INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z dnia 20 października 2009 r. (data wpływu 22 października 2009 r.), uzupełnionym pismem z dnia 20 listopada 2009 r. (data wpływu 23 listopada 2009 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie korekty podatku naliczonego w związku ze sprzedażą środka trwałego - jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 22 października 2009 r. wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie korekty podatku naliczonego w związku ze sprzedażą środka trwałego. Wniosek uzupełniono pismem dnia 20 listopada 2009 r. (data wpływu 23 listopada 2009 r.), będącym odpowiedzią na wezwanie Organu z dnia 10 listopada 2009 r. znak IPPP1-443-1028/09-2/JB.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Dnia 1.01.2007r. Spółka wprowadziła do ewidencji środków trwałych samochód osobowy, który był przedmiotem leasingu operacyjnego. Samochód ten był wykorzystywany do czynności związanych z prowadzoną działalnością. W związku z tym skorzystano z prawa do odliczenia w trybie art. 86 ust. 3 ustawy o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535). Dnia 14.09.2009 r. Spółka sprzedała w/w środek trwały w trybie par. 13 ust. 1 pkt 5 (Dz. U. Nr 212, poz. 1336). Dokonano jednorazowej korekty odliczonego podatku naliczonego w miesiącu 9/2009 w wysokości 28/60 x wartość możliwego do odliczenia podatku naliczonego w trybie art. 86 ust. 6 (Dz. U. nr 54, poz. 535).

W uzupełnieniu do wniosku Wnioskodawca wyjaśnił, iż wartość początkowa samochodu przekracza 15.000 zł.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy Spółka na podstawie art. 91 ust. 6 pkt 2 powinna była dokonać korekty odliczonego podatku naliczonego w miesiącu sprzedaży środka trwałego w wartości proporcjonalnej, do okresu, który pozostał do upływu 5 lat (60 miesięcy) razy wartość odliczonego podatku naliczonego od tego środka trwałego w trybie art. 86 ust. 6 (Dz. U. Nr 54, poz. 535)...

Zdaniem wnioskodawcy, Spółka dokonała sprzedaży samochodu osobowego po upływie 32 miesięcy od dnia jego zakupu. Z tego wynika, iż była ona zobowiązana do dokonania jednorazowej korekty odliczonego podatku naliczonego w miesiącu, w którym dokonała sprzedaży w wartości proporcjonalnej (czyli 28/60) do okresu, który pozostał do upływu 5 lat.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z podstawową zasadą dotyczącą prawa podatnika do obniżenia podatku należnego o podatek naliczony przy nabyciu towarów i usług, wyrażoną w art. 86 ust. 1 ustawy o VAT, w zakresie, w jakim towary są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

W myśl natomiast art. 90 ust. 1 ustawy o VAT w stosunku do towarów i usług, które są wykorzystywane przez podatnika do wykonywania czynności, w związku z którymi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, jak i czynności, w związku z którymi takie prawo nie przysługuje, podatnik jest obowiązany do odrębnego określenia kwot podatku naliczonego związanych z czynnościami, w stosunku do których podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego. Zgodnie z art. 90 ust. 2 ustawy o VAT jeżeli nie jest możliwe wyodrębnienie całości lub części kwot, o których mowa w ust. 1, podatnik może pomniejszyć kwotę podatku należnego o taką część kwoty podatku naliczonego, którą można proporcjonalnie przypisać czynnościom, w stosunku do których podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, z zastrzeżeniem ust. 10.

Z powyższych uregulowań wynika, że prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje w związku z zakupem towarów i usług wykorzystywanych do wykonywania czynności opodatkowanych, wyklucza natomiast możliwość odliczenia podatku naliczonego związanego z towarami i usługami, które nie są wykorzystywane do czynności opodatkowanych, czyli w przypadku ich wykorzystania do czynności zwolnionych od podatku oraz niepodlegających temu podatkowi. Prawo to może zostać zrealizowane w terminach określonych w art. 86 ust. 10-13. Jednocześnie realizacja tego prawa została obostrzona wieloma ograniczeniami ustawowymi wynikającymi z art. 88 i 90 ustawy o VAT oraz obowiązkami dokonywania korekt podatku naliczonego (art. 91).

