Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach
IBPBI/2/423-1204/12/JD
z 19 grudnia 2012 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 3 lipca 2012 r. poz. 749 ze zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z dnia 18 września 2012 r. (wpływ do tut. Biura 20 września 2012 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia, czy w przypadku ustanowienia na rzecz Spółki służebności przesyłu bez wynagrodzenia Spółka uzyska przychód podatkowy z tytułu nieodpłatnego świadczenia, zgodnie z art. 12 ust. 1 pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 20 września 2012 r. do tut. Biura wpłynął wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalania czy w przypadku ustanowienia na rzecz Spółki służebności przesyłu bez wynagrodzenia Spółka uzyska przychód podatkowy z tytułu nieodpłatnego świadczenia, zgodnie z art. 12 ust. 1 pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Wniosek składany jest przez Wnioskodawcę jako spółkę reprezentującą, zgodnie z art. la ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, podatkową grupę kapitałową w zakresie obowiązków wynikających z ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych oraz z przepisów Ordynacji podatkowej.

Spółka jest jedną ze spółek tworzących podatkową grupę kapitałową, o której mowa powyżej. Głównym przedmiotem działalności Spółki jest wytwarzanie, przesyłanie, dystrybucja oraz obrót energią cieplną oraz ciepłą wodą użytkową (łącznie nazywane w dalszej części wniosku jako „energia cieplna”). Spółka prowadzi działalność na podstawie koncesji udzielonej jej zgodnie z przepisami ustawy z dnia 10 kwietnia 1997 r. Prawo energetyczne (Dz. U. z 2006 r., nr 89, poz. 625 ze zm.). Klientami Spółki są zarówno gospodarstwa domowe, jak i podmioty gospodarcze.

Z tytułu dostarczania energii cieplnej Spółka obciąża swoich kontrahentów opłatami, których wysokość jest kalkulowana w oparciu o stawki taryfowe ustalone zgodnie z wymogami określonymi w prawie energetycznym oraz w rozporządzeniu Ministra Gospodarki z dnia 17 września 2010 r. w sprawie szczegółowych zasad kształtowania i kalkulacji taryf oraz rozliczeń z tytułu zaopatrzenia w ciepło (Dz. U. 2010 r., nr 194, poz. 1291, dalej: „rozporządzenie taryfowe”). W celu zapewnienia ciągłej i niezakłóconej dostawy energii cieplnej swoim odbiorcom, Spółka dysponuje urządzeniami służącymi do doprowadzania energii cieplnej oraz ciepłej wody. Urządzenia te są własnością Spółki i figurują w jej ewidencji środków trwałych. W związku z rozwojem Spółki i pozyskiwaniem nowych klientów, w celu umożliwienia przyłączenia do sieci nowych odbiorców, Spółka rozwija istniejącą infrastrukturę poprzez budowę nowych odcinków sieci cieplnej. Mając na uwadze fakt, iż sieć cieplna niejednokrotnie ma długość kilku lub nawet kilkunastu kilometrów, w przeważającej części przypadków nowe odcinki sieci cieplnej położone są na nieruchomościach, które nie stanowią własności Spółki. W związku z powyższym, zgodnie z przepisami art. 305¹ – 305⁴ ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. z 1964 r., nr 16, poz. 93 ze zm.) Spółka zawiera umowy, na podstawie których właściciele nieruchomości lub użytkownicy wieczyści nieruchomości (będący osobami fizycznymi lub osobami prawnymi) ustanawiają na rzecz Spółki służebności przesyłu.

W zakresie składanego zapytania, Spółka pragnie podkreślić, że urządzenia znajdujące się na obcych nieruchomościach, lub które Spółka zamierza wybudować na obcych nieruchomościach, faktycznie służą doprowadzaniu energii cieplnej na rzecz właścicieli/użytkowników tych nieruchomości. Służebności przesyłu są ustanawiane na czas nieoznaczony.

