Powrót

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 749 ze zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko, przedstawione we wniosku z dnia 3 lipca 2012 r. (data wpływu 9 lipca 2012 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków poniesionych:

• na poczęstunek podczas spotkań biznesowych – jest nieprawidłowe,
• na poczęstunek podczas szkoleń pracowników oraz na poczęstunek w ramach realizacji przez pracodawcę obowiązków wynikających z przepisów BHP – jest prawidłowe.
  
  

UZASADNIENIE

W dniu 9 lipca 2012 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków poniesionych na poczęstunek podczas spotkań biznesowych, szkoleń pracowników oraz poczęstunek w ramach realizacji przez pracodawcę obowiązków wynikających z przepisów BHP.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Wnioskodawczyni jest osobą fizyczną, wspólnikiem – komplementariuszem w spółce komandytowej, której głównym przedmiotem działalności jest wykonywanie usług prowadzenia ksiąg rachunkowych oraz usług doradztwa podatkowego. Spółka prowadzi działalność opodatkowaną podatkiem VAT i jest czynnym zarejestrowanym podatnikiem tego podatku.

W spółce zatrudnione są osoby na podstawie stosunku pracy. Z uwagi na monotonność wykonywanych czynności, zgodnie z zapisem zawartym w Regulaminie Pracy obowiązującym w Spółce, pracownicy otrzymują w ramach BHP do zużycia na terenie Biura wodę oraz inne napoje, takie jak: kawa, herbata (przygotowane w termosach lub ekspresie do kawy), itp. Należy zaznaczyć, że pracownicy Spółki nie są zatrudnieni w warunkach szczególnie uciążliwych. Ponadto, Spółka dokonuje zakupu takich artykułów, jak: cukier, mleko lub śmietanka do kawy, ciastka oraz inne słodycze, których jednostkowa wartość nie stanowi istotnej pozycji w ogóle poniesionych przez Spółkę kosztów. Artykuły te są zużywane na terenie biura przez pracowników oraz klientów odwiedzających Biuro. Pracownicy konsumują te artykuły podczas częstych narad i spotkań wewnętrznych, w czasie których są zapoznawani ze zmianami m.in. przepisów podatkowych, w zakresie ZUS i prawa pracy oraz interpretacjami w tym zakresie. Podczas spotkań są zapoznawani z sytuacjami, które mogłyby przyczynić się do popełniania błędów podczas wykonywania powierzonych przez pracodawcę czynności, a tym samym obniżyć jakość świadczonych usług. Natomiast wizyty klientów wiążą się przede wszystkim z wykonywaniem czynności doradztwa podatkowego oraz udzielaniem informacji w ramach usługowego prowadzenia ksiąg. Podczas spotkań na terenie Biura dochodzi do zużycia m.in. kawy, herbaty, innych napojów (woda, (...), itp.) cukru, mleka (śmietanki) do kawy, słodyczy, itp. artykułów, których wartość jednostkowa także nie stanowi istotnej pozycji w ogóle kosztów Spółki.

Z uwagi na udostępnianie tych artykułów dla wszystkich osób korzystających z usług Spółki, a także jej pracowników, na podstawie otrzymanej faktury Wnioskodawczyni nie jest w stanie określić dokładnej ilości produktów na poszczególne cele, gdyż uzależnione to jest od indywidualnych okoliczności - na ogół „otwarta” (rozpoczęta) paczka jest wykorzystywana jednocześnie przez pracowników, jak i klientów Biura.

Należy przy tym podkreślić, że taki poczęstunek nie ma charakteru wytwornego i okazałego, czy specjalnie zorganizowanej imprezy. Celem takiej formy poczęstunku nie jest chęć pokazania przepychu oraz wystawności, co potwierdzenie znajduje w mało istotnych cenach jednostkowych ww. artykułów w ogóle ponoszonych kosztów i ma jedynie stworzyć swobodną atmosferę podczas rozmowy oraz jest wyrazem dobrego zachowania. Takie działanie ma na celu m.in. zachęcenie klienta do przekazywania innym osobom informacji o pełnych kompetencjach usług świadczonych przez Spółkę, popartych życzliwą i miłą atmosferą podczas ich wykonywania. Natomiast pracownikom przekazanie ww. artykułów spożywczych ma na celu zapobieżenie monotonii i ułatwienie koncentracji podczas przeprowadzanych przez pracodawcę szkoleń wewnętrznych.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy wydatki na zakup artykułów spożywczych, takich jak: kawa, herbata, woda i inne napoje, ciastka i inne słodycze, cukier, mleko (śmietanka) do kawy, itp. przekazane do zużycia na terenie Biura dla pracowników i kontrahentów, w celu poczęstunku podczas spotkań biznesowych oraz szkoleń pracowników, a także w ramach BHP, związanych z prowadzoną działalnością gospodarczą, stanowią dla Wnioskodawczyni koszt uzyskania przychodów...

