INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz.770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki Akcyjnej reprezentowanej przez Pełnomocnika, przedstawione we wniosku z dnia 26 października 2009 r. (data wpływu 30 października 2009 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia kosztów uzyskania przychodów w przypadku zbycia wkładu niepieniężnego – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 30 października 2009 r. został złożony ww. wniosek – uzupełniony pismami z dnia 04 stycznia 2010 r. i z dnia 13 stycznia 2010 r. – o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie:

• przychodów z tytułu wniesienia przez Spółkę wkładu niepieniężnego w postaci znaku towarowego do spółki osobowej,
• amortyzacji znaku towarowego, stanowiącego przedmiot prawa autorskiego,
• określenia wartości początkowej wniesionego w formie wkładu niepieniężnego znaku towarowego,
• określenia momentu dla rozpoczęcia amortyzacji wniesionego znaku towarowego,
• opodatkowania sprzedaży przez spółkę osobową wkładu niepieniężnego,
• ustalenia kosztów uzyskania przychodów w przypadku zbycia wkładu niepieniężnego,
• określenia skutków podatkowych otrzymania przez Spółkę środków pieniężnych w związku z likwidacją spółki osobowej,
• określenia przychodu podatkowego oraz kosztów jego uzyskania w przypadku otrzymania środków ze spółki osobowej przez Wnioskodawcę w następstwie obniżenia wartości wkładów,
• określenia przychodu z tytułu otrzymanych od spółki osobowej środków pieniężnych stanowiących równowartość VAT należnego z tytułu wniesienia znaku towarowego.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący opis zdarzenia przyszłego.

Spółka, która prowadzi działalność opodatkowaną VAT, jest właścicielem znaku towarowego. Posiadany przez Spółkę znak towarowy jest przedmiotem praw autorskich przysługujących Spółce. Przedmiotowy znak towarowy nie został dotychczas zarejestrowany w Urzędzie Patentowym RP (dalej: Urząd Patentowy), jak również Spółka nie występowała do Urzędu Patentowego o jego objęcie prawami ochronnymi w rozumieniu ustawy z dnia 30 czerwca 2000 r. Prawo własności przemysłowej (t. j. Dz. U z 2003 r. Nr 119, poz. 1117 ze zm., dalej: Prawo własności przemysłowej).

Spółka zamierza zawiązać spółkę osobową prawa handlowego, np. komandytową lub jawną (dalej: SpK), w której Spółka zostanie wspólnikiem. Po zawiązaniu SpK, Spółka zamierza wnieść znak towarowy w formie wkładu niepieniężnego do SpK. Wartość wnoszonego przez Spółkę znaku towarowego określona zostanie w umowie spółki (i / lub zmianie umowy spółki). Spółka przewiduje przy tym, że wartość rynkowa znaku określona na dzień wniesienia go do SpK będzie wyższa od wartości kosztów poniesionych przez Spółkę na wytworzenie / nabycie tego znaku.

Jednocześnie, Spółka planuje dokonać rozliczenia omawianej transakcji wniesienia aportem znaku towarowego do SpK w taki sposób, by wynagrodzenie otrzymane przez Spółkę w związku z wniesieniem wkładu składało się w części z otrzymanego ogółu praw i obowiązków („udziału”), a w części ze środków pieniężnych odpowiadających wartości podatku VAT należnego po stronie Spółki w związku z wniesieniem aportu (a nie w całości z otrzymanego „udziału” w odpowiedniej wartości). W szczególności, zgodnie z planowanym rozliczeniem:

i. wartość otrzymanego przez Spółkę „udziału” w SpK odpowiadać będzie wartości netto znaku towarowego wnoszonego przez Spółkę w formie wkładu niepieniężnego, natomiast

ii. kwota VAT należnego z tytułu omawianej transakcji, wynikająca z odpowiedniej faktury VAT wystawionej przez Spółkę, uregulowana zostanie przez SpK na rzecz Spółki w formie pieniężnej.

