INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pana przedstawione we wniosku z dnia 7 grudnia 2009 r. (data wpływu 10 grudnia 2009 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków na zakup wyposażenia sfinansowanych ze środków przyznanych przez Urząd Pracy - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 10 grudnia 2009 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków na zakup wyposażenia sfinansowanych ze środków przyznanych przez Urząd Pracy.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca od dnia 10.08.2009 r. prowadzi działalność gospodarczą jako osoba fizyczna. Z tytułu podatku dochodowego rozlicza się na zasadach ogólnych (księga przychodów i rozchodów), wybrał zwolnienie z opodatkowania podatkiem od towarów i usług. W sierpniu 2009 r. dokonał zakupu wyposażenia oraz środka trwałego za środki przyznane przez Miejski Urząd Pracy na podjęcie działalności gospodarczej przez osobę bezrobotną. W dniu 20.07.2009 r. Wnioskodawca zawarł umowę z Miejskim Urzędem Pracy „o przyznanie środków na podjęcie działalności gospodarczej” zgodnie, z którą przyznano mu środki z Funduszu Pracy w kwocie 16.500 zł na pokrycie wydatków zgodnie z załącznikiem do umowy. Środki zostały przyznane na podstawie:

• przepisów art. 46 ust. 1 ustawy z dnia 20.04.2004 r. o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy (tj. Dz. U. z 2008 r., nr 69, poz. 415 ze zm.),

• przepisów rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Społecznej z dnia 17.04.2009 r. w sprawie dokonywania refundacji kosztów wyposażenia lub doposażenia stanowiska pracy dla skierowanego bezrobotnego oraz przyznawania bezrobotnemu środków na podjęcie działalności gospodarczej (Dz. U. nr 62, poz. 512),

• przepisów rozporządzenia Komisji Wspólnot Europejskich nr 1998/2006 z dnia 15.12.2006 r. w sprawie stosowania art. 87 i 88 traktatu WE.
  
  

Zgodnie z zawartą umową przyznane środki stanowią pomoc de minimis w rozumieniu art. 2 rozporządzenia Komisji WE. W ramach przyznanej kwoty Wnioskodawca dokonał wydatków na następujące produkty (zgodnie z umową z MUP):

• wyposażenie: (lustrzanka cyfrowa za kwotę brutto: 2.180,85 zł, nawigacja GPS za kwotę brutto: 1.524,82 zł, fax za kwotę brutto: 347,05 zł, urządzenie wielofunkcyjne za kwotę brutto: 1.387,32 zł, torba foto za kwotę brutto 59,00 zł, listwa antyprzepięciowa za kwotę brutto: 39,00 zł, karta pamięci za kwotę brutto 99,90 zł, kamera za kwotę brutto 2.451,00 zł, lodówko - zamrażarka + transport za kwotę brutto 1.048,90 zł, meble biurowe za kwotę brutto 1.916,00 zł, fotel za kwotę brutto 209,00 zł).

• środki trwałe: (komputer za kwotę brutto 4.846,23 zł, oprogramowanie komputerowe za kwotę brutto 957,93 zł).
  
  

Zgodnie z przedstawionym powyżej zestawieniem Wnioskodawca poniósł wydatki na zakup wyposażenia w kwocie 11.262,84 zł oraz zakup środka trwałego (komputer wraz z oprogramowaniem w kwocie 5.804,16 zł).

Wydatki poniesione na nabycie wyposażenia w kwocie 11.262,84 zł zostały zaliczone do kosztów uzyskania przychodów. Wydatki poniesione na nabycie środka trwałego (komputer wraz z oprogramowaniem) Wnioskodawca uznał za koszty niestanowiące kosztów uzyskania przychodów.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy w związku z dokonanymi zakupami środka trwałego oraz wyposażenia za środki uzyskane uprzednio z Funduszu Pracy wydatki na wyposażenie sfinansowane ze środków Funduszu Pracy można zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów...

Zdaniem Wnioskodawcy zgodnie z art. 22 ust 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, do kosztów uzyskania przychodów można zaliczyć wszystkie wydatki poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, za wyjątkiem kosztów zawartych w art. 23 ust. 1. W pkt 56 tego artykułu zawarto wyłączenie z kosztów wydatków sfinansowanych niektórymi dochodami. Wyłączenie to nie dotyczy jednorazowej pomocy dla bezrobotnego z Funduszu Pracy - art. 21 ust. 1 pkt 121 ustawy PDOF.

Zgodnie z art. 23 ust. 1 pkt 45 ustawy PDOF nie zalicza się do kosztów odpisów amortyzacyjnych z tytułu zużycia środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych, od tej części ich wartości, która odpowiada wydatkom zwróconym podatnikowi w jakiejkolwiek formie.

W związku z powyższym Wnioskodawca uważa, iż przysługuje mu prawo do odliczenia kosztów poniesionych na zakup wyposażenia.

