Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach
IBPP4/443-481/12/BP
z 24 stycznia 2013 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2012r. poz. 749) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działając w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z dnia 9 października 2012r. (data wpływu 16 października 2012r.), uzupełnionym pismem z dnia 9 stycznia 2013r. (data wpływu 14 stycznia 2013r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zastosowania zwolnienia przedmiotowe na rzecz lokali mieszkalnych – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 16 października 2012r. wpłynął do tut. organu ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zastosowania zwolnienia przedmiotowego. Ww. wniosek został uzupełniony pismem z dnia 14 stycznia 2013r. będącym odpowiedzią na wezwanie tut. organu z dnia 4 stycznia 2013r. znak: IBPP4/443-481/12/BP.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca jest Wspólnotą Mieszkaniową będącą czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług. Wspólnotę tworzą właściciele lokali budynku mieszkalnego, w skład którego wchodzą lokale mieszkalne, lokale użytkowe oraz garaże podziemne. Dotychczas Zainteresowany fakturował zaliczki na media na rzecz właścicieli lokali użytkowych oraz właściciela (Sp. z o.o.) lokali mieszkalnych, stosując stawkę podstawową jako wykorzystywanie ich w celu prowadzenia działalności gospodarczej. Właścicielem lokali mieszkalnych jest Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością której działalność obejmuje usługi najmu własnych lokali w celach mieszkaniowych na rzecz osób trzecich.

Ponadto w uzupełnieniu do wniosku Wnioskodawca poinformował, iż:

• właściciel lokali mieszkalnych jest członkiem wspólnoty mieszkaniowej
• wniosek obejmuje pytanie o interpretację odnośnie następujących mediów: woda, ścieki, energia elektryczna, energia cieplna i wywóz nieczystości.
  
  

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

Czy Wspólnota prawidłowo nie stosuje zwolnienia przedmiotowego z art. 13 ust. 1 pkt 16a, lecz opodatkowuje stawką podstawową zaliczki na media dot. lokali na rzecz właściciela lokali mieszkalnych, który sam nie korzysta z lokali w celach mieszkaniowych, tylko w ramach własnej działalności gospodarczej świadczy usługi ich najmu na rzecz osób trzecich?

Zdaniem Wnioskodawcy w związku z tym, że właścicielem lokali mieszkalnych jest Spółka prawa handlowego, która wykorzystuje te lokale w ramach prowadzonej działalności gospodarczej, polegającej na ich najmie w celach mieszkaniowych na rzecz osób trzecich, Wspólnota fakturuje zaliczki na media dotyczące lokali będących własnością w/w firmy, z zastosowaniem podstawowej stawki VAT - 23%.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz. U. z 2011r. Nr 177, poz. 1054), zwanej dalej ustawą o VAT, opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ww. ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Stosownie do art. 2 pkt 6 ustawy, ilekroć w dalszych przepisach mowa o towarach - rozumie się przez to rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Jak stanowi art. 8 ust. 1 ww. ustawy o VAT, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

1. przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej;
2. zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji;
3. świadczenie usług zgodnie z nakazem organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w jego imieniu lub nakazem wynikającym z mocy prawa.
   
   

W myśl art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności. Działalność gospodarcza, zgodnie z art. 15 ust. 2 ustawy, obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody, również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Określony w cytowanej ustawie zakres opodatkowania podatkiem od towarów i usług wskazuje, iż do tego, aby faktycznie zaistniało opodatkowanie danej czynności konieczne jest, aby czynność podlegającą opodatkowaniu wykonał podmiot, który dla tej właśnie czynności będzie działał jako podatnik. Definicja działalności gospodarczej, zawarta w ustawie, ma charakter uniwersalny, pozwalający na objęcie pojęciem „podatnik” tych wszystkich podmiotów, które prowadzą określoną działalność, występując w profesjonalnym obrocie gospodarczym.