SpK zamierza zarządzać wniesionymi do niej (także przez innych wspólników) znakami towarowymi oraz wykorzystywać te znaki w działalności podlegającej opodatkowaniu VAT, np. wydzierżawiać innym podmiotom lub je sprzedać.

Pismem uzupełniającym z dnia 04 stycznia 2010 r. Wnioskodawca doprecyzował opis zdarzenia przyszłego o wskazane poniżej informacje.

Spółka wyjaśniła, iż znak towarowy niezarejestrowany w Urzędzie Patentowym, w stosunku do którego Spółka nie występowała o objęcie go prawami ochronnymi w rozumieniu Prawa własności przemysłowej, który Spółka zamierza wnieść do SpK, w ocenie Spółki, stanowi przedmiot autorskiego prawa majątkowego, w rozumieniu ustawy o prawie autorskim. W związku z powyższym, zdaniem Spółki, przysługuje Jej wyłączne prawo do korzystania z przedmiotowego znaku towarowego i rozporządzania nim na wszystkich polach eksploatacji oraz do wynagrodzenia za korzystanie z niego.

W opinii Spółki, nie ma ograniczeń, które uniemożliwiałyby przeniesienie na SpK autorskiego prawa majątkowego, którego przedmiotem jest znak towarowy (niezarejestrowany w Urzędzie Patentowym, w stosunku do którego Spółka nie występowała o objęcie go prawami ochronnymi w rozumieniu Prawa własności przemysłowej), zgodnie z art. 41 ust. 1 pkt 1 ustawy o prawie autorskim. W związku z powyższym, Spółka stoi na stanowisku, iż przysługuje Jej prawo do przeniesienia na SpK przedmiotowego prawa autorskiego, zgodnie z art. 41 ust. 1 pkt 1 ustawy o prawie autorskim.

Ponadto, Spółka wskazała, iż obniżenie wartości wkładów w spółce osobowej (komandytowej lub jawnej) nastąpi poprzez zmianę wysokości wkładów wspólników wskazaną w umowie spółki, a więc w drodze zmiany umowy spółki na podstawie art. 9 ustawy z dnia 15 września 2000 r. Kodeks spółek handlowych (Dz. U. Nr 94, poz. 1037 ze zm.) – w związku z art. 25 pkt 2 tej ustawy – w odniesieniu do spółki jawnej i art. 105 pkt 4 ww. ustawy – w odniesieniu do spółki komandytowej, zgodnie z którym zmiana postanowień umowy spółki wymaga zgody wszystkich wspólników, chyba że umowa stanowi inaczej. Wnioskodawca zaznaczył, iż Kodeks spółek handlowych nie zawiera szczegółowej regulacji dotyczącej obniżenia wkładów wspólników spółki osobowej (w szczególności spółki jawnej i spółki komandytowej), a zatem przedmiotowe obniżenie zostanie dokonane zgodnie z powołanym art. 9 Kodeksu spółek handlowych.

Ponadto, Spółka przesłała potwierdzoną za zgodność z oryginałem kserokopię udzielonego pełnomocnictwa oraz wyjaśniła kwestię formalną związaną z ilością opisanych zdarzeń przyszłych, precyzując, iż błąd w obliczeniu liczby zdarzeń przyszłych i odpowiadającej im kwoty należnej opłaty wynika z omyłki w obliczeniu liczby zdarzeń przyszłych.

Pismem uzupełniającym z dnia 13 stycznia 2010 r. Wnioskodawca wyjaśnił, iż Spółka nie dokonywała odpisów amortyzacyjnych od przedmiotowego znaku towarowego.

W związku z powyższym zadano następujące pytania w zakresie podatku dochodowego od osób prawnych.

