INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z dnia 3 sierpnia 2009 r. (data wpływu 17 sierpnia 2009 r.), uzupełnionym pismem z dnia 28 października 2009 r. (data wpływu 2 listopada 2009 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie stawki podatku VAT dla usług naprawy pojazdów – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 17 sierpnia 2009 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie stawki podatku VAT dla usług naprawy pojazdów. Wniosek uzupełniono pismem z dnia 28 października 2009 r. (data wpływu 2 listopada 2009 r.) o podpis, klasyfikację czynności będących przedmiotem wniosku według obowiązującej dla celów podatku od towarów i usług Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług oraz o brakującą opłatę.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca będzie dokonywać naprawy samochodów na rzecz osób poszkodowanych, ubezpieczonych w firmie ubezpieczeniowej.

Spółka rozważa wprowadzenie w przyszłości nowych zasad rozliczania transakcji dokonywanych pomiędzy Zainteresowanym, firmą ubezpieczeniową a poszkodowanymi, które obejmowałyby następujące etapy:

1. Osoba posiadająca ubezpieczenie komunikacyjne w X (właściciel pojazdu, pełnomocnik właściciela pojazdu, uprawniony użytkownik pojazdu), zgłaszałaby do X powstałą szkodę,
2. X na podstawie dostępnych baz danych (np. (…)) sporządzałby wstępną kalkulację kosztów naprawy pojazdu (w wysokości kwoty netto wykonania usługi), rozumianą jako zestawienie części, materiałów i nakładów robocizny niezbędnych do naprawienia szkody; kalkulację tę otrzymywałby poszkodowany.
3. Poszkodowany składałby do X dyspozycję wypłaty odszkodowania na rzecz autoryzowanego zakładu naprawczego, tj. Spółki.
4. Poszkodowany przekazywałby Spółce zlecenie naprawy zaistniałej szkody.
5. X po uzyskaniu od poszkodowanego pisemnego upoważnienia, przelewałby na konto Spółki kwotę z kalkulacji (tzw. „kwotę bezsporną”).
6. Zgodnie z umowami zawartymi przez strony, przekazana Spółce przez X „kwota bezsporna” stanowiłaby kaucję, jej zapłata miałaby na celu zabezpieczenie roszczenia Spółki o zapłatę wynagrodzenia należnego jej za wykonanie na rzecz poszkodowanego usługi naprawy; w przypadku niewykonania usługi z winy Spółki kaucja podlegałaby zwrotowi przez Spółkę na rzecz X.
7. Po wykonanej naprawie Spółka dokonywałaby kalkulacji poniesionych przez nią kosztów i najpóźniej w terminie 7 dni od wykonania przez nią usługi wystawiałaby fakturę VAT na poszkodowanego.
8. Po wykonaniu usługi kaucja byłaby zaliczana przez Spółkę na poczet wynagrodzenia należnego jej za wykonanie usługi naprawy; oświadczenie o zaliczeniu kaucji na poczet wynagrodzenia za usługę naprawy Spółka umieszczałaby na fakturze VAT wystawionej na poszkodowanego.
9. Poszkodowany (i/lub X) wpłacałby na rzecz Spółki pozostałą część wynagrodzenia równą różnicy pomiędzy kwotą brutto wynikającą z faktury VAT wystawionej na niego przez Spółkę a kwotą kaucji zaliczonej na poczet tego wynagrodzenia (zasadniczo X dopłacałoby do wartości netto usługi, a poszkodowany płaciłby podatek VAT od całości wykonanej usługi).
10. Część wynagrodzenia Spółki odpowiadającą kwocie należnego podatku VAT z tytułu wykonania usługi naprawy pokrywa w całości poszkodowany, o ile jest zarejestrowanym, czynnym podatnikiem VAT; w przeciwnym wypadku X pokrywa całe wynagrodzenie Spółki za naprawę w kwocie brutto (z VAT).
    
    

Zainteresowany wykazałby z tytułu świadczenia na rzecz poszkodowanych opisanych powyżej usług podatek VAT przy zastosowaniu stawki 22%.

Przykład liczbowy.

X wykonał kalkulację wstępną kosztów naprawy, na podstawie której wartość netto wynagrodzenia za usługę naprawy wyniesie 10.000 zł. Kwotę tę X uzna za „kwotę bezsporną” i przeleje ją na rachunek Wnioskodawcy jako kaucję. Spółka nie wystawia zatem w związku z otrzymaniem „kwoty bezspornej” faktury VAT zaliczkowej.

Po dokonaniu przez Spółkę naprawy okazało się, że ostateczna wysokość wynagrodzenia za naprawę wyniosła 15.000 zł (+ 22% VAT). W związku z tym Spółka wystawiła na poszkodowanego fakturę VAT obejmującą następujące kwoty:

• wynagrodzenie netto: 15.000 zł,

• podatek VAT należny: 3.300 zł,

• wynagrodzenie brutto: 18.300 zł
  
  

Wnioskodawca zamieszcza na ww. fakturze oświadczenie, że zalicza otrzymaną wcześniej kaucję (10.000 zł) na poczet należnego jej wynagrodzenia. W konsekwencji X dopłaciłby Spółce kwotę 5.000 zł stanowiącą różnicę pomiędzy łączną kwotą wynagrodzenia netto (15.000 zł) a kwotą zapłaconej wcześniej kaucji (10.000 zł). Poszkodowany zapłaciłby natomiast część wynagrodzenia równą należnemu podatkowi VAT (3.300 zł; o ile jest on zarejestrowanym podatnikiem VAT czynnym).

