INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki przedstawione we wniosku z dnia 28.10.2009 r. (data wpływu 02.11.2009 r.) oraz w uzupełnieniu wniosku z dnia 12.01.2010 r. (data wpływu 12.01.2010 r.) i uzupełnieniu wniosku z dnia 19.01.2010 r. (data wpływu 19.01.2010 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie obowiązku sporządzania informacji PIT-8C z tytułu wypłacania przez Spółkę rekompensat (odszkodowań) ponoszonych przez klientów Spółki kosztów związanych z reklamacją wyrobów oraz wydawania wyrobów wolnych od wad w sytuacji, gdy reklamacja nie jest zasadna - jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 02.11.2009 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie obowiązku sporządzania informacji PIT-8C z tytułu wypłacania przez Spółkę rekompensat (odszkodowań) ponoszonych przez klientów Spółki kosztów związanych z reklamacją wyrobów oraz wydawania wyrobów wolnych od wad w sytuacji, gdy reklamacja nie jest zasadna.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny i zdarzenie przyszłe.

Spółka zajmuje się produkcją i sprzedażą budowlanej ceramiki klinkierowej. Produkcja odbywa się systemem ciągnionym - pokłady różnych glin łączy się ze sobą, formuje i wypala w piecach komorowych lub tunelowych. Otrzymywany jest produkt naturalny, który stosownie do parametrów fizyko - chemicznych dostępnej gliny może być bardziej lub mniej wrażliwy na warunki atmosferyczne. Skutkuje to czasami rozwarstwieniami, odpryskami, wichrowatościami, itp. wyrobów zamontowanych w miejscu przeznaczenia. Wady tego rodzaju są nierozłączną częścią produkcji z materiałów naturalnych i nie da się ich wyeliminować na poziomie wewnętrznego systemu jakości.

Spółka swoje produkty sprzedaje za pośrednictwem „Hurtowni”. Z powodów opisanych powyżej, odbiorcy indywidualni - Klienci współpracujących ze Spółką „Hurtowni”, składają za ich pośrednictwem reklamacje na wyroby Spółki. Podstawą owych reklamacji jest rękojmia ustanowiona w Kodeksie cywilnym i opisana w „Ustawie o szczególnych warunkach sprzedaży konsumenckiej”. Rozpatrując daną reklamację Spółka zbiera dokumentację w postaci dokumentów potwierdzających nabycie wyrobów Spółki, zgłoszenia reklamacyjnego z opisem wad, stosowanych materiałów montażowych, jeśli sytuacja tego wymaga Spółka przeprowadza wizję lokalną i/lub prosi o fotografię wyrobów z wadami. Jeśli reklamacja jest zasadna Spółka realizuje roszczenia klientów w postaci wymiany towarów na wolne od wad lub/i wypłatę rekompensaty poniesionych kosztów montażu wadliwych wyrobów, ich demontażu i ponownego montażu wyrobów wolnych od wad, ustalone w oparciu o stawki rynkowe lub szacunek rzeczoznawcy.

Czasami zdarza się, że reklamacja jest niezasadna, np. upłynął termin rękojmi, mimo tego rekompensata lub/i wymiana wyrobów jest dokonywana ze względów marketingowych, pozycji produktów konkurencyjnych i postrzegania Spółki na danym rynku lokalnym. Spółka dla pozytywnego wizerunku wśród „Hurtowni” i Klientów - odbiorców ostatecznych i przez to zabezpieczenia źródeł przychodów, przyjęła w swojej strategii sprzedaży taką możliwość.

Z treści uzupełnienia stanu faktycznego dokonanego przez Spółkę pismem z dnia 12.01.2010 r. wynika, iż Hurtownicy, o których mowa w zapytaniu to niezależne firmy handlowe sprzedające produkty Spółki. Praktyka lat ubiegłych i umowy o współpracy z tymi Hurtowniami cedują koszty postępowania reklamacyjnego na Spółkę. Spółka dla zachowania tej współpracy i w ten sposób przychodów, zobowiązała się ponosić koszty postępowań reklamacyjnych.