Zdaniem Wnioskodawczyni, wydatki na zakup artykułów spożywczych, takich jak: kawa, herbata, woda i inne napoje, ciastka i inne słodycze, cukier, mleko (śmietanka) do kawy, itp. dokonane na potrzeby pracowników i klientów korzystających z usług Spółki stanowią koszt uzyskania przychodów.

Zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26.07.1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23. W myśl art. 23 ust. 1 pkt 23 wymienionej ustawy nie uważa się za koszty uzyskania przychodów kosztów reprezentacji, w szczególności poniesionych na usługi gastronomiczne, zakup żywności oraz napojów, w tym alkoholowych. Z uwagi na fakt, że ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych nie definiuje pojęcia „reprezentacja", należy posłużyć się wykładnią językową. Przez reprezentację rozumie się „okazałość, wystawność w czyimś sposobie życia, związaną ze stanowiskiem, pozycją społeczną" - uniwersalny Słownik Języka Polskiego pod redakcją prof. Stanisława Dubisza (Wydawnictwo Naukowe PWN; Warszawa 2007) - stanowisko takie zostało zaprezentowane m.in. przez Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie w interpretacji indywidualnej sygn. IPPB1/415-1025/10-4/ES.

Obowiązek Spółki jako pracodawcy zapewnienia pracownikom takich artykułów jak woda i inne napoje, do których m.in. należą kawa, herbata, itp. wynika z zapisu § 112 rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Socjalnej w sprawie ogólnych przepisów bezpieczeństwa i higieny pracy. Spółka, zgodnie z tym zapisem oraz zapisem wynikającym z Regulaminu Pracy, przyjętym w Biurze, ma obowiązek udostępnienia na terenie Biura wody lub innych napojów zatrudnionym pracownikom w trakcie pełnienia obowiązków służbowych, zgodnie z przepisami BHP. Także podczas wykonywania podstawowych obowiązków pracowników, określonych w art. 100 i 103(1) Kodeksu Pracy, do których należy m.in. sumienne i staranne wykonywanie pracy oraz podnoszenie kwalifikacji zawodowych w wyniku uczestnictwa w szkoleniach wewnętrznych, pracodawca nieodpłatne przekazuje pracownikom do zużycia takie artykuły jak: herbata, kawa, woda lub inne napoje, cukier, mleko (śmietanka) do kawy, słodycze w postaci ciastek, itp. Ponieważ artykuły te mają przyczynić się do zapobieżenia monotonii oraz sprzyjać koncentracji podczas szkoleń, których tematyka jest bezpośrednio związana z zakresem prowadzonej przez Spółkę działalności gospodarczej, można stwierdzić, że ponoszone wydatki mają pośredni związek z działalnością gospodarczą, bowiem wpływają na prawidłowe i rzetelne funkcjonowanie przedsiębiorstwa zatrudniającego kompetentnych pracowników.

W związku z powyższym prawidłowym jest stwierdzenie, że koszty pracownicze, wśród których dominują wynagrodzenia, ale także i inne świadczenia, w tym świadczenia rzeczowe ponoszone w związku z realizacją obowiązków wynikających zarówno z przepisów BHP, jak i innych przepisów, stanowią koszt podatkowy i nie są wymienione w art. 23 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Także wyżej wymienione artykuły, udostępnione klientom do zużycia na terenie Biura podczas spotkań biznesowych w ramach prowadzonej działalności (świadczenie usług doradztwa podatkowego, przekazywanie informacji związanych z usługowym prowadzeniem ksiąg rachunkowych) w sposób pośredni wpływają na zwiększenie przychodu, bowiem stwarzają klientom miłą atmosferę podczas rozmów, są raczej wyrazem dobrego zachowania, a nie okazałością czy wystawnością, stanowią zachowanie zwyczajowe, należą do powszechnie obowiązujących kanonów kultury, wpływają pozytywnie na relację „klient - świadczący usługę” i mają na celu zachęcenie kontrahenta do dalszego utrzymywania współpracy, a także polecenia kompetentnie wykonywanych usług w miłej atmosferze innemu klientowi.

Spotkania te, zarówno z pracownikami, jak i kontrahentami (klientami Spółki) na terenie i w czasie pracy w firmie mają ścisły związek z wykonywaną działalnością i nie realizują celów osobistych pracowników czy kontrahentów, stąd też nie może być tu mowy o przekazaniu towaru na cele osobiste.

