INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z dnia 15.11.2009 r. (data wpływu 17.11.2009 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do obniżenia podatku należnego o podatek naliczony wynikający z faktur wystawionych przez podmiot niezarejestrowany jako podatnik VAT - jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 17.11.2009 r. wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do obniżenia podatku należnego o podatek naliczony wynikający z faktur wystawionych przez podmiot niezarejestrowany jako podatnik VAT.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

W dniu 08.07.2009r. Wnioskodawczyni podpisała umowę na wykonanie przebudowy budynku magazynu i adaptację na Zakład Ślusarsko-Tokarski z osobą prowadzącą działalność gospodarczą.

Zgodnie z podpisaną umową wynagrodzenie za wykonanie ww. prac wynosi 72.000 zł brutto.

Zarówno w czasie rozmów jak i w momencie podpisywania umowy Kontrahent nie informował Podatniczki, że nie jest czynnym podatnikiem VAT. Na pieczątce którą jest ostemplowana umowa znajduje się numer NIP oraz REGON.

Umowa dopuszcza częściowe płatności w miarę postępu prac budowlanych i w związku z powyższym Zainteresowana otrzymała następujące faktury VAT:

• nr 3/2009 w dniu 16.07.2009r. na kwotę 4.880,00 zł brutto,

• nr 9/2009 w dniu 30.07.2009r. na kwotę 7.320,00 zł brutto,

• nr 10/2009 w dniu 06.08.2009r. na kwotę 8.540,00 zł brutto,

• nr 11/2009 w dniu 13.08.2009r. na kwotę 3.660,00 zł brutto,

• nr 12/2009 w dniu 24.08.2009r. na kwotę 9.760,00 zł brutto,

• nr 13/2009 w dniu 07.09.2009r. na kwotę 6.100,00 zł brutto,

• nr 14/2009 w dniu 17.09.2009r. na kwotę 7.320,00 zł brutto
  
  

za w/w faktury Podatniczka dokonała zapłaty przelewem bankowym oraz fakturę nr 15/2009 w dniu 09.10.2009r. na kwotę 3.355,00 zł zapłaconą gotówką.

W dniu 14.04.2009r. o fakcie rozpoczęcia inwestycji Podatniczka powiadomiła Urząd Skarbowy zaznaczając, że podatek VAT będzie potrącany na bieżąco przy składaniu deklaracji miesięcznych VAT-7 a kwota netto powiększy wartość środka trwałego. Podczas kontroli przez Urząd Skarbowy deklaracji VAT-7 za m-c lipiec i sierpień 2009 Wnioskująca dowiedziała się, że Kontrahent nie jest czynnym podatnikiem VAT i nie przysługuje Jej zwrot podatku. W związku z powyższym złożyła korekty deklaracji.

Kontrahent zawiadomił Zainteresowaną, że VAT-R oraz zaległe deklaracje VAT-7 złożył w dniu 2.11.2009.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy w świetle przestawionych przepisów oraz stanu faktycznego wniosku Wnioskodawczyni przysługuje zwrot podatku VAT...

Zdaniem Wnioskującej, brak jest przesłanek wskazujących na niemożność odliczenia podatku VAT faktur będących przedmiotem wniosku. Na potwierdzenie swojego stanowiska Podatniczka powołuje wyroki NSA: sygn. I FSK 1501/07 z dnia 06.05.2009r. oraz sygn. I FSK 1734/07 z dnia 14.05.2009r. oraz opinie znawców prawa podatkowego zawarte w Poradniku VAT nr 10 z dnia 20.05.2009r. i nr 19 z dnia 10.10.2009r.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Podstawowy warunek uzależniający prawo do odliczenia podatku naliczonego zawarty jest w art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.). Wyraża on ogólną zasadę, zgodnie z którą, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15 przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Zgodnie z art. 86 ust. 2 pkt 1 lit. a ustawy, kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku określonych w fakturach otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług.

Stosownie do art. 86 ust. 10 pkt 1 oraz ust. 11 ustawy o VAT, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego powstawało w rozliczeniu za okres, w którym podatnik otrzymał fakturę albo dokument celny z zastrzeżeniem pkt 2-4 oraz ust. 11, 12, 16 i 18. Jeżeli podatnik nie dokona obniżenia kwoty podatku należnego w terminach określonych w ust. 10, może obniżyć kwotę podatku należnego w deklaracji podatkowej za jeden z dwóch następnych okresów rozliczeniowych.

