INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z dnia 25.08.2009 r. (data wpływu 03.09.2009 r.), uzupełnionym na wezwanie tut. Organu z dnia 16.10.2009 r. pismem z dnia 21.10.2009 r. (data wpływu 26.10.2009 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie stawki podatku VAT - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 03.09.2009 r. wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie stawki podatku VAT.

Przedmiotowy wniosek został uzupełniony na wezwanie z dnia 16.10.2009 r. znak IPPP1/443-849/09-2/AP pismem z dnia 21.10.2009 r. (data wpływu 26.10.2009 r.).

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

Sp. z o.o. wykonał we własnym zakresie film dokumentalny, historyczny, dotyczący miejscowości w województwie lubelskim. Sp. z o.o. zamierza przekazać odpłatnie prawa autorskie do tego dzieła zainteresowanemu samorządowi.

Sprzedaż obejmie autorskie prawa majątkowe do dzieła. Sprzedaż tych praw zostanie udokumentowana fakturą VAT oraz umową zawartą z nabywcą. Sprzedaż nie obejmie wykonania kopii ani nośników z kopią, których wykonanie nabywca może zlecić dowolnej firmie. Sprzedaż nie obejmie licencji na rozpowszechnianie.

Sprzedaż ta ujęta jest w PKD numerem: 59.13.Z.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Jakiej wysokości (stawką) podatku VAT powinien naliczyć A. nabywcy praw autorskich...

Zdaniem Wnioskodawcy

A. nie naliczy żadnego podatku VAT nabywcy. Sprzedaż praw autorskich wolna jest od podatku VAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11.03.2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54 poz. 535 ze zm.) – zwanej dalej ustawą o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 8 ust. 1 pkt 1 ww. ustawy przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej.

Podstawowa stawka podatku, zgodnie z art. 41 ust. 1, wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Oprócz stawki podstawowej, na wybrane grupy towarów i usług, ustawodawca przewidział trzy stawki preferencyjne: 7%, 3% i 0%. Ustawodawca daje także podatnikom możliwości stosowania zwolnień podatkowych.

I tak, stosownie do art. 43 ust. 1 pkt 1 ww. ustawy, zwania się od podatku usługi wymienione w załączniku nr 4 do ustawy.

W poz. 11 tego załącznika, zawierającego wykaz usług zwolnionych od podatku wymienione zostały usługi związane z kulturą, w tym również usługi twórców i artystów wykonawców, w rozumieniu przepisów o prawie autorskim i prawach pokrewnych, wynagradzane w formie honorariów za przekazanie lub udzielenie licencji do praw autorskich lub praw do artystycznego wykonania, usługi związane z rekreacją i sportem - z wyłączeniem: usług związanych z taśmami wideo oraz z wszelkimi filmami reklamowymi i promocyjnymi,

1. usług związanych z wyświetlaniem filmów i taśm wideo, wyświetlaniem filmów na innych nośnikach oraz filmów reklamowych i promocyjnych,
2. usług w zakresie działalności stadionów i innych obiektów sportowych (PKWiU 92.61),
3. wstępu na spektakle, koncerty, przedstawienia i imprezy w zakresie twórczości i wykonawstwa artystycznego i literackiego (PKWiU 92.31.2), związane z funkcjonowaniem obiektów kulturalnych (PKWiU 92.32.10), świadczone przez wesołe miasteczka, parki rozrywki, cyrki, dyskoteki, sale balowe (PKWiU 92.33, 92.34.11, 92.34.12) oraz wstępu na imprezy sportowe,
4. wstępu oraz wypożyczania wydawnictw (PKWiU 22.11, 22.12, 22.13) w zakresie usług świadczonych przez biblioteki, archiwa, muzea i innych usług związanych z kulturą (PKWiU 92.5),
5. usług związanych z produkcją filmów i nagrań wideo (PKWiU 92.11), usług związanych z dystrybucją filmów i nagrań wideo (PKWiU 92.12), usług związanych z produkcją filmów i nagrań na innych nośnikach, usług związanych z dystrybucją filmów i nagrań na innych nośnikach,
6. wstępu do parków rekreacyjnych, plaż i innych miejsc o charakterze kulturalnym (PKWiU ex 92.72),
7. działalności agencji informacyjnych,
8. usług wydawniczych,
9. usług radia i telewizji (PKWiU 92.2), z zastrzeżeniem poz. 12
   
