególnych wyrobów, państwa członkowskie nie są uprawnione do wprowadzania własnych definicji w sytuacji, gdy przepisy wspólnotowe również nie definiują danego pojęcia. Zdaniem Trybunału przyjęcie odmiennego stanowiska mogłoby doprowadzić do rozbieżności polegających na różnym definiowaniu pojęć przez poszczególne państwa członkowskie. W rezultacie mogłoby dojść do zawężającego lub rozszerzającego rozumienia danego pojęcia w stosunku do jego rozumienia w innych państwach członkowskich bądź przez ETS. Praktyka ta w efekcie mogłaby stanowić przeszkodę w harmonizacji przepisów państw członkowskich.

Odnieść się należy również do innego orzeczenia ETS, a mianowicie jak wynika z orzeczenia Europejskiego Trybunału Sprawiedliwości z 3 września 2009 r. w sprawie C-2/08 (spór między Faliimento Olimpiclub Srl a Amministrazione dell’Economia e delle Finanze) przepis prawa krajowego nie może być przeszkodą do uwzględnienia przez sąd krajowy norm prawa wspólnotowego.

Innymi słowy państwa członkowskie, w tym Polska, nie powinny definiować poszczególnych pojęć, które nie zostały zdefiniowane przez przepisy wspólnotowe, a jedynie dokonać interpretacji przedmiotowego zwolnienia w sposób autonomiczny, w oparciu o treść danych przepisów oraz celów zamierzonych przez dyrektywę. Definicja podmiotu zużywającego nie występuje w przepisach wspólnotowych, a zatem w systemie polskiego prawa krajowego jej aktualna forma może zawężać prawo do zastosowania zwolnienia akcyzowego w kontekście przepisów wspólnotowych. Taka zaś sytuacja będzie niewątpliwie miała miejsce, jeśli dane identyfikujące zagraniczny podmiot zużywający miałyby obowiązkowo znaleźć się w dokumencie dostawy. Dlatego polski ustawodawca nie powinien uznawać podania tych danych na dokumencie dostawy za bezwzględny warunek zastosowania zwolnienia i zaakceptować w zamian znane i wiarygodnie dane tradera.

Ponadto ETS w sprawie C-185/00 pomiędzy Komisją Europejską oraz Królestwem Szwecji a Republiką Fińską wyraził stanowisko, że państwo członkowskie, które wprowadziło do swojego ustawodawstwa określone zwolnienie z akcyzy, jest zobowiązane do zagwarantowania prawidłowego stosowania danego zwolnienia. Ograniczenie zwolnienia od podatku akcyzowego ze względu na uczestnictwo w transakcji podmiotu obsługującego nabywcę (tradera) nie jest niezbędne dla realizacji, wyznaczonego przez prawodawcę wspólnotowego celu, jakim jest zapobieżenie oszustwom podatkowym, unikaniu opodatkowania lub jakimkolwiek nadużyciom. Stan prawny i faktyczny tego konkretnego orzeczenia ETS prawie dokładnie odpowiada zaistniałej sytuacji objętej niniejszym zapytaniem.

Dorobek prawny Wspólnoty Europejskiej w zakresie podatku akcyzowego przejawia się przede wszystkim w przepisach zawartych w dyrektywach Rady Unii Europejskiej, a więc w przepisach o pośredniej mocy obowiązywania, co oznacza, iż państwa członkowskie zobowiązane są do wykonania w określonym terminie dyrektyw w drodze wydania przepisów prawnych powszechnie obowiązujących.

Owo wykonanie w określonym terminie dyspozycji dyrektyw oznacza, że produkcja, przetwarzanie oraz obrót tymi wyrobami został objęty wewnątrzwspólnotowym systemem opodatkowania podatkiem akcyzowym, a więc powinien podlegać w Polsce analogicznym zasadom, jakie mają miejsce w pozostałych państwach członkowskich. Podobnej wykładni dokonuje w swym orzeczeniu z dnia 27 listopada 2008 r. Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu, sygn. akt I SA/Wr 944/08.