Jak wynika z powyższego, wszystkie poniesione wydatki związane z prowadzoną działalnością, po wyłączeniu zastrzeżonych, stanowią koszty uzyskania przychodów o ile pozostają w związku przyczynowo - skutkowym z osiąganymi przychodami. Związek ten został przez Zainteresowaną wykazany, dlatego uważa, że wydatki te stanowią koszt uzyskania przychodów w wykonywanej przez Nią działalności gospodarczej w ramach spółki komandytowej.

Powyższe stanowisko zostało potwierdzone w licznych interpretacjach indywidualnych, m.in.

• Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z dnia 15.07.2008 r., sygn.lBPB1/415-313/08/MW(KAN-3829/04/08;
• Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu z dnia 06.01.2009 r., sygn.lLPB3/423-666/08-2/KS, z dnia 16.12.2011 r., sygn. ILPB1/415-1093/11-4/TW;
• Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 24.01.2011 r., sygn. IPPBI/415-1025/10-4/ES, z dnia 17.03.2011 r., sygn. IPPB1/415-1130/10-6/KS.
  
  

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków poniesionych:

• na poczęstunek podczas spotkań biznesowych – uznaje się za nieprawidłowe,
• na poczęstunek podczas szkoleń pracowników oraz na poczęstunek w ramach realizacji przez pracodawcę obowiązków wynikających z przepisów BHP – uznaje się za prawidłowe.
  
  

Zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 361 ze zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

Powyższe oznacza, że wszystkie poniesione wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą, po wyłączeniu zastrzeżonych w ustawie, są kosztami uzyskania przychodów, o ile pozostają w związku przyczynowo-skutkowym z osiąganymi przychodami.

Kosztami uzyskania przychodów są więc wszelkie racjonalnie i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z działalnością gospodarczą, których celem jest osiągnięcie, zabezpieczenie lub zachowanie źródła przychodów.

W świetle powyższego, aby wydatek poniesiony przez podatnika stanowił dla niego koszt uzyskania przychodu, muszą być spełnione następujące warunki:

• został poniesiony przez podatnika, tj. w ostatecznym rozrachunku musi on zostać pokryty z zasobów majątkowych podatnika (nie stanowią kosztu uzyskania przychodu podatnika wydatki, które zostały poniesione na działalność podatnika przez osoby inne niż podatnik),
• jest definitywny (rzeczywisty), tj. wartość poniesionego wydatku nie została podatnikowi w jakikolwiek sposób zwrócona,
• pozostaje w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą,
• poniesiony został w celu uzyskania, zachowania lub zabezpieczenia przychodów lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętych przychodów,
• został właściwie udokumentowany,
• nie może znajdować się w grupie wydatków, których zgodnie z art. 23 ust. 1 ww. ustawy nie uważa się za koszty uzyskania przychodów.
  
  

Zatem do kosztów uzyskania przychodów podatnik ma prawo zaliczyć wszystkie koszty, zarówno te bezpośrednio, jak i pośrednio związane z przychodami, o ile zostały prawidłowo udokumentowane, za wyjątkiem kosztów ustawowo uznanych za niestanowiące kosztów uzyskania przychodów. Podatnik, zaliczając dany wydatek do kosztów uzyskania przychodów, winien wykazać jego związek z prowadzoną działalnością gospodarczą oraz to, że poniesienie wydatku ma lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętego przychodu lub że wydatek ten jest związany z konkretnym przedsięwzięciem gospodarczym.

W myśl przepisu art. 23 ust. 1 pkt 23 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów kosztów reprezentacji, w szczególności poniesionych na usługi gastronomiczne, zakup żywności oraz napojów, w tym alkoholowych.

Wyłączając z kosztów podatkowych koszty reprezentacji, ustawa podatkowa nie definiuje terminu „reprezentacja”, ani też nie odsyła do innych przepisów prawa. Brak ustawowej definicji pojęcia „reprezentacja”, nie uprawnia jednak do dowolnego określania zakresu znaczeniowego tego terminu. Występujący w obrocie prawnym termin „reprezentacja”, wyrażający się w sposobie jego stosowania i rozumienia przez ustawodawcę, a także przez naukę i praktykę prawa, prowadzi jednak do wniosku, że termin ten w zakresie języka prawnego i prawniczego należy rozumieć jako „przedstawicielstwo, reprezentowanie czyichś interesów, występowanie w czyimś imieniu”, a nie „wystawność, okazałość, wytworność”. Dlatego też termin „reprezentacja” użyty w art. 23 ust. 1 pkt 23 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych należy rozumieć jako „przedstawicielstwo podatnika, działanie w jego imieniu, w jego interesie, na jego rzecz”.

