INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pana przedstawione we wniosku z dnia 20 sierpnia 2009 r. (data wpływu 21 sierpnia 2009 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie ustalenia wartości początkowej środków trwałych i wartości niematerialnych i prawnych – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 21 sierpnia 2009 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie ustalenia wartości początkowej środków trwałych i wartości niematerialnych i prawnych.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca będący osobą fizyczną, jako przyszły wspólnik zamierza wnieść wkład pieniężny do osobowej spółki handlowej (dalej: spółka osobowa). Drugim wspólnikiem spółki osobowej będzie osoba prawna (spółka z ograniczoną odpowiedzialnością), która wniesienie do spółki osobowej wkład niepieniężny w postaci przedsiębiorstwa. W skład omawianego przedsiębiorstwa wchodzi m.in. zarejestrowany w Urzędzie Patentowym znak towarowy.

W związku z powyższym zadano następujące pytania.

1. W jaki sposób wspólnik spółki osobowej - będący osobą fizyczną - powinien ustalić wartość początkową środków trwałych i wartości niematerialnych i prawnych wchodzących w skład przedsiębiorstwa (w szczególności zarejestrowanego znaku towarowego), wniesionego do spółki osobowej przez drugiego jej wspólnika, będącego osoba prawną...
2. Czy w przypadku wystąpienia dodatniej wartości firmy, znak towarowy wchodzący w skład przedsiębiorstwa może zostać ujęty w ewidencji środków trwałych i wartości niematerialnych i prawnych i stanowić podstawę amortyzacji dla Wnioskodawcy, jako wspólnika spółki osobowej...

Zdaniem Wnioskodawcy, w myśl przepisu art. 8 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. (t. j. Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 ze zm.), przychody z udziału w spółce niebędącej osobą prawną, ze wspólnej własności, wspólnego przedsięwzięcia, wspólnego posiadania lub wspólnego użytkowania rzeczy lub praw majątkowych u każdego podatnika określa się proporcjonalnie do jego prawa w udziale w zysku oraz, z zastrzeżeniem ust. 1a, łączy się z pozostałymi przychodami ze źródeł, z których dochód podlega opodatkowaniu według skali, o której mowa w art. 27 ust. 1. W przypadku braku przeciwnego dowodu przyjmuje się, że prawa do udziału w zysku są równe.

Podobną regulację zawiera przepis art. 5 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, który stanowi, iż przychody z udziału w spółce niebędącej osobą prawną, z zastrzeżeniem art. 1 ust. 3, ze wspólnej własności, wspólnego przedsięwzięcia, wspólnego posiadania lub wspólnego użytkowania rzeczy i praw majątkowych łączy się z przychodami każdego wspólnika proporcjonalnie do posiadanego udziału. W przypadku braku przeciwnego dowodu przyjmuje się, że udziały wspólników w przychodach są równe.

Z powyższych przepisów wynika, iż spółki osobowe są transparentne podatkowo, co oznacza, że koszty i przychody wynikające z udziału w spółce osobowej ustala się odrębnie dla każdego z jej wspólników, z uwzględnieniem właściwych dla wspólników ustaw o podatku dochodowym.

W omawianym zdarzeniu przyszłym, wspólnikiem spółki osobowej będzie zarówno osoba fizyczna, jak i osoba prawna (spółki z o.o.), a zatem koszty i przychody wspólników będą ustalane odpowiednio na podstawie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych oraz ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Zdaniem Wnioskodawcy, wartość początkową środków trwałych i wartości niematerialnych i prawnych (w tym znaku towarowego wniesionego aportem przez drugiego wspólnika), która to wartość stanowi podstawę amortyzacji, należy również ustalić odrębnie dla każdego ze wspólników spółki osobowej.

W odniesieniu do wspólnika będącego osoba fizyczną, zastosowanie znajdą przepisy art. 22b, 22f oraz 22g ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Zgodnie z art. 22b ust. 1 pkt 6 ww. ustawy, amortyzacji podlegają w szczególności nabyte, nadające się do gospodarczego wykorzystania w dniu przyjęcia do używania prawa określone w ustawie z dnia 30 czerwca 2000 r. - Prawo własności przemysłowej (Dz. U. z 2003 r. Nr 119, poz. 1117, ze zm.). Do tej kategorii praw zalicza się niewątpliwie prawo ochronne na znak towarowy. W tym celu wspólnik winien ustalić wartość początkową uzyskanego prawa ochronnego.

