INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z dnia 01 października 2009r. (data wpływu do tut. Biura 13 października 2009r.), uzupełnionym w dniu 13 listopada 2009r., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodu prowadzonej przez Spółkę pozarolniczej działalności gospodarczej, podatku od nieruchomości, wynikającego z decyzji zmieniającej wysokość tego podatku za okres przed powstaniem Spółki – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 13 października 2009r. wpłynął do tut. Biura ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie, dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodu prowadzonej przez Spółkę pozarolniczej działalności gospodarczej, podatku od nieruchomości, wynikającego z decyzji zmieniającej wysokość tego podatku za okres przed powstaniem Spółki.

Wniosek powyższy nie spełniał wymogów formalnych, dlatego też pismem z dnia 27 października 2009r. Znak: IBPBI/1/415-842/09/KB wezwano do jego uzupełnienia, co też nastąpiło w dniu 13 listopada 2009r.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

W latach 1993 – 2008 była prowadzona działalność gospodarcza przez jednego wspólnika spółki (działalność jednoosobowa), w której jego żona (drugi wspólnik spółki), była osobą współpracującą. W związku z prowadzoną działalnością firma była zobowiązana do płacenia podatku od nieruchomości od posiadanych nieruchomości. Z dniem 31 grudnia 2008 roku, nastąpiła likwidacja ww. działalności i rozpoczęto działalność w formie rodzinnej spółki cywilnej, której wspólnikami są oboje małżonkowie wraz z pozostałymi wspólnikami – członkami rodziny. W ramach zawarcia umowy spółki cywilnej, oboje z małżonków wnieśli aportem majątek firmy wraz z nieruchomościami do spółki cywilnej z dniem 01 stycznia 2009r.

We wrześniu 2009r. do obojga z małżonków będącymi wspólnikami spółki, wpłynęła decyzja wydana przez Urząd Miasta, dotycząca zmiany wysokości podatku od nieruchomości, na której obecnie działalność prowadzi spółka cywilna, a dotycząca nieruchomości wniesionej aportem do spółki cywilnej. Zmiana dotyczyła zwiększenia podatku od ww. nieruchomości za lata 2004 – 2008 w kwotach:

• 2004r. – 2.262,10 zł,
• 2005r. – 2.308,10 zł,
• 2006r. – 2.308,00 zł,
• 2007r. – 2.332,00 zł,
• 2008r. – 2.383,00 zł.
  
  

Łącznie kwota do zapłaty wynosi 11.593,20 zł, która będzie zapłacona przez spółkę do końca 2009r.

W uzupełnieniu wniosku wskazano m.in., iż:

• z dniem 01 stycznia 2009r. do spółki zostało wniesione aportem całe przedsiębiorstwo osoby fizycznej w rozumieniu przepisów art. 551 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964r. Kodeks cywilny,
• powodem zmiany wysokości podatku od nieruchomości była zmiana powierzchni użytkowej przedsiębiorstwa.
  
  

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

1. Czy spółka cywilna może zaliczyć do kosztów podatkowych kwotę 11.593,20 zł podatku od nieruchomości, zapłaconego przez spółkę w 2009r. a dotyczącą lat 2004 – 2008...
2. Czy kwotę podatku od ww. nieruchomości, do kosztów podatkowych powinni zaliczyć wspólnicy, którzy wnieśli ten majątek aportem do spółki cywilnej w części jaką wnieśli...
   
   

Zdaniem Wnioskodawcy, kwotę podatku od nieruchomości można zaliczyć do kosztów podatkowych spółki, gdyż działalność ta jest prowadzona nieprzerwanie na ww. nieruchomości i jest kosztem poniesionym w celu osiągnięcia przychodów.

Na tle przedstawionego stanu faktycznego stwierdzam co następuje:

Zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 ze zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23. Aby zatem dany wydatek mógł zostać zaliczony do kosztów uzyskania przychodu musi spełniać łącznie następujące przesłanki:

• musi być poniesiony w celu osiągnięcia przychodu lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodu,
• nie może być wymieniony w art. 23 ww. ustawy, wśród wydatków nie stanowiących kosztów uzyskania przychodów,
• musi być należycie udokumentowany.
  
  

Generalnie należy przyjąć, iż kosztami uzyskania przychodów są wszelkie racjonalnie i gospodarczo uzasadnione wydatki, związane z prowadzoną działalnością gospodarczą, których celem jest osiągnięcie przychodów bądź też zabezpieczenie lub zachowanie tego źródła przychodów, o ile w myśl przepisów ww. ustawy nie podlegają wyłączeniu z tychże kosztów. Przy czym związek przyczynowy pomiędzy poniesieniem wydatku, a osiągnięciem przychodu bądź zachowaniem lub zabezpieczeniem jego źródła, należy oceniać indywidualnie w stosunku do każdego wydatku. Z oceny tego związku powinno wynikać, że poniesiony wydatek obiektywnie może przyczynić się do osiągnięcia przychodu, bądź służyć zachowaniu lub zabezpieczeniu źródła przychodów. Zauważyć przy tym należy, iż konieczność poniesienia danego wydatku nie może wynikać z zaniedbań lub sprzecznych z prawem działań podatnika.