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

1. Czy wypłacone rekompensaty (odszkodowania) i/lub wartość wymienionych wyrobów są w Spółce kosztem uzyskania przychodów...
2. Czy Spółka wypłacając rekompensaty (odszkodowania) lub/i wydając wyroby wolne od wad, powinna do końca lutego następnego roku za dany rok kalendarzowy, sporządzić i przesyłać do Klientów (osób fizycznych) reklamujących wyroby Spółki i ich urzędów skarbowych informacje PlT-8C...
3. Czy Spółka może uznać za koszty uzyskania przychodów wypłacone rekompensaty (odszkodowania) i/lub wartość wymienianych wyrobów, w sytuacji, gdy reklamacja nie jest zasadna...
4. Czy Spółka wypłacając rekompensaty (odszkodowania) lub/i wydając wyroby wolne od wad, w sytuacji, gdy reklamacja nie jest zasadna, powinna do końca lutego następnego roku za dany rok kalendarzowy, sporządzić i przesyłać do takich Klientów - odbiorców ostatecznych (osób fizycznych) i ich urzędów skarbowych informacje PIT-8C...
   
   

Przedmiotowa interpretacja indywidualna została udzielona w zakresie pytania Nr 4 wniosku w odniesieniu do ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, natomiast odpowiedź na pytanie Nr 2 wniosku w zakresie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych udzielona została odrębną interpretacją indywidualną. Wniosek w zakresie ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych w zakresie pytania Nr 1 i Nr 3 został rozpatrzony odrębną interpretacją indywidualną.

Zdaniem Wnioskodawcy:

Ad. pyt. Nr 1 i Nr 3.

Spółka stoi na stanowisku, iż wypłacone rekompensaty (odszkodowania) i/lub wartość wymienianych wyrobów nie zależnie, czy reklamacja jest zasadna, czy nie, zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych (kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1) służy zabezpieczeniu przychodów, więc stanowi koszty uzyskania przychodów Spółki.

Ponadto, z treści uzupełnienia stanowiska Spółki w zakresie zadanych pytań, dokonanego przez Spółkę pismami z dnia 12.01.2010 r. i 19.01.2010 r. wynika, iż z uwagi na to, że nie zobowiązanie się do ponoszenia kosztów reklamacji zgłaszanych przez odbiorców indywidualnych do Hurtowni, grozi Spółce odmową współpracy - sprzedaży produktów Spółki przez te Hurtownie, Spółka zobowiązała się do ich ponoszenia. Spółka twierdzi, iż jest to powszechnie stosowana na rynku galanterii klinkierowych praktyka handlowa. Produkty Spółki sprzedają się przy okazji sprzedaży podstawowych materiałów budowlanych (cegły, pustaków, dochówek). Firmy handlujące (Hurtownicy) takimi produktami niechętnie podchodzą do sprzedaży wyrobów Spółki, ponieważ nie zarabiają na nich tak, jak na podstawowych materiałach budowlanych i traktują je jako uzupełnienie swojej oferty. Stąd „zachęta do sprzedaży” w postaci przejęcia kosztów postępowania reklamacyjnego.