1. Czy wniesienie przez Spółkę znaku towarowego jako wkładu niepieniężnego do SpK spowoduje powstanie po stronie Spółki obowiązku zapłaty podatku dochodowego od osób prawnych z tytułu dokonania tej czynności...
2. Czy stanowiący przedmiot prawa autorskiego znak towarowy niezarejestrowany w Urzędzie Patentowym, w stosunku do którego Spółka nie występowała o objęcie go prawami ochronnymi w rozumieniu Prawa własności przemysłowej stanowi wartość niematerialną i prawną podlegającą amortyzacji...
3. W jaki sposób powinna zostać ustalona wartość wniesionego do SpK znaku towarowego dla potrzeb amortyzacji...
4. Czy odpisy amortyzacyjne dokonywane od wartości początkowej znaku towarowego wniesionego aportem do SpK będą stanowiły koszt uzyskania przychodu wspólników, w tym Spółki (proporcjonalnie do posiadanego udziału), począwszy od miesiąca następującego po miesiącu, w którym dokonano aportu, tj. od miesiąca następującego po miesiącu, w którym Spółka złoży oświadczenie o wniesieniu znaku aportem do SpK oraz zostanie podjęta uchwała wspólników o zmianie umowy SpK...
5. W jaki sposób powinien zostać ustalony dochód (przychód i koszt) w przypadku późniejszej ewentualnej sprzedaży przez SpK wniesionego do niej znaku towarowego, w szczególności, w jaki sposób powinny zostać w takim przypadku ustalone koszty uzyskania przychodu...
6. Czy przy zbyciu znaku towarowego przez SpK, w przypadku gdyby nie stanowił on wartości niematerialnej i prawnej, kosztem uzyskania przychodu Spółki (jako wspólnika SpK) ze zbycia znaku towarowego będzie wartość znaku towarowego określona w umowie spółki SpK / uchwale aportowej, pomniejszona o odliczalny podatek VAT, jeśli wystąpił (tj. wartość netto), nie wyższa jednak niż wartość rynkowa tego znaku towarowego z dnia wniesienia wkładu...
7. Czy w przypadku ewentualnej przyszłej likwidacji SpK w sytuacji, gdy majątek SpK stanowić będą wyłącznie środki pieniężne, przekazanie Spółce przypadającej Jej części majątku stanowiło będzie po stronie Spółki Jej przychód, a jeżeli tak, to w jaki sposób należy obliczyć dochód Spółki z tego tytułu...
8. Czy w przypadku otrzymania środków z SpK przez wspólnika w następstwie obniżenia wartości wkładów w SpK środki te będą stanowiły dla niego przychód podatkowy... W jaki sposób powinny zostać ustalone koszty uzyskania tego przychodu...
9. Czy otrzymane przez Spółkę od SpK środki pieniężne stanowiące równowartość VAT należnego po stronie Spółki z tytułu omawianej transakcji, wynikającego z odpowiedniej faktury VAT wystawionej na rzecz SpK, stanowić będą przychód dla Spółki...

Przedmiotem niniejszej interpretacji indywidualnej jest odpowiedź na pytanie nr 6.

Wniosek Spółki w zakresie pozostałych pytań został rozpatrzony odrębnymi interpretacjami indywidualnymi wydanymi w dniu 28 stycznia 2010 r. nr ILPB3/423-978/09-6/JG, nr ILPB3/423-978/09-7/JG, nr ILPB3/423-978/09-8/JG, nr ILPB3/423-978/09-9/JG, nr ILPB3/423-978/09-10/JG, nr ILPB3/423-978/09-12/JG, nr ILPB3/423-978/09-13/JG, nr ILPB3/423-978/09-14/JG.

Zdaniem Wnioskodawcy, jak wskazano powyżej w pkt 3 niniejszego wniosku, z uwagi na fakt, iż spółki osobowe nie posiadają osobowości prawnej, z punktu widzenia prawa podatkowego podatnikami podatku dochodowego są poszczególni wspólnicy.

Zgodnie z art. 5 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, przychody z udziału w spółce niebędącej osobą prawną łączy się z przychodami każdego wspólnika proporcjonalnie do posiadanego udziału. Powyższe zasady stosuje się odpowiednio do rozliczania kosztów uzyskania przychodów, wydatków nie stanowiących kosztów uzyskania przychodów, zwolnień i ulg podatkowych oraz obniżenia dochodu, podstawy opodatkowania lub podatku. W konsekwencji, skutki podatkowe związane z funkcjonowaniem spółki osobowej, a odnoszące się do jej wspólników będących osobami prawnymi, powinny być rozpatrywane w oparciu o ustawę o podatku dochodowym od osób prawnych.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 powyższej ustawy, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1.

