INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112 poz. 770 ze zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działając w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 5 października 2009r. (data wpływu do tut. Biura 9 października 2009r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych, w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów prowadzonej pozarolniczej działalności gospodarczej odszkodowania z tytułu naprawy uszkodzonego gazociągu, za wypuszczony w wyniku awarii gaz oraz za przekroczenie zamówionej mocy umownej – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 24 marca 2009r. wpłynął do tut. Biura ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych, w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów prowadzonej pozarolniczej działalności gospodarczej odszkodowania z tytułu naprawy uszkodzonego gazociągu, za wypuszczony w wyniku awarii gaz oraz za przekroczenie zamówionej mocy umownej.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą na podstawie wpisu do ewidencji działalności gospodarczej. Przedmiotem tej działalności jest między innymi budownictwo. W dniu 30 czerwca 2009r. podczas wykonywania wykopów pod budowę ogrodzenia nastąpiło uszkodzenie koparką gazociągu. W związku z czym Wnioskodawca został obciążony przez Spółkę Gazownictwa wynikającą z wystawionego rachunku kwotą 16.426,81 zł, która stanowi łączny koszt usunięcia awarii.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy odszkodowanie z tytułu naprawy uszkodzonego gazociągu, za wypuszczony w wyniku awarii gaz oraz za przekroczenie zamówionej mocy umownej stanowi koszt uzyskania przychodu w prowadzonej przez Wnioskodawcę działalności gospodarczej...

Zdaniem Wnioskodawcy, odszkodowanie zapłacone z tytułu usunięcia awarii gazociągu, stanowi koszt uzyskania przychodu w jego firmie, ponieważ awaria ta nastąpiła podczas świadczenia usług na rzecz klienta, czyli istnieje związek poniesionego kosztu z osiągniętym przychodem, jak również w art. 23 ust. 1 pkt 19 ustawodawca nie wymienił tego rodzaju przypadków, jako kosztów nie stanowiących kosztu uzyskania przychodu.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 23 ust. 1 pkt 19 z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 z późn. zm.), nie uważa się za koszty uzyskania przychodów kar umownych i odszkodowań z tytułu wad dostarczonych towarów, wykonywanych robót i usług oraz zwłoki w dostarczeniu towaru wolnego od wad lub zwłoki w usunięciu wad towarów albo wykonywanych robót i usług.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, iż odszkodowanie zostało wypłacone w związku ze szkodą powstałą w trakcie świadczenia przez Wnioskodawcę usług budowlanych na rzecz klienta, w wyniku czego doszło do uszkodzenia gazociągu stanowiącego własność Spółki Gazownictwa.

Mając powyższe na względzie stwierdzić należy, iż odszkodowanie będące przedmiotem wniosku, nie stanowi odszkodowania, o którym mowa w art. 23 ust. 1 pkt 19 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, tak więc możliwość zaliczenia tego wydatku do kosztów uzyskania przychodów prowadzonej pozarolniczej działalności gospodarczej uzależniona jest od spełnienia przesłanek ogólnych zaliczania wydatków do kosztów uzyskania przychodów, wynikających z art. 22 ust. 1 ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Zgodnie z art. 22 ust. 1 cyt. ustawy, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

W przytoczonym wyżej przepisie ustawodawca nie wskazuje enumeratywnie jakie kategorie wydatków mogą być uznane za koszty uzyskania przychodów.

Wskazuje jedynie, iż aby określony wydatek mógł zostać uznany za koszt uzyskania przychodu:

• musi pozostawać w związku przyczynowo–skutkowym z osiąganymi przychodami, bądź też służyć zachowaniu lub zabezpieczeniu źródła przychodów,
• nie może być wymieniony w art. 23 ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych,
• musi być należycie udokumentowany.
  
  

Z powyższego wynika, iż nie każdy wydatek związany z prowadzoną działalnością gospodarczą, to wydatek poniesiony w celu uzyskania przychodów lub zachowania (zabezpieczenia) źródła przychodów.

W takim bowiem przypadku ziścić się musi ogólny warunek zaliczania wydatków do kosztów uzyskania przychodów, czyli poniesienie kosztu musi nastąpić w celu uzyskania przychodu bądź też zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów. Koszty poniesione na zachowanie źródła przychodu to koszty, które poniesione zostały, aby przychody z danego źródła w dalszym ciągu uzyskiwano oraz aby takie źródło w ogóle dalej istniało. Natomiast za koszty służące zabezpieczeniu źródła przychodów należy uznać koszty poniesione na ochronę istniejącego źródła przychodów, w sposób, gwarantujący bezpieczne funkcjonowanie tego źródła.

Istotą tego rodzaju kosztów jest więc ich obligatoryjne poniesienie w celu nie dopuszczenia do utraty źródła przychodu w przyszłości.

Mając powyższe na względzie, stwierdzić należy, iż o ile wnioskodawca jest w stanie udowodnić, że poniesiony wydatek z tytułu odszkodowania za naprawę uszkodzonego gazociągu za wypuszczony w wyniku awarii gaz oraz za przekroczenie zamówionej mocy umownej został poniesiony w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, co do zasady, może on stanowić koszt uzyskania przychodów prowadzonej przez niego pozarolniczej działalności gospodarczej, pod warunkiem jego udokumentowania w sposób właściwy dla rodzaju prowadzonych ksiąg podatkowych.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Do wniosku dołączono dokumenty źródłowe. Należy jednak zauważyć, że wydając interpretację w trybie art. 14b Ordynacji podatkowej, Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów nie przeprowadza postępowania dowodowego w związku z czym nie jest obowiązany, ani uprawniony do ich oceny; jest związany wyłącznie opisem stanu faktycznego przedstawionym przez wnioskodawcę i jego stanowiskiem.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Rzeszowie, ul. Kraszewskiego 4a, 35-016 Rzeszów, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.).

Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, 43-300 Bielsko-Biała, ul. Traugutta 2a.