Z przepisów art. 81 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (tj. Dz. U. z 2005r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) wynika, że jeżeli odrębne przepisy nie stanowią inaczej, podatnicy, płatnicy i inkasenci mogą skorygować uprzednio złożoną deklarację przez złożenie korygującej deklaracji wraz z dołączonym pisemnym uzasadnieniem przyczyn korekty.

Do podstawowych zasad wspólnego systemu VAT należy m. in. zasada neutralności podatku dla podatnika, rozumiana jako stosowanie podatku od towarów i usług na wszystkich etapach obrotu gospodarczego z równoczesnym prawem do potrącenia podatku zawartego w poprzedniej fazie obrotu. Prawo do obniżenia podatku należnego o podatek naliczony wynika z samej konstrukcji podatku od towarów i usług i ma na celu zapewnienie neutralności tego podatku dla podatników VAT czynnych. Podatnik ma prawo do skorzystania z przedmiotowego prawa w określonych przepisami terminach, pod warunkiem spełnienia przez niego określonych warunków pozytywnych (związku nabytych towarów i usług z czynnościami opodatkowanymi), jak i niezaistnienia przesłanek negatywnych, określonych m. in. w art. 88 ww. ustawy.

W myśl postanowień art. 88 ust. 3a pkt 1 lit. a ustawy, nie stanowią podstawy do obniżenia podatku należnego oraz zwrotu różnicy podatku lub zwrotu podatku naliczonego faktury i dokumenty celne w przypadku gdy sprzedaż została udokumentowana fakturami lub fakturami korygującymi wystawionymi przez podmiot nieistniejący lub nieuprawniony do wystawiania faktur lub faktur korygujących.

Stosownie do regulacji art. 106 ust. 1 ustawy, podatnicy, o których mowa w art. 15, są obowiązani wystawić fakturę stwierdzającą w szczególności dokonanie sprzedaży, datę dokonania sprzedaży, cenę jednostkową bez podatku, podstawę opodatkowania, stawkę i kwotę podatku, kwotę należności oraz dane dotyczące podatnika i nabywcy, z zastrzeżeniem ust. 2, 4 i 5 oraz art. 119 ust. 10 i art. 120 ust. 16.

Wskazując, w cyt. wyżej art. 106 ustawy, krąg podmiotów obowiązanych wystawić fakturę, ustawodawca posłużył się określeniem „podmioty, o których mowa w art. 15”. Według treści art. 15 ww. ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności. Status danego podmiotu jako podatnika VAT, w świetle powyższego przepisu, jest niezależny od dokonania rejestracji dla potrzeb tego podatku. Jednakże należy podkreślić, iż mocą art. 96 ust. 1 ustawy, na podmioty, o których mowa w art. 15, nałożony został obowiązek złożenia naczelnikowi urzędu skarbowego zgłoszenia rejestracyjnego, przed dniem wykonania pierwszej czynności określonej w art. 5 (przepis ten zawiera katalog czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług). Z obowiązku tego wyłączone zostały jedynie podmioty zwolnione od podatku, które mogą owe zgłoszenie złożyć, aczkolwiek nie mają takiego obowiązku.

Jednocześnie należy powołać dyspozycję § 4 ust. 1, rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 28 listopada 2008 r. w sprawie zwrotu podatku niektórym podatnikom, wystawiania faktur, sposobu ich przechowywania oraz listy towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 212, poz. 1337), zgodnie z którą zarejestrowani podatnicy jako podatnicy VAT czynni, posiadający numer identyfikacji podatkowej, wystawiają faktury oznaczone wyrazami „FAKTURA VAT”.

Zgodnie z art. 108 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, w przypadku gdy osoba prawna, jednostka niemająca osobowości prawnej wystawi fakturę, w której wykaże kwotę podatku, jest obowiązana do jego zapłaty.