Zgodnie zaś z brzmieniem ust. 2a wyżej powołanego artykułu, w przypadku gdy podatnik, działając we własnym imieniu, ale na rzecz osoby trzeciej, bierze udział w świadczeniu usług, przyjmuje się, że ten podatnik sam otrzymał i wyświadczył te usługi.

Zasady funkcjonowania wspólnot mieszkaniowych reguluje ustawa z dnia 24 czerwca 1994 r. o własności lokali (t. j. Dz. U. z 2000 r. Nr 80, poz. 903 ze zm.), określając sposób ustanawiania odrębnej własności samodzielnych lokali mieszkalnych, lokali o innym przeznaczeniu, prawa i obowiązki właścicieli tych lokali oraz zarząd nieruchomością wspólną. Zgodnie z art. 6 ww. ustawy, ogół właścicieli, których lokale wchodzą w skład określonej nieruchomości, tworzy wspólnotę mieszkaniową. Wspólnota mieszkaniowa może nabywać prawa i zaciągać zobowiązania, pozywać i być pozwana. Wspólnotę mieszkaniową tworzą zatem zarówno właściciele odrębnych lokali mieszkalnych, jak i właściciele odrębnych lokali o innym przeznaczeniu. Każdy członek wspólnoty mieszkaniowej jest właścicielem lokalu oraz udziału w nieruchomości wspólnej, będącego prawem związanym z własnością lokalu (art. 3 ust. 1 ww. ustawy). W myśl art. 3 ust. 2-3 ww. ustawy, nieruchomość wspólną stanowi grunt oraz części budynku i inne urządzenia, które nie służą wyłącznie do użytku właścicieli lokali lub dotychczasowego właściciela nieruchomości ze względu na należące do niego niewyodrębnione lokale.

Z regulacji zawartej w art. 2 pkt 22 ustawy o VAT wynika, że sprzedaż definiowana jest jako odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów. Jak wynika z powyższego na obrót składają się kwoty należne z tytułu tych czynności opodatkowanych, które są wykonywane przez podatnika.

Stosownie do przepisu art. 106 ust. 1 ustawy o VAT, podatnicy, o których mowa w art. 15, są obowiązani wystawić fakturę stwierdzającą w szczególności dokonanie sprzedaży, datę dokonania sprzedaży, cenę jednostkową bez podatku, podstawę opodatkowania, stawkę i kwotę podatku, kwotę należności oraz dane dotyczące podatnika i nabywcy, z zastrzeżeniem ust. 1a, 2, 4 i 5 oraz art. 119 ust. 10 i art. 120 ust. 16.

Stosownie do art. 41 ust. 1 ustawy o VAT, stawka podatku wynosi 22% z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Zgodnie z art. 146a pkt 1 ustawy o VAT, w okresie od dnia 1 stycznia 2011r. do dnia 31 grudnia 2013r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Jednakże zarówno w treści wskazanej ustawy, jak i w przepisach wykonawczych do niej, ustawodawca przewidział opodatkowanie niektórych czynności stawkami obniżonymi lub zwolnienie od podatku.

Zgodnie z § 1 pkt 5 lit. a) rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 września 2011r. zmieniającego rozporządzenie w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 198, poz. 1174) w rozporządzeniu Ministra Finansów z dnia 4 kwietnia 2011r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 73, poz. 392 ze zm.) wprowadzono zmiany w § 13 ust. 1 (określającym zakres zwolnienia od podatku od towarów i usług) poprzez dodanie po pkt 16 pkt 16a w brzmieniu: czynności związane z utrzymaniem lokali mieszkalnych, wykorzystywanych wyłącznie na cele mieszkaniowe, za które pobierane są opłaty, wykonywane przez wspólnotę mieszkaniową na rzecz właścicieli tych lokali, tworzących w określonej nieruchomości tę wspólnotę.

Jednocześnie § 3 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 września 2011r. zmieniającego rozporządzenie w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług stanowi, że zwolnienie, o którym mowa w § 13 ust. 1 pkt 16a i 16b rozporządzenia zmienianego w § 1, w brzmieniu nadanym niniejszym rozporządzeniem, może być stosowane do czynności wykonywanych w okresie od dnia 2 sierpnia 2011r.

