INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z dnia 05.10.2009 r. (data wpływu 22.10.2009 r.) uzupełnione pismem z dnia 21.01.2010 r. (data wpływu 25.01.2010 r.) na wezwanie z dnia 11.01.2010 r. Nr IPPB2/415-651/09-2/AS, o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania wynagrodzenia, którego kwota nie przekroczy 200 zł – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 22.10.2009 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania wynagrodzenia, którego kwota nie przekroczy 200 zł.

Wniosek nie spełniał wymogów formalnych, o których mowa w art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, w związku z czym pismem z dnia 11.01.2010 r. Nr IPPB2/415-651/09-2/AS na podstawie art. 169 § 1 tej ustawy wezwano Wnioskodawcę do uzupełnienia tego wniosku w zakresie przesłania aktualnego pełnomocnictwa lub innego dokumentu, z którego wynika prawo do występowania w imieniu Wnioskodawcy z wnioskiem o interpretację przepisów prawa podatkowego przez osobę, która wniosek podpisała, w terminie 7 dni pod rygorem pozostawienia wniosku bez rozpatrzenia.

Wniosek uzupełniono pismem z dnia 21.01.2010 r. (data wpływu 25.01.2010 r.) w terminie i w wymaganym zakresie.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca współpracuje z osobami fizycznymi, niebędącymi pracownikami Wnioskodawcy (dalej jako: „Administratorzy”) na podstawie umów o wykonywanie czynności administracyjnych (umowy zlecenia) niebędących umowami zawartymi w ramach prowadzonej działalności gospodarczej Administratorów.

Z tytułu czynności objętych umową zawartą z Wnioskodawcą, Administrator otrzymuje wynagrodzenie kalkulowane jako:

• procent składki ochronnej przeznaczonej na pokrycie kosztów ryzyka ubezpieczeniowego opłacanej w poszczególnych miesiącach trwania umowy grupowego ubezpieczenia na życie,

• procent składki inwestycyjnej przeznaczonej na inwestycje.
  
  

W umowie z Administratorem nie została określona kwota wynagrodzenia otrzymywanego przez Administratora w danym miesiącu, lecz jedynie sposób jej obliczenia (kalkulacja). W związku z tym, Administrator może otrzymać miesięcznie zarówno wynagrodzenie poniżej, jak i powyżej kwoty 200 złotych.

Zapłata wynagrodzenia należnego Administratorom następuje z dołu w terminie 14 dni roboczych od zakończenia miesiąca kalendarzowego, w którym składka stanowiąca podstawę kalkulacji wynagrodzenia, należna za dany okres rozliczeniowy, została zaewidencjonowana w systemie Wnioskodawcy.

Co do zasady wynagrodzenie należne z tytułu zawartej umowy wypłacane za dany miesiąc w miesiącu następnym dla jednego Administratora nie przekracza kwoty 200 zł.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy w przypadku wypłacania wynagrodzenia Administratorowi nie będącym pracownikiem Wnioskodawcy, na Wnioskodawcy będzie ciążył obowiązek pobrania zryczałtowanego podatku dochodowego, o którym mowa w art. 30 ust 1 pkt 5a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, jeżeli postanowienia umowy zawartej przez Wnioskodawcę z Administratorem nie wskazują kwoty wynagrodzenia a jedynie sposób wyliczenia tej kwoty, a ponadto kwota należności wypłacana przez Spółkę za dany miesiąc nie przekracza kwoty 200 zł...

Zdaniem Wnioskodawcy:

W przypadku wypłacania wynagrodzenia Administratorowi, w sytuacji gdy kwota wynagrodzenia należna Administratorowi za dany miesiąc z tytułu zawartej umowy, faktycznie jest znana stronom umowy na koniec danego miesiąca, na Wnioskodawcy nie będzie ciążył obowiązek pobrania zryczałtowanego podatku dochodowego, o którym mowa a art. 30 ust. 1 pkt 5a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, nawet jeżeli w ostatecznym rozrachunku kwota należności za dany miesiąc nie przekroczy 200 zł. Na Wnioskodawcy będzie natomiast spoczywał obowiązek pobrania zaliczki na podatek dochodowy, stosownie do art. 41 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Warunkiem zaistnienia obowiązku pobrania przez płatnika zryczałtowanego podatku dochodowego w wysokości 18% przychodu, o którym mowa m.in. w art. 30 ust. 1 pkt 5a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, jest to aby:

• określona w umowie lub umowach z tego samego tytułu (w tym z tytułu, o którym mowa w art. 13 pkt 8 ustawy) suma należności nie przekraczała miesięcznie od tego samego płatnika kwoty 200 zł, oraz
• umowa lub umowy zawarte były z osobą niebędącą pracownikiem płatnika.
  
  

Tym samym obowiązek pobrania zryczałtowanego podatku dochodowego zaistnieje, tylko wtedy, jeśli suma należności określona w umowie w odniesieniu do określonego Administratora nie przekroczy 200 zł miesięcznie.

