INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów – uwzględniając wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 13.03.2008 r. sygn. akt III SA/Wa 2032/09 – stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 03.07.2007 r. (data wpływu 05.07.2007 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania dostawy działek budowlanych - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 05.07.2007 r. do tut. Organu wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania dostawy działek budowlanych.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca, w 1998 r. wraz z dwiema innymi rodzinami zakupił grunt orny o powierzchni 3,2 ha (łącznie) do majątku osobistego, w celu wybudowania siedliska. Po zmianie w 2000 r. miejscowego planu zagospodarowania przez Gminę, przedmiotowy grunt został podzielony na działki budowlane. Z podziału każda z rodzin otrzymała 9 działek plus jedną wspólną. Chcąc sprzedać kilka działek (2-4), Wnioskodawca zwrócił się do Urzędu Skarbowego i pomimo jego protestów został zakwalifikowany jako podatnik VAT – osoba fizyczna i poinformowano go, że jeśli nie dokona rejestracji będzie ścigany z urzędu. Po dokonaniu rejestracji, sprzedał dn. 25.11.2005 r. jedną działkę, dn. 18.11.2005 r. jedną działkę, dn. 18.02.2006 r. jedną działkę, dn. 21.03.2006 r. jedną działkę, płacąc 22% podatku VAT od każdej transakcji. Wnioskodawca podnosi, iż w tym czasie nie prowadził żadnej działalności gospodarczej. W dniu 24.04.2006 r., powołując się na interpretację na stronach internetowych Ministerstwa Finansów oraz na opinię powszechnie szanowanych prawników i finansistów, Wnioskodawca wystąpił do US o decyzję, w sprawie niestosowania wobec niego osoby fizycznej dokonującej sprzedaży z majątku osobistego podatku VAT, od sprzedaży działek. Decyzji do tej pory nie otrzymał ale otrzymał pismo (w zał.), że musi odprowadzić podatek VAT w dalszym ciągu. Oprócz w/w działek, ma zamiar sprzedać jeszcze jedną.

W związku z powyższym zadano następujące pytania.

1. Czy, pomimo wyroku NSA z dnia 24.04.2007r. sygn. I FSK 603/2006, US ma prawo wymuszać na podatnikach płacenie podatku VAT 22% za działki sprzedane z majątku osobistego...
2. Jak Strona ma odzyskać niesłusznie zapłacony podatek VAT i dokonać wykreślenia z grona podatników VAT...
   
   

Zdaniem Wnioskodawcy, sprzedaż działek z majątku osobistego nie może być opodatkowana podatkiem VAT ponieważ w konsekwencji byłby to podatek obrotowy (brak możliwości pełnych odliczeń – kosztów). Podatek obrotowy jest zabroniony w krajach Unii Europejskiej i w Polsce. Ponadto Wnioskodawca uważa, że konieczne jest skreślenie go z listy płatników VAT. Potrzebna jest decyzja Urzędu lub Izby Skarbowej i wypłata niesłusznie naliczonego podatku VAT.

W dniu 29.08.2007 r. Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie wydał interpretację indywidualną znak IPPP1-443-65/07-2/RK stwierdzając, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 03.07.2007 r. (data wpływu 05.07.2007 r.) jest nieprawidłowe. W dniu 14.09.2007 r. do tut. Organu wpłynęło wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, zaś odpowiedzi na ww. wezwanie udzielono pismem z dnia 05.10.2007 r. znak IPPP1-443-65/074/RK (doręczone 10.10.2007 r.). r. Na przedmiotową interpretację Strona złożyła skargę, w której wniosła o jej uchylenie. Wyrokiem z dnia 13.03.2008 r. sygn. akt III SA/Wa 2023/07 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie uchylił zaskarżoną interpretację i stwierdził, iż uchylona interpretacja nie może być wykonana w całości. Ww. wyrok był przedmiotem rozpoznania Naczelnego Sądu Administracyjnego, który wyrokiem z dnia 24.11.2009 r. sygn. akt I FSK 1736/08 oddalił skargę kasacyjną wniesioną przez Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie.

