INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 10 września 2009 r. (data wpływu 14 września 2009 r.) uzupełnionym pismem z dnia 15 października 2009 r. (data wpływu 23 października 2009 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie obowiązku podatkowego przy sprzedaży prefabrykowanego materiału do instalacji przeciwpożarowej – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 19 sierpnia 2009 r. został złożony wniosek, uzupełniony w dniu 23 października 2009 r. o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie obowiązku podatkowego przy sprzedaży prefabrykowanego materiału do instalacji przeciwpożarowej.

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Wykonuje Pan instalacje przeciwpożarowe, zgodnie z PKD2004 - 4533B „ Wykonywanie instalacji wodno-kanalizacyjnych” PKWiU 45.33.Z „Roboty związane z montażem instalacji wodno-kanalizacyjnych”. Prace budowlane związane z instalacjami przeciwpożarowymi polegają w szczególności na częściowej prefabrykacji materiałów do instalacji tryskaczowych i hydrantowych. Jest to wytwarzanie elementów składowych instalacji przeciwpożarowych (zgodnie z zawartymi umowami z wykonawcą robót). Materiały częściowo sprefabrykowane są przekazywane wykonawcy na podstawie protokołów wykonanych robót, protokołów zaawansowania i protokołów prac dodatkowych. Następnie częściowo sprefabrykowany materiał jest montowany na poszczególnych budowach – montaż i końcową fazę prefabrykacji instalacji tryskaczowych i hydrantowych wykonuje inny podwykonawca. Prace związane z prefabrykacją materiału do instalacji Wnioskodawca uznaje jako usługę budowlaną – powstaje nowa substancja budowlana. Oprócz umów z wykonawcą na dostawę prefabrykowanych elementów do montażu instalacji tryskaczowych i przeciwpożarowych ma Pan zawarte umowy na dostawę materiałów związanych z wykonaniem instalacji przeciwpożarowych bez prefabrykacji. W uzupełnieniu do wniosku wskazano, iż umowy na wykonanie instalacji zawarte są z wykonawcą, a nie z inwestorem. Częściowa prefabrykacja materiałów do instalacji przeciwpożarowych odbywa się poza budowami. Nie wykonuje Pan końcowego montażu przygotowanego prefabrykatu.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy dostawa częściowo sprefabrykowanych materiałów do montażu instalacji przeciwpożarowych jest uznawana za część składową usługi budowlanej i podlega szczególnemu obowiązkowi w podatku VAT określonemu w art. 19 ust. 13 pkt 2 lit. d) ustawy o VAT...

Zdaniem Wnioskodawcy częściową prefabrykację materiałów uznaje się za usługę budowlaną i stosuje szczególny moment powstania obowiązku podatkowego określony w art. 19 ust. 13 pkt 2 lit. d ustawy o VAT. Natomiast przy dostawie materiałów bez prefabrykacji stosuje się ogólne zasady dotyczące terminu powstania obowiązku podatkowego (z chwilą wystawienia faktury, ewentualnie z chwilą wykonania usługi, jeżeli faktura nie zostanie wystawiona w ciągu 7 dni od dnia wykonania usługi).

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 19 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.), obowiązek podatkowy powstaje z chwilą wydania towaru lub wykonania usługi, z zastrzeżeniem ust. 2–21, art. 14 ust. 6, art. 20 i art. 21 ust. 1. Na podstawie art. 19 ust. 4 ustawy, jeżeli dostawa towaru lub wykonanie usługi powinny być potwierdzone fakturą, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą wystawienia faktury, nie później jednak niż w 7. dniu, licząc od dnia wydania towaru lub wykonania usługi.

Od powyższej ogólnej zasady, ustawodawca określił w sposób odmienny - między innymi dla usług budowlanych - szczególny moment powstania obowiązku podatkowego.

W myśl art. 19 ust. 13 pkt 2 lit. d) ww. ustawy, obowiązek podatkowy w przypadku usług budowlanych lub budowlano–montażowych powstaje z chwilą otrzymania całości lub części zapłaty, nie później jednak niż 30. dnia, licząc od dnia wykonania tych usług.

Oznacza to, że z tytułu wykonania usługi budowlanej dla powstania obowiązku podatkowego znaczenie ma termin zapłaty, ale tylko wówczas, gdy kontrahent dokona płatności za wykonaną na jego rzecz usługę przed upływem 30 dni od dnia jej wykonania, gdyż 30. dnia obowiązek podatkowy powstaje niezależnie od tego, czy zapłaty dokonano, czy nie.

Poza terminem zapłaty istotne jest także zidentyfikowanie momentu, w którym usługi zostały wykonane.

Na mocy art. 19 ust. 14 cyt. ustawy, zasady, o których mowa w art. 19 ust. 13 pkt 2 lit. d) mają zastosowanie do usług przyjmowanych częściowo, których odbiór jest dokonywany na podstawie protokołów zdawczo–odbiorczych.