A contrario, jeżeli w zawartej z Administratorem umowie nie określono należności w kwocie mieszczącej się w ustawowym limicie 200 zł, na Wnioskodawcy jako płatniku nie będzie spoczywał obowiązek pobrania zryczałtowanego podatku dochodowego. Natomiast Wnioskodawca, jako płatnik podatku będzie zobowiązany do pobrania zaliczki na podatek dochodowy, stosownie do treści art. 41 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Stanowisko takie znajduje potwierdzenie w piśmiennictwie organów podatkowych) np. interpretacja indywidualna Ministra Finansów wydana przez Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy z dnia 2 kwietnia 2009 r. Nr ITPB1/415-15/09-MR).

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 roku o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 ze zm.) opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Ustawodawca w art. 10 ust. 1 pkt 2 cytowanej ustawy identyfikuje jako osobne źródło przychodu działalność wykonywaną osobiście.

Przepis art. 13 pkt 8 ww. ustawy stanowi, iż za przychody z działalności wykonywanej osobiście, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 2, uważa się przychody z tytułu wykonywania usług, na podstawie umowy zlecenia lub umowy o dzieło, uzyskiwane wyłącznie od:

1. osoby fizycznej prowadzącej działalność gospodarczą, osoby prawnej i jej jednostki organizacyjnej oraz jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej,
2. właściciela (posiadacza) nieruchomości, w której lokale są wynajmowane, lub działającego w jego imieniu zarządcy albo administratora - jeżeli podatnik wykonuje te usługi wyłącznie dla potrzeb związanych z tą nieruchomością

- z wyjątkiem przychodów uzyskanych na podstawie umów zawieranych w ramach prowadzonej przez podatnika pozarolniczej działalności gospodarczej oraz przychodów, o których mowa w pkt 9.

Zakwalifikowanie przychodów do działalności wykonywanej osobiście, o której mowa w art. 13 pkt 8 ww. ustawy powoduje, iż na osobach fizycznych prowadzących działalność gospodarczą, osobach prawnych i jej jednostkach organizacyjnych oraz jednostkach organizacyjnych niemających osobowości prawnej, jako płatnikach dokonujących wypłat z powyższych tytułów ciąży obowiązek określony w art. 41 ust. 1 ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W myśl tego przepisu, osoby fizyczne prowadzące działalność gospodarczą, osoby prawne i ich jednostki organizacyjne oraz jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej, które dokonują świadczeń z tytułu działalności, o której mowa w art. 13 pkt 2 i 4-9 oraz art. 18, osobom określonym w art. 3 ust. 1, są obowiązane jako płatnicy pobierać, z zastrzeżeniem ust. 4, zaliczki na podatek dochodowy, stosując do dokonywanego świadczenia, pomniejszonego o miesięczne koszty uzyskania przychodów w wysokości określonej w art. 22 ust. 9 oraz o potrącone przez płatnika w danym miesiącu składki, o których mowa w art. 26 ust. 1 pkt 2 lit. b), najniższą stawkę podatkową określoną w skali, o której mowa w art. 27 ust. 1. Zaliczkę od dochodów, o których mowa w ust. 1, obliczoną w sposób określony w tym przepisie zmniejsza się o kwotę składki na ubezpieczenie zdrowotne, o której mowa w art. 27b, pobranej ze środków podatnika przez płatnika, o którym mowa w ust. 1 (art. 41 ust. 1a ww. ustawy).

Jednakże, w stanie prawnym obowiązującym od 1 stycznia 2009 r., ustawodawca ukonstytuował w art. 30 ust. 1 pkt 5a ww. ustawy odmienne zasady opodatkowania dla przychodów z działalności wykonywanej osobiście spełniających określone warunki. Zgodnie z tym przepisem od dochodów (przychodów) z tytułu, o którym mowa w art. 13 pkt 2 lub 5-9, jeżeli suma należności określonych w umowie lub w umowach zawartych z osobą niebędącą pracownikiem płatnika z tego samego tytułu nie przekracza miesięcznie od tego samego płatnika kwoty 200 zł pobiera się zryczałtowany podatek dochodowy w wysokości 18% przychodu. Zryczałtowany podatek od przychodów wymienionych wyżej pobierany jest bez pomniejszania tych przychodów o koszty ich uzyskania (art. 30 ust. 3 ustawy). Dodatkowo, przychody te nie łączą się z dochodami podlegającymi opodatkowaniu według skali podatkowej, co wynika z art. 30 ust. 8 ustawy. Z kolei, przepis art. 41 ust. 4 ustawy obliguje płatnika do poboru zryczałtowanego podatku dochodowego od dokonywanych wypłat (świadczeń) lub stawianych do dyspozycji podatnika pieniędzy lub wartości pieniężnych z ww. tytułu.