W świetle obowiązującego stanu prawnego - biorąc pod uwagę rozstrzygnięcie zawarte w wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 13.03.2008 r. sygn. akt III SA/Wa 2023/08 - stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.) – zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Przez towary w świetle art. 2 pkt 6 ustawy, rozumie się rzeczy ruchome jak również wszelkie postacie energii, budynki i budowle lub ich części, będące przedmiotem czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, które są wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, a także grunty. Zgodnie z art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Natomiast, w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności. Z kolei, stosownie do ust. 2 tego artykułu, działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody, również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Ze złożonego wniosku wynika, iż Wnioskodawca, w 1998 r. wraz z dwiema innymi rodzinami zakupił grunt orny o powierzchni 3,2 ha (łącznie) do majątku osobistego, w celu wybudowania siedliska. Po zmianie w 2000 r. miejscowego planu zagospodarowania przez Gminę, przedmiotowy grunt został podzielony na działki budowlane. Z podziału każda z rodzin otrzymała 9 działek plus jedną wspólną. Chcąc sprzedać kilka działek (2-4), Wnioskodawca zwrócił się do Urzędu Skarbowego i pomimo jego protestów został zakwalifikowany jako podatnik VAT – osoba fizyczna i poinformowano go, że jeśli nie dokona rejestracji będzie ścigany z urzędu. Po dokonaniu rejestracji, sprzedał dn. 25.11.2005 r. jedną działkę, dn. 18.11.2005 r. jedną działkę, dn. 18.02.2006 r. jedną działkę, dn. 21.03.2006 r. jedną działkę, płacąc 22% podatku VAT od każdej transakcji. Wnioskodawca podnosi, iż w tym czasie nie prowadził żadnej działalności gospodarczej. Oprócz w/w działek, ma zamiar sprzedać jeszcze jedną działkę.

Opierając się na analizie definicji działalności gospodarczej, określonej w art. 15 ust. 2 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.) należy uznać, że podatnikiem podatku od towarów i usług staje się osoba dokonująca określonej czynności w ramach tej działalności. W przypadku sprzedaży działek podatnikiem tego podatku będzie więc podmiot, który wykonując taką czynność choćby jednorazowo działa niezależnie jako handlowiec. Związek dokonywanej czynności z działalnością handlową ma zatem decydujące znaczenie, przy czym w przypadku handlu związek ten winien zaistnieć już w momencie zakupu sprzedawanej następnie rzeczy. Przez działalność handlową należy rozumieć dokonywanie w sposób zorganizowany zakupów towarów w celu ich odsprzedaży.

Należy jednak zaznaczyć, że chodzi o czynności noszące znamiona działalności gospodarczej i o podmiot działający w charakterze podatnika, a nie tylko o czynności podjęte przez zarejestrowanego podatnika podatku od towarów i usług i zarejestrowaną działalność gospodarczą. Zatem nawet w sytuacji, gdy dany podatnik zarejestruje się jako podatnik podatku VAT, bez sprawdzenia okoliczności faktycznych, nie można uznać, że dokonywane przez niego czynności podlegały opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Każdorazowo należy dokonywać oceny, czy dostawy towarów lub świadczenia usług dokonano w warunkach pozwalających na uznanie, że strona działała jako podatnik VAT, czy konkretna czynność została dokonana w ramach działalności producenta, handlowca, usługodawcy.

Poza zakresem działalności gospodarczej jest natomiast sprzedaż majątku prywatnego (osobistego), gdyż majątek taki został nabyty na potrzeby własne danej osoby, a nie z przeznaczeniem do działalności handlowej.

