INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z dnia 05 października 2009r. (data wpływu do tut. Biura – 13 października 2009r.), uzupełnionym w dniu 24 listopada 2009r., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie odliczenia od dochodu wydatków poniesionych na cele rehabilitacyjne - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 13 października 2009r. wpłynął do tut. Biura ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości odliczenia od dochodu wydatków poniesionych na cele rehabilitacyjne.

Z uwagi na fakt, iż wniosek nie spełniał wymogów formalnych pismem z dnia 09 listopada 2009r. Znak: IBPB II/1/415-787/09/MZ wezwano do jego uzupełnienia. Wniosek uzupełniono w dniu 24 listopada 2009r.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca po przebytej operacji usunięcia guza mózgu od dnia 13 listopada 1995r., na podstawie orzeczenia Obwodowej Komisji Lekarskiej do spraw Inwalidztwa i Zatrudnienia, posiada pierwszą grupę inwalidzką i jest uznany za osobę całkowicie niezdolną do pracy i samodzielnej egzystencji. Obecnie wnioskodawca jest emerytem, otrzymywana emerytura stanowi jedyne źródło utrzymania dla niego i jego rodziny. Będąc inwalidą pierwszej grupy, wnioskodawca przeszedł szczegółowe badania wzroku, które wskazały na konieczność korzystania przez wnioskodawcę z okularów korekcyjnych, niezbędnych do wykonywania codziennych czynności życiowych. Wykonane dla wnioskodawcy okulary są nietypowe, bowiem w zakresie swych parametrów spełniają rolę soczewki i pryzmatu. Zamówione okulary zostały wykonane w Niemczech a łączny koszt ich wykonania wyniósł 630zł. Na poniesione wydatki związane z zakupem okularów wnioskodawca posiada imienną fakturę VAT. Wydatki te nie zostały wnioskodawcy sfinansowane i wydatkowana kwota nie została mu zwrócona w jakiejkolwiek formie.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy wnioskodawca może odliczyć od dochodu za 2009r. z tytułu ulgi na cele rehabilitacyjne poniesione wydatki na zakup okularów korekcyjnych w kwocie 630zł...

Zdaniem wnioskodawcy, poniesione wydatki na zakup okularów korekcyjnych w kwocie 630zł podlegają odliczeniu od dochodu przed opodatkowaniem za 2009r. i mogą zostać uznane za wydatki na cele rehabilitacyjne. W ocenie wnioskodawcy, wykonane okulary, ułatwiające mu wykonywanie codziennych czynności życiowych, mogą być uznane za sprzęt rehabilitacyjny.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 26 ust. 1 pkt 6 ustawy z dnia 26 lipca 1991r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2000r. Nr 14, poz. 176 ze zm.) podstawę obliczenia podatku z zastrzeżeniem art. 24 ust. 3, art. 29-30c oraz art. 30e, stanowi dochód ustalony zgodnie z art. 9, art. 24 ust. 1, 2, 4, 4a - 4e, ust. 6 lub art. 24b ust. 1 i 2 lub art. 25, po odliczeniu kwot wydatków na cele rehabilitacyjne oraz wydatków związanych z ułatwieniem wykonywania czynności życiowych, poniesionych w roku podatkowym przez podatnika będącego osobą niepełnosprawną lub podatnika, na którego utrzymaniu są osoby niepełnosprawne.

Rodzaje wydatków na cele rehabilitacyjne uprawniające do odliczeń od dochodu przed opodatkowaniem zawiera art. 26 ust. 7a ww. ustawy, zaś zasady i warunki dokonywania tych odliczeń określone zostały w ust. 7b – 7g tego artykułu.

Stosownie do treści art. 26 ust. 7d ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych warunkiem odliczenia wydatków, o których mowa w ust. 7a, jest posiadanie przez osobę, której dotyczy wydatek:

1. orzeczenia o zakwalifikowaniu przez organy orzekające do jednego z trzech stopni niepełnosprawności, określonych w odrębnych przepisach, lub
2. decyzji przyznającej rentę z tytułu całkowitej lub częściowej niezdolności do pracy, rentę szkoleniową albo rentę socjalną, albo
3. orzeczenia o niepełnosprawności osoby, która nie ukończyła 16 roku życia, wydanego na podstawie odrębnych przepisów.
   
   

Na podstawie art. 26 ust. 7f ustawy o podatku dochodowym ilekroć w przepisach ust. 7a jest mowa o osobach zaliczonych do:

1. I grupy inwalidztwa – należy przez to rozumieć odpowiednio osoby w stosunku do których, na podstawie odrębnych przepisów orzeczono:
   1. całkowitą niezdolność do pracy oraz niezdolność do samodzielnej egzystencji albo
   2. znaczny stopień niepełnosprawności,
2. II grupy inwalidztwa – należy przez to rozumieć odpowiednio osoby, w stosunku do których, na podstawie odrębnych przepisów, orzeczono:
   1. całkowitą niezdolność do pracy albo
   2. umiarkowany stopień niepełnosprawności.
   
   

Zgodnie z art. 26 ust. 7g ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych odliczenie o którym mowa w ust. 1 pkt 6 wyżej cytowanej ustawy może być dokonane również w przypadku, gdy osoba, której dotyczy wydatek, posiada orzeczenie o niepełnosprawności wydane przez właściwy organ na podstawie odrębnych przepisów obowiązujących do dnia 31 sierpnia 1997r.