Zatem, w celu skutecznej realizacji prawa, o którym mowa w art. 86 ust. 1 ustawy, podatnik wywodzący takie prawo winien je udokumentować fakturami VAT spełniającymi wymogi formalne określone w rozporządzeniu. Zgodnie z powołanymi wyżej przepisami uprawnieni do wystawiania faktur VAT są wyłącznie zarejestrowani dla celów podatku od towarów i usług podatnicy tego podatku.

W przypadku transakcji zrealizowanej przez sprzedawcę, który nie jest zarejestrowanym podatnikiem, nie można mówić o wystawieniu faktury przez podmiot uprawniony i o dysponowaniu przez nabywcę fakturą uprawniającą do odliczenia podatku naliczonego. W przypadku takiej transakcji podatnik (nabywca) dysponuje dokumentem nie zawierającym danych przewidzianych postanowieniami prawa podatkowego. Nie można bowiem uznać, iż dokument taki (faktura) zawiera numer identyfikacyjny podatnika, który dla potrzeb stosowania przepisów o podatku od towarów i usług nierozerwalnie związany jest z dokonaniem rejestracji w tym podatku, skoro sprzedawca posługuje się numerem fikcyjnym, lub został wykreślony z rejestru podatników VAT.

Ze stanu wniosku wynika, iż Wnioskująca podpisała umowę na wykonanie przebudowy budynku magazynu oraz adaptację na zakład ślusarski-tokarski. Podatniczka z tytułu wykonania przedmiotowych prac za okres od lipca do października 2009r. otrzymywała faktury VAT. Podatek VAT określony w przedmiotowych fakturach został rozliczony w składanych przez Podatniczkę deklaracjach VAT-7. W wyniku podjętych przez Urząd Skarbowy czynności kontrolnych Zainteresowana uzyskała informację, iż wystawca rzeczonych faktur nie jest zarejestrowanym podatnikiem VAT, w związku z czym złożyła korekty deklaracji. Kontrahent zawiadomił Wnioskodawczynię, iż złożył zgłoszenie rejestracyjne VAT-R oraz zaległe deklaracje VAT-7 w dniu 02.11.2009r.

Biorąc pod uwagę powołane powyżej przepisy oraz przedstawiony we wniosku stan faktyczny, stwierdzić należy, iż faktury VAT wystawione przez kontrahenta, który w dacie ich wystawienia nie posiadał statusu podatnika VAT czynnego nie mogły stanowić podstawy do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, zgodnie z art. 88 ust. 3a pkt 1 lit. a ustawy. Zatem Wnioskującej nie przysługuje prawo do odliczenia podatku VAT określonego w fakturach VAT wystawionych przez podmiot niezarejestrowany dla celów podatku od towarów i usług, co oznacza że faktury te nie stanowią podstawy do dokonania korekty deklaracji VAT-7.

Dodatkowo należy nadmienić, że powołane wyżej przepisy nie przewidują wyjątków co do ich stosowania w sytuacji, gdy podatnik nie był świadomy braku uprawnień kontrahenta do wystawienia faktury. W ustawie o podatku od towarów i usług zawarto przepis umożliwiający weryfikację kontrahentów – art. 96 ust. 13 ustawy. Zgodnie z tym unormowaniem, na wniosek zainteresowanego naczelnik urzędu skarbowego jest obowiązany potwierdzić, czy podatnik jest zarejestrowany jako podatnik VAT czynny lub zwolniony. Zainteresowanym może być zarówno sam podatnik, jak i osoba trzecia mająca interes prawny w złożeniu wniosku.

Odnosząc się do przywołanych przez Stronę wyroków sądownictwa krajowego należy wskazać, iż zgodnie z art. 153 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. nr 153, poz. 1270 ze zm.) orzeczenia sądowe są wydawane w konkretnych sprawach i dotyczą wyłącznie tych spraw, w których zapadły. Zauważyć należy, że zgodnie z art. 120 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja Podatkowa (Dz. U. z 2005r. nr 8, poz.60 ze zm.) organy podatkowe działają na podstawie przepisów prawa. Powyższa zasada jest częściowym powieleniem zapisu art. 7 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej (Dz. U. nr 78, poz. 483), zgodnie z którym organy władzy publicznej działają na podstawie i w granicach prawa.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.