INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działając w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z dnia 26 października 2009 r. (data wpływu do tut. BKIP w dniu 05 listopada 2009 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie możliwości powstania różnic kursowych pomiędzy jednostką macierzystą a Oddziałem Spółki w Polsce - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 05 listopada 2009r. wpłynął do tut. BKIP wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie możliwości powstania różnic kursowych pomiędzy jednostką macierzystą a Oddziałem Spółki w Polsce.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Spółka z o.o. Oddział w Polsce (zwana dalej: Oddziałem) stanowi oddział czeskiej osoby prawnej. Oddział ten stanowi zakład w rozumieniu umowy z dnia 24 czerwca 1993 r. między Rządem Rzeczypospolitej Polskiej a Rządem Republiki Czeskiej w sprawie unikania podwójnego opodatkowania. Pomiędzy Oddziałem a jednostką macierzystą dokonywane są rozliczenia skutkujące przekazaniem środków pieniężnych wyrażonych w Euro na rachunek jednostki macierzystej.

Przykładem takich rozliczeń pomiędzy Oddziałem a jednostką macierzystą jest przekazanie nadwyżki środków pieniężnych w walucie EUR z rachunku bankowego Oddziału na rachunek jednostki macierzystej bez powiązania z jakimkolwiek wcześniejszym obciążeniem.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy z tytułu rozliczeń pomiędzy jednostką macierzystą a Oddziałem spółki w Polsce wystąpią różnice kursowe do których mają zastosowanie przepisy o podatku dochodowym od osób prawnych (stanowiące koszt lub przychód podatkowy Oddziału)...

Zdaniem Spółki, w przedstawionym stanie faktycznym nie występują różnice kursowe mające jakikolwiek wpływ na przychód lub koszt podatkowy Oddziału w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. W przypadku gdy Oddział przekazuje środki finansowe jednostce macierzystej w Czechach, są to w istocie jedynie wewnętrzne przepływy środków finansowych w ramach jednego podatnika. Różnice kursowe, które powstaną w Oddziale nie stanowią różnic kursowych, o których mowa w art. 15a ust. 2 i 3 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Ujemne, jaki i dodatnie różnice kursowe - o których mowa w cytowanym powyżej przepisie odnoszą się do poniesionego kosztu oraz przychodu należnego, natomiast w ramach rozliczeń Oddziału z jednostką macierzystą Oddział nie ponosi kosztu ani nie osiąga przychodu należnego. Wszelkie obciążenia Oddziału przez jednostkę macierzystą związane są z prawidłowym ustaleniem zysku Oddziału w Polsce a wszelkie przepływy pieniężne z tego tytułu dokonywane są w ramach jednego podatnika i nie wpływają na rozliczenie podatkowe Oddziału. Stanowisko Oddziału jest zbieżne ze stanowiskiem wyrażonym w podobnej sprawie przez Naczelnika Świętokrzyskiego Urzędu Skarbowego w postanowieniu z dnia 10 stycznia 2005r.-sygnatura RO/423/04/2005, jaki i interpretacją Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z dnia 13 czerwca 2008 o sygn. IBPB3/423-236/08/BG.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 3 ust. 2 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 ze zm., dalej „ustawa o pdop”), podatnicy, jeżeli nie mają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej siedziby lub zarządu, podlegają obowiązkowi podatkowemu tylko od dochodów, które osiągają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

Zasady opodatkowania dochodów uzyskiwanych z działalności gospodarczej prowadzonej przez podmioty zagraniczne na terytorium Polski, a w szczególności gdzie dochody podlegają opodatkowaniu, regulują również stosowne umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania, których stroną jest Polska. W przedstawionym stanie faktycznym, zastosowanie mają przepisy umowy z dnia 24 czerwca 1993 r. między Rządem Rzeczypospolitej Polskiej a Rządem Republiki Czeskiej w sprawie unikania podwójnego opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i majątku (Dz. U. z 1994 r. Nr 47, poz. 189, zwanej dalej: „umowa z Czechami”).

Zasadnicze znaczenie dla ustalenia, czy istnieje obowiązek podatkowy w podatku dochodowym, ma ustalenie formy prowadzenia przez podmioty zagraniczne działalności w Polsce, tj. ustalenie czy działalność tych podmiotów prowadzona jest w Polsce za pośrednictwem zakładu. W świetle uregulowań art. 5 umowy z Czechami, „zakład” oznacza stałą placówkę, przez którą całkowicie lub częściowo prowadzona jest działalność przedsiębiorstwa.

Również zgodnie z art. 85 ust. 1 ustawy z dnia 2 lipca 2004 r. o swobodzie działalności gospodarczej (Dz. U. z 2007 r. Nr 155, poz. 1095 ze zm.), dla wykonywania działalności gospodarczej na terytorium Polski przedsiębiorcy zagraniczni mogą, na zasadzie wzajemności, o ile ratyfikowane umowy międzynarodowe nie stanowią inaczej, tworzyć oddziały z siedzibą na terytorium Polski.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, iż Oddział stanowi zakład w rozumieniu umowy z Czechami.

Należy zwrócić uwagę, iż utworzenie na terytorium danego państwa zakładu, nie powoduje powstania nowego podmiotu podatkowego w tym państwie. Zakład nie jest podmiotem podatkowym, gdyż podmiotem takim pozostaje przedsiębiorca zagraniczny. Posiadający siedzibę w Polsce Oddział nie stanowi więc odrębnego podmiotu podatkowego w stosunku do Spółki posiadającej siedzibę w Czechach, ale stanowi jedynie organizacyjnie i majątkowo wyodrębnioną część Spółki. Dochody wykazywane przez Oddział pozostają więc dochodami tej Spółki. Oznacza to, iż pomimo swojej odrębności w stosunku do jednostki macierzystej, Oddział nie jest z punktu widzenia prawa podatkowego samodzielnym podmiotem.

W przedstawionym stanie faktycznym, jak słusznie zauważa Spółka, nie będą miały zatem zastosowania przepisy art. 15a ust. 2 i 3 ustawy o pdop.

Prawo podatkowe dopuszcza ustalanie różnic kursowych w przypadkach, gdy jednostki traktowane są dla celów podatkowych jako odrębne podmioty. Skoro, Oddział spółki zagranicznej nie jest odrębnym od tej Spółki podmiotem, rozliczenia wewnętrzne dokonywane pomiędzy jednostką macierzystą położoną w Czechach, a jej zakładem w Polsce, stanowią jedynie wewnętrzne przepływy środków finansowych i jako takie nie stanowią dla zakładu przychodu ani kosztów z tytułu różnic kursowych (związanych z tymi rozliczeniami), o których mowa w art. 15a ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

W świetle powyższego stanowisko Spółki jest prawidłowe.

Odnosząc się do powołanych we wniosku interpretacji organów podatkowych należy stwierdzić, że zostały one wydane w indywidualnych sprawach i nie są wiążące dla organu wydającego interpretację.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a 43-300 Bielsko-Biała.