Dodatkowo, dzięki zawarciu powyższych umów Spółka zyskuje prawo do wejścia na teren nieruchomości w przypadku konieczności dokonania przeglądu, napraw lub konserwacji sieci ciepłowniczej, co z kolei umożliwia Spółce niezakłócone wykonywanie działalności gospodarczej, a odbiorcom energii umożliwia uzyskanie niezakłóconych dostaw energii cieplnej lub ciepłej wody użytkowej.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy w przypadku ustanowienia na rzecz Spółki służebności przesyłu bez wynagrodzenia Spółka uzyska przychód podatkowy z tytułu nieodpłatnego świadczenia, zgodnie z art. 12 ust. 1 pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych?

Zdaniem Spółki, zgodnie z przepisem art. 12 ust. 1 pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych (dalej: „updop"), przychodem jest w szczególności wartość otrzymanych nieodpłatnie lub częściowo odpłatnie rzeczy lub praw, a także wartość innych nieodpłatnych lub częściowo odpłatnych świadczeń, z wyjątkiem świadczeń związanych z używaniem środków trwałych otrzymanych przez samorządowe zakłady budżetowe w rozumieniu ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych oraz spółki użyteczności publicznej z wyłącznym udziałem jednostek samorządu terytorialnego lub ich związków od Skarbu Państwa, jednostek samorządu terytorialnego lub ich związków w nieodpłatny zarząd tub używanie. Należy podkreślić, iż przepisy updop nie zawierają definicji nieodpłatnego świadczenia. W opinii Spółki należy zatem odwołać się w tym zakresie do orzecznictwa sądów administracyjnych.

Pojecie nieodpłatnego świadczenia zostało zdefiniowane w uchwale składu siedmiu sędziów Naczelnego Sądu Administracyjnego (dalej: „NSA") z dnia 18 listopada 2002 r., sygn. FPS 9/02, a następnie podtrzymane w uchwale składu siedmiu sędziów NSA z dnia 16 października 2006r., sygn. II FPS 1/06. Zgodnie z wyrażonym w nich stanowiskiem pod pojęciem nieodpłatnego świadczenia należy rozumieć „wszystkie zjawiska gospodarcze i zdarzenia prawne, których następstwem jest uzyskanie korzyści kosztem innego podmiotu, lub te wszystkie zdarzenia prawne i zdarzenia gospodarcze, których skutkiem jest nieodpłatne, to jest niezwiązane z kosztami lub inną formą ekwiwalentu, przysporzenie majątku osobie, mające konkretny wymiar finansowy.” Ponadto, co zostało wskazane w niedawnym wyroku NSA z dnia 1 czerwca 2012 r., sygn. II FSK 2351/10, w orzecznictwie sądów administracyjnych ugruntowany jest pogląd, że pojęcie nieodpłatnego świadczenia ma na gruncie przepisów o podatku dochodowym od osób prawnych szerszy zakres niż w prawie cywilnym. Ponadto jak wskazano w wyroku NSA z dnia 28 sierpnia 1995 r., sygn. I SA/Wr 2612/94, oceniając czy świadczenie jest nieodpłatne należy w każdym przypadku zbadać czy dane świadczenie jest jednostronne, czy też druga strona ponosi pewne świadczenia np. „koszty ubezpieczenia otrzymanego majątku, podatek od nieruchomości, podatek od środków transportowych oraz wszelkie koszty związane z prowadzeniem działalności (...)" (A. Mariański, Podatek dochodowy od osób prawnych. Komentarz. LEX, 2012).

Mając na uwadze przedstawione wyżej fragmenty uzasadnień orzeczeń sądowych oraz poglądy doktryny można wskazać, iż aby dane świadczenie mogło zostać uznane za nieodpłatne muszą zostać spełnione łącznie następujące przesłanki:

• świadczenie musi mieć charakter jednostronny,
• musi mieć mierzalny wymiar finansowy tj. stanowić przysporzenie w majątku świadczeniobiorcy,
• świadczeniu nie może towarzyszyć świadczenie ekwiwalentne.
  
