INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pana, przedstawione we wniosku z dnia 11 września 2009 r. (data wpływu 14 września 2009 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od czynności cywilnoprawnych w zakresie opodatkowania umowy pożyczki - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 14 września 2009 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od czynności cywilnoprawnych w zakresie opodatkowania umowy pożyczki.

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Prowadząc działalność gospodarczą, zawarł Pan ze spółką z o.o. umowę pożyczki, w której jest Pan pożyczkobiorcą. Przedmiotem działalności spółki – pożyczkodawcy, są m.in. pozostałe formy udzielania kredytów, sklasyfikowane jako 64.92.Z. Pożyczka udzielona została za wynagrodzeniem w postaci odsetek. Umowa pożyczki sklasyfikowana jest w PKWiU jako 65.22.10-00.00 „usługa udzielania pożyczek świadczona poza systemem bankowym”. Zarówno pożyczkobiorca (Wnioskodawca), jak i pożyczkodawca (sp. z o.o.) są podmiotami krajowymi, a przedmiotowa umowa zawarta została na terytorium Rzeczpospolitej Polskiej, w złotych polskich. Posiada Pan udziały w wysokości 50% w kapitale zakładowym spółki z o.o., od której otrzymał pożyczkę. Pożyczka ta jest zwolniona z podatku od towarów i usług na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku od towarów i usług, w związku z poz. 3 załącznika nr 4 do tej ustawy.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy zawarcie umowy pożyczki, zakwalifikowanej w PKWiU jako „pozostałe formy udzielania kredytów” nie podlega podatkowi od czynności cywilnoprawnych u otrzymującego pożyczkę...

Zdaniem Wnioskodawcy, zawarcie umowy pożyczki, zakwalifikowanej w PKWiU jako „pozostałe formy udzielania kredytów” nie podlega podatkowi od czynności cywilnoprawnych. Zgodnie z art. 2 ust. 4 lit. b) nie podlegają podatkowi od czynności cywilnoprawnych czynności cywilnoprawne, jeżeli przynajmniej jedna ze stron z tytułu dokonania tej czynności jest zwolniona z podatku od towarów i usług. Pożyczkodawca jest podatnikiem podatku od towarów i usług i wykonuje w tym wypadku czynność zwolnioną od podatku. Na odsetki od otrzymanej pożyczki pożyczkobiorca otrzymuje od pożyczkodawcy faktury VAT ze stawką „zwolnione” oraz z podaną podstawą prawną – art. 43 ust. 1 pkt 1. Z uwagi na powyższe Wnioskodawca – pożyczkobiorca nie podlega obowiązkowi uiszczenia podatku od czynności cywilnoprawnych.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Ustawa z dnia 9 września 2000 r. o podatku od czynności cywilnoprawnych (t. jedn. Dz. U. z 2007 r. nr 68, poz. 450 ze zmianami) zawiera zamknięty katalog czynności objętych opodatkowaniem. Oznacza to, że opodatkowaniu podlegają wyłącznie czynności enumeratywnie wskazane w art. 1 ust. 1, w tym wymieniona w pkt 1 lit. b) tego artykułu umowa pożyczki.

Stosownie do art. 2 pkt 4 ww. ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych, nie podlegają podatkowi czynności cywilnoprawne, jeżeli przynajmniej jedna ze stron z tytułu dokonania tej czynności jest:

1. opodatkowana VAT,
2. zwolniona z VAT, z wyjątkiem



1. umów sprzedaży i zamiany, których przedmiotem jest nieruchomość lub jej część, albo prawo użytkowania wieczystego, spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu, prawo do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej lub prawo do miejsca postojowego w garażu wielostanowiskowym lub udział w tych prawach,
2. umowy spółki i jej zmiany oraz umowy sprzedaży udziałów i akcji w spółkach handlowych.

Przepis ten ustanawia zasadę, że podatkowi od czynności cywilnoprawnych podlegają wyłącznie czynności cywilnoprawne podejmowane w ramach obrotu nieprofesjonalnego, natomiast obrót zawodowy (profesjonalny) objęty został podatkiem od towarów i usług. Zatem, nie podlegają podatkowi od czynności cywilnoprawnych te czynności cywilnoprawne, których dokonanie rodzi obowiązek podatkowy w podatku od towarów i usług.

Zaznaczyć jednakże należy, że o wyłączeniu z opodatkowania podatkiem od czynności cywilnoprawnych nie decyduje okoliczność, że strony tej umowy posiadają status podatnika podatku od towarów i usług, lecz wyłącznie fakt, że przynajmniej jedna ze stron z tytułu dokonania tej konkretnej czynności jest opodatkowana podatkiem od towarów i usług lub jest z tego podatku zwolniona.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawca, prowadzący działalność gospodarczą, otrzymał od spółki z o.o., posiadającej w przedmiocie swojej działalności m.in. pozostałe formy udzielania kredytów, pożyczkę sklasyfikowaną, zgodnie z PKWiU jako 65.22.10-00.00 pożyczka świadczona poza systemem bankowym. Na odsetki do zapłaty od otrzymanej pożyczki pożyczkobiorca otrzymuje faktury VAT ze stawką „zwolnione” oraz podaną podstawą prawną zwolnienia art. 43 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku od towarów i usług. Dlatego też jeżeli pożyczkodawca z tytułu zawarcia umowy pożyczki jest zwolniony z podatku VAT, to przedmiotowa pożyczka nie podlega opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Szczecinie, ul. Staromłyńska 10, 70-561 Szczecin po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.