Powyższe rozważania prowadzą do wniosku, iż odmienna od przedstawionego w niniejszym zapytaniu przez podatnika wykładnia byłaby nie tylko błędna, ale także naruszałaby nałożony na państwa członkowskie obowiązek prowspólnotowej wykładni prawa krajowego – w pozostałych krajach UE występowanie tradera i brak podawania w dokumentach dostaw danych rzeczywistego podmiotu zużywającego nie jest żadną przeszkodą w stosowaniu zwolnienia akcyzowego. Na dowód tego załączono kilka przykładowych kopii oficjalnych dokumentów dostaw wystawionych przez dostawców z innych krajów UE (kwity bunkrowe ze Szwecji, Danii, Belgii i Holandii stanowią załącznik nr 1 do wniosku - 5 stron). Dokumenty te zawierają co najwyżej stwierdzenie „For account of owners and/or charterers and/or managers of the vessel”, czyli „na rzecz armatora/czarterującego/zarządzającego statkiem” bez podawania nazwy i adresu tego podmiotu.

Podsumowując, podmiot pośredniczący wpisując w dokumencie dostawy tylko te dane, które może rzetelnie zweryfikować w momencie dostawy - czyli znane dane tradera - nabywcy, nazwę odbierającego statku i jego unikalny nr IMO, ale bez danych nieznanego zagranicznego podmiotu zużywającego i równocześnie wypełniając pozostałe warunki zwolnienia akcyzowego wynikające z polskich przepisów, powinien zachować pełne prawo do skorzystania ze zwolnienia akcyzowego.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 14 ust. 1 lit. c) Dyrektywy Rady 2003/96/WE z dnia 27 października 2003 r. w sprawie restrukturyzacji wspólnotowych przepisów ramowych dotyczących opodatkowania produktów energetycznych i energii elektrycznej (Dz. U. UE L Nr 283, str. 52 ze zm.) - poza przepisami ogólnymi wymienionymi w dyrektywie 92/12/EWG w sprawie zwolnionych zastosowań produktów podlegających opodatkowaniu, i bez uszczerbku dla innych przepisów wspólnotowych, Państwa Członkowskie zwalniają następujące produkty od podatku na warunkach, które ustanawiają do celów zapewnienia prawidłowego i prostego stosowania takich zwolnień oraz zapobieżenia jakimkolwiek oszustwom podatkowym, unikaniu lub nadużyciom:

• produkty energetyczne dostarczane w celu zastosowania jako paliwo do celów żeglugi na wodach terytorialnych Wspólnoty (włącznie z połowami), z wyłączeniem prywatnej żeglugi niehandlowej, i energia elektryczna produkowana na pokładzie statku.
  
  

Dla celów niniejszej dyrektywy "prywatna żegluga niehandlowa" oznacza każde użycie statku przez jego właściciela lub inną osobę fizyczną lub prawną, korzystającą z niej na zasadzie najmu lub w jakikolwiek inny sposób, we wszelkich innych celach niż handlowe, w szczególności innych niż w celu przewozu pasażerów lub towarów lub świadczenia usług za wynagrodzeniem lub usług na rzecz władz publicznych.

Powyższe zwolnienie zostało implementowane do polskich przepisów w art. 32 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 6 grudnia 2008 r. o podatku akcyzowym (Dz. U. z 2009 r. Nr 3, poz. 11 ze zm.). Zgodnie z tym przepisem, zwalnia się od akcyzy ze względu na przeznaczenie następujące wyroby akcyzowe: używane do celów żeglugi, włączając rejsy rybackie, oleje smarowe oznaczone kodem CN 2710 19 81, oleje napędowe lub oleje opałowe - w przypadkach, o których mowa w ust. 3, jeżeli są spełnione warunki, o których mowa w ust. 5-13, oraz jeżeli, w przypadkach, o których mowa w ust. 3 pkt 1, 3-5, 7 lub 8, podmiot zużywający je posiada jednostkę pływającą.

W myśl art. 32 ust. 3 pkt 3 ustawy - zwolnienie od akcyzy wyrobów, o których mowa w ust. 1, stosuje się wyłącznie w przypadku ich m.in. dostarczenia od podmiotu pośredniczącego do podmiotu zużywającego.