W kontekście powyższego uznać należy, iż Strona dokonując sprzedaży przedmiotowych działek działa w sferze prywatnej, do której unormowania ustawy o podatku od towarów i usług nie mają zastosowania. Dokonała bowiem sprzedaży oraz planuje sprzedaż majątku osobistego, nigdy nie związanego z prowadzoną działalnością gospodarczą. Okoliczności sprawy nie wskazują również, iż Strona działała w charakterze handlowca. Nie można bowiem stwierdzić, że nabyła grunt w celu odsprzedaży, ponieważ pochodzi on z majątku prywatnego, będącego w Jej posiadaniu już od kilku lat. Sprzedając grunt Wnioskująca korzysta z przysługującego jej prawa do rozporządzania własnym majątkiem, a zatem czynność ta nie oznacza wykonywania działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy, a zatem nie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Jednocześnie, w złożonym wniosku Strona wskazała, iż zarejestrowała się jako podatnik VAT dla przedmiotowych transakcji sprzedaży działek i naliczała od tych transakcji podatek VAT.

Z uwagi na to, iż Strona zarejestrowała się jako podatnik VAT dla przedmiotowych transakcji sprzedaży działek, a czynności te niepodlegają ustawie o podatku od towarów i usług Wnioskodawca winien złożyć do naczelnika właściwego dla siebie urzędu skarbowego zgłoszenie o zaprzestaniu wykonywania czynności podlegających opodatkowaniu – art. 96 ust. 6 ustawy o podatku od towarów i usług. Wzór zgłoszenia o zaprzestaniu wykonywania czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług został określony rozporządzeniem Ministra Finansów z dnia 05.04.2004 r. w sprawie wzorów dokumentów związanych z rejestracją podatników w zakresie podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 55 poz. 539 ze zm.).

W myśl art. 72 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) za nadpłatę uważa się kwoty nadpłaconego lub nienależnie pobranego podatku.

Stosownie do zapisu art. 75 § 1 ww. ustawy, jeżeli podatnik kwestionuje zasadność pobrania przez płatnika podatku, albo wysokość pobranego podatku, może złożyć wniosek o stwierdzenie nadpłaty podatku. W myśl § 2 pkt 1 powyższego artykułu uprawnienie określone w § 1 przysługuje również podatnikom, których zobowiązanie podatkowe powstaje w sposób określony w art. 21 § 1 pkt jeżeli:

1. w zeznaniach (deklaracjach), o których mowa w art. 73 § 2, wykazali zobowiązanie podatkowe nienależne lub w wysokości większej od należnej i wpłacili zadeklarowany podatek albo wykazali nadpłatę w wysokości mniejszej od należnej,
2. w deklaracjach innych niż wymienione w art. 73 § 2 pkt 2 i 3, z wyjątkiem deklaracji dotyczącej zaliczek na podatek dochodowy, wykazali zobowiązanie podatkowe nienależne lub w wysokości większej od należnej i wpłacili zadeklarowany podatek,
3. nie będąc zobowiązanymi do składania zeznań (deklaracji), dokonali wpłaty podatku nienależnego lub w wysokości większej od należnej.
   
   

Zgodnie z § 3 art. 75 w przypadkach o których mowa w § 2 pkt 1ljjk lit. a i b oraz w pkt 2 lit. a i b, podatnik płatnik lub inkasent równocześnie z wnioskiem o stwierdzenie nadpłaty są obowiązani złożyć skorygowane zeznanie (deklaracje).

Z powyższych przepisów wynika, iż Strona może wystąpić do naczelnika urzędu skarbowego z wnioskiem o stwierdzenie nadpłaty nienależnie zapłaconego podatku, przy czym w sytuacji gdy zapłacony podatek VAT Strona wykazała w deklaracjach VAT-7 winna do tego wniosku załączyć skorygowane deklaracje dla podatku od towarów i usług.

Z uwagi na powyższe Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie uznaje stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku o interpretację indywidualną z dnia 03.07.2007 r. za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.