  

Tylko spełnienie wszystkich wskazanych powyżej przesłanek w stosunku do danego świadczenia, może spowodować, że zostanie ono uznane za świadczenie nieodpłatne.

Jak zostało wykazane powyżej zarówno orzecznictwo sądów administracyjnych, jak i doktryna prawa wskazują, że jedną z przesłanek koniecznych dla uznania danego świadczenia za świadczenie nieodpłatne jest wystąpienie przysporzenia w majątku świadczeniobiorcy, które ma konkretny, mierzalny wymiar finansowy.

Jak zostało wskazane w stanie faktycznym odbiorcy energii cieplnej będący kontrahentami Spółki z tytułu dostarczanej energii obciążani są opłatami kalkulowanymi w oparciu o stawki taryfowe. Taki obowiązek ustalania cen nakładają na Spółkę przepisy prawa energetycznego. Zgodnie z przepisem art. 45 ust. 1 prawa energetycznego co do zasady taryfy należy kalkulować w sposób zapewniający pokrycie kosztów uzasadnionych działalności gospodarczej przedsiębiorstw energetycznych w zakresie wytwarzania, przetwarzania, przesyłania, dystrybucji lub obrotu paliwami gazowymi i energią oraz magazynowania, skraplania lub regazyfikacji paliw gazowych, wraz z uzasadnionym zwrotem z kapitału zaangażowanego w tę działalność. Szczegółowe zasady ustalania wysokości taryf za energię cieplną określają przepisy rozdziału trzeciego rozporządzenia taryfowego.

Zgodnie z rozporządzeniem taryfowym ceny energii cieplnej ustala się w szczególności w oparciu o:

1. uzasadnione roczne koszty wykonywania działalności gospodarczej w zakresie zaopatrzenia w ciepło,
2. uzasadnione roczne koszty modernizacji i rozwoju oraz koszty realizacji inwestycji z zakresu ochrony środowiska oraz
3. uzasadniony zwrot z kapitału zaangażowanego w działalność określoną w punkcie 1 i 2.
   
   

Mając na uwadze przytoczone przepisy Spółka pragnie wskazać, iż w specyfikę działalności spółek zajmujących się obrotem energią cieplną, wpisane jest sztywne powiązanie cen energii z kosztami jej wytworzenia i dystrybucji. Oznacza to, iż w zakresie kalkulacji wysokości taryf za dostarczaną energię cieplną Spółka w przeciwieństwie do przeciętnego przedsiębiorcy związana jest sztywnymi regułami kształtowania cen. Spółka zatem jest w istotnym zakresie pozbawiona swobody w kształtowaniu cen energii cieplnej w zależności od rynkowego ukształtowania popytu i podaży, a kontrolę przestrzegania reguł określania cen energii cieplnej sprawuje Urząd Regulacji Energetyki.

Mając na uwadze powyższe rozważania, z uwagi na specyfikę działalności spółek ustalających ceny zgodnie ze ściśle regulowanymi taryfami, ustanowienie służebności przesyłu bez wynagrodzenia nie będzie stanowić dla Spółki przychodu z nieodpłatnego świadczenia z uwagi na niespełnienie warunku uzyskania przysporzenia majątkowego mającego mierzalny wymiar finansowy.

Zgodnie ze słownikiem języka polskiego „przysporzyć” to powiększyć liczbę czegoś, sprawić coś (Słownik języka polskiego, www.sjp.pwn.pl). Skutkiem przysporzenia powinno być zatem faktyczne i trwałe zwiększenie majątku Spółki, które mogłoby przybrać postać zwiększenia jej aktywów lub zmniejszenia pasywów. Z uwagi na to, że jak wykazano powyżej, przepisy prawa nakładają na Spółkę obowiązek kalkulacji cen energii cieplnej w oparciu m.in. o koszty jej wytworzenia i dystrybucji, uzyskanie służebności przesyłu bez wynagrodzenia nie spowoduje faktycznego zwiększenia majątku Spółki. Spółka ponosząc niższe koszty dystrybucji energii z uwagi na brak konieczności ponoszenia opłat za służebność przesyłu, jednocześnie będzie obowiązana do uwzględnienia zmniejszenia obciążeń z tego tytułu (braku tych obciążeń) podczas ustalenia taryf opłat za energię cieplną. Zmniejszenie kosztów działalności Spółki ma zatem równocześnie przełożenie na zmniejszenie jej wpływów z tytułu opłat za energię cieplną, gdyż Spółka będzie zobowiązana do ustalenia taryf za energię cieplną w niższej wysokości.