Stosownie do art. 22f cytowanej ustawy podatnicy, z wyjątkiem tych, którzy ze względu na ogłoszoną upadłość obejmującą likwidację majątku nie prowadzą działalności gospodarczej, dokonują odpisów amortyzacyjnych od wartości początkowej środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, o których mowa w art. 22a ust. 1 i ust. 2 pkt 1-3 oraz w art. 22b.

W myśl przepisu art. 22g ust. 12 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, w razie zmiany formy prawnej, a także połączenia albo podziału podmiotów dokonywanych na podstawie odrębnych przepisów - wartość początkową środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych ustala się w wysokości wartości początkowej określonej w ewidencji (wykazie) podmiotu o zmienionej formie prawnej, podzielonego albo połączonego.

W związku z faktem, iż przedmiotem aportu będzie przedsiębiorstwo, zastosowanie znajdzie przepis art. 22g ust. 14a ww. ustawy, który stanowi, iż przywołany powyżej przepis ust. 12 art. 22g stosuje się odpowiednio w razie nabycia przedsiębiorstwa lub jego zorganizowanej części w drodze wkładu niepieniężnego. Jeżeli składniki majątku wchodzące w skład wkładu niepieniężnego nie były wprowadzone do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych prowadzonej przez podmiot wnoszący wkład niepieniężny, stosuje się odpowiednio ust. 14 wymienionego artykułu.

Zważywszy, iż w ewidencji środków trwałych i wartości niematerialnych i prawnych przedsiębiorstwa będącego przedmiotem wkładu drugiego wspólnika, nie jest ujęty składnik majątku wykorzystywany na potrzeby prowadzanej działalności, tj. prawo do znaku towarowego, po jego wniesieniu do spółki osobowej w formie wkładu rzeczowego, jej wspólnik - będący osoba fizyczną - będzie miał prawo do ustalenia jego wartości początkowej, z uwzględnieniem treści art. 22g ust. 14 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Zgodnie z treścią art. 22g ust. 14 ww. ustawy, w razie nabycia w drodze kupna lub przyjęcia do odpłatnego korzystania przedsiębiorstwa lub jego zorganizowanej części, łączną wartość początkową nabytych środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych stanowi suma ich wartości rynkowej w przypadku wystąpienia dodatniej wartości firmy, ustalonej zgodnie z ust. 2.

Powołany przepis ust. 2 art. 22g stanowi natomiast, że wartość początkową firmy stanowi dodatnia różnica między ceną nabycia przedsiębiorstwa lub jego zorganizowanej części, ustaloną zgodnie z ust. 3 i 5, a wartością rynkową składników majątkowych wchodzących w skład kupionego, przyjętego do odpłatnego korzystania albo wniesionego do spółki przedsiębiorstwa lub jego zorganizowanej części, odpowiednio z dnia kupna, przyjęcia do odpłatnego korzystania albo wniesienia do spółki. Za cenę nabycia, o której mowa w powołanym przepisie uważa się - zgodnie z ust. 3 art. 22g cytowanej ustawy - kwotę należną zbywcy, powiększoną o koszty związane z zakupem naliczone do dnia przekazania środka trwałego lub wartości niematerialnej i prawnej do używania.

Wnioskodawca pragnie w tym miejscu wskazać, iż z powołanych przepisów nie wynika wprost, jak należy ustalić wartość firmy w przypadku wniesienia wkładu w postaci przedsiębiorstwa do spółki osobowej.

W przepisie art. 22g ust. 2 i 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych mowa jest bowiem o „cenie nabycia" oraz „kwocie należnej zbywcy". W przypadku wniesienia wkładu do spółki osobowej nie występuje jednak ani „cena nabycia" wkładu, ani „kwota należna zbywcy", bowiem czynność wniesienia wkładu do spółki osobowej nie wiąże się z odpłatnością na rzecz podmiotu wnoszącego wkład. W szczególności wartość wniesionego do spółki nie jest tym, co wspólnik otrzymuje za jego wniesienie. Wniesienie wkładu do spółki osobowej powoduje wyzbycie składników majątku stanowiących wkład, poprzez ich swoiste przekształcenie we wkład, którym wspólnik będzie uczestniczył w spółce.