Z opisu stanu faktycznego wynika, iż Wnioskodawca jest Wspólnotą Mieszkaniową będącą czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług. Wspólnotę tworzą właściciele lokali budynku mieszkalnego, w skład którego wchodzą lokale mieszkalne, lokale użytkowe oraz garaże podziemne. W/w fakturuje zaliczki na media na rzecz właścicieli lokali użytkowych oraz właściciela (Sp. z o.o.) lokali mieszkalnych, stosując stawkę podstawową jako wykorzystywanie ich w celu prowadzenia działalności gospodarczej. Właścicielem lokali mieszkalnych jest Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością będąca również członkiem wspólnoty mieszkaniowej, której działalność obejmuje usługi najmu własnych lokali w celach mieszkaniowych na rzecz osób trzecich.

Wątpliwości wnioskodawcy dotyczą opodatkowania zaliczek na media fakturowanych na właściciela lokali mieszkalnych (Spółki z ograniczona odpowiedzialnością), której działalność obejmuje usługi najmu własnych lokali w celach mieszkaniowych na rzecz osób trzecich. Tym samym przedmiot niniejszej interpretacji odnosi się do opodatkowania refakturowanych usług świadczonych przez wspólnotę mieszkaniową na potrzeby utrzymania lokali mieszkalnych właściciela (członka wspólnoty mieszkaniowej) prowadzącego działalność w zakresie najmu własnych lokali do celów mieszkaniowych.

Stosownie do powyższego zauważa się, iż zwolnieniem określonym cyt. wyżej przepisem § 13 ust. 1 pkt 16a rozporządzenia Ministra Finansów zostały objęte czynności wykonywane przez wspólnotę mieszkaniową na rzecz właścicieli lokali mieszkalnych tworzących wspólnotę, za które pobierane są opłaty za dostawy do lokalu mediów np. w postaci wody, energii elektrycznej, energii cieplnej, odbiór ścieków czy wywozu nieczystości. Powyższe zwolnienie dotyczy tylko towarów i usług związanych z lokalami mieszkalnymi wykorzystywanymi wyłącznie na cele mieszkaniowe. Użyty przez ustawodawcę ww. przepisie zwrot „wyłącznie” wskazuje, iż warunkiem koniecznym do zastosowania przedmiotowego zwolnienia jest wykorzystywanie lokali na cele mieszkaniowe Skoro zatem właścicielem lokali budynku mieszkalnego jest Spółka prawa handlowego, która jest członkiem wspólnoty mieszkaniowej i wykorzystuje te lokale w ramach prowadzonej działalności gospodarczej, polegającej na ich najmie w celach mieszkaniowych na rzecz osób trzecich, powyższe będzie korzystało ze zwolnienia na podstawie ww. przepisu. Dla przedmiotowego rozstrzygnięcia w sprawie objętej wnioskiem nie ma znaczenia fakt, iż właściciel lokali mieszkalnych świadczy usługi ich najmu na rzecz osób trzecich, gdyż zastosowanie zwolnienia jest uzależnione od spełnienia przesłanek obiektywnych dotyczących charakteru wynajmowanego lokalu (lokal mieszkalny) oraz subiektywnych dotyczących przeznaczenia wynajmowanego lokalu (cel mieszkaniowy), które w przedmiotowej sprawie zostały spełnione.

Zauważa się również, iż wszelkie „czynności” wspólnoty związane z lokalami innymi niż mieszkalne lub lokalami mieszkalnymi, które są wykorzystywane na inne cele niż mieszkalne nie podlegają zwolnieniu z podatku VAT.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym. Interpretacja traci ważność w przypadku zmiany któregokolwiek z elementów przedstawionego stanu faktycznego lub zmiany stanu prawnego.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Zgodnie z przepisem § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz. U. Nr 163, poz. 1016) skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa S. Wyszyńskiego 2, 44-101 Gliwice, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz. U. z 2012r. poz. 270). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.