Wysokość wydatków, o których mowa powyżej ustala się na podstawie dokumentów stwierdzających ich poniesienie, z wyjątkiem wydatków, o których mowa w ust. 7a pkt 7, 8 i 14, o czym stanowi art. 26 ust. 7c ustawy.

Wydatki, o których mowa w ust. 7a, podlegają odliczeniu od dochodu, jeżeli nie zostały sfinansowane (dofinansowane) ze środków zakładowego funduszu rehabilitacji osób niepełnosprawnych, Państwowego Funduszu Rehabilitacji Osób Niepełnosprawnych lub ze środków Narodowego Funduszu Zdrowia, zakładowego funduszu świadczeń socjalnych albo nie zostały zwrócone podatnikowi w jakiejkolwiek formie. W przypadku, gdy wydatki były częściowo sfinansowane (dofinansowane) z tych funduszy (środków), odliczeniu podlega różnica pomiędzy poniesionymi wydatkami a kwotą sfinansowaną (dofinansowaną) z tych funduszy (środków) lub zwróconą w jakiejkolwiek formie (art. 26 ust. 7b ustawy).

Przepis art. 26 ust. 7a pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych stanowi, że za wydatki o których mowa w ust. 1 pkt 6, czyli wydatki na cele rehabilitacyjne oraz wydatki związane z ułatwianiem wykonywania czynności życiowych uważa się wydatki poniesione na: zakup i naprawę indywidualnego sprzętu, urządzeń i narzędzi technicznych niezbędnych w rehabilitacji oraz ułatwiających wykonywanie czynności życiowych, stosownie do potrzeb wynikających z niepełnosprawności, z wyjątkiem sprzętu gospodarstwa domowego.

Mając na względzie powołane przepisy należy stwierdzić, że określenie „indywidualny sprzęt, urządzenia i narzędzia techniczne niezbędne w rehabilitacji” oznacza, że można zaliczyć do nich tylko i wyłącznie sprzęt, urządzenia i narzędzia techniczne, mające cechy sprzętu, urządzeń czy narzędzi o charakterze szczególnym (niestandardowym), konieczne w rehabilitacji osoby niepełnosprawnej lub ułatwiające tej osobie wykonywanie czynności życiowych, których utrudnienie wykonania wynika z niepełnosprawności. Oznacza to, że taki sprzęt musi posiadać określone właściwości.

Z uregulowań zawartych w ww. przepisie wynika zatem, że:

• pomiędzy rodzajem nabytego sprzętu a rodzajem niepełnosprawności pozostawać musi ścisły związek,
• zakupiony sprzęt musi być wykorzystywany (używany) w rehabilitacji oraz służyć przywracaniu sprawności organizmu i ułatwiać wykonywanie czynności życiowych,
• cechą zakupionego sprzętu musi być jego indywidualny charakter.
  
  

Do oceny powyższego pomocnym będzie oparcie się na zaświadczeniu lekarskim wystawionym przez lekarza specjalistę stosownie do stanu zdrowia konkretnej osoby niepełnosprawnej i potrzeb indywidualnej rehabilitacji.

Ze stanu faktycznego przedstawionego we wniosku wynika, że wnioskodawca posiada orzeczoną pierwszą grupę inwalidzką i jest uznany za osobę całkowicie niezdolną do pracy i samodzielnej egzystencji. Wnioskodawca zakupił okulary korekcyjne za kwotę 630zł. Okulary te zostały wnioskodawcy zalecone do korzystania w wyniku przeprowadzonych badań i są niezbędne do wykonywania codziennych czynności życiowych. Na poniesione wydatki związane z zakupem okularów wnioskodawca posiada imienną fakturę VAT. Wydatki te nie zostały wnioskodawcy sfinansowane i wydatkowana kwota nie została mu zwrócona w jakiejkolwiek formie.

W związku z powyższym należy stwierdzić, że wnioskodawcy, który posiada orzeczoną całkowitą niezdolność do pracy oraz niezdolność do samodzielnej egzystencji przysługuje uprawnienie do odliczenia od dochodu w ramach ulgi rehabilitacyjnej wydatku na zakup okularów korekcyjnych, które należy stosować w związku z orzeczonym stopniem niepełnosprawności, jeżeli spełnione zostaną warunki określone w treści powołanego wyżej art. 26 ust. 7b, 7c, 7d ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Odliczenie to przysługuje w wysokości faktycznie poniesionej, przy czym nie może ono przekroczyć wysokości dochodu do opodatkowania. Wydatek na cele rehabilitacyjne podlega odliczeniu w roku podatkowym, w którym został poniesiony.

Z uwagi na powyższe, zasadnym jest stwierdzenie, że wydatek w kwocie 630zł poniesiony przez wnioskodawcę na zakup okularów korekcyjnych, które niewątpliwie ułatwiają wnioskodawcy wykonywanie czynności życiowych może zostać przez wnioskodawcę odliczony od dochodu w zeznaniu rocznym za 2009r. w ramach ulgi rehabilitacyjnej.

Wobec tego stanowisko wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Kielcach, ul. Prosta 10, 25-366 Kielce po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.