Koszty poniesione na zachowanie źródła przychodu to koszty, które poniesione zostały, aby przychody z danego źródła przychodów w dalszym ciągu uzyskiwano oraz aby takie źródło w ogóle dalej istniało. Natomiast za koszty służące zabezpieczeniu źródła przychodów należy uznać koszty poniesione na ochronę istniejącego źródła przychodów, w sposób, gwarantujący bezpieczne funkcjonowanie tego źródła. Istotą tego rodzaju kosztów jest więc ich obligatoryjne poniesienie w celu nie dopuszczenia do utraty źródła przychodu w przyszłości.

Zasady działania spółek cywilnych regulują przepisy ustawy z dnia 23 kwietnia 1964r. Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 ze zm., określanego w dalszej części skrótem k.c.). Zgodnie z art. 860 § 1 k.c., przez umowę spółki wspólnicy zobowiązują się dążyć do osiągnięcia wspólnego celu gospodarczego przez działanie w sposób oznaczony, w szczególności przez wniesienie wkładów. Stosownie do art. 861 § 1 k.c., wkład wspólnika może polegać na wniesieniu do spółki własności lub innych praw albo na świadczeniu usług. Spółka cywilna nie posiada własnego, odrębnego majątku. Właścicielami poszczególnych składników majątku pozostają wspólnicy spółki w ramach współwłasności łącznej. Wspólnik nie może rozporządzać udziałem we wspólnym majątku wspólników ani udziałem w poszczególnych składnikach tego majątku (art. 863 § 1 k.c.). W przypadku wniesienia do spółki cywilnej wkładu w postaci składnika majątku stanowiącego wyłączną własność jednego wspólnika bądź też będącego współwłasnością wszystkich wspólników tejże spółki, wyłączna własność wspólnika bądź współwłasność w częściach ułamkowych z chwilą wniesienia do spółki przekształca się we współwłasność łączną. Współwłasność ta ma charakter bezudziałowy, a każdemu ze wspólników przysługują równe prawa do całego majątku. Zaznaczyć przy tym należy, iż wniesienie do spółki cywilnej wkładu w postaci nieruchomości wymaga zachowania formy aktu notarialnego. Zgodnie bowiem z treścią art. 158 k.c., umowa przenosząca własność nieruchomości powinna być zawarta w formie aktu notarialnego. Brak zachowania tej formy powoduje nieważność takiej umowy a w konsekwencji brak skutku w postaci zmiany właściciela (art. 73 § 2 k.c.).

Z powyższego wynika zatem, iż w przypadku wniesienia do spółki cywilnej nieruchomości (w tym także w drodze aportu całego przedsiębiorstwa), przy zachowaniu właściwej formy ich wniesienia, następuje zmiana właścicieli tych nieruchomości.

Zgodnie z art. 3 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 12 stycznia 1991r. o podatkach i opłatach lokalnych (t.j. Dz. U. z 2006r. Nr 121, poz. 844 ze zm.), podatnikami podatku od nieruchomości są osoby fizyczne, osoby prawne, jednostki organizacyjne, w tym spółki nieposiadające osobowości prawnej, będące właścicielami nieruchomości lub obiektów budowlanych, z zastrzeżeniem ust. 3.

W myśl art. 3 ust. 4 ww. ustawy, jeżeli nieruchomość lub obiekt budowlany stanowi współwłasność lub znajduje się w posiadaniu dwóch lub więcej podmiotów, to stanowi odrębny przedmiot opodatkowania, a obowiązek podatkowy od nieruchomości lub obiektu budowlanego ciąży solidarnie na wszystkich współwłaścicielach lub posiadaczach, z zastrzeżeniem ust. 5.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że w latach 1993 – 2008 jeden ze wspólników spółki cywilnej prowadził indywidualną pozarolniczą działalność gospodarczą. W działalności tej wykorzystywał nieruchomości, za które opłacał podatek od nieruchomości. Dnia 01 stycznia 2009r. wspólnik ten wniósł do spółki cywilnej prowadzone przedsiębiorstwo, razem z ww. nieruchomościami. Po rozpoczęciu prowadzenia działalności przez spółkę, ww. wspólnik oraz jego żona (także będąca wspólnikiem spółki cywilnej), jako poprzedni właściciele nieruchomości, otrzymali decyzję zmieniającą wysokość podatku od nieruchomości za okres, w którym wspólnik prowadził działalność indywidualną, a spółka cywilna jeszcze nie istniała. Z uzupełnienia wniosku wynika, iż zmiana wysokości tego podatku wynikała ze zmiany powierzchni użytkowej przedsiębiorstwa prowadzonego indywidualnie przez wspólnika spółki.

Mając powyższe na względzie stwierdzić należy, iż podatek od nieruchomości wynikający z decyzji zmieniającej wysokość tego podatku w okresie, w którym wyłącznie jeden ze wspólników prowadził indywidualną działalność gospodarczą, nie może stanowić kosztów uzyskania przychodu wspólników spółki cywilnej. Decyzja ta dotyczy bowiem okresu, w którym spółka jeszcze nie istniała, a wynikający z niej obowiązek podatkowy ciąży na osobach będących właścicielami tej nieruchomości w okresie, za który podatek naliczono.

Z uwagi na powyższe, przedstawione we wniosku stanowisko należy uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Zważywszy na fakt, iż wnioskodawcą jest Spółka Cywilna, niniejsza interpretacja, stosownie do postanowień m. in. art. 14k Ordynacji podatkowej, jest wiążąca tylko dla tego podmiotu co oznacza, iż nie wywołuje bezpośrednio skutków dla wspólników tej Spółki.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego Rzeszowie, ul. Kraszewskiego 4a, 35 – 016 Rzeszów, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.).

Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.