W opinii Spółki, w sytuacji, gdyby znak towarowy wniesiony do SpK nie stanowił wartości niematerialnej i prawnej, w przypadku zbycia znaku towarowego przez SpK, koszt uzyskania przychodu Spółki (jako wspólnika SpK) będzie stanowić wartość, po której SpK zaliczy do swojego majątku znak towarowy. Zgodnie ze stanowiskiem przedstawionym powyżej w pkt 2 niniejszego wniosku wartość, po której SpK powinna zaliczyć do swojego majątku znak towarowy otrzymany w formie wkładu niepieniężnego, będzie równa wartości tego znaku towarowego określonej w umowie spółki / uchwale aportowej, pomniejszonej o odliczalny podatek VAT, jeśli wystąpił (tj. wartości netto), nie wyższa jednak niż wartość rynkowa znaku towarowego z dnia wniesienia wkładu.

Stanowisko takie, w podobnych stanach faktycznych dotyczących wniesienia do spółki komandytowej wkładu niepieniężnego niestanowiącego środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych, znajduje potwierdzenie w interpretacjach wydawanych przez organy podatkowe. Można wśród nich wymienić:

• interpretację indywidualną z dnia 24 lutego 2009 r. wydaną w imieniu Ministra Finansów przez Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie, sygn. IPPB3/423-1640/08-2/MS, w której organ potwierdził stanowisko wnioskującej spółki, zgodnie z którym: „Jeżeli zaś spółka komandytowa uzna przedmiot aportu za towar handlowy albo jako inwestycje (grunt do zabudowy) to w razie późniejszej sprzedaży tego prawa kosztem uzyskania przychodów dla wspólników spółki komandytowej będzie wartość tego prawa ustalona w akcie notarialnym, którym to prawo zostało wniesione do tej spółki w drodze aportu ewentualnie powiększona o wartość nakładów poniesionych przez spółkę komandytową”;
• interpretację indywidualną z dnia 12 lutego 2008 r. wydaną w imieniu Ministra Finansów przez Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach, sygn. IBPB1/415-117/08/AB, zgodnie z którą: „W przypadku gdy Spółka Komandytowa potraktuje przedmiotową nieruchomość jako towar handlowy w momencie jej sprzedaży wspólnicy spółki określą koszty uzyskania tego przychodu. Kosztem tym będzie również wartość nieruchomości; będzie to wartość ustalona przez wspólników nie wyższa niż wartość rynkowa na dzień wniesienia wkładu”.

Reasumując, Spółka stoi na stanowisku, iż przy sprzedaży przez SpK znaku towarowego, który nie stanowiłby wartości niematerialnej i prawnej, kosztem uzyskania przychodu Spółki (jako wspólnika SpK) będzie wartość tego znaku towarowego określona w umowie spółki / uchwale aportowej, pomniejszona o odliczalny podatek VAT, jeśli wystąpił (tj. wartość netto), nie wyższa jednak niż wartość rynkowa tego znaku towarowego z dnia wniesienia wkładu.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego opisu zdarzenia przyszłego uznaje się za nieprawidłowe.

W myśl art. 4 § 1 pkt 1 ustawy z dnia 15 września 2000 r. Kodeks spółek handlowych (Dz. U. z 2000 r. Nr 94, poz. 1037 ze zm.), spółka komandytowa oraz spółka jawna są zaliczane do spółek osobowych. Zgodnie z art. 8 § 1 tego Kodeksu, spółka osobowa może we własnym imieniu nabywać prawa, w tym własność nieruchomości i inne prawa rzeczowe, zaciągać zobowiązania, pozywać i być pozwana. Spółka osobowa prowadzi przedsiębiorstwo pod własną firmą. Ma zatem zdolność do czynności prawnej, ale nie posiada osobowości prawnej. Spółka komandytowa oraz spółka jawna nie są podatnikami podatku dochodowego.