Ponieważ wypłacona kwota stanowi równowartość zakupionych wyrobów Spółki i/lub kosztów montażu, demontażu i ponownego montażu wyrobów wolnych od wad, nie stanowi odszkodowań lub kar umownych, o których mowa w art. 16 ust. 1 pkt 22 (kar umownych i odszkodowań z tytułu wad dostarczonych towarów, wykonanych robót i usług oraz zwłoki w dostarczeniu towaru wolnego od wad albo zwłoki w usunięciu wad towarów albo wykonanych robót i usług). Rekompensaty i wydane nowe wyroby mają zaspokoić roszczenia klientów indywidualnych i nie wynikają z umów cywilnoprawnych zawartych z nimi. Rekompensaty i wydane nowe wyroby wynikają z chęci zapewnienia Spółce ciągłości sprzedaży w kanałach dystrybucji Hurtowników, tak aby Hurtownicy nie musieli tracić czasu i pieniędzy w przeprowadzaniu procedur reklamacyjnych, jakie nakłada na nich ustawa o szczególnych warunkach sprzedaży konsumpcyjnej, a cały swój wysiłek kierowali na sprzedaż wyrobów Spółki. Klient reklamujący wyroby, nawet jeśli reklamacja jest niezasadna (np. upłynął czas zgłoszenia reklamacji, klient oczekuje, iż kupując wyroby Spółki będzie z nich korzystał przez 15 - 20 lat, a czas reklamacji upływa po 2 latach), ma być usatysfakcjonowany ostatecznie zakupami wyrobów Spółki, nawet jeśli pierwszy zakup wiązał się z koniecznością reklamacji, tak aby przy innej okazji powrócił do zakupów wyrobów Spółki. Reklamacje te wynikają z właściwości fizyko – chemicznych glin używanych po produkcji wyrobów Spółki. Praktyka i nauka nie znajdują sposobów na 100% wyeliminowanie na poziomie produkcyjnym wyrobów które w toku używania nie będą bardziej lub mniej wrażliwe na warunki atmosferyczne, co skutkuje czasami ich rozwarstwieniami, odpryskami, wichrowatościami.

Ad. pyt. Nr 2 i Nr 4.

Spółka stoi na stanowisku, iż nie musi sporządzać i wysyłać informacji PIT-8C, ponieważ otrzymane kwoty lub/i zwrócone wyroby nie stanowią dla Reklamujących przychodów, są tylko rekompensatą już poniesionych wydatków na wadliwe wyroby, ponieważ kwoty te nie spełniają definicji przychodów, o których mowa w art. 20 ust. 1 i art. 30 ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Na tle przedstawionego stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego, stwierdzam, co następuje.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 roku o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 ze zm.) opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Na mocy art. 10 ust. 1 pkt 9 tej ustawy, źródłami przychodów są inne źródła.

Natomiast stosownie do treści art. 20 ust. 1 wyżej powołanej ustawy, za przychody z innych źródeł, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 9, uważa się w szczególności: kwoty wypłacone po śmierci członka otwartego funduszu emerytalnego wskazanej przez niego osobie lub członkowi jego najbliższej rodziny w rozumieniu przepisów o organizacji i funkcjonowaniu funduszy emerytalnych, zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego, alimenty, stypendia, dotacje (subwencje) inne niż wymienione w art. 14, dopłaty, nagrody i inne nieodpłatne świadczenia nienależące do przychodów określonych w art. 12-14 i 17 oraz przychody nieznajdujące pokrycia w ujawnionych źródłach.

Sformułowanie „w szczególności” dowodzi, że definicja przychodów z innych źródeł ma charakter otwarty i nie ma przeszkód, aby do tej kategorii zaliczyć również przychody inne niż wymienione wprost w przepisie art. 20 ust. 1 ustawy. O przychodzie podatkowym z innych źródeł należy mówić w każdym przypadku, kiedy u podatnika wystąpią realne korzyści majątkowe.

W myśl art. 11 ust. 1 ustawy przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9 i 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, art. 19 i art. 20 ust. 3, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Stosownie do art. 11 ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, wartość pieniężną świadczeń w naturze, z zastrzeżeniem art. 12 ust. 2, określa się na podstawie cen rynkowych stosowanych w obrocie rzeczami lub prawami tego samego rodzaju i gatunku, z uwzględnieniem w szczególności ich stanu i stopnia zużycia oraz czasu i miejsca ich uzyskania.

