INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością, przedstawione we wniosku z dnia 9 września 2009 r. (data wpływu 14 września 2009 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie obowiązków związanych z obsługą środków zakładowego funduszu świadczeń socjalnych – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 14 września 2009 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie obowiązków związanych z obsługą środków zakładowego funduszu świadczeń socjalnych.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

X Sp. z o.o. (dalej „X”, „Organizator”) oraz Z S.A. (dalej „Z”) zawarły umowę o prowadzeniu wspólnej działalności socjalnej (dalej „Umowa”). Analogiczne umowy zostały zawarte przez X z niektórymi spółkami z Grupy Kapitałowej Z. Używane w dalszej części wniosku pojęcie „Pracodawca” odnosi się do poszczególnych spółek z Grupy Kapitałowej Z, w tym Z, z którymi Organizator prowadzi wspólną działalność socjalną.

Wnioskodawca wskazuje, iż pojęcie Pracodawca, jakkolwiek odnosi się do wszystkich spółek z Grupy Kapitałowej Z objętych wspólną działalnością socjalną to jednak, w pojedynczych przypadkach, należy je wiązać wyłącznie z tą spółką, z którą otrzymujący świadczenie miał nawiązany stosunek pracy.

Na mocy Umowy, X sprawuje funkcję organizatora oraz koordynatora wspólnej działalności socjalnej finansowanej ze środków Zakładowego Funduszu Świadczeń Socjalnych (dalej „ZFŚS”).

Zainteresowany podaje, iż zgodnie z Umową do zadań Organizatora należy m.in.: otwarcie rachunku bankowego, na którym gromadzone będą środki przeznaczane przez strony Umowy na prowadzenie wspólnej działalności socjalnej, przygotowanie wspólnego preliminarza zakładowego funduszu świadczeń socjalnych, nadzór merytoryczny nad działalnością komisji socjalnych działających u stron Umowy, obsługa administracyjno-księgowa, w tym prowadzenie dla celów podatkowych ewidencji osób uprawnionych do otrzymania świadczeń z ZFŚS, z podziałem na rodzaje i wysokość świadczeń przyznanych w ciągu roku.

Na mocy Umowy, Pracodawca upoważnia Organizatora do dysponowania środkami przekazanymi na rzecz wspólnej działalności socjalnej zgodnie z postanowieniami Umowy oraz zgodnie z ustawą z dnia 4 marca 1994 r. o zakładowym funduszu świadczeń socjalnych (t.j. Dz. U. z 1996 r. Nr 70 poz. 335 ze zm.; „Ustawa ZFŚS”).

Zawarcie Umowy nie zwalnia X ani Pracodawcy z ustawowego obowiązku tworzenia funduszu socjalnego i prowadzenia rachunku bankowego dla środków z zakładowego funduszu świadczeń socjalnych.

Osobami uprawnionymi do korzystania ze świadczeń ZFŚS w ramach wspólnej działalności socjalnej prowadzonej przez X są m. in.: emeryci i renciści będący byłymi pracownikami spółek z grupy kapitałowej Z, w tym X i Z. Zainteresowany wskazuje, iż przedmiotowy wniosek dotyczy świadczeń otrzymywanych przez byłych pracowników spółek będących emerytami lub rencistami, w dalszej części niniejszego wniosku zwanych „osobami uprawnionymi”. Wypłata świadczeń na rzecz osób uprawnionych dokonywana jest przez Organizatora lub Pracodawcę rozumianego jako były zakład pracy osoby uprawnionej. W obu wskazanych przypadkach, osoba uprawniona otrzymuje świadczenie w kwocie netto. W przypadku, gdy świadczenie na rzecz osoby uprawnionej dokonywane jest przez Organizatora i nie dotyczy jego byłych pracowników przesyła on do Pracodawcy stosowną informację o tym fakcie. Jednocześnie przekazuje Pracodawcy kwotę równą wysokości podatku dochodowego od osób fizycznych należnego z tytułu wypłaty świadczenia, a „zatrzymanego” z tytułu przekazania świadczenia osobie uprawnionej.