Innymi słowy, sytuacja majątkowa Spółki, poprzez uzyskanie służebności przesyłu bez konieczności zapłaty wynagrodzenia nie ulegnie zmianie w porównaniu do sytuacji gdyby Spółka była zobowiązana taką opłatę ponieść - konieczność zapłaty wynagrodzenia za służebność przesyłu zwiększałaby koszty dystrybucji energii cieplnej co znalazłoby odzwierciedlenie w ustalaniu przez Spółkę wyższych taryf za dostawę energii. W obu zatem sytuacjach majątek Spółki ustalony jako bilans aktywów i pasywów kształtowałby się na tym samym poziomie. Nie można zatem mówić o przysporzeniu majątkowym w sytuacji, w której wartość majątku Spółki nie będzie różnić się bez względu na to, czy Spółka będzie, czy też nie zobowiązana uiścić opłatę z tytułu uzyskanej służebności.

W konsekwencji, brak jest uzasadnienia dla kalkulowania wartości nieodpłatnej służebności jako dodatkowego przychodu po stronie Spółki skoro uzyskanie służebności przesyłu bez konieczności zapłaty wynagrodzenia nie będzie w żaden sposób prowadziło do faktycznego przysporzenia w majątku Spółki.

Poza wskazanym brakiem przysporzenia majątkowego Spółki (który już z definicji wyklucza możliwość powstania przychodu podatkowego, stanowiąc przesłankę konieczną jego wystąpienia), warto podkreślić, iż w przedmiotowym staniem faktycznym (winno być zdarzeniu przyszłym) nie dojdzie do uzyskania nieodpłatnego świadczenia także z powodu braku jednostronności świadczenia oraz istnienia faktycznej ekwiwalentności świadczeń.

Należy zwrócić bowiem uwagę, iż z uwagi na specyfikę działalności podmiotów zajmujących się dystrybucją energii, sieć cieplna mająca niejednokrotnie długość kilku lub nawet kilkunastu kilometrów nie może być posadowiona na gruntach, których właścicielem jest wyłącznie Spółka. Przesłanką konieczną dystrybucji energii cieplnej staje się zatem korzystanie z nieruchomości należących do odbiorców energii cieplnej. Zatem aby dystrybucja energii była w ogóle możliwa odbiorcy energii zobowiązują się do umożliwienia Spółce korzystania w ograniczonym zakresie z nieruchomości, których są właścicielami. Jednocześnie Spółka zobowiązuje się do zapewniania im niezakłóconych dostaw energii cieplnej. Nie można zatem uznać, iż jedynie Spółka jest beneficjentem porozumień łączących ją z odbiorcami energii cieplnej. Kontrahenci Spółki są zainteresowani w doprowadzeniu do ich nieruchomości sieci ciepłowniczej, gdyż jest to warunek niezbędny do uzyskania dostawy mediów. Co więcej korzyścią dla właścicieli nieruchomości z tytułu doprowadzenia sieci ciepłowniczej jest również wzrost wartości ich nieruchomości. Należy bowiem zauważyć, że dostępność mediów jest jednym z czynników, którymi kierują się potencjalni inwestorzy chcący dokonać zakupu nieruchomości. Można zatem z dużym prawdopodobieństwem założyć, że potencjalny inwestor byłby skłonny zapłacić wyższą cenę za nieruchomość, do której jest doprowadzona sieć ciepłownicza niż za nieruchomość, która do takiej sieci dostępu nie posiada. Ponadto celem zapewnienia niezakłóconej dostawy energii i wody konieczne jest zapewnienie Spółce możliwości korzystania w ograniczonym zakresie z nieruchomości, na których znajduje się sieć ciepłownicza. Właściciel/użytkownik nieruchomości chcący bezawaryjnie korzystać z dostaw energii cieplnej, odnosi zatem korzyść z ustanowienia służebności przesyłu. Tym samym należy uznać, że obydwie strony transakcji czerpią korzyści ze wzajemnych zobowiązań, niewątpliwie zatem świadczenia pomiędzy Spółką a odbiorcami energii mają charakter wzajemny i powiązany z samymi dostawami energii cieplnej. Jak zostało wskazane, wprowadzenie odpłatności za służebność znajduje odpowiednie przełożenie na zastosowaną wysokość taryfy, tym samym, cenę uiszczaną przez odbiorców energii cieplnej. W przypadku braku takiej odpłatności, cena uiszczana za energię cieplną przez jej odbiorców będzie odpowiednio niższa.