Natomiast zgodnie z art. 11 ust. 2a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, wartość pieniężną innych nieodpłatnych świadczeń ustala się:

1. jeżeli przedmiotem świadczeń są usługi wchodzące w zakres działalności gospodarczej dokonującego świadczenia – według cen stosowanych wobec innych odbiorców,
2. jeżeli przedmiotem świadczeń są usługi zakupione – według cen zakupu,
3. jeżeli przedmiotem świadczeń jest udostępnienie lokalu lub budynku – według równowartości czynszu, jaki przysługiwałby w razie zawarcia umowy najmu tego lokalu lub budynku,
4. w pozostałych przypadkach – na podstawie cen rynkowych stosowanych przy świadczeniu usług lub udostępnianiu rzeczy lub praw tego samego rodzaju i gatunku, z uwzględnieniem w szczególności ich stanu i stopnia zużycia oraz czasu i miejsca udostępnienia.
   
   

Dla celów podatkowych przez nieodpłatne świadczenie należy rozumieć te wszystkie zdarzenia prawne i zdarzenia gospodarcze, których skutkiem jest nieodpłatne (tj. nie związane z kosztami lub inną formą ekwiwalentu) przysporzenie majątku, mające konkretny wymiar finansowy.

Z treści złożonego wniosku wynika, że Spółka zajmuje się produkcją i sprzedażą budowlanej ceramiki klinkierowej. Produkowany przez Spółkę wyrób naturalny wrażliwy jest na warunki atmosferyczne, co skutkuje rozwarstwieniami, odpryskami, wichrowatościami wyrobów zamontowanych w miejscu przeznaczenia. Swoje produkty Spółka sprzedaje odbiorcom indywidualnym, za pośrednictwem hurtowni. Klienci indywidualni składają za pośrednictwem hurtowni reklamacje na wyroby Spółki. Podstawą reklamacji jest rękojmia wynikająca z ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. z 1964 r. Nr 16, poz. 93 ze zm.) oraz ustawa z dnia 27 lipca 2002 r. o szczególnych warunkach sprzedaży konsumenckiej oraz o zmianie Kodeksu cywilnego (Dz. U. z 2002 r. Nr 141, poz. 1176 ze zm.).

Rozpatrując reklamacje Spółka zbiera dokumentację w postaci dokumentów potwierdzających nabycie wyrobów Spółki, zgłoszenia reklamacyjnego z opisem wad, stosowanych materiałów montażowych, przeprowadza wizję lokalną, prosi o fotografię wyrobów z wadami. W sytuacji, gdy reklamacja jest zasadna Spółka realizuje roszczenia klientów w postaci wymiany towarów na wolne od wad lub/i wypłatę rekompensaty poniesionych kosztów montażu wadliwych wyrobów, ich demontażu i ponownego montażu wyrobów wolnych od wad, ustalone w oparciu o stawki rynkowe lub szacunek rzeczoznawcy. Występują sytuacje, w których reklamacje nie są zasadne, tj. przykładowo upłynął termin rękojmi. Jednakże, pomimo tego faktu rekompensata lub/i wymiana wyrobów dokonywana jest przez Spółkę ze względów marketingowych, a także zachowania pozytywnego wizerunku Spółki wśród hurtowni i klientów indywidualnych.