Pracodawca wpłaca kwotę podatku dochodowego od osób fizycznych na konto właściwego urzędu skarbowego oraz wykazuje ją w odpowiednich deklaracjach podatkowych. W sytuacji, gdy świadczenia na rzecz osoby uprawnionej dokonuje Pracodawca (były zakład pracy osoby uprawnionej), Organizator przekazuje Pracodawcy świadczenie w kwocie brutto. Wówczas to Pracodawca oblicza wysokość podatku dochodowego od osób fizycznych i wpłaca podatek do urzędu skarbowego. Wysokość wpłaconego podatku jest uwzględniana w stosownych deklaracjach podatkowych.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Który z podmiotów, Organizator czy Pracodawca rozumiany jako zakład pracy osoby uprawnionej, pełni rolę płatnika podatku dochodowego od osób fizycznych z tytułu przekazania świadczeń na rzecz osób uprawnionych (w ramach wspólnej działalności socjalnej prowadzonej na podstawie umowy dopuszczonej przepisami ustawy o ZFŚS)...

Zdaniem Wnioskodawcy, płatnikiem podatku dochodowego od osób fizycznych z tytułu świadczeń dokonanych przez Organizatora lub przez Pracodawcę na rzecz osób uprawnionych jest zawsze Pracodawca rozumiany jako były zakład pracy osoby uprawnionej. Organizator jest płatnikiem tylko w przypadku świadczeń otrzymanych przez emerytów i rencistów będących byłymi pracownikami X.

W opinii Zainteresowanego, zgodnie z art. 9 ust. 1 Ustawy ZFŚS, pracodawcy mogą prowadzić wspólną działalność socjalną na warunkach określonych w umowie, która, zgodnie z ust. 3 tego przepisu, określa w szczególności przedmiot wspólnej działalności, zasady jej prowadzenia, sposób rozliczeń oraz tryb wypowiedzenia i rozwiązania umowy. Wnioskodawca wskazuje, iż Umowa może także określać warunki odstąpienia od jej stosowania oraz odpowiedzialność stron z tego tytułu.

Środki funduszu winny być gromadzone na odrębnym rachunku bankowym, co wynika z art. 12 ww. ustawy. Przychody uzyskiwane z tytułu świadczeń otrzymywanych przez emerytów i rencistów, w związku z łączącym ich uprzednio z zakładem pracy stosunkiem służbowym, stosunkiem pracy, pracy nakładczej lub spółdzielczym stosunkiem pracy opodatkowane są zryczałtowanym podatkiem dochodowym w wysokości 10% uzyskiwanego przychodu (art. 30 ust. 1 pkt 4 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 ze zm.: „Ustawa PIT”).

Zdaniem Wnioskodawcy, przepis ten stanowi o wysokości stawki podatku, jaka ma zastosowanie do przychodów z tytułu świadczeń uzyskiwanych przez emerytów lub rencistów w związku z łączącym ich uprzednio z zakładem pracy stosunkiem pracy (lub stosunkami pokrewnymi). Zainteresowany wyraził pogląd, iż kwestię ustalenia podmiotu właściwego do pobrania i odprowadzenia zaliczki na podatek dochodowy od osób fizycznych lub podatku dochodowego od osób fizycznych reguluje art. 41 ust. 1 oraz ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Zgodnie z art. 41 ust. 1 powołanej ustawy, „osoby fizyczne prowadzące działalność gospodarczą, osoby prawne i ich jednostki organizacyjne oraz jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej, które dokonują świadczeń z tytułu działalności, o której mowa w art. 13 pkt 2 i 4-9 oraz art. 18, osobom określonym w art. 3 ust. 1, są obowiązane jako płatnicy pobierać, z zastrzeżeniem ust 4, zaliczki na podatek dochodowy (...)”. Stosownie zaś do art. 41 ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, „płatnicy, o których mowa w ust. 1, są obowiązani pobierać zryczałtowany podatek dochodowy od dokonywanych wypłat (świadczeń) lub stawianych do dyspozycji podatnika pieniędzy lub wartości pieniężnych z tytułów określonych w art. 29, art. 30 ust. 1 pkt 2, 4-5a i 13 oraz art. 30a ust. 1, z zastrzeżeniem ust. 5”.

