INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z dnia 4 listopada 2009 r. (data wpływu 9 listopada 2009 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie zwolnienia z opodatkowania diet wypłacanych kierowcom i przedstawicielom handlowym - jest prawidłowe, o ile w konkretnym stanie faktycznym mamy do czynienia z podróżą służbową pracownika.

UZASADNIENIE

W dniu 9 listopada 2009 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie zwolnienia z opodatkowania diet wypłacanych kierowcom i przedstawicielom handlowym.

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą polegającą na produkcji artykułów spożywczych i w tym celu zatrudnia pracowników na różnych stanowiskach pracy. Wnioskodawca jest płatnikiem podatku dochodowego od osób fizycznych z tytułu wynagrodzeń wypłacanych pracownikom zatrudnionym na podstawie umowy o pracę i umowy zlecenia. Wśród zatrudnionych są również kierowcy i handlowcy. Miejscem pracy każdej z tych osób jest siedziba Wnioskodawcy. W siedzibie pracodawcy znajduje się dyspozytornia, zlecająca z osobna każdemu kierowcy kierunek i trasę jazdy, jak również miejsce wydawania dyspozycji dla każdego handlowca przez jego bezpośredniego przełożonego.

Kierowcy i handlowcy świadczą pracę zgodnie z wydawanymi poleceniami służbowego wyjazdu na terenie całego kraju.

Z tytułu zleconych wyjazdów pracownik każdorazowo odbywa podróż służbową i tak jest rozliczany przez płatnika i zlecającego wyjazd.

W związku z powyższym zadano następujące pytania.

1. Czy wyjazdy pracownika zatrudnionego jako „kierowca” samochodu ciężarowego w zleconą przez dyspozytora trasę stanowią podróż służbową dla tego pracownika oraz czy dla handlowca, zlecony przez pracodawcę wyjazd służbowy jest podróżą służbową...
2. Czy z tytułu podróży służbowej wypłacane diety zarówno dla kierowcy, jak i handlowca stanowią przychody (dochody) wolne od podatku dochodowego od osób fizycznych...

Przedmiotem niniejszej interpretacji jest udzielenie odpowiedzi w zakresie pytania drugiego, w zakresie pytania pierwszego wniosek załatwiony zostanie odrębnym rozstrzygnięciem.

Zdaniem Wnioskodawcy kierowca samochodu ciężarowego świadczący pracę polegająca na kierowaniu pojazdem lub handlowiec sprzedający towar w terenie jest w zleconej podróży służbowej.

Każdy kierowca i handlowiec jest zatrudniony ze wskazaniem miejsca pracy, jako siedziba firmy, która stanowi podstawowe i stałe miejsce pracy dla poszczególnego pracownika. Wobec powyższego każdorazowe zlecenie wyjazdu kierowcy, jak i handlowca w trasę stanowi polecenie wyjazdu służbowego, zatem pracownik odbywa podróż służbową.

Skoro jest to podróż służbowa, wobec powyższego wypłacane diety związane z takimi podróżami krajowymi i zagranicznymi na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 16 lit. a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, są wolne od podatku dochodowego, do wysokości określonych limitów ustalonych na podstawie odrębnych przepisów.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego – w zakresie pytania drugiego - uznaje się za prawidłowe, o ile w konkretnym stanie faktycznym mamy do czynienia z podróżą służbową pracownika.

Stosownie do przepisu art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 ze zm.) opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Na mocy art. 12 ust. 1 cytowanej ustawy za przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za niewykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych.

Na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 16 ww. ustawy wolne od podatku dochodowego są diety i inne należności za czas:

1. podróży służbowej pracownika,
2. podróży osoby niebędącej pracownikiem

• do wysokości określonej w odrębnych ustawach lub w przepisach wydanych przez ministra właściwego do spraw pracy w sprawie wysokości oraz warunków ustalania należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej, z tytułu podróży służbowej na obszarze kraju oraz poza granicami kraju, z zastrzeżeniem ust. 13.

Przepisami tymi są odpowiednio: dla podróży krajowych – rozporządzenie Ministra Pracy i Polityki Społecznej z dnia 19 grudnia 2002 r. w sprawie wysokości oraz warunków ustalania należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej z tytułu podróży służbowej na obszarze kraju (Dz. U. Nr 236, poz. 1990 ze zm.), dla podróży zagranicznych – rozporządzenie Ministra Pracy i Polityki Społecznej z dnia 19 grudnia 2002 r. w sprawie wysokości oraz warunków ustalania należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej z tytułu podróży służbowej poza granicami kraju (Dz. U. Nr 236, poz. 1991 ze zm.).

Zatem diety i inne należności za czas podróży służbowej pracownika w kraju, jak i poza granicami kraju zwolnione są z podatku dochodowego na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 16 lit. a) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, do wysokości określonej w ww. rozporządzeniach.

Jednakże warunkiem niezbędnym dla skorzystania ze zwolnienia określonego w art. 21 ust. 1 pkt 16 lit. a) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych jest odbycie przez pracownika podróży służbowej. Przepisy prawa podatkowego – pomimo iż ww. przepis ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wprost odwołuje się do tego pojęcia, nie zawierają definicji podróży służbowej. Dlatego w kwestii tej należy posłużyć się definicją zawartą w ustawie z dnia 26 czerwca 1974 r. Kodeks pracy (t.j. Dz. U. z 1998 r. Nr 21, poz. 94 ze zm.). W art. 77⁵ § 1 Kodeksu pracy ustawodawca określił, iż pracownikowi wykonującemu na polecenie pracodawcy zadanie służbowe poza miejscowością, w której znajduje się siedziba pracodawcy lub poza stałym miejscem pracy przysługuje zwrot kosztów związanych z podróżą służbową.

Z powyższego wynika, że pojęcie "podróż służbowa pracownika" należy do zakresu prawa pracy, a w konsekwencji rozstrzygnięcie kwestii czy podróż pracownika jest podróżą służbową w rozumieniu art. 77⁵ § 1 Kodeksu pracy, a także dotyczących obowiązku czy zasadności wypłacania przez Spółkę diet nie leży w kompetencji organów podatkowych.

Reasumując, jeżeli w konkretnym stanie faktycznym mamy do czynienia z podróżą służbową pracownika, to diety otrzymane za czas tej podróży, będą korzystać ze zwolnienia od podatku na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 16 lit. a) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych do wysokości określonej w ww. rozporządzeniach Ministra Pracy i Polityki Społecznej.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Bydgoszczy, ul. Jana Kazimierza 5, 85-035 Bydgoszcz po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.