Wnioskodawca pragnie wskazać, iż literalne odczytywanie powołanych przepisów art. 22 ust. 2 i 3 ww. ustawy uniemożliwiałoby dokonanie oceny, czy w przypadku aportu przedsiębiorstwa do spółki osobowej powstanie dodatnia wartość firmy, czy tez nie. Mając jednak na uwadze, iż przepis art. 22g ust. 14a nakazuje, aby przepis art. 22g ust. 14 stosować odpowiednio, Wnioskodawca stoi na stanowisku, iż dla określenia, czy w wyniku aportu dokonanego przez przyszłego wspólnika - osobę prawną (spółkę z ograniczoną odpowiedzialnością) - dojdzie do powstania dodatniej wartości firmy na gruncie przepisów o podatku dochodowego od osób fizycznych, należy przyjąć, że wartością firmy będzie takim przypadku dodatnia różnica pomiędzy określoną w umowie spółki wartością wkładu wspólnika wnoszącego przedsiębiorstwo a wartością rynkową składników majątkowych wchodzących w skład tego przedsiębiorstwa.

W myśl art. 22b ust. 1 pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, amortyzacji podlegają w szczególności nabyte, nadające się do gospodarczego wykorzystania w dniu przyjęcia do używania prawa określone w ustawie z dnia 30 czerwca 2000 r. - Prawo własności przemysłowej (Dz. U. z 2003 r. Nr 119, poz. 1117, ze zm.), do których zalicza się niewątpliwie prawo ochronne na znak towarowy.

Stosownie do art. 22f cytowanej ustawy podatnicy, z wyjątkiem tych, którzy ze względu na ogłoszoną upadłość obejmującą likwidację majątku nie prowadzą działalności gospodarczej, dokonują odpisów amortyzacyjnych od wartości początkowej środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, o których mowa w art. 22a ust. 1 i ust. 2 pkt 1-3 oraz w art. 22b.

Wnioskodawca stoi zatem na stanowisku, że w przypadku wystąpienia dodatniej wartości firmy - ustalonej w sposób określony w odpowiedzi w zakresie pytania nr 1 - będzie on jako wspólnik spółki osobowej uprawniony do ujęcia znaku towarowego - wchodzącego w skład przedsiębiorstwa wniesionego do spółki przez drugiego jej wspólnika - w ewidencji środków trwałych i wartości niematerialnych i prawnych i dokonywania od tak ustalonej wartości odpisów amortyzacyjnych.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. podatku dochodowym od osób fizycznych (j. t. Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 ze zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

Jak stanowi art. 22 ust. 8 powołanej wyżej ustawy kosztem uzyskania przychodów są odpisy z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (odpisy amortyzacyjne) dokonywane wyłącznie zgodnie z art. 22a-22o, z uwzględnieniem art. 23.

Zgodnie z art. 22b ust. 1 pkt 6 ww. ustawy, amortyzacji podlegają, z zastrzeżeniem art. 22c, nabyte nadające się do gospodarczego wykorzystania w dniu przyjęcia do używania prawa określone w ustawie z dnia 30 czerwca 2000 r. - Prawo własności przemysłowej (t. j. Dz. U. z 2003 r. Nr 119, poz. 1117, z późn. zm.) - o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane przez niego do używania na podstawie umowy licencyjnej (sublicencji), umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 23a pkt 1, zwane wartościami niematerialnymi i prawnymi.

W przeciwieństwie do środków trwałych, ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych przewiduje zamknięty katalog wartości niematerialnych i prawnych, na nabycie których wydatki rozpoznawane powinny być jako koszt podatkowy w formie odpisów amortyzacyjnych. Oznacza to, iż prawa, które nie zostały wymienione wprost w tej ustawie jako wartości niematerialne i prawne nie mogą zostać zaliczone do tej kategorii. Tym samym nie podlegają amortyzacji.

W katalogu wartości niematerialnych i prawnych podlegających amortyzacji, przy spełnieniu określonych przesłanek, wymienione zostały prawa określone w ustawie - Prawo własności przemysłowej.

Ustawa z dnia 30 czerwca 2000 r. Prawo własności przemysłowej (Dz. U. z 2003 r. Nr 119, poz. 1117 ze zm.) normuje m.in.:

• stosunki w zakresie wynalazków, wzorów użytkowych, wzorów przemysłowych, znaków towarowych, oznaczeń geograficznych i topografii układów scalonych,

• zasady, na jakich przedsiębiorcy mogą przyjmować projekty racjonalizatorskie i wynagradzać ich twórców.
  
  

Zgodnie z art. 6 ust. 1 ww. ustawy, na warunkach w niej określonych udzielane są patenty oraz dodatkowe prawa ochronne na wynalazki, prawa ochronne na wzory użytkowe i znaki towarowe, a także prawa z rejestracji na wzory przemysłowe, topografie układów scalonych oraz oznaczenia geograficzne.