Jak stanowi art. 3 pkt 7-8 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. Prawo budowlane (t. j. Dz. U. z 2006 r. Nr 156, poz. 1118 ze zm.) przez roboty budowlane należy rozumieć budowę, a także prace polegające na przebudowie, montażu, remoncie lub rozbiórce obiektu budowlanego, zaś przez remont – wykonywanie w istniejącym obiekcie budowlanym robót budowlanych, polegających na odtworzeniu stanu pierwotnego, a niestanowiących bieżącej konserwacji, przy czym dopuszcza się stosowanie wyrobów budowlanych innych niż użyto w stanie pierwotnym. Konserwacja natomiast, zgodnie z § 3 pkt 4 rozporządzenia Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji z dnia 16 sierpnia 1999 r. w sprawie warunków technicznych użytkowania budynków mieszkalnych (Dz. U. Nr 74, poz. 836) – oznacza wykonywanie robót mających na celu utrzymanie sprawności technicznej elementów budynku. Natomiast, zgodnie ze Słownikiem Języka Polskiego, Wydawnictwo Naukowe PWN S.A., konserwacja oznacza utrzymanie czegoś w dobrym stanie, dbanie o coś, pielęgnowanie czegoś w celu zabezpieczenia przed szybkim zużyciem się, zniszczeniem lub zepsuciem.

Dodatkowo wskazać należy, iż roboty budowlane zostały również sklasyfikowane w Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług, w której, w zakresie rzeczowym zawarto, iż: Polska Klasyfikacja Wyrobów i Usług jest klasyfikacją produktów pochodzenia krajowego oraz z importu, przy czym:

• pod pojęciem produktów rozumie się wyroby i usługi;
• pod pojęciem wyrobów rozumie się surowce, półfabrykaty, wyroby finalne oraz zespoły i części tych wyrobów - o ile występują w obrocie;

• pod pojęciem usług rozumie się:

• wszelkie czynności świadczone na rzecz jednostek gospodarczych prowadzących działalność o charakterze produkcyjnym nietworzące bezpośrednio nowych dóbr materialnych - usługi na rzecz produkcji;
• wszelkie czynności świadczone na rzecz jednostek gospodarki narodowej oraz na rzecz ludności, przeznaczone dla celów konsumpcji indywidualnej, zbiorowej i ogólnospołecznej.

Zgodnie z tą klasyfikacją robotami budowlanymi są prace zgrupowane w dziale 45 „Roboty budowlane”, który obejmuje:

1. prace polegające na wznoszeniu nowych budynków mieszkalnych i niemieszkalnych oraz budowli począwszy od przygotowania terenu przez zróżnicowany zakres robót ziemnych, fundamentowych (stan zerowy), wykonywanie elementów nośnych, przegród budowlanych, układanie i pokrywanie dachów (stan surowy) do robót montażowych, instalacyjnych i wykończeniowych,
2. prace związane z przebudową, rozbudową, nadbudową, modernizacją, rozbiórką, odbudową, remontem i konserwacją już istniejących budynków mieszkalnych i niemieszkalnych oraz budowli, prace związane z inżynierią lądową i wodną,
3. montaż i wznoszenie budynków i budowli z prefabrykatów, montaż i wznoszenie konstrukcji stalowych.

Z opisu stanu faktycznego wynika, iż wytwarza Pan elementy składowe instalacji przeciwpożarowych. Następnie częściowo sprefabrykowany materiał jest montowany na poszczególnych budowach, przy czym montaż i końcową fazę prefabrykacji materiału do instalacji tryskaczowych i hydrantowych wykonuje inny podmiot. Prace związane z prefabrykacją materiału do instalacji uznaje Pan za usługę budowlaną jako nowa substancja budowlana. Jednocześnie w uzupełnieniu do wniosku wskazał Pan, iż częściowa prefabrykacja materiałów do instalacji przeciwpożarowych odbywa się poza budowami, a Pan nie wykonuje montażu przygotowanego prefabrykatu.

Biorąc powyższe pod uwagę, trudno zgodzić się ze stanowiskiem Pana, iż wykonywane elementy składowe do instalacji przeciwpożarowych stanowią w rozumieniu powołanych przepisów, usługi budowlane lub budowlano-montażowe. W istocie dokonuje Pan sprzedaży pewnego elementu instalacji, który następnie służy do wykonania usługi budowlanej w obiekcie budowlanym, lecz usługi te świadczone są przez inny podmiot. A zatem powołany przepis art. 19 ust. 13 pkt 2 lit. d ustawy nie znajdzie zastosowania, a obowiązek podatkowy powstanie na zasadach ogólnych, o których mowa w art. 19 ust. 1 i 4 ustawy tj. z chwilą wydania towarów lub wykonania usług, a jeżeli dostawa ta lub wykonanie usługi powinno być potwierdzone fakturą, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą wystawienia faktury, nie później jednak niż w 7. dniu od dnia wydania towaru lub wykonania usługi.

Interpretacja ta dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia tego zdarzenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Białymstoku ul. H. Sienkiewicza 84, 15-950 Białystok, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.