W przyszłości Spółka planuje dokonywać napraw na analogicznych zasadach, także we współpracy z firmami ubezpieczeniowymi innymi niż X. Spółka oświadcza, że pytania i własne stanowisko w sprawie przedstawione w dalszej części niniejszego wniosku odnosi nie tylko do rozliczeń z udziałem X, ale także do przyszłych rozliczeń z udziałem innych firm ubezpieczeniowych.

W uzupełnieniu wniosku Zainteresowany wskazał, że usługi naprawy pojazdów, które zamierza świadczyć, są sklasyfikowane pod symbolem PKWiU 50.20 „usługi w zakresie obsługi i napraw pojazdów mechanicznych; pomoc drogowa”.

Spółka wskazuje ponadto, że zgodnie z § 5 umowy Spółki przedmiotem jej działalności jest m.in. „konserwacja i naprawa pojazdów samochodowych; pomoc drogowa” (wg Polskiej Klasyfikacji Działalności PKD 50.20), co odpowiada klasyfikacji PKWiU wskazanej obecnie przez Wnioskodawcę.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy Spółka postąpi prawidłowo stosując do opodatkowania usług naprawy pojazdów, opisanych w zdarzeniu przyszłym, stawkę podatku VAT 22%, zgodnie z art. 41 ust. 1 ustawy o VAT...

Zdaniem Wnioskodawcy, postąpi on prawidłowo, zgodnie z art. 41 ust. 1 ustawy o VAT, stosując do opodatkowania usług naprawy stawkę podatku VAT 22%.

Kompleksowa analiza przepisów ustawy o VAT wraz z załącznikami oraz rozporządzeniami wykonawczymi do niej prowadzi do wniosku, iż żaden z przepisów nie pozwala na zastosowanie do usług naprawy świadczonych przez Zainteresowanego, zwolnienia bądź stawki niższej niż 22%.

W szczególności usługi, które będą świadczone przez Spółkę nie mogą zostać uznane za podlegające zwolnieniu od VAT „usługi pośrednictwa finansowego”, o których mowa w załączniku nr 4 do ustawy o VAT. Wnioskodawca nie będzie bowiem świadczyć tych usług na rzecz X (zakładu ubezpieczeń), ale bezpośrednio na rzecz poszkodowanych.

Wobec powyższego, usługi naprawy, które będą świadczone przez Zainteresowanego podlegać będą opodatkowaniu wg stawki zasadniczej, która zgodnie z przepisem art. 41 ust. 1 ustawy o VAT wynosi 22%.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu ww. podatkiem, podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (…). W ust. 3 ww. artykułu wskazano, że usługi wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, z zastrzeżeniem ust. 4, są identyfikowane za pomocą tych klasyfikacji, z wyjątkiem usług elektronicznych i usług turystyki, o których mowa w art. 119.

Stosownie do art. 41 ust. 1 ustawy, podstawowa stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Jednakże zarówno w treści ustawy jak i przepisów wykonawczych do niej, ustawodawca przewidział opodatkowanie niektórych czynności stawkami obniżonymi lub zwolnienie od podatku.

W myśl art. 43 ust. 1 pkt 1 ustawy, zwalnia się od podatku usługi wymienione w załączniku nr 4 do ustawy. W poz. 3 tego załącznika wymienione zostały usługi pośrednictwa finansowego, sekcja J ex (65-67), z wyłączeniem między innymi usług doradztwa ubezpieczeniowego oraz wyceny dla towarzystw ubezpieczeniowych (PKWiU ex 67.20.10-00.20, -00.30), z wyjątkiem świadczonych przez zakład ubezpieczeń w rozumieniu przepisów o działalności ubezpieczeniowej oraz świadczonych w tym zakresie przez podmioty działające w imieniu i na rzecz zakładu ubezpieczeń.

Z przedłożonego wniosku wynika, iż Wnioskodawca zamierza świadczyć usługi naprawy pojazdów zaliczone wg PKWiU do grupowania 50.20 „usługi w zakresie obsługi i napraw pojazdów mechanicznych; pomoc drogowa”.

Czynności sklasyfikowane pod wyżej wskazanym symbolem nie zostały wymienione w ustawie, ani też w przepisach wykonawczych jako zwolnione lub korzystające z preferencyjnej stawki podatku VAT, dlatego zgodnie z art. 41 ust. 1 ustawy, są opodatkowane stawką podatku od towarów i usług w wysokości 22%.

Reasumując, świadczenie usług naprawy pojazdów, sklasyfikowanych według PKWiU z roku 1997 pod symbolem 50.20, podlegać będzie opodatkowaniu 22% stawką podatku VAT.

Ponadto podkreślić należy, iż kwestie dotyczące zaklasyfikowania czynności wskazanych we wniosku do właściwego grupowania statystycznego, nie mieszczą się w ramach określonych w art. 14b § 1 ustawy – Ordynacja podatkowa, zgodnie z którym minister właściwy do spraw finansów publicznych, na pisemny wniosek zainteresowanego, wydaje, w jego indywidualnej sprawie, pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego (interpretację indywidualną). W związku z powyższym, niniejszej interpretacji udzielono w oparciu o klasyfikację PKWiU wskazaną przez Zainteresowanego.

Dodatkowo tut. Organ informuje, że w niniejszej interpretacji załatwiono wniosek w części dotyczącej stawki podatku VAT dla usług naprawy pojazdów.

Natomiast interpretacją indywidualną nr ILPP1/443-973/09-4/MT z dnia 17 listopada 2009 r. załatwiono wniosek w zakresie podatku od towarów i usług w części dotyczącej powstania obowiązku podatkowego oraz obowiązku wystawienia faktury zaliczkowej.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.