W związku ze szczegółową analizą treści przedstawionego stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego nie można zgodzić się ze stanowiskiem Spółki, iż otrzymywane przez klientów kwoty rekompensat, lub/i zwrócone wyroby w sytuacji, gdy reklamacje nie są zasadne, nie spełniają definicji przychodów, o których mowa w art. 20 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W przypadku reklamacji zasadnych, a więc takich, do których ubiegania się klient ma prawo uzasadnione jest odwołanie się do postanowień art. 8 ust. 1 ustawy z dnia 27 lipca 2002 r. o szczególnych warunkach sprzedaży konsumenckiej oraz o zmianie Kodeksu cywilnego, zgodnie z którym, jeżeli towar konsumpcyjny jest niezgodny z umową, kupujący może żądać doprowadzenia go do stanu zgodnego z umową przez nieodpłatną naprawę albo wymianę na nowy, chyba że naprawa albo wymiana są niemożliwe lub wymagają nadmiernych kosztów. Przy ocenie nadmierności kosztów uwzględnia się wartość towaru zgodnego z umową oraz rodzaj i stopień stwierdzonej niezgodności, a także bierze się pod uwagę niedogodności, na jakie naraziłby kupującego inny sposób zaspokojenia. Z treści ust. 2 art. 8 omawianej ustawy wynika, iż nieodpłatność naprawy i wymiany w rozumieniu ust. 1 oznacza, że sprzedawca ma również obowiązek zwrotu kosztów poniesionych przez kupującego, w szczególności kosztów demontażu, dostarczenia, robocizny, materiałów oraz ponownego zamontowania i uruchomienia.

Jednakże odwołanie się w tym miejscu do przepisu art. 8 powołanej ustawy o szczególnych warunkach sprzedaży konsumenckiej oraz o zmianie Kodeksu cywilnego, nie daje podstaw do uznania, iż wypłacane rekompensaty, lub/i zwrócone wyroby, w sytuacji, gdy reklamacja jest niezasadna, nie stanowią przychodu podlagającego opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

Zdaniem organu podatkowego należy powołać się na treści art. 10 ust. 1 ww. ustawy, na mocy którego sprzedawca odpowiada za niezgodność towaru konsumpcyjnego z umową jedynie w przypadku jej stwierdzenia przed upływem dwóch lat od wydania tego towaru kupującemu; termin ten biegnie na nowo w razie wymiany towaru.

W związku z powyższym należy stwierdzić, iż w sytuacji, gdy reklamacja wyrobów Spółki jest niezasadna, tj. upłynął termin rękojmi, wypłacana rekompensata kosztów poniesionych przez kupującego związanych z reklamowanym wyrobem, lub/i wartość wydawanych wyrobów wolnych od wad, dokonywana przez Spółkę ze względów marketingowych, skutkuje powstaniem u klientów Spółki przychodu w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, o którym mowa w art. 20 ust. 1 ustawy podatkowej, bowiem jak wynika z treści powołanego powyżej art. 10 ustawy o szczególnych warunkach sprzedaży konsumenckiej oraz o zmianie Kodeksu cywilnego, Spółka obowiązku takiego nie ma, ponieważ termin przewidziany ustawą upłynął, a tym samym klient – osoba fizyczna uzyskuje korzyść majątkową.

Reasumując, wypłacając rekompensaty (odszkodowania) poniesionych kosztów montażu wadliwych wyrobów, ich demontażu i ponownego montażu wyrobów wolnych od wad, ustalone w oparciu o stawki rynkowe lub szacunek rzeczoznawcy, lub/i wydając wyroby wolne od wad, w sytuacji gdy przepisy prawa Spółki do tego nie obligują, z uwagi na upływ terminu rękojmi, a działania Spółki podyktowane są względami marketingowymi, dbałością o dobro klienta i pozytywny wizerunek firmy, na Spółce ciążą i będą ciążyły obowiązki związane ze sporządzeniem i przesłaniem klientom Spółki - osobom fizycznym, oraz właściwemu urzędowi skarbowemu informacji PlT-8C, z uwagi na to, że klienci – odbiorcy indywidualni uzyskują w takiej sytuacji przychód podlegający opodatkowaniu, o którym mowa w art. 20 ust. 1 ustawy o odatku dochodowym od osób fizycznych.

Ponadto organ podatkowy pragnie wyjaśnić, iż powołanego przez Spółkę w treści własnego stanowiska odnośnie zadanego pytania Nr 2 i Nr 4 wniosku, art. 30 ust. 2 nie zawiera ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym, a w przypadku interpretacji dotyczącej zdarzenia przyszłego, stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.