INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pani, przedstawione we wniosku z dnia 03.11.2009 r. (data wpływu 12.11.2009 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości rozliczania przychodów oraz kosztów uzyskana przychodów w spółce komandytowej - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 12.11.2009 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości rozliczania przychodów, kosztów uzyskana przychodów oraz strat w spółce komandytowej

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

W 2008 r. Wnioskodawca zawarł umowę spółki komandytowej. Stosownie do postanowień umowy spółki wspólnikami spółki komandytowej są:

• L. spółka z ograniczoną odpowiedzialnością (Komplementariusz) oraz

• Wnioskodawca (Komandytariusz).
  
  

Wspólnicy wnieśli wkład pieniężny o wartości: 100.000 PLN (Komplementariusz) oraz 10.000 PLN (Komandytariusz). Strona wskazuje, iż udział w zysku wspólników spółki komandytowej nie będzie miał związku z wysokością ich wkładu. Umowa spółki komandytowej przewiduje bowiem określony podział zysków. Udziały wspólników w zysku są nierówne i wynoszą:

• Komplementariusz 10%,

• Komandytariusz: 90 %.
  
  

Ponadto z postanowień § 10 umowy spółki komandytowej wynika także, że w stratach spółki uczestniczy wyłącznie Komplementariusz. Wnioskodawca nie uczestniczy zatem w stratach spółki komandytowej.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

1. W jaki sposób w świetle zacytowanych postanowień umowy spółki oraz przepisów art. 8 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych Komandytariusz powinien opodatkować podatkiem dochodowym dochód z tytułu udziału w Spółce Komandytowej...
2. W jaki sposób należy dokonać podziału kosztów wygenerowanych przez spółkę komandytową pomiędzy jej wspólników w przypadku wystąpienia straty w spółce komandytowej...
   
   

Odpowiedź na pytanie pierwsze stanowi przedmiot niniejszej interpretacji indywidualnej. Odpowiedź na pytanie drugie zostanie udzielona w odrębnej interpretacji indywidualnej.

Zdaniem Wnioskodawcy wysokość przychodów uzyskiwanych w związku z działalnością spółki komandytowej należy ustalić uwzględniając przysługujący Wnioskodawcy udział w zysku, określony w umowie Spółki komandytowej. Komandytariusz uczestniczy w przychodach i kosztach uzyskania przychodów tej Spółki proporcjonalnie do udziału w zysku Spółki komandytowej, który wynika z postanowień umowy spółki, a nie proporcjonalnie do wniesionego wkładu.

Skoro z umowy spółki komandytowej wynika, że w zysku spółki komplementariusz uczestniczy w 10 %„ a Komandytariusz w 90 %, to zgodnie z art. 5 ust. 1-2 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych oraz art. 8 ust. 1 i ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, w każdym przypadku, gdy spółka komandytowa osiągnie zysk, proporcjonalnie do ustalonego w umowie spółki podziału tego zysku należy podzielić pomiędzy Komplementariusza i Komandytariusza przychody i koszty podatkowe na niego się składające. Zatem w sytuacji osiągnięcia zysku przez spółkę komandytową Komplementariusz (L. Sp. z o.o.) powinien otrzymać 10% przychodów i kosztów, a Komandytariusz, czyli Wnioskodawca powinien otrzymywać 90°% przychodów i kosztów.

Spółka komandytowa nie posiada osobowości prawnej i dlatego nie jest podatnikiem podatku dochodowego. Podatnikami są wyłącznie wspólnicy spółki komandytowej.

Jeśli wspólnik spółki komandytowej jest osobą fizyczną, przy ustalaniu wysokości przychodów i kosztów ich uzyskania, należy zastosować przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Zgodnie z art. 8 ust. 1 tej ustawy przychody wspólnika z udziału w spółce nie będącej osobą prawną u każdego wspólnika określa się proporcjonalnie do jego prawa w udziale w zysku oraz, z zastrzeżeniem ust. 1 a, łączy się z pozostałymi przychodami ze źródeł, z których dochód podlega opodatkowaniu według skali, o której mowa w. art. 27 ust. 1 ustawy. W przypadku braku przeciwnego dowodu, uznaje się że udziały są równe.

Ostatnie zdanie art. 8 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie będzie miało w tym wypadku zastosowania, gdyż umowa spółki komandytowej określa udziały wspólników w zysku Spółki komandytowej w sposób zróżnicowany i nie mający związku z wysokością wkładów wniesionych do spółki.