Podsumowując, Spółka stoi na stanowisku, że świadczenia pomiędzy Spółką a odbiorcami energii cieplnej nie stanowią przysporzenia majątkowego dla Spółki i mają charakter dwustronny oraz ekwiwalentny. Nie dochodzi zatem do spełnienia żadnej z trzech przesłanek wypracowanych w orzecznictwie, które powinny wystąpić łącznie, a które decydują o wystąpieniu nieodpłatnego świadczenia. W konsekwencji ustanowienie służebności przesyłu bez wynagrodzenia nie można uznać za świadczenie nieodpłatne generujące przychód po stronie Spółki.

Spółka pragnie podkreślić, że stanowisko zgodnie z którym uzyskanie służebności gruntowej bez wynagrodzenia nie stanowi nieodpłatnego świadczenia na gruncie przepisów o podatku dochodowym znajduje potwierdzenie w interpretacjach podatkowych wydawanych przez organy skarbowe, przykładowo:

• w interpretacji Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z dnia 30 września 2010 r., znak IBPBI/2/423-902/10/PC, w której organ uznał za prawidłowe stanowisko wnioskodawcy, zgodnie z którym ustanowienie nieodpłatnej służebności przesyłu nie powoduje powstania przychodu z nieodpłatnego świadczenia gdyż „nieodpłatne ustanowienie służebności przesyłu przynosi również korzyści przyłączanym podmiotom, w szczególności inwestorom (np. jednostkom samorządu terytorialnego, deweloperom), którzy pozyskują dla swoich przyszłych klientów dostęp do ekologicznego i komfortowego nośnika energii. Dodatkowo poprzez brak wynagrodzenia za ustanowienie służebności przesyłu przyszli odbiorcy gazu mogą liczyć na optymalną wysokość należności za usługę dystrybucyjną, pobieranej przez sprzedawcę gazu w imieniu Spółki";
• w interpretacji indywidualnej Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach z dnia 27 kwietnia 2011 r., znak IBPBI/2/423-85/11/BG, w której organ uznał za prawidłowe stanowisko wnioskodawcy zgodnie z którym „umowy zawarte z odbiorcami ciepła nakładają obowiązki na obie strony -jedna zobowiązana jest do świadczenia usługi dostawy ciepła, a druga do udostępnienia pomieszczenia, w których zamontowane zostaną urządzenia Spółki oraz do odbioru tego ciepła. Zdaniem Spółki, w tej sytuacji nie ma mowy o nieodpłatnym świadczeniu, bowiem umowa ma charakter ekwiwalentny”.
  