Znakiem towarowym może być każde oznaczenie, które można przedstawić w sposób graficzny, jeżeli oznaczenie takie nadaje się do odróżnienia towarów jednego przedsiębiorstwa od towarów innego przedsiębiorstwa (art. 120 ust. 1 ww. ustawy). Znakiem towarowym może być w szczególności wyraz, rysunek, ornament, kompozycja kolorystyczna, forma przestrzenna, w tym forma towaru lub opakowania, a także melodia lub inny sygnał dźwiękowy (art. 120 ust. 2 ww. ustawy). Na znak towarowy może być udzielone prawo ochronne (art. 121 ww. ustawy).

Uzyskane przez podatnika prawa potwierdzone wydaną przez Urząd Patentowy decyzją, w myśl art. 22b ust. 1 pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, stanowią wartości niematerialne i prawne podlegające amortyzacji podatkowej. Decyzja ta bowiem tworzy podmiotowe prawo używania znaku towarowego i oznaczania nim towarów i usług jako bezwzględne prawo majątkowe. Prawo ochronne jest więc wyłącznym prawem podmiotowym o czasowej i terytorialnej skuteczności. Oczywiście muszą zostać spełnione również pozostałe przesłanki, tj. prawo takie musi być nabyte i nadające się do gospodarczego wykorzystania w dniu przyjęcia do używania o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok.

Z kolei, stosownie do art. 22f ust. 1 tej ustawy podatnicy, z wyjątkiem tych, którzy ze względu na ogłoszoną upadłość obejmującą likwidację majątku nie prowadzą działalności gospodarczej, dokonują odpisów amortyzacyjnych od wartości początkowej środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych.

Natomiast zgodnie z art. 22h ust. 1 pkt 1 tej ustawy, odpisów amortyzacyjnych dokonuje się od wartości początkowej środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych, z zastrzeżeniem art. 22k, począwszy od pierwszego miesiąca następującego po miesiącu, w którym ten środek lub wartość wprowadzono do ewidencji, z zastrzeżeniem art. 22e, do końca tego miesiąca, w którym następuje zrównanie sumy odpisów amortyzacyjnych z ich wartością początkową lub w którym postawiono je w stan likwidacji, zbyto lub stwierdzono ich niedobór; suma odpisów amortyzacyjnych obejmuje również odpisy, których zgodnie z art. 23 ust. 1 nie uważa się za koszty uzyskania przychodów.

W myśl art. 22g ust. 12 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych w razie zmiany formy prawnej, a także połączenia albo podziału podmiotów dokonywanych na podstawie odrębnych przepisów - wartość początkową środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych ustala się w wysokości wartości początkowej określonej w ewidencji (wykazie) podmiotu o zmienionej formie prawnej, podzielonego albo połączonego.

Stosownie do art. 22g ust. 14a ww. ustawy przepis ust. 12 stosuje się odpowiednio w razie nabycia przedsiębiorstwa lub jego zorganizowanej części w drodze wkładu niepieniężnego. Jeżeli składniki majątku wchodzące w skład wkładu niepieniężnego nie były wprowadzone do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych prowadzonej przez podmiot wnoszący wkład niepieniężny, stosuje się odpowiednio ust. 14.

Należy zaznaczyć, iż w przypadku gdy w ewidencji środków trwałych i wartości niematerialnych i prawnych przedsiębiorstwa nie były ujawnione składniki majątku wykorzystywane na potrzeby prowadzanej działalności wnoszącego aport po ich otrzymaniu w formie wkładu niepieniężnego, spółka osobowa będzie miała prawo do ustalenia ich wartości początkowej, z uwzględnieniem treści art. 22g ust. 14 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Zgodnie z art. 22g ust. 14 cytowanej powyżej ustawy w razie nabycia w drodze kupna lub przyjęcia do odpłatnego korzystania przedsiębiorstwa lub jego zorganizowanej części, łączną wartość początkową nabytych środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych stanowi:

1. suma ich wartości rynkowej w przypadku wystąpienia dodatniej wartości firmy, ustalonej zgodnie z ust. 2,
2. różnica między ceną nabycia przedsiębiorstwa lub jego zorganizowanej części, ustaloną zgodnie z ust. 3 i 5, a wartością składników majątkowych nie będących środkami trwałymi ani wartościami niematerialnymi i prawnymi, w przypadku niewystąpienia dodatniej wartości firmy.