Zgodnie z art. 91 ust. 1 ustawy, po zakończeniu roku, w którym podatnikowi przysługiwało prawo obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, o którym mowa w art. 86 ust. 1, jest on obowiązany dokonać korekty kwoty podatku odliczonego zgodnie z zasadami określonymi w art. 90 ust. 2-9, z uwzględnieniem proporcji obliczonej w sposób określony w art. 90 ust. 2-6 lub przepisach wydanych na podstawie art. 90 ust. 11, dla zakończonego roku podatkowego.

Stosownie do treści art. 91 ust. 2 ustawy, w przypadku towarów i usług, które na podstawie przepisów o podatku dochodowym, są zaliczane przez podatnika do środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych podlegających amortyzacji a także gruntów i praw wieczystego użytkowania gruntów, jeżeli zostały zaliczone do środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych nabywcy, z wyłączeniem tych, których wartość początkowa nie przekracza 15.000 zł, korekty, o której mowa w ust. 1, podatnik dokonuje w ciągu 5 kolejnych lat a w przypadku nieruchomości i prawa wieczystego użytkowania gruntów – w ciągu 10 lat, licząc od roku, w którym zostały oddane do użytkowania. Roczna korekta w przypadku, o którym mowa w zdaniu pierwszym, dotyczy jednej piątej, a w przypadku nieruchomości i praw wieczystego użytkowania gruntów – jednej dziesiątej kwoty podatku naliczonego przy ich nabyciu lub wytworzeniu. W przypadku środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, których wartość początkowa nie przekracza 15.000 zł, przepis ust. 1 stosuje się odpowiednio, z tym że korekty dokonuje się po zakończeniu roku, w którym zostały oddane do użytkowania.

W myśl art. 91 ust. 4 ustawy, w przypadku gdy w okresie korekty, o której mowa w ust. 2, nastąpi sprzedaż towarów i usług, o których mowa w ust. 2, lub towary te zostaną opodatkowane zgodnie z art. 14, uważa się, że te towary lub usługi są nadal wykorzystywane na potrzeby czynności podlegających opodatkowaniu u tego podatnika, aż do końca okresu korekty.

W przypadku, o którym mowa w ust. 4, korekta powinna być dokonana jednorazowo w odniesieniu do całego pozostałego okresu korekty. Korekty dokonuje się w deklaracji podatkowej za okres rozliczeniowy, w którym nastąpiła sprzedaż, a w przypadku opodatkowania towarów zgodnie z art. 14 – w deklaracji podatkowej za okres rozliczeniowy, w którym w stosunku do tych towarów powstał obowiązek podatkowy – art. 91 ust. 5 ustawy.

W myśl zaś art. 91 ust. 6 ustawy, w przypadku gdy towary lub usługi, o których mowa w ust. 4, zostaną:

1. opodatkowane - w celu dokonania korekty przyjmuje się, że dalsze wykorzystanie tego towaru lub usługi związane jest z czynnościami opodatkowanymi;
2. zwolnione od podatku lub nie podlegały opodatkowaniu – w celu dokonania korekty przyjmuje się, że dalsze wykorzystanie tego towaru lub usługi jest związane wyłącznie z czynnościami zwolnionymi lub niepodlegającym opodatkowaniu.
   
   

Sytuacje, w których nastąpi zmiana prawa do odliczenia podatku naliczonego od danego towaru lub usługi reguluje art. 91 ust. 7 ustawy. Zgodnie z tym przepisem, przepisy art. 91 ust. 1 – 6 stosuje się odpowiednio, w przypadku gdy podatnik miał prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o całą kwotę podatku naliczonego od wykorzystywanego przez siebie towaru lub usługi i dokonał takiego obniżenia, albo nie miał takiego prawa, a następnie zmieniło się to prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego od tego towaru lub usługi.