Rozwiązanie takie dopuszcza ustawa z dnia 15 września 2000 r. - Kodeks spółek handlowych (art. 123 § 1 k.s.h.). Zgodnie z tym przepisem, komandytariusz uczestniczy w zysku spółki proporcjonalnie do jego wkładu rzeczywiście wniesionego do spółki, chyba, że umowa spółki stanowi inaczej.

Z kolei, w świetle regulacji art. 51 § 1 w związku z art. 103 Kodeksu spółek handlowych, komplementariusz ma prawo do równego udziału w zyskach i uczestniczy w stratach w tym samym stosunku bez względu na rodzaj i wartość wkładu. Jednakże przepisy dotyczące podziału i wypłaty zysku w spółce komandytowej (tj. art. 51 i 52 w związku z art. 103 oraz 123 kodeksu spółek handlowych) mają charakter dyspozytywny. Wspólnicy mogą więc w umowie spółki wprowadzić rozwiązania całkowicie lub częściowo odbiegające od wskazanego wyżej wzorca normatywnego.

Zgodnie z art. 8 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych przychody z udziału w spółce niebędącej osobą prawną u każdego podatnika określa się proporcjonalnie do jego prawa w udziale w zysku oraz łączy się (z zastrzeżeniami dotyczącymi podatników opodatkowanych na zasadach określonych w art. 30c) z pozostałymi przychodami ze źródeł, z których dochód podlega opodatkowaniu według skali, o której mowa w art. 27 ust 1 cytowanej ustawy. W przypadku braku przeciwnego dowodu przyjmuje się. że prawa do udziału w zysku są równe.

Na mocy art. 8 ust. 2 cytowanej ustawy powyższą zasadę stosuje się odpowiednio do rozliczania kosztów uzyskania przychodów, wydatków nie stanowiących kosztów uzyskania przychodów i strat oraz ulg podatkowych związanych z prowadzoną działalnością w formie spółki nie będącej osobą prawną.

W zakresie określania wielkości udziałów ustawodawca daje więc prymat innym źródłom niż ustawa podatkowa, a dopiero w przypadku ich braku nakazuje dzielić przychody i koszty równo pomiędzy wspólników.

W przypadku spółek komandytowych „udziały”, o których mówi przepis art. 8 ust 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych można określić na podstawie umowy spółki, która powinna mieć formę aktu notarialnego (art. 106 KSH).

Reasumując wnioskodawca uważa, że powinien łączyć przychody uzyskane za pośrednictwem spółki komandytowej z pozostałymi przychodami uzyskiwanymi z tytułu prowadzenia działalności gospodarczej proporcjonalnie do udziału, jaki posiada w zysku spółki komandytowej, przy czym Wnioskodawca powinien uwzględnić udział, który wynika z postanowień umowy spółki komandytowej.

Biorąc pod uwagę powyższe stwierdzić należy, iż skoro z umowy spółki wynika, że w zysku spółki komandytowej Komandytariusz uczestniczy w 90 %, to zgodnie z art. 8 ust 1 i ust 2 cytowanej ustawy, w każdym przypadku, gdy spółka komandytowa osiągnie zysk Wnioskodawca (komandytariusz) powinien otrzymać 90% przychodów. W sytuacji osiągnięcia zysku przez spółkę komandytową zasady dotyczące rozliczenia przychodów stosuje się odpowiednio do rozliczania kosztów uzyskania przychodów. Wnioskodawca powinien zatem w tej sytuacji zaliczyć w ciężar kosztów 90% przypadających na spółkę komandytową. Wnioskując a contrario w sytuacji osiągnięcia zysku przez spółkę komandytową drugi ze wspólników (komplementariusz) powinien otrzymać odpowiednio 10% przychodów i taki sam procent kosztów podatkowych przypadających na spółkę zaliczyć w ciężar kosztów.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Jeżeli przedstawiony we wniosku stan faktyczny różni się od stanu faktycznego występującego w rzeczywistości, wówczas wydana interpretacja nie będzie chroniła Wnioskodawcy w zakresie dotyczącym rzeczywiście zaistniałego stanu faktycznego.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia przedstawionego w stanie faktycznym.

Jednocześnie wskazać należy, iż zgodnie z art. 14a § 1 ustawy Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U Nr 8, poz. 60 ze zm.) interpretacje przepisów prawa podatkowego wydawane są w indywidualnej sprawie zainteresowanego, a zatem mając na uwadze powyższe interpretacja indywidualna skierowana jest wyłącznie do Wnioskodawcy i skutki prawne wywołuje tylko w stosunku do niego.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.