Natomiast zgodnie z definicją wynikająca z art. 2 ustawy, podmiot pośredniczący to podmiot mający siedzibę lub miejsce zamieszkania na terytorium kraju, inny niż podmiot prowadzący skład podatkowy, któremu wydano zezwolenie na prowadzenie działalności polegającej na dostarczaniu wyrobów akcyzowych objętych zwolnieniem od akcyzy ze względu na ich przeznaczenie, ze składu podatkowego na terytorium kraju do podmiotu zużywającego, a w przypadku wyrobów akcyzowych, o których mowa w art. 32 ust. 1, pochodzących również z importu (ust. 23 tego artykułu ).

Zgodnie z art. 2 pkt 22 ustawy podmiot zużywający to podmiot mający miejsce zamieszkania, siedzibę lub miejsce prowadzenia działalności gospodarczej na terytorium kraju, który wyroby akcyzowe objęte zwolnieniem od akcyzy ze względu na ich przeznaczenie zużywa na cele uprawniające do zwolnienia, a w przypadku wyrobów energetycznych zwolnionych od akcyzy ze względu na ich przeznaczenie, o których mowa w art. 32 ust. 1 pkt 1 i 2, również podmiot niemający miejsca zamieszkania, siedziby lub miejsca prowadzenia działalności gospodarczej na terytorium kraju, posiadający statek powietrzny lub jednostkę pływającą, który nabywa te wyroby energetyczne - jeżeli rozpoczęcie użycia tych wyrobów energetycznych do eksploatacji tego statku powietrznego lub tej jednostki pływającej następuje na terytorium kraju.

Warunki stosowania zwolnień określonych m.in. w ww. art. 32 ust. 1 pkt 2 zostały określone w ust. 5-13 ustawy.

Zgodnie z art. 32 ust. 5 - warunkiem zwolnień od akcyzy wyrobów akcyzowych ze względu na ich przeznaczenie jest również:

1. objęcie wyrobów akcyzowych będących przedmiotem zwolnienia zabezpieczeniem akcyzowym lub w przypadku importu - zabezpieczeniem należności celnych na podstawie przepisów prawa celnego, złożonym przez, odpowiednio: podmiot prowadzący skład podatkowy, podmiot pośredniczący lub zarejestrowanego handlowca, w wysokości zobowiązania podatkowego mogącego powstać w przypadku naruszenia warunków zwolnienia - do czasu potwierdzenia odbioru wyrobów akcyzowych przez, odpowiednio: podmiot zużywający lub podmiot pośredniczący; warunek ten nie dotyczy sytuacji, o której mowa w ust. 3 pkt 4 lub 8;
2. dołączenie do przemieszczanych wyrobów akcyzowych dokumentu dostawy wyrobów objętych zwolnieniem od akcyzy, zwanego dalej "dokumentem dostawy";
3. prowadzenie ewidencji wyrobów akcyzowych objętych zwolnieniem przez podmiot prowadzący skład podatkowy, zarejestrowanego handlowca, podmiot pośredniczący oraz podmiot zużywający prowadzący działalność gospodarczą z użyciem wyrobów akcyzowych objętych zwolnieniem od akcyzy ze względu na ich przeznaczenie.
   
   

Na podstawie upoważnienia wynikającego z art. 38 ust. 1 ustawy, zostało wydane rozporządzenie Ministra Finansów z dnia 26 lutego 2009 r. w sprawie dokumentu dostawy wyrobów akcyzowych objętych zwolnieniem od akcyzy ze względu na ich przeznaczenie, ewidencji tych wyrobów oraz wykazu środków skażających alkohol etylowy służącego do stosowania zwolnień od akcyzy (Dz. U. Nr 32, poz. 251 ze zm.). W załączniku Nr 1 do tej ustawy został określony wzór dokumentu dostawy. Zgodnie z tym wzorem, w polu 3 dokumentu dostawy umieszcza się nazwę/nazwisko i imię podmiotu odbierającego wyroby zwolnione, zaś w polu 4, adres siedziby/miejsca zamieszkania podmiotu odbierającego wyroby zwolnione.

Odnosząc powyższe do sytuacji przedstawionej w opisie zdarzenia przyszłego zawartego we wniosku – podmiotem zużywającym (odbierającym wyroby zwolnione) nie będą tzw. traderzy. Zauważyć należy, że podmioty powyższe zajmują się jedynie organizowaniem dostawy na rzecz bezpośrednich odbiorców paliwa żeglugowego, tj. podmiotów zużywających.