  

Na tle przedstawionego zdarzenia przyszłego stwierdzam, co następuje:

Służebność przesyłu została uregulowana w art. 305¹ – 305⁴ ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 ze zm.). Istotą służebności przesyłu jest możliwość korzystania przez przedsiębiorcę z nieruchomości stanowiącej prywatną własność w określonym zakresie, tj. wybudowania i korzystania z urządzeń określonych w art. 49 kodeksu cywilnego w sposób zgodny z przeznaczeniem tych urządzeń (art. 305¹ kodeksu cywilnego).

Ustanowienie służebności przesyłu może być zarówno odpłatne, jak i nieodpłatne - zależne jest to od woli kontrahentów.

Zgodnie z treścią art. 12 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2011 r. Nr 74, poz. 397 ze zm.), przychodem, z zastrzeżeniem ust. 3 i 4 oraz art. 14, jest wartość otrzymanych nieodpłatnie lub częściowo odpłatnie rzeczy lub praw, a także wartość innych nieodpłatnych lub częściowo odpłatnych świadczeń, z wyjątkiem świadczeń związanych z używaniem środków trwałych otrzymanych przez samorządowe zakłady budżetowe w rozumieniu ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych oraz spółki użyteczności publicznej z wyłącznym udziałem jednostek samorządu terytorialnego lub ich związków od Skarbu Państwa, jednostek samorządu terytorialnego lub ich związków w nieodpłatny zarząd lub używanie.

Niezależnie od formy nieodpłatnej realizacji praw lub innych tego rodzaju świadczeń do wyceny przychodu podatkowego tego rodzaju świadczeń stosuje się wartości rynkowe.

Sposób ustalania przychodu z tytułu świadczeń nieodpłatnych określony został w art. 12 ust. 6 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Zgodnie z pkt 4 tego przepisu, wartość tego rodzaju świadczeń ustala się na podstawie cen rynkowych stosowanych przy świadczeniu usług lub udostępnieniu rzeczy lub praw tego samego rodzaju i gatunku, z uwzględnieniem w szczególności ich stanu i stopnia zużycia oraz czasu i miejsca udostępnienia.

Ponieważ ustawodawca nie sprecyzował, co należy rozumieć pod pojęciem świadczenie nieodpłatne, konieczne jest odwołanie do przepisów prawa cywilnego, a także orzecznictwa i poglądów doktryny. W orzecznictwie ugruntował się pogląd, iż przez nieodpłatne świadczenie rozumieć należy takie zdarzenia prawne i gospodarcze, dotyczące działalności gospodarczej, których skutkiem jest nieodpłatne, tj. niezwiązane z kosztami lub inną formą ekwiwalentu, przysporzenie majątku osoby prawnej, mające konkretny wymiar finansowy. Bez znaczenia w związku z tym pozostaje forma w jakiej doszło do uzyskania danej korzyści, istotą nieodpłatnego świadczenia jest bowiem sam fakt uzyskania danej korzyści.

Z przedstawionego we wniosku zdarzenia przyszłego wynika, iż Spółka w ramach swojej działalności korzysta nieodpłatnie z nieruchomości nie będących jej własnością (służebność przesyłu) - przez nieruchomości te przebiega cieć ciepłownicza będąca własnością Spółki.

W opisie zdarzenia przyszłego wskazano także, że dzięki zawarciu powyższych umów Spółka zyskuje prawo do wejścia na teren nieruchomości w przypadku konieczności dokonania przeglądu, napraw lub konserwacji sieci ciepłowniczej, co z kolei umożliwia Spółce niezakłócone wykonywanie działalności gospodarczej, a odbiorcom energii umożliwia uzyskanie niezakłóconych dostaw energii cieplnej lub ciepłej wody użytkowej.

Odnosząc powołane wcześniej normy prawne do przedstawionego we wniosku opisu zdarzenia przyszłego należy stwierdzić, że podstawową cechą nieodpłatnego świadczenia jest sytuacja w której otrzymujący przysporzenie, w tym przypadku Spółka nie będzie zobowiązana do jakiegokolwiek świadczenia wzajemnego.

