INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko, przedstawione we wniosku z dnia 10 września 2009 r. (data wpływu 14 września 2009 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej opodatkowania podatkiem od czynności cywilnoprawnych umowy pożyczki - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 14 września 2009 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej opodatkowania podatkiem od czynności cywilnoprawnych umowy pożyczki.

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością (dalej: „Wnioskodawca” – „Spółka”) będzie zawierać umowy pożyczki (dalej: „Umowy Pożyczki”) – w roli pożyczkobiorcy – z podmiotami należącymi do tej samej grupy kapitałowej co Spółka, mającymi siedziby poza terytorium Polski (dalej: „Pożyczkodawcy”).

Każda z Umów Pożyczki zostanie zawarta poza terytorium Polski. Ponadto miejsce wykonania świadczeń wynikających z każdej z Umów Pożyczki będzie się znajdowało poza terytorium Polski.

Na moment podpisania każdej z Umów Pożyczki środki pieniężne będą się znajdowały na zagranicznym rachunku bankowym pożyczkodawcy. Po podpisaniu umowy pożyczki środki pieniężne będą przekazywane na zagraniczny rachunek bankowy Wnioskodawcy.

Wobec powyższego zadano następujące pytanie.

Czy – w związku z treścią art. 1 ust. 4 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych – Umowy Pożyczki nie będą podlegały podatkowi od czynności cywilnoprawnych w Polsce ze względu na fakt, że umowy te będą zawierane poza terytorium Polski, a środki finansowe będące przedmiotem tych umów, w momencie ich zawarcia, również będą się znajdowały poza terytorium Polski...

Zdaniem Wnioskodawcy, Umowy Pożyczki nie będą podlegały podatkowi od czynności cywilnoprawnych w Polsce.

Zgodnie z art. 1 ust. 1 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych, podatkowi podlegają wymienione w tym ustępie czynności cywilnoprawne, w tym umowy pożyczki. Jednocześnie, zgodnie z art. 1 ust. 4 ww. ustawy, czynności cywilnoprawne podlegają podatkowi, jeżeli ich przedmiotem są:

1. rzeczy znajdujące się na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub prawa majątkowe wykonywane na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej;
2. rzeczy znajdujące się za granicą lub prawa majątkowe wykonywane za granicą, w przypadku gdy nabywca ma miejsce zamieszkania lub siedzibę na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej i czynność cywilnoprawna została dokonana na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

Możliwość traktowania pieniędzy jako rzeczy była wielokrotnie przedmiotem orzeczeń sądów administracyjnych, m.in. w wyroku z dnia 19 lutego 2008 r. (sygn. akt I SA/Kr 411/07) Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie orzekł, że „(…) w przypadku pożyczki w doktrynie przyjmuje się, że z całokształtu przepisów o pożyczce, a zwłaszcza z użycia w art. 720 Kodeksu cywilnego wyrażenia „własność” jak również odwołania się w art. 264 i art. 845 Kodeksu cywilnego do przepisów o pożyczce wynika, że w art. 720 k.c. traktuje się pieniądze jako znaki pieniężne i rzeczy. Tak też ustawodawca w art. 1 ust. 4 pkt 1 ustawy o pcc zapewne potraktował pieniądze będące przedmiotem między innymi umowy pożyczki, o której mowa w art. 1 ust. 1 pkt 1 lit. b tej ustawy”.

Tożsame stanowisko zostało zaprezentowane przez Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z dnia 8 czerwca 2006 r. (sygn. akt II FSK 819/05).

W omawianym przypadku rzeczy (środki finansowe) będące przedmiotem wszystkich Umów Pożyczki będą się znajdowały w momencie zawierania umowy poza terytorium Polski (tj. na zagranicznym rachunku bankowym pożyczkodawcy). Stąd też, zgodnie ze wskazaną powyżej treścią art. 1 ust. 4 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych, w sytuacji gdy rzeczy będące przedmiotem umowy cywilnoprawnej znajdują się w czasie dokonania czynności cywilnoprawnej (zawarcia umowy) za granicą, aby dana umowa podlegała podatkowi od czynności cywilnoprawnych, muszą być spełnione łącznie oba warunki, tj.:

• nabywca ma miejsce zamieszkania lub siedzibę na terytorium Polski,
• czynność cywilnoprawna zostaje dokonania na terytorium Polski.