   

W myśl przepisy art. 1 ust. 1 i art. 1 ust. 2 pkt 9 ustawy z dnia 04.02.1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych (t.j. Dz. U. z 2006 r. Nr 90 poz. 631 ze zm.), przedmiotem prawa autorskiego jest każdy przejaw działalności twórczej o indywidualnym charakterze, ustalony w jakiejkolwiek postaci, niezależnie od wartości, przeznaczenia i sposobu wyrażenia (utwór). W szczególności przedmiotem prawa autorskiego są utwory audiowizualne (w tym filmowe).

Zatem, aby określone dzieło mogło być przedmiotem prawa autorskiego, musi posiadać następujące cechy:

• mieć źródło w pracy człowieka (twórcy),

• stanowić przejaw działalności twórczej,

• posiadać indywidualny charakter.
  
  

Twórcą w rozumieniu ustawy jest każda osoba prowadząca faktycznie działalność twórczą, czyli działalność, której efektem jest powstanie utworu w myśl art. 1 ust. 1 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych. Natomiast użyte w art. 1 analizowanej ustawy określenie: przejaw działalności twórczej oznacza jakikolwiek uzewnętrzniony rezultat działalności człowieka o charakterze kreacyjnym. Przesłanka ta jest spełniona, gdy mamy do czynienia z subiektywnym nowym wytworem intelektu.

Tylko w razie spełnienia tych przesłanek przysługują twórcy zarówno autorskie prawa osobiste, jak i autorskie prawa majątkowe, w szczególności zaś wynagrodzenie za korzystanie z utworu. Cecha indywidualności przejawia się w samym procesie twórczym i oznacza oryginalność, niepowtarzalność.

Z opisu zdarzenia przyszłego przedstawionego we wniosku wynika, że Wnioskodawca wykonał we własnym zakresie film dokumentalny, historyczny, dotyczący miejscowości w województwie lubelskim. Spółka zamierza przekazać odpłatnie prawa autorskie do tego dzieła zainteresowanemu samorządowi. Sprzedaż obejmie autorskie prawa majątkowe do dzieła. Sprzedaż tych praw zostanie udokumentowana fakturą VAT oraz umową zawartą z nabywcą. Sprzedaż nie obejmie wykonania kopii ani nośników z kopią, których wykonanie nabywca może zlecić dowolnej firmie. Sprzedaż nie obejmie licencji na rozpowszechnianie.

Analizując powołane przepisy oraz przestawiony we wniosku opis zdarzenia przyszłego, stwierdzić należy, że sprzedaż autorskiego prawa majątkowego stanowi świadczenie usług zdefiniowane w art. 8 ust. 1 pkt 1 ww. ustawy o VAT.

Spółka dokonując sprzedaży przedmiotowego prawa będzie posiadała status twórcy w rozumieniu przepisów o prawie autorskim i prawach pokrewnych. Zatem planowana sprzedaż autorskiego prawa majątkowego do zrealizowanego filmu będzie korzystała ze zwolnienia od podatku od towarów i usług na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT w związku z poz. 11 załącznika nr 4 do tej ustawy, jako usługi związane z kulturą - usługi twórców i artystów wykonawców, w rozumieniu przepisów o prawie autorskim i prawach pokrewnych, wynagradzane w formie honorariów za przekazanie lub udzielenie licencji do praw autorskich lub praw do artystycznego wykonania.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Lublinie, ul. Marii Curie – Skłodowskiej 40, 20-029 Lublin, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.