INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z dnia 18.09.2009r. (data wpływu 28.09.2009r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia, czy umorzone zobowiązania będą stanowić przychód podatkowy - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 28.09.2009r. został złożony wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych, w zakresie ustalenia, czy umorzone zobowiązania będą stanowić przychód podatkowy dla Spółki.

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:

Spółka Akcyjna (dalej: C SA) posiada bezpośrednio 100% udziałów w C Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością (dalej: C). C SA na mocy umowy o współpracy produkuje piwo z powierzonych przez C surowców i materiałów, którego sprzedażą i dystrybucją zajmuje się C. Spółki świadczą wzajemnie dla siebie również szereg innych usług. W ramach wzajemnie świadczonych usług u jednej i u drugiej spółki powstają zarówno należności jak i zobowiązania. C planuje umorzyć część swoich należności od C SA.

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

1. Czy umorzone zobowiązania będą stanowić przychód podatkowy dla C SA...
2. Czy do umorzenia zobowiązań będą miały zastosowanie przepisy o cenach transferowych, zgodnie z art. 9a oraz art. 11 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych...
   
   

Przedmiotem niniejszej interpretacji indywidualnej stanowi odpowiedź na pytanie nr 1. W przedmiocie pytania nr 2 wydana zostanie odrębna interpretacja indywidualna.

Stanowisko Wnioskodawcy (ad. nr 1)

Art. 12 ust. 1 pkt 1-9 i ust. 3 ustawy z dnia 15 lutego 1992r. o podatku dochodowym od osób prawnych ( t.j. Dz. U. z 2000r., Nr 54, poz. 654 z późn. zm., dalej UPDOP) wskazuje, że co do zasady , za przychód podatkowy można uznać każde przysporzenie majątkowe podatnika o charakterze trwałym, których rzeczywiste otrzymanie, a w niektórych przypadkach już sam fakt, że są należne, powoduje obowiązek zapłaty podatku dochodowego.

W opisanym stanie faktycznym znajduje zastosowanie art. 12 ust. 1 pkt 2 UPDOP, w myśl, którego przychodami są:

"(…) wartość otrzymanych nieodpłatnie lub częściowo odpłatnie rzeczy lub praw, a także wartość innych nieodpłatnych lub częściowo odpłatnych świadczeń, z wyjątkiem świadczeń związanych z używaniem środków trwałych otrzymanych przez zakłady budżetowe, gospodarstwa pomocnicze jednostek budżetowych, spółki użyteczności publicznej z wyłącznym udziałem jednostek samorządu terytorialnego lub ich związków od Skarbu Państwa, jednostek samorządu terytorialnego lub ich związków w nieodpłatny zarząd lub używanie (…)"

Zgodnie z powyższym, w ocenie Spółki należy uznać, iż dla celów podatkowych, przez nieodpłatne świadczenie rozumie się te wszystkie zdarzenia prawne lub gospodarcze, których skutkiem jest nieodpłatne, tzn. nie związane z kosztami lub inną formą ekwiwalentu, przysporzenie w majątku podatnika mające konkretny wymiar finansowy. A więc warunkiem koniecznym do uznania nieodpłatnego świadczenia za przychód jest jego otrzymanie. W opisywanym stanie faktycznym dochodzi do otrzymania nieodpłatnego świadczenia, a więc tym samym dochodzi do powstania przychodu podatkowego w wysokości umorzonego zobowiązania.

Zwolnienie z długu (umorzenie zobowiązania) polega na tym, że wierzyciel zrzeka się wierzytelności a dłużnik zwolnienie przyjmuje, wobec czego zobowiązanie wygasa. W przypadku takiego zrzeczenia się wierzyciela, dłużnik nie jest już zobowiązany do spełnienia świadczenia, tym samym, po stronie dłużnika powstaje przysporzenie w jego majątku, gdyż został zwolniony ze zobowiązania, jakie miał względem wierzyciela. Umorzenie zobowiązania rozumiane jako zwolnienie z długu powoduje powstanie u podatnika przychodu, który podlegać będzie opodatkowaniu (art. 12 ust. 1 pkt 3 UPDOP). Do opisywanego stanu faktycznego nie mają zastosowania wyjątki, które ustawodawca wymienił w art. 12 ust. 4 UPDOP, przy wystąpieniu, których, przysporzenia nie zalicza się do przychodu do opodatkowania. Należy podkreślić, iż ustawodawca nie sprecyzował, co należy rozumieć poprzez pojęcie „nieodpłatny”. Przepisy ustawy o podatku dochodowym określają jedynie sposoby i kryteria ustalania wartości nabytych nieodpłatnie rzeczy (praw) albo nieodpłatnych świadczeń. Wobec tego należy uznać, iż pojęcie to powinno być w kontekście analizowanego przepisu rozumiane w sposób przyjęty w języku potocznym. Słowniki języka polskiego „nieodpłatny” definiują jako „nie wymagający opłaty; bezpłatny, darmowy, nie dający zysku”.

Biorąc pod uwagę, Spółka stoi na stanowisku, że umorzone zobowiązania będą stanowić dla niej przychód podatkowy.

W odniesieniu do przedstawionego stanu faktycznego, stwierdzam, co następuje:

Zgodnie z art. 7 ust. 1 i 2 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 ze zm.) przedmiotem opodatkowania podatkiem dochodowym jest dochód bez względu na rodzaj źródeł przychodów, z jakich dochód ten został osiągnięty, w wypadkach, o których mowa w art. 21 i 22, przedmiotem opodatkowania jest przychód. Dochodem z zastrzeżeniem art. 10 i 11, jest nadwyżka sumy przychodów nad kosztami ich uzyskania, osiągnięta w roku podatkowym; jeżeli koszty uzyskania przychodów przekraczają sumę przychodów, różnica jest stratą.

Z przykładowego wykazu zdarzeń uznanych za przychody, w rozumieniu ww. ustawy, wymienionego w art. 12 ust. 1 i ust. 3 ww. ustawy wynika, że co do zasady, za przychód podatkowy można uznać każde przysporzenie majątkowe podatnika o charakterze trwałym, rzeczywiście otrzymane, a w niektórych przypadkach już sam fakt, że są należne może powodować obowiązek zapłaty podatku dochodowego.

W niniejszej sprawie, zastosowanie znajdzie art. 12 ust 1 pkt 3 a) ww. ustawy, zgodnie z którym przychodem jest wartość umorzonych lub przedawnionych zobowiązań.

Umorzenie zobowiązania polega na tym, że wierzyciel zrzeka się wierzytelności, wobec czego zobowiązanie wygasa. W takim przypadku dłużnik nie jest już zobowiązany do spełnienia świadczenia. Tym samym po stronie dłużnika powstaje przysporzenie w jego majątku, gdyż ze zobowiązania jakie miał względem wierzyciela został zwolniony. Umorzenie zobowiązania rozumiane jako zwolnienie z długu, powoduje powstanie u dłużnika przychodu podatkowego.

Podsumowując, umorzone zobowiązania będą stanowić dla Spółki przychód podatkowy.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego, uznaje się za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.