W przedmiotowym przypadku drugi z powyższych warunków nie zostanie spełniony, gdyż Umowy Pożyczki będą zawierane poza terytorium Polski.

Konsekwentnie, odpowiednio do treści art. 1 ust. 4 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych, Umowy Pożyczki nie będą podlegały podatkowi od czynności cywilnoprawnych.

Na poparcie swojego stanowiska Wnioskodawca odwołał się do uzasadnienia wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach z dnia 11 grudnia 2007 r. (sygn. akt I SA/Gl 646/07) oraz interpretacji organów podatkowych m.in.:

• interpretacji Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy z dnia 12 listopada 2008 r. (znak: ITPB2/436-96/08/RS), z dnia 5 lutego 2009 r. (znak ITPB2/436-141/08/MK),
• interpretacji Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 15 stycznia 2008 r. (znak: IPPB2/436-213/08-3/MZ, z dnia 13 stycznia 2009 r. (znak: IPPB2/436-395/08-2/MZ), z dnia 12 sierpnia 2008 r. (znak: IPPB2/436-176/08-2/MZ).

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Ustawa z dnia 9 września 2000 r. o podatku od czynności cywilnoprawnych (t.j. Dz. U. z 2007 r. Nr 68, poz. 450 ze zm.) zawiera zamknięty katalog czynności objętych tym podatkiem. Oznacza to, że opodatkowaniu podlegają czynności enumeratywnie wskazane w art. 1 ust. 1 tej ustawy, w tym wymieniona w art. 1 ust. 1 pkt 1 lit. b) umowa pożyczki.

Ponieważ ustawa nie definiuje czynności cywilnoprawnych objętych podatkiem, to w tej materii należy odwołać się do znaczenia nadanego im w przepisach prawa cywilnego.

W myśl art. 720 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 ze zm.) przez umowę pożyczki dający pożyczkę zobowiązuje się przenieść na własność biorącego określoną ilość pieniędzy albo rzeczy oznaczonych tylko co do gatunku, a biorący zobowiązuje się zwrócić tę samą ilość pieniędzy albo tę samą ilość rzeczy tego samego gatunku i tej samej jakości.

Czynności cywilnoprawne zawarte w katalogu zamkniętym określonym w art. 1 wymienionej ustawy, w tym umowy pożyczki podlegają podatkowi od czynności cywilnoprawnych o ile spełniają przesłanki zawarte w art. 1 ust. 4 cytowanej ustawy, tj. jeżeli ich przedmiotem są:

1. rzeczy znajdujące się na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub prawa majątkowe wykonywane na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej;
2. rzeczy znajdujące się za granicą lub prawa majątkowe wykonywane za granicą, w przypadku gdy nabywca ma miejsce zamieszkania lub siedzibę na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej i czynność cywilnoprawna została dokonana na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

Z powyższego wynika, że dla objęcia umowy pożyczki ww. podatkiem istotne jest to, aby w momencie zawarcia umowy jej przedmiot w postaci środków pieniężnych lub rzeczy oznaczonych tylko co do gatunku znajdował się na terenie kraju, a w przypadku gdy znajduje się on za granicą, aby nabywca miał miejsce zamieszkania lub siedzibę na terytorium Rzeczpospolitej Polskiej i jednocześnie czynność dokonana została na terytorium Polski.

W przedstawionym przez Spółkę zdarzeniu przyszłym w chwili zawierania każdej z umów pożyczki pieniądze będące jej przedmiotem znajdować się będą na zagranicznym rachunku bankowym pożyczkodawcy i po podpisaniu umowy przekazywane będą na zagraniczny rachunek bankowy Wnioskodawcy mającego siedzibę na terytorium RP. Każda z umów zawarta zostanie również za granicą.

Zatem w sytuacji, gdy przedmiotowe umowy zawarte zostaną za granicą, to zgodnie z art. 1 ust. 4 pkt 2 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych nie będą podlegały opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych, nie zostaną bowiem spełnione wszystkie przesłanki wynikające z tego przepisu.

W odniesieniu do powołanych przez Wnioskodawcę wyroków i rozstrzygnięć organów podatkowych, Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy informuje, że zostały one wydane w indywidualnych sprawach i nie mają zastosowania ani konsekwencji wiążących w odniesieniu do żadnego innego zaistniałego stanu faktycznego czy też zdarzenia przyszłego.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku, Al. Zwycięstwa 16/17, 80-219 Gdańsk po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zmianami). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.