Treść powyższych przepisów wskazuje jednoznacznie, iż ustawodawca operuje pojęciem 5-letniego lub 10-letniego okresu korekty, nie odnosząc pojęcia roku korekty do okresu 12 miesięcy czy 365 dni, od daty przyjęcia towaru do użytkowania. W przepisie art. 91 ust. 2 ustawy wyraźnie określono, iż roczna korekta dotyczy 1/5 kwoty podatku naliczonego przy nabyciu lub wytworzeniu towaru, co oznacza, że proporcja korekty ulega zmniejszeniu o 1/5 podatku naliczonego za każdy kolejny rok kalendarzowy, aż do końca okresu korekty. Ustawodawca w cytowanych wyżej przepisach nie odnosi się do korekty podatku określonej proporcjonalnie z uwzględnieniem ilości miesięcy pozostałych do końca okresu korekty. Określa zaś, że korekta dotyczy jednej piątej (bądź jednej dziesiątej) odliczonego podatku naliczonego w okresie korekty pięcio lub dziesięcioletniej, co wskazuje na konieczność dokonywania przedmiotowych korekt z uwzględnieniem okresów rocznych (a nie miesięcznych).

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że Spółka w dniu 01.01.2007 r. wprowadziła do ewidencji środków trwałych samochód osobowy, który był przedmiotem leasingu operacyjnego. Samochód był wykorzystywany w działalności opodatkowanej, Spółka skorzystała z prawa odliczenia w trybie art. 86 ust. 3 ustawy o VAT. Sprzedaż samochodu nastąpiła w dniu 14.09.2009 r. z zastosowaniem zwolnienia od podatku VAT, na podstawie § 13 ust. 1 pkt 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 28 listopada 2008 r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 212, poz. 1336). Wartość początkowa samochodu przekraczała 15.000 zł.

Biorąc pod uwagę powyższe oraz przedstawiony we wniosku stan faktyczny należy stwierdzić, iż dokonując odliczenia podatku naliczonego z tytułu nabycia samochodu osobowego w wysokości określonej przepisami art. 86 ust. 3 ustawy o podatku od towarów i usług, i sprzedając go w okresie, o którym mowa w art. 91 ust. 2 ustawy jako zwolniony od podatku od towarów i usług, Spółka zobowiązana jest do skorygowania podatku naliczonego na podstawie art. 91 ust. 7 ustawy. Spółka zachowuje prawo do dokonanego odliczenia podatku naliczonego przy nabyciu przedmiotowego środka trwałego, ale tylko w części dotyczącej okresu wykorzystywania go do celów związanych z czynnościami opodatkowanymi. Natomiast, od momentu dokonania sprzedaży samochodu, jako towaru zwolnionego od podatku, Spółka traci prawo do odliczenia podatku naliczonego w części dotyczącej pozostałego, z pięcioletniego okresu korekty. Tym samym zastosowanie mają powołane wyżej przepisy art. 91 ust. 1-5 ustawy, co oznacza, że na Spółce ciąży obowiązek dokonania jednorazowej korekty odpowiedniej części kwoty podatku VAT z tytułu nabycia przedmiotowego samochodu w miesiącu dokonania sprzedaży.

W rozpatrywanej sprawie sprzedaż samochodu osobowego nastąpiła w trzecim roku jego użytkowania, a więc w trzecim roku korekty. Zatem na Wnioskodawcy ciążył obowiązek dokonania jednorazowej korekty podatku naliczonego w miesiącu dokonania sprzedaży, w wysokości 3/5 kwoty odliczonego podatku.

Dokonanie korekty odliczonego podatku w sposób wskazany przez Wnioskodawcę (tj. uwzględniający okres 28 miesięcy pozostałych do 5-letniego okresu korekty) należy uznać za nieprawidłowy.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.