Norma art. 23 ust. 1 pkt 23 ww. ustawy nie zawiera żadnych wyjątków, tak odnoszących się do miejsca, w którym obowiązki przedstawicielstwa są realizowane, jak i do wystawności lub braku wystawności w zakresie nabywania usług gastronomicznych, zakupu żywności lub napojów. Należy zatem stwierdzić, że wydatki na wszelkiego tego typu usługi i artykuły, wiążące się z reprezentowaniem podatnika lub prowadzonego przez niego przedsiębiorstwa, nie mogą być zaliczone do kosztów uzyskania przychodów – niezależnie od tego, czy usługi te i zakupione artykuły były wykorzystywane w kontaktach z kontrahentami w siedzibie przedsiębiorstwa (zakładu), czy też poza nią.

Zatem, wydatki na zakup żywności oraz napojów podawanych w trakcie spotkań z kontrahentami (spotkań biznesowych), niezależnie od miejsca podawania zakupionych artykułów żywnościowych i napojów oraz niezależnie od miejsca świadczenia zakupionych usług gastronomicznych, są kosztami reprezentacji, o której mowa w art. 23 ust. 1 pkt 23 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych i jako takie nie mogą stanowić kosztów uzyskania przychodów.

Mając na uwadze powyższe rozważania oraz powołane przepisy, należy stwierdzić, że nieprawidłowe jest stanowisko Spółki w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków na zakup żywności oraz napojów podawanych w trakcie spotkań z kontrahentami (spotkań biznesowych).

Natomiast wydatków poniesionych przez Spółkę na poczęstunek serwowany własnym pracownikom podczas szkoleń pracowników oraz na poczęstunek w ramach realizacji przez pracodawcę obowiązków wynikających z przepisów BHP nie należy kwalifikować do wydatków na reprezentację, podlegających wyłączeniu z kosztów uzyskania przychodów na podstawie art. 23 ust. 1 pkt 23 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Kosztami podatkowymi są bowiem również tzw. koszty pracownicze. Koszty te obejmują przede wszystkim wynagrodzenie zasadnicze, wszelkiego rodzaju nagrody, premie i diety oraz wydatki związane z podnoszeniem kwalifikacji zawodowych pracowników. Mogą również obejmować wydatki ponoszone na rzecz swoich pracowników w postaci poczęstunku serwowanego podczas szkoleń pracowników oraz poczęstunku w ramach realizacji przez pracodawcę obowiązków wynikających z przepisów BHP.

Tym samym wydatki poniesione na zakup żywności i napojów przeznaczonych na poczęstunek serwowany podczas szkoleń pracowników oraz na poczęstunek w ramach realizacji przez pracodawcę obowiązków wynikających z przepisów BHP spełniają warunki, zakwalifikowania do kosztów uzyskania przychodów na podstawie art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Zatem w ocenie tut. Organu prawidłowe jest stanowisko Spółki w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków na zakup żywności oraz napojów przeznaczonych na poczęstunek serwowany podczas szkoleń pracowników oraz na poczęstunek w ramach realizacji przez pracodawcę obowiązków wynikających z przepisów BHP.

Jednocześnie tut. Organ pragnie podkreślić, iż w kwestii dotyczącej możliwości zakwalifikowania wydatków do kosztów podatkowych, ciężar dowodu w zakresie wykazania ich związku z przychodem leży po stronie podatnika, bo to on wywodzi skutki prawne w postaci zmniejszenia zobowiązania podatkowego.

W odniesieniu do powołanych przez Wnioskodawczynię interpretacji indywidualnych, tut. Organ informuje, że zostały one wydane w indywidualnych sprawach i nie mają zastosowania ani konsekwencji wiążących w odniesieniu do żadnego innego zaistniałego stanu faktycznego czy też zdarzenia przyszłego.

Jednocześnie nadmienić należy, że w myśl przepisu art. 14e § 1 ustawy Ordynacja podatkowa minister właściwy do spraw finansów publicznych może, z urzędu, zmienić wydaną interpretację ogólną lub indywidualną, jeżeli stwierdzi jej nieprawidłowość, uwzględniając w szczególności orzecznictwo sądów, Trybunału Konstytucyjnego lub Europejskiego Trybunału Sprawiedliwości.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, ul. Św. Mikołaja 78/79, 50-126 Wrocław po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 270). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.

Powrót