Spółki osobowe prawa handlowego nie posiadają osobowości prawnej, a z punktu widzenia prawa podatkowego obowiązanymi do zapłaty podatku od osiąganych przez nie dochodów (podatnikami) są jej poszczególni wspólnicy. Z tego też względu, skutki podatkowe związane z funkcjonowaniem spółek osobowych, a odnoszące się do jej wspólników będących osobami prawnymi, należy rozpatrywać w oparciu o przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Sposób opodatkowania przychodów z udziału w spółce niebędącej osobą prawną uregulowany został w art. 5 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t. j. Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 ze zm.). Zgodnie z tym przepisem, przychody z udziału w spółce niebędącej osobą prawną, z zastrzeżeniem art. 1 ust. 3, ze wspólnej własności, wspólnego przedsięwzięcia, wspólnego posiadania lub wspólnego użytkowania rzeczy i praw majątkowych łączy się z przychodami każdego wspólnika proporcjonalnie do posiadanego udziału. W przypadku braku przeciwnego dowodu przyjmuje się, że udziały wspólników w przychodach są równe. Zasady wyrażone w ust. 1 stosuje się odpowiednio do rozliczania kosztów uzyskania przychodów, wydatków nie stanowiących kosztów uzyskania przychodów, zwolnień i ulg podatkowych oraz obniżenia dochodu, podstawy opodatkowania lub podatku (art. 5 ust. 2 ww. ustawy).

Z powyższej regulacji wynika, że przychód wspólnika z udziału w spółce osobowej, jak i koszty uzyskania tego przychodu ustala się stosownie do posiadanego przezeń udziału. Ustawa o podatku dochodowym od osób prawnych w żadnym z pozostałych artykułów nie reguluje zasad opodatkowania udziałów w spółce niebędącej osobą prawną.

Z przedstawionego opisu zdarzenia przyszłego wynika, iż Wnioskodawca jest właścicielem znaku towarowego będącego przedmiotem praw autorskich przysługujących Spółce w rozumieniu ustawy o Prawie autorskim i prawach pokrewnych, który Spółka wniesie do spółki osobowej po jej zawiązaniu.

Kwestią wymagającą rozstrzygnięcia jest ustalenie kosztów uzyskania przychodów w przypadku zbycia przez spółkę osobową znaku towarowego, w sytuacji, gdy na moment zbycia nie będzie on stanowił wartości niematerialnej i prawnej.

Dokonując oceny stanowiska Wnioskodawcy, należy zauważyć, że ustawa o podatku dochodowym od osób prawnych nie zawiera szczególnego przepisu, regulującego sposób ustalania kosztu podatkowego w przedstawionej sytuacji.

Wobec braku uregulowań szczególnych, w omawianym przypadku zastosowanie znajdą ogólne zasady uznawania określonych wydatków za koszty uzyskania przychodów.

Zgodnie z art. 7 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, przedmiotem opodatkowania podatkiem dochodowym jest dochód bez względu na rodzaj źródeł przychodów, z jakich dochód ten został osiągnięty; w wypadkach, o których mowa w art. 21 i 22, przedmiotem opodatkowania jest przychód.

Dochodem jest, z zastrzeżeniem art. 10 i 11, nadwyżka sumy przychodów nad kosztami ich uzyskania, osiągnięta w roku podatkowym; jeżeli koszty uzyskania przychodów przekraczają sumę przychodów, różnica jest stratą (art. 7 ust. 2 ww. ustawy).

W myśl art. 15 ust. 1 cyt. ustawy, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1 (…).

Z powyższego przepisu wynika, że aby wydatek poniesiony przez podatnika stanowił dla niego koszt uzyskania przychodu, muszą być spełnione łącznie następujące warunki:

• został poniesiony przez podatnika, tj. w ostatecznym rozrachunku musi on zostać pokryty z zasobów majątkowych podatnika (nie stanowią kosztu uzyskania przychodu podatnika wydatki, które zostały poniesione na działalność podatnika przez osoby inne niż podatnik),
• jest definitywny (rzeczywisty), tj. wartość poniesionego wydatku nie została podatnikowi w jakikolwiek sposób zwrócona,
• pozostaje w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą,
• poniesiony został w celu uzyskania, zachowania lub zabezpieczenia przychodów lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętych przychodów,
• został właściwie udokumentowany,
• nie może znajdować się w grupie wydatków, których zgodnie z art. 16 ust. 1 ww. ustawy nie uważa się za koszty uzyskania przychodów.