Powołany przepis art. 41 ust. 4 cytowanej ustawy odnosi się do podmiotu dokonującego wypłaty (wydania świadczenia). Zdaniem Wnioskodawcy, pojęcia wypłaty (wydania świadczenia) nie należy utożsamiać jedynie z techniczną czynnością polegającą na przelaniu środków pieniężnych, czy wydaniu świadczenia. Ustawa PIT nakłada obowiązek płatniczy wyłącznie na podmioty, które mają tytułu prawny do wypłaty należności tj. są „źródłem” powstania tych należności. W omawianym przypadku, źródłem takim będzie stosunek pracy łączący uprzednio osoby uprawnione z Pracodawcą.

W tym aspekcie – zdaniem Zainteresowanego – nie bez znaczenia pozostaje także brzmienie art. 30 ust. 1 pkt 4 przedmiotowej ustawy, który stanowi, iż świadczenia otrzymane przez emerytów lub rencistów, w związku z łączącym ich uprzednio z zakładem pracy stosunkiem służbowym, stosunkiem pracy, pracy nakładczej lub spółdzielczym stosunkiem pracy, z zastrzeżeniem art. 21 ust. 1 pkt 26 i 38, podlegają opodatkowaniu 10% zryczałtowanym podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

W opinii Wnioskodawcy, przepis ten przewiduje 10% stawkę podatku od świadczeń na rzecz osób uprawnionych dokonanych przez zakład pracy, z którym osoba uprawniona pozostawała w stosunku pracy. Podkreślić należy, że płatnik, oprócz tego, iż powinien pobrać podatek i odprowadzić go do właściwego urzędu skarbowego, jest także zobowiązany do uwzględnienia wysokości pobranego podatku we właściwych deklaracjach. Podatek, o którym mowa w art. 30 ust. 1 pkt 4 wyżej cytowanej ustawy podlega wykazaniu w zbiorczej deklaracji PIT-8AR, w pozycji C.2 „świadczenia otrzymane przez emerytów i rencistów będących byłymi pracownikami” co – zdaniem Wnioskodawcy – należy odczytywać jako świadczenia otrzymane przez emerytów i rencistów będących byłymi pracownikami podmiotu sporządzającego deklarację.

W świetle postanowień Umowy, Organizator zobowiązuje się wprawdzie do obsługi administracyjno-księgowej, przy czym, zgodnie z wolą stron, obsługa ta dotyczy przede wszystkim prowadzenia ewidencji osób uprawnionych do otrzymania świadczeń z ZFŚS.

W praktyce obsługa ta obejmuje także administracyjne czynności w postaci przekazania świadczenia osobom uprawnionym. Zdaniem Wnioskodawcy, nie jest to jednak przesłanka wystarczająca do uznania, iż Organizator staje się z tego tytułu płatnikiem podatku dochodowego.

Zdaniem Zainteresowanego, podkreślić należy także, iż przepisy nie dopuszczają możliwości przeniesienia obowiązków płatnika z jednego podmiotu na drugi, bowiem obowiązki te wynikają z przepisów prawa. Stąd Organizator nie jest podmiotem właściwym do pełnienia roli płatnika podatku dochodowego od osób fizycznych z tytułu świadczeń przekazanych na rzecz emerytów i rencistów będących byłymi pracownikami Z lub innych spółek z grupy (Pracodawców).

Biorąc pod uwagę powyższe, Wnioskodawca stoi na stanowisku, iż płatnikiem podatku dochodowego od osób fizycznych z tytułu świadczeń dokonywanych na rzecz osób uprawnionych w ramach prowadzenia wspólnej działalności socjalnej będzie Pracodawca rozumiany jako były zakład pracy osoby uprawnionej. Dotyczy to zarówno sytuacji, w której Organizator przekazuje na rzecz osoby uprawnionej świadczenie w kwocie netto, jak również wtedy, gdy Pracodawca otrzymuje od Organizatora kwotę brutto świadczenia, którą – po potrąceniu podatku – przekazuje osobom uprawnionym. Organizator natomiast pełni rolę płatnika tylko wówczas, gdy przekazuje świadczenia na rzecz osób uprawnionych będących jego byłymi pracownikami.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego opisu zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

W zakresie stanu faktycznego dotyczącego podatku dochodowego od osób fizycznych została wydana odrębna interpretacja z dnia 4 grudnia 2009 r. nr ILPB2/415-883/09-2/WM.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.