Zatem dane tego podmiotu nie powinny znaleźć się na wystawianym przez Spółkę dokumencie dostawy. Uwzględniając powyższe, podanie w dokumencie dostawy danych zaproponowanych przez Spółkę, tj.:

• w polu 3: Nazwa tradera (znana dostawcy - wynikająca z faktury);

• w polu 4: Adres tradera (znany dostawcy - wynikający z faktury) oraz dodania pod tym adresem „na rzecz armatora/czarterującego statku morskiego ”
  
  

względnie

• w polu 3: „Armator statku ”;

• w polu 4: „za pośrednictwem ”
  
  

należy uznać za nieprawidłowe.

Analizując ww. przepisy należy brać pod uwagę zasadniczy cel wynikający z art. 32 ust. 1 pkt 2 ustawy, tj. zwolniona od podatku jest dostawa wymienionych tam wyrobów (paliw żeglugowych) w przypadku ich dostarczenia na rzecz podmiotu zużywającego (posiadającego jednostkę pływającą). Jednym z warunków stosowania tego zwolnienia jest m.in. wprowadzony obowiązek stosowania dokumentu dostawy, w którym w myśl ww. rozporządzenia Ministra Finansów z dnia rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 26 lutego 2009 r. w sprawie dokumentu dostawy (...) należy w poz. 3 i 4 podać nazwę i adres podmiotu odbierającego wyroby zwolnione (w przypadku dostawy od podmiotu pośredniczącego, będą to dane podmiotu zużywającego). W sytuacji opisanej we wniosku odbiorcy tego paliwa będą posiadać jednostkę pływającą, zatem podstawowa zasada wynikająca z art. 32 zostaje spełniona. Natomiast odnośnie dokumentu dostawy uznać należy, że wpisując:

• w polu 3 tego dokumentu (nazwa/nazwisko i imię podmiotu odbierającego wyroby zwolnione) dane zaopatrywanego statku (nazwa, bandera),

• w polu 4 (adres siedziby/miejsca zamieszkania podmiotu odbierającego wyroby zwolnione) nr IMO (indywidualny numer nadawany jednostce przez Międzynarodową Organizację Morską pozwalający na zweryfikowanie tożsamości przedmiotowej jednostki pływającej, w tym danych jej pierwotnego właściciela przez organy państwowe)

• podmiot zużywający będzie właściwie zidentyfikowany i Spółka (jako podmiot pośredniczący) będzie mogła skorzystać z ww. zwolnienia (oczywiście przy spełnieniu pozostałych warunków tam zawartych).
  
  

Końcowo nie można się zgodzić z twierdzeniem Spółki, że Dyrektywa Rady 2003/96/WE nie wprowadza żadnego wymogu podmiotowego dla zastosowania ww. zwolnienia akcyzowego. W myśl art. 14 ust. 1 lit. c) Dyrektywy (...) Państwa Członkowskie zwalniają następujące produkty od podatku na warunkach, które ustanawiają do celów zapewnienia prawidłowego i prostego stosowania takich zwolnień oraz zapobieżenia jakimkolwiek oszustwom podatkowym, unikaniu lub nadużyciom (...). Z uwagi na powyższe, cytowane przez Spółkę wyroki Europejskiego Trybunału Sprawiedliwości, czy wyrok WSA we Wrocławiu, sygn. akt I SA/Wr 944/08 nie odnoszą się do sytuacji przedstawionej we wniosku, ponieważ Rzeczpospolita Polska (państwo członkowskie UE), implementując do swojego porządku prawnego wymienione zwolnienie nie wprowadziła np. własnych definicji, których brak w przepisach wspólnotowych, a określiła jedynie warunki stosowania tego zwolnienia (poprzez m.in. wprowadzenie instytucji podmiotu pośredniczącego i zużywającego), do czego miała pełne prawo na podstawie ww. przepisów art. 14 ust. 1 lit. c) Dyrektywy Rady.

Zgodnie z art. 14b § 3 Ordynacji podatkowej, wyczerpujący opis stanu faktycznego winien wynikać z wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej, a nie z załączonych do niego dokumentów, w związku z czym nie były one przedmiotem merytorycznej analizy.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.