Stosownie do treści art. 42 ust. 1 ww. ustawy płatnicy, o których mowa w art. 41, przekazują kwoty pobranych zaliczek na podatek oraz kwoty zryczałtowanego podatku w terminie do dnia 20 miesiąca następującego po miesiącu, w którym pobrano zaliczki (podatek) – na rachunek urzędu skarbowego, którym kieruje naczelnik urzędu skarbowego właściwy według miejsca zamieszkania płatnika, a jeżeli płatnik nie jest osobą fizyczną, według siedziby bądź miejsca prowadzenia działalności, gdy płatnik nie posiada siedziby. Dodatkowo, płatnik do końca stycznia roku następującego po roku podatkowym przesyła deklarację roczną o pobranych zaliczkach na podatek dochodowy (PIT-4R) oraz deklarację roczną o zryczałtowanym podatku dochodowym (PIT-8R) do urzędu skarbowego właściwego ze względu na siedzibę, miejsce prowadzenia działalności lub miejsce zamieszkania płatnika, co bezpośrednio wynika z art. 42 ust. 1a ustawy.

W opisie stanu faktycznego wskazano, że Spółka współpracuje z osobami fizycznymi, niebędącymi pracownikami Wnioskodawcy na podstawie umów o wykonywanie czynności administracyjnych (umowy zlecenia) niebędących umowami zawartymi w ramach prowadzonej działalności gospodarczej Administratorów. W umowie z Administratorem nie została określona kwota wynagrodzenia otrzymywanego przez Administratora w danym miesiącu, lecz jedynie sposób jej obliczenia (kalkulacja).

Analiza normy wyrażonej w art. 30 ust. 1 pkt 5a ustawy wykazuje, że opodatkowanie zryczałtowanym podatkiem dochodowym ma miejsce, gdy:

• suma należności określona w umowie lub umowach z tego samego tytułu nie przekracza miesięcznie od tego samego płatnika kwoty 200 zł, oraz
• umowa lub umowy zawarte są z osobą niebędącą pracownikiem płatnika.
  
  

Przepis ten może mieć zastosowanie w sytuacji uzyskiwania dochodów z tytułów określonych w art. 13 pkt 2 lub pkt 5-9 cytowanej ustawy po spełnieniu wskazanych wyżej warunków.

W odniesieniu do wynagrodzeń wypłacanych zleceniobiorcom, którym wynagrodzenia są ustalane wg zawartego w umowie sposobu ich kalkulacji, tutejszy Organ podatkowy mając na uwadze powyższe przepisy wyjaśnia, iż cytowany art. 30 ust. 1 pkt 5a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych odwołuje się do dochodów (przychodów) z tytułów określonych w art. 13 pkt 2 lub 5-9, a zatem obejmuje również dochody, o których mowa w pkt 8 art. 13 ww. ustawy. Z tego punktu widzenia przepis dotyczący opodatkowania ryczałtem miałby zastosowanie. Niemniej jednak skoro z umowy zlecenia nie będzie wynikała wprost określona kwota należności za dany miesiąc z tytułu wykonania zlecenia, tylko zawierać będzie sposób wyliczenia tej należności, tj. jako procent składki ochronnej przeznaczonej na pokrycie kosztów ryzyka ubezpieczeniowego opłacanej w poszczególnych miesiącach trwania umowy grupowego ubezpieczenia na życie lub procent składki inwestycyjnej przeznaczonej na inwestycje, to w takiej sytuacji nie jest spełniony warunek do zastosowania ryczałtu. Aby bowiem postanowienia art. 30 ust. 1 pkt 5a cyt. ustawy mogły mieć zastosowanie, to z treści umowy zlecenia, na podstawie której wypłacane jest wynagrodzenie winna wynikać miesięczna kwota należności.

Z przeprowadzonej analizy wniosku złożonego przez Wnioskodawcę wynika, że w umowie zlecenia zawartej ze zleceniobiorcami nie została określona należność miesięczna, lecz jedynie sposób jej obliczenia (kalkulacja).

Rozliczenie następuje na podstawie procentowego udziału w składce ochronnej przeznaczonej na pokrycie kosztów ryzyka ubezpieczeniowego opłacanej w poszczególnych miesiącach trwania umowy grupowego ubezpieczenia na życie oraz procentowego udziału w składce inwestycyjnej przeznaczonej na inwestycje, tym samym nie zostały spełnione przesłanki określone w treści art. 30 ust. 1 pkt 5a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych niezbędne do zastosowania zryczałtowanego opodatkowania przedmiotowych wynagrodzeń.

A zatem, w przypadku wypłacania wynagrodzenia Administratorowi nie będącego pracownikiem Wnioskodawcy, na Wnioskodawcy nie będzie ciążył obowiązek pobrania zryczałtowanego podatku dochodowego, o którym mowa w art. 30 ust 1 pkt 5a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Wnioskodawca obowiązany jest pobrać od wynagrodzenia Administratora podatek dochodowy od osób fizycznych na podstawie art. 41 ust. 1 ww. ustawy, tj. według skali podatkowej.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja Nr 10, 09-402 Płock.