W tym miejscu nadmienić należy, iż wniesienie przez Spółkę do spółki osobowej wkładu niepieniężnego nie spowoduje przysporzenia po stronie Spółki, a co za tym idzie nie powstanie przychód podatkowy, o którym mowa w art. 5 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Jednocześnie w momencie wniesienia wkładu niepieniężnego Spółka nie ma możliwości uznania za koszty uzyskania przychodów wydatków, które poniosła na przedmiot wkładu. Zatem, w takim przypadku mamy do czynienia z „odroczeniem” momentu opodatkowania, a tym samym rozpoznania wydatku związanego z wnoszonym składnikiem majątku do czasu jego zbycia przez spółkę osobową.

Przyjęta w ustawie o podatku dochodowych od osób prawnych konstrukcja kosztów uzyskania przychodów oznacza, że do podatkowych kosztów podatnik zaliczać może jedynie koszty poniesione (memoriałowo lub kasowo). W tym miejscu należy podkreślić, że dokonana dla potrzeb określenia wzajemnych praw i obowiązków wspólników spółki osobowej wycena wartości wkładu niepieniężnego nie może być utożsamiana z „poniesieniem” wydatku przez wspólnika spółki osobowej, tj. Wnioskodawcę.

Powyższe oznacza, iż nie można zgodzić się ze stanowiskiem Wnioskodawcy, że kosztem uzyskania przychodu Spółki będzie wartość określona w umowie spółki / uchwale aportowej pomniejszona o odliczalny podatek VAT, jeśli wystąpił (wartość netto), nie wyższa jednak niż wartość rynkowa tego znaku towarowego z dnia wniesienia wkładu.

Reasumując, za koszt uzyskania przychodów z tytułu sprzedaży znaku towarowego przez spółkę osobową w przypadku, gdyby nie stanowił on wartości niematerialnej i prawnej, może być uznany wydatek poniesiony przez Wnioskodawcę („koszt historyczny”) na jego nabycie / wytworzenie.

Ponadto, przychody i koszty uzyskania przychodu poszczególnych wspólników spółki osobowej ustalane będą proporcjonalnie do posiadanych przez wspólników udziału.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

W odniesieniu do powołanych przez Spółkę interpretacji stwierdzić należy, że zapadły one w indywidualnych sprawach i nie są wiążące dla organu wydającego przedmiotową interpretację.

Jednocześnie nadmienia się, iż wniosek Spółki dotyczący:

• podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania i dokumentowania czynności wniesienia aportu niepieniężnego do spółki prawa handlowego został rozpatrzony odrębną interpretacją wydaną w dniu 18 stycznia 2010 r. nr ILPP1/443-1350/09-4/BD,
• podatku od towarów i usług w zakresie ustalenia podstawy opodatkowania został rozpatrzony odrębną interpretacją wydaną w dniu 18 stycznia 2010 r. nr ILPP1/443-1350/09-5/BD,
• podatku od towarów i usług w zakresie momentu powstania obowiązku podatkowego został rozpatrzony odrębną interpretacją wydaną w dniu 18 stycznia 2010 r. nr ILPP1/443-1350/09-6/BD,
• podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia został rozpatrzony odrębną interpretacją wydaną w dniu 18 stycznia 2010 r. nr ILPP1/443-1350/09-7/BD,
• podatku od czynności cywilnoprawnych w zakresie skutków podatkowych wniesienia wkładu niepieniężnego do spółki osobowej został rozpatrzony odrębną interpretacją wydaną w dniu 19 stycznia 2010 r. nr ILPB2/436-232/09-4/MK.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, ul. Św. Mikołaja 78/79, 50-126 Wrocław po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.