INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112 poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 6 października 2009 r. (data wpływu 8 października 2009 r.) uzupełnionym w dniu 5 listopada 2009 r. o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania sprzedaży działek - jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 8 października 2009 r. został złożony wniosek uzupełniony w dniu 5 listopada 2009 r. o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie, dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania sprzedaży działek.

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Od 2005 roku jest Pani emerytką, nie prowadzi żadnej działalności gospodarczej, jak też nie jest Pani gdziekolwiek zatrudniona. W dniu 19 stycznia 2007r. nabyła Pani na podstawie umowy nieruchomość rolną, tj. działkę niezabudowaną, oznaczoną numerem 392 (symbol użytku: RV i RVI) o powierzchni 3,6509 ha, za cenę 50 000 zł. Przedmiotową nieruchomość zakupiła Pani w celu osiedlenia się na niej. Niestety, ani warunki zdrowotne, ani finansowe nie pozwoliły Pani na spełnienie w całości marzenia. W tym stanie rzeczy, zdecydowała się Pani na sprzedaż większej części przedmiotowej działki. W piśmie z dnia 5 listopada 2009 r. stanowiącym uzupełnienie do wniosku oświadczyła Pani, iż na przedmiotowej działce nie prowadziła żadnej działalności, w tym rolniczej. Z uwagi na fakt, nieużytkowania przedmiotowego gruntu gmina zwolniła Panią z opłacania podatku rolnego. Z miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego wynika, iż na terenie działek będzie można wybudować domy mieszkalne.

W marcu 2009 r. dokonała Pani podziału geodezyjnego nieruchomości na 33 działki. Oprócz podziału nie dokonywała Pani żadnych innych czynności zmierzających do przygotowania gruntu do sprzedaży. W wyniku dokonanego podziału, we wrześniu tego roku sprzedała Pani dwie działki o powierzchni 1003 m² na łączną kwotę 78.000 zł. W piśmie uzupełniającym wskazała Pani również, iż w przyszłości zamierza osiedlić się wraz z córkami na wydzielonych działkach i ewentualnie sprzedać jeszcze kilka z nich w celu uzyskania środków finansowych na własną i dzieci budowę domów.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy sprzedaż prywatnych działek rolnych nienabytych w celu ich odsprzedaży podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług...

Pani zdaniem, sprzedaż osobistego majątku, tj.: nieruchomości rolnej, nawet podzielonej na wiele części i tak odsprzedawanej, nie jest działalnością handlową ani gospodarczą.

Zgodnie z definicją art. 2 pkt 6 ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2004r. Nr 54, poz. 535 ze zm.) przez towary rozumie się rzeczy ruchome, jak również wszelkie postacie energii, budynki i budowle lub ich części, będące przedmiotem czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, które są wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, a także grunty.

Powołując się na przepisy art. 5 ust. 1, art. 15 ust. 1 ustawy oraz art. 2 ust. 1a Dyrektywy (2006/112) uważa Pani że dostawa towarów podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług wówczas, gdy dokonywana jest przez osobę posiadającą status podatnika, a dodatkowo działającego w takim charakterze w odniesieniu do danej transakcji, jednocześnie okoliczności dokonania tej czynności powinny nosić znamiona działalności gospodarczej.

Na potwierdzenie powyższego przywołuje Pani stanowisko Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach zawarte w interpretacji indywidualnej IBPP1/443-147/08/AL.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z treścią art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.), opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju (…).

Przez dostawę towarów, w myśl art. 7 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel, przy czym zgodnie z art. 2 pkt 6 ustawy przez towary rozumie się rzeczy ruchome, jak również wszelkie postacie energii, budynki i budowle lub ich części, będące przedmiotem czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, które są wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, a także grunty.

Pojęcia „podatnik” i „działalność gospodarcza”, na potrzeby podatku od towarów i usług, zostały określone w art. 15 ust. 1 i 2 o podatku od towarów i usług. Podatnikami - wg zapisu art. 15 ust. 1 - są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel i rezultat takiej działalności. Działalność gospodarcza, zgodnie z ust. 2 tego artykułu, obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody, również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonania czynności w sposób częstotliwy. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Definicja działalności gospodarczej, zawarta w ustawie ma charakter uniwersalny, pozwalający na objęcie pojęciem „podatnika” te wszystkie podmioty, które prowadzą określoną działalność występując w profesjonalnym obrocie gospodarczym. Ponadto podatnikiem staje się również ten, kto wykonał czynność podlegającą opodatkowaniu jednorazowo, ale w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy.

Natomiast według prawa unijnego, z mocy art. 4 ust. 2 VI Dyrektywy Rady 77/388/EWG z dnia 17 maja 1977 r. w sprawie harmonizacji przepisów Państw Członkowskich dotyczących podatków obrotowych – wspólny system podatku od wartości dodanej – ujednolicona podstawa wymiaru podatku (od 1 stycznia 2007 r. art. 9 ust. 1 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnotowego systemu podatku od wartości dodanej) działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców i osób świadczących usługi włącznie z górnictwem, działalnością rolniczą i wykonywaniem wolnych zawodów. Za działalność gospodarczą uznaje się również wykorzystywanie, w sposób ciągły, własności dóbr materialnych lub niematerialnych do celów zarobkowych.