Zgodnie z art. 22g ust. 2 ww. ustawy wartość początkową firmy stanowi dodatnia różnica między ceną nabycia przedsiębiorstwa lub jego zorganizowanej części, ustaloną zgodnie z ust. 3 i 5, a wartością rynkową składników majątkowych wchodzących w skład kupionego, przyjętego do odpłatnego korzystania albo wniesionego do spółki przedsiębiorstwa lub jego zorganizowanej części, odpowiednio z dnia kupna, przyjęcia do odpłatnego korzystania albo wniesienia do spółki.

W przedstawionym zdarzeniu przyszłym Wnioskodawca określił, iż w ramach rozliczenia wniesienia wkładu do spółki osobowej powstanie dodatnia wartość firmy. W sytuacji gdy powstanie dodatnia wartość firmy tzn. dodatnia różnica między wartością wkładu ustaloną przez wspólników w umowie spółki osobowej, a wartością rynkową składników majątkowych wchodzących w skład wniesionego do spółki przedsiębiorstwa z dnia jego wniesienia do spółki, spółka osobowa będzie mogła ujawnić w swoich księgach, otrzymane w ramach aportu przedsiębiorstwa, a nie ujawnione w księgach wnoszącego aport prawo ochronne na znak towarowy, w wysokości jego wartości rynkowej.

W konsekwencji, w handlowej spółce osobowej amortyzacji podlegać będzie znak towarowy jako wartość niematerialna i prawna, o którym stanowi art. 22b ust. 1 pkt 6 ww. ustawy. Odpisy amortyzacyjne będą mogły być dokonywane od wartości początkowej znaku towarowego od miesiąca następującego po miesiącu, w którym znak został wprowadzony do ewidencji do końca przyjętego okresu amortyzacji, chyba że wcześniej zostaną postawione w stan likwidacji lub zbyte bądź stwierdzony zostanie ich niedobór. Natomiast wartość początkową prawa ochronnego na znak towarowy stanowić będzie wartość rynkowa prawa, ustalona na moment wniesienia aportu.

Jednocześnie należy wskazać, że w przypadku spółki osobowej przepisy dotyczące amortyzacji stosuje się w odniesieniu do spółki osobowej, a nie do wspólników tej spółki, bowiem odpisów amortyzacyjnych od środków trwałych dokonuje spółka, a nie poszczególni jej wspólnicy. Dlatego też, aby środek trwały mógł podlegać amortyzacji w spółce osobowej musi wchodzić w skład majątku tejże spółki (wspólnego majątku wspólników tej spółki).

W związku z powyższym wartość początkową środków trwałych i wartości niematerialnych i prawnych wchodzących w skład przedsiębiorstwa (w szczególności zarejestrowanego znaku towarowego), wniesionego do spółki osobowej przez drugiego jej wspólnika, będącego osoba prawną określa spółka osobowa zgodnie z art. 22g ust. 14 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Nieprawidłowym jest stwierdzenie Wnioskodawcy, że wartość początkową środków trwałych i wartości niematerialnych i prawnych należy ustalić odrębnie dla każdego wspólnika spółki osobowej.

Zatem, Wnioskodawca nie będzie jako wspólnik spółki osobowej uprawniony do ujęcia znaku towarowego w ewidencji środków trwałych i wartości niematerialnych i prawnych i dokonywania odpisów amortyzacyjnych, bowiem odpisów amortyzacyjnych od wartości niematerialnych i prawnych dokonuje spółka osobowa, a nie poszczególni jej wspólnicy.

Reasumując, to spółka osobowa, a nie wspólnik spółki osobowej po otrzymaniu przedsiębiorstwa, będzie zobowiązana ustalić wartość początkową otrzymanych składników majątku, które były wprowadzone do ewidencji środków trwałych i wartości niematerialnych i prawnych wg ich wartości początkowej określone w ewidencji wnoszącego aport. Natomiast wartość początkową zarejestrowanego znaku towarowego, który nie był ujęty w ewidencji środków trwałych i wartości niematerialnych i prawnych, wniesionego do spółki osobowej przez drugiego wspólnika będącego osobą prawną ustala się w wysokości jego wartości rynkowej w przypadku wystąpienia dodatniej wartości firmy zgodnie z art. 22g ust.14 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Jednocześnie należy wskazać, że znak towarowy wchodzący w skład przedsiębiorstwa może zostać ujęty w ewidencji środków trwałych i wartości niematerialnych i prawnych i stanowić podstawę amortyzacji dla spółki ponieważ to spółka dokonuje odpisów amortyzacyjnych, a nie poszczególni wspólnicy.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.