Nie można zgodzić się z twierdzeniem Spółki zawartym w zaprezentowanym we wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej, że świadczenie o jakim mowa w przedmiotowej sprawie nie ma charakteru jednostronnego. Należy zwrócić uwagę, że świadczeniem w rozpatrywanej sprawie jest nieodpłatne ustanowienie służebności przesyłu. Świadczeniobiorcą w takim stosunku prawnym jest Spółka, świadczeniodawcą kontrahent Spółki (osoba fizyczna lub prawna, której Spółka dostarcza energię cieplną). W takim układzie nie można mówić o wzajemności świadczeń. O ile bowiem Spółka otrzymuje możliwość korzystania z cudzej nieruchomości, kontrahent nie otrzymuje w zamian żadnego świadczenia. Nie można twierdzić, że ekwiwalentnym świadczeniem jest w tym wypadku możliwość korzystania przez kontrahenta Spółki z usługi dostarczania energii cieplnej, gdyż za świadczenie tej usługi kontrahent ponosi opłaty na rzecz Spółki. Ponieważ, co wskazała w stanowisku Spółka, ceny energii są cenami regulowanymi, kontrahent Spółki nie ponosi z tytułu świadczonej mu usługi niższych opłat ustalonych w oparciu o kalkulację, która uwzględniałaby okoliczność nieodpłatnego ustanowienia przez niego służebności przesyłu. W ujęciu prawnym i gospodarczym zasadnicza cecha służebności przesyłu tkwi w regule ustalenia odpowiedniego wynagrodzenia. Jeżeli zatem została ustanowiona służebność przesyłu bez wynagrodzenia wystąpi przysporzenie majątkowe mające konkretny wymiar finansowy, polegające na tym, iż Spółka nie będzie zobowiązana płacić za korzystanie z cudzej nieruchomości. Przy ocenie skutków podatkowych konieczne jest przy tym uwzględnienie stosowanych instrumentów rynkowych.

Odnosząc powyższe rozważania do argumentacji Spółki zaprezentowanej w stanowisku należy stwierdzić, że w przedstawionym zdarzeniu przyszłym, nieodpłatne ustanowienie służebności przesyłu:

• jest świadczeniem jednostronnym (beneficjentem jest tylko Spółka),
• ma ono konkretny (mierzalny) wymiar finansowy odpowiadający cenie jaką Spółka musiałaby uiścić za korzystanie z cudzej nieruchomości,
• świadczenie nie posiada cech ekwiwalentności (świadczeniodawca (kontrahent Spółki) z tytułu ustanowienia nieodpłatnie służebności przesyłu nie tylko nie otrzymuje np. upustu w cenie za dostarczaną mu energię cieplną ale dodatkowo ponosi obciążenie polegające na niemożności pełnego, tj. nieograniczonego wykorzystania posiadanych nieruchomości).
  
  

Reasumując, w przedmiotowej sprawie znajdzie zastosowanie przepis art. 12 ust. 1 pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Stanowisko powyższe jest zgodne z orzecznictwem sądów administracyjnych. Tytułem przykładu wskazać należy m.in. wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 16 czerwca 2011 r. sygn. akt II FSK 788/10 lub Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 1 lutego 2011 r. sygn. akt III SA/Wa 1454/10. Co się tyczy wskazanych we wniosku interpretacji, które w ocenie Spółki potwierdzają jej stanowisko należy stwierdzić, że interpretacja z dnia 27 kwietnia 2011 r. Znak IBPBI/2/423-85/11/BG wydana została odmiennym od zaprezentowanego we wniosku stanie faktycznym z którego jednoznacznie wynikało, że skutkiem udostępnienia pomieszczenia było obniżenie ceny na świadczone usługi. Co się zaś tyczy interpretacji z dnia 30 września 2010 r. Znak IBPBI/2/423-902/10/PC, stanowisko Wnioskodawcy zostało uznane warunkowo za prawidłowe. W niniejszej sprawie warunek ten nie wystąpił.

Stanowisko Wnioskodawcy jest zatem nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz. U. z 14 marca 2012 r. poz. 270). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.