Zgodnie z art. 4 ust. 3 VI Dyrektywy (art. 12 ust.1 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L 347) państwa członkowskie mogą również uznać za podatnika każdego, kto okazjonalnie zawiera transakcje związane z działalnością gospodarczą w rozumieniu art. 4 ust. 2 (art.9 ust. 1 Dyrektywy 2006/112/WE) w szczególności (…) dostawę działek budowlanych. Przez działkę budowlaną rozumie się każdą działkę nieuzbrojoną lub uzbrojoną, uznana za budowlaną przez państwa członkowskie. Opodatkowaniu podatkiem od wartości dodanej podlega, na podstawie art. 2 ust. 1 VI Dyrektywy (art. 2 ust. 1 lit. a Dyrektywy 2006/112/WE), dostawa towarów lub usług świadczona na terytorium kraju przez podatnika, który jako taki występuje.

Prawo wspólnotowe wskazuje zatem, ze podatnikiem podatku od towarów i usług może być każda osoba, która okazjonalnie dokonuje czynności opodatkowanych, przy czym czynności te winny być związane z działalnością zdefiniowaną jako działalność gospodarcza, tj. wszelką działalnością producentów, handlowców i osób świadczących usługi, włącznie z górnictwem i działalnością rolniczą i wykonywaniem wolnych zawodów lub uznanych za takie. Za działalność gospodarczą uznaje się w szczególności wykorzystywanie majątku rzeczowego i wartości niematerialnych w celu uzyskiwania z tego tytułu dochodu (art. 4 ust. 3 VI Dyrektywy).

Z przedstawionego opisu stanu faktycznego wynika, iż w 2007 roku zakupiła Pani 3.6509 ha gruntu rolnego. Przedmiotowy grunt nie był wykorzystywany do prowadzenia żadnej działalności, w tym rolniczej. Z miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego wynika, że grunt stanowi teren przeznaczony na działki budowlane. W bieżącym roku dokonano podziału gruntu na 33 działki oraz sprzedaży 2 działek, z których dochód przewyższył cenę zakupu całego gruntu. W przyszłości zamierza Pani osiedlić się wraz z córkami na tych działkach, a część działek sprzedać w celu uzyskania środków finansowych na budowę domów dla siebie i dzieci.

Z okoliczności przedmiotowej sprawy można wywieść, iż przedmiotowe grunty stanowiły swoistą lokatę kapitału. Niewykorzystywanie gruntu rolnego w żaden sposób, dokonanie podziału na 33 działki budowlane oraz przeznaczenie wyodrębnionych działek dla celów sprzedaży, stanowią ciąg zdarzeń dokonanych w krótkim odstępie czasu, które świadczą o podjęciu świadomych działań zmierzających do sprzedaży wydzielonych działek budowlanych w sposób zorganizowany i częstotliwy, w celu osiągnięcia korzyści finansowych. W przeciwnym razie dzielenie gruntów byłoby niecelowe i ekonomicznie nieuzasadnione.

Zatem planowaną sprzedaż przedmiotowych działek należy zaklasyfikować do działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy, a dokonujący tych czynności podmiot uzyskuje status podatnika podatku od towarów i usług w tym zakresie.

Zgodnie z dyspozycją art. 41 ust. 1 ustawy, stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1. Jednakże zarówno w treści wskazanej ustawy, jak i przepisów wykonawczych do niej, ustawodawca przewidział opodatkowanie niektórych czynności stawkami obniżonymi lub zwolnienie od podatku.

Stosownie do treści art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy o podatku od towarów i usług zwalnia się od podatku dostawę terenów niezabudowanych innych niż tereny budowlane oraz przeznaczone pod zabudowę. Oznacza to, że opodatkowaniu podlegają dostawy, których przedmiotem są nieruchomości gruntowe zabudowane i niezabudowane, przy czym w przypadku gruntów niezabudowanych, tylko te, które stanowią tereny budowlane lub przeznaczone pod zabudowę.

Reasumując, stwierdzić należy, że planowana przez Panią dostawa działek przeznaczonych pod zabudowę, będzie czynnością podlegającą opodatkowaniu 22% stawką podatku od towarów i usług.

Dodatkowo należy wskazać, iż przepis art. 113 ust. 13 pkt 1 lit. d) powołanej ustawy wskazuje, iż podatnicy dokonujący dostawy gruntów nie mogą korzystać ze zwolnienia od tego podatku niezależnie od wielkości obrotów. Oznacza to, że podatnicy dokonujący dostaw tych towarów, niezależnie od wielkości swoich obrotów, są podatnikami tego podatku i stosownie do zapisu art. 96 ust. 1 tej ustawy, obowiązani są przed dniem wykonania pierwszej dostawy gruntów, złożyć naczelnikowi urzędu skarbowemu zgłoszenie rejestracyjne w zakresie podatku od towarów i usług.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Szczecinie, ul. Staromłyńska nr 10, 70-561 Szczecin, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy Krajowe Biuro Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.