Natomiast w myśl art. 23 ust. 1 pkt 45 nie uważa się za koszty uzyskania przychodów odpisów z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych dokonywanych, według zasad określonych w art. 22a-22o, od tej części ich wartości, która odpowiada poniesionym wydatkom na nabycie lub wytworzenie we własnym zakresie tych środków lub wartości niematerialnych i prawnych, odliczonym od podstawy opodatkowania podatkiem dochodowym albo zwróconym podatnikowi w jakiejkolwiek formie.

W związku z powyższym, nie stanowią kosztów uzyskania przychodów wydatki (finansowane przez MUP) poniesione na zakup środka trwałego.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy z dnia ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 ze zm.) kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

Aby zatem wydatek mógł być uznany za koszt uzyskania przychodu, winien, w myśl powołanego wyżej przepisu, spełniać łącznie następujące warunki:

1. pozostawać w związku przyczynowym z przychodem lub ze źródłem przychodu i być poniesiony w celu osiągnięcia przychodu lub zarachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów,
2. nie znajdować się na liście kosztów nieuznawanych za koszty uzyskania przychodów, wymienionych w art. 23 ust. 1 ustawy,
3. być właściwie udokumentowany.
   
   

W myśl art. 23 ust. 1 pkt 45 ww. ustawy nie uważa się za koszty uzyskania przychodów odpisów z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych dokonywanych, według zasad określonych w art. 22a-22o, od tej części ich wartości, która odpowiada poniesionym wydatkom na nabycie lub wytworzenie we własnym zakresie tych środków lub wartości niematerialnych i prawnych, odliczonym od podstawy opodatkowania podatkiem dochodowym albo zwróconym podatnikowi w jakiejkolwiek formie.

Analiza treści zarówno art. 22 ust. 1 jak i art. 23 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wskazuje, że co do zasady, nie ma przeszkód, aby podatnik zaliczył do kosztów uzyskania przychodów wydatki poniesione na zakup wyposażenia, które nie są środkami trwałymi, a które zostały sfinansowane ze środków dotacji otrzymanej z Urzędu Pracy. Warunkiem jest związek przyczynowo-skutkowy pomiędzy poniesionymi wydatkami, a przychodami z prowadzonej przez wnioskodawcę działalności gospodarczej.

Z opisu stanu faktycznego wynika, iż Wnioskodawca w 2009 r. otrzymał z Funduszu Pracy pomoc finansową przyznaną przez Miejski Urząd Pracy na podjęcie działalności gospodarczej przez osobę bezrobotną. Zgodnie z zawartą umową o przyznaniu ww. środków, uzyskane dofinansowanie Wnioskodawca przeznaczył m.in. na zakup wyposażenia (o wartości poniżej 3500,00 zł,) przeznaczonego do prowadzenia działalności gospodarczej.

Zgodnie z § 3 pkt 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 26 sierpnia 2003 r. w sprawie prowadzenia podatkowej księgi przychodów i rozchodów (Dz. U. Nr 152, poz. 1475 ze zm.) przez wyposażenie rozumieć należy rzeczowe składniki majątku, związane z wykonywaną działalnością, niezaliczone zgodnie z przepisami ustawy o podatku dochodowym, do środków trwałych. Na podstawie § 4 ust. 2 ww. rozporządzenia składniki majątku o wartości przekraczającej 1.500,00 zł należy objąć ewidencją wyposażenia.

Fakt sfinansowania wydatków na zakup wyposażenia ze środków przyznanych osobie bezrobotnej z Funduszu Pracy na podjęcie działalności gospodarczej nie wyklucza możliwości zaliczenia tych wydatków do kosztów uzyskania przychodów, mimo iż przyznane środki korzystają ze zwolnienia z opodatkowania na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 121 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Przepis ten nie został bowiem wymieniony w art. 23 ust. 1 pkt 56 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych zgodnie z którym nie uważa się za koszty uzyskania przychodów wydatków i kosztów bezpośrednio sfinansowanych z dochodów (przychodów), o których mowa w art. 21 ust. 1 pkt 46, 47a, 47c, 47d, 116, 122 i 129.

Reasumując mając na uwadze przedstawiony stan faktyczny oraz powołane przepisy prawa podatkowego stwierdzić należy, iż wydatki na zakup wyposażenia, związanego bezpośrednio z prowadzoną działalnością gospodarczą o wartości poniżej 3.500,00 zł niezaliczonego do środków trwałych, poniesione ze środków przyznanych przez Miejski Urząd Pracy dla bezrobotnego na rozpoczęcie działalności gospodarczej stanowią koszty uzyskania przychodów prowadzonej działalności gospodarczej.

Jeżeli przedstawiony we wniosku stan faktyczny różni się od stanu faktycznego występującego w rzeczywistości, wówczas wydana interpretacja nie będzie chroniła Wnioskodawcy w zakresie dotyczącym rzeczywiście zaistniałego stanu faktycznego.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia przedstawionego w stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Lublinie, ul. M. C. Skłodowskiej 40, 20 - 029 Lublin po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.