INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z dnia 19.10.2009 r. (data wpływu 13.11.2009 r.), uzupełnionym w dniu 07.12. 2009 r. na wezwanie tut. organu podatkowego z dnia 27.11.2009 r. (skutecznie doręczone w dniu 03.12.2009 r.) oraz w dniu 22.01.2010 r. na wezwanie z dnia 14.01.2010 r. (skutecznie doręczone w dniu 18.01.2010 r.- o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do zwolnienia podmiotowego z tytułu wynajmu nieruchomości stanowiącej własność małżonków - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 13.11.2009 r. wpłynął ww. wniosek przesłany przez Naczelnika Urzędu Skarbowego o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do zwolnienia podmiotowego z tytułu wynajmu nieruchomości stanowiącej własność małżonków.

Przedmiotowy wniosek uzupełniony został w dniu 07.12.2009 r. (data wpływu 09.12.2009 r.) oraz w dniu 22.01.2010 r. (data wpływu 25.01.2010 r.)

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe :

Wnioskodawca jest współwłaścicielem, wynikającym ze wspólnoty małżeńskiej, mieszkania wynajmowanego na cele mieszkalne i ma zamiar uzyskać dochód z tytułu najmu lokalu na cele prowadzenia działalności gospodarczej. Dochód z najmu na cele mieszkaniowe to 24 000,00 zł rocznie, a przewidywany dochód z najmu na cele niemieszkalne to 64 000,00 zł rocznie. Wnioskodawca wraz z żoną złożył do Naczelnika Urzędu Skarbowego oświadczenie, że z tyt. najmu opodatkowany podatkiem dochodowym od osób fizycznych będzie wnioskodawca. Jednocześnie informuje, że jako małżonkowie są opodatkowani podatkiem dochodowym od osób fizycznych stosownie do postanowień art. 6 ust. 2 ustawy z dnia 26 lipca 1991 o PDOF ze zmianami.

W uzupełnieniu wniosku z dnia 22.01.2010 r. Wnioskodawca wskazuje ponadto, iż nie prowadzi działalności gospodarczej i nie jest czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług. Umowa najmu ww. lokali zawarta została przez obydwoje małżonków.

W związku z powyższym zadano następujące pytania (sprecyzowane w uzupełnieniu do wniosku z dnia 07.12.2009 r.) :

1. Czy małżonkowie uzyskujący przychód z najmu są wspólnie opodatkowani podatkiem od towarów i usług i obowiązek podatkowy obciąża każdego z małżonków po #189; (32 000,00 zł) uzyskanego z najmu lokalu dochodu ...
2. Czy małżonkowie z tyt. najmu powinni wystawiać faktury za każdy miesiąc, według przypadających im dochodów ...
3. Czy do każdego z małżonków ma zastosowanie przepis art. 113 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, czy obowiązek podatkowy jest łączny – tzn. związany z kwotą przewidywanego dochodu ok. 64 000,00 zł rocznie.
   
   

Zdaniem Wnioskodawcy, opodatkowanie podatkiem od towarów i usług winno odnosić się w #189; przychodu dla każdego z małżonków, tj. zgodnie z przepisami art. 113 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług. Do każdego z małżonków ma zastosowanie przepis art. 113 ust. 1 ustawy.

W odniesieniu do sprawy wystawiania faktur Wnioskodawca wskazuje, że będzie wystawiał faktury VAT jeżeli przepisy statuują obowiązek podatkowy w tym przedmiocie.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z treścią art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.), zwanej dalej ustawą o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju. Przez dostawę towarów, stosownie do art. 7 ust. 1 ustawy, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…). Natomiast w myśl art. 8 ust. 1 ww. ustawy przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 ustawy, w tym również:

1. przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej;
2. zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji;
3. świadczenie usług zgodnie z nakazem organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w jego imieniu lub nakazem wynikającym z mocy prawa.
   
   

Stosownie do postanowień art. 15 ust. 1 i ust. 2 ustawy o VAT podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności. Działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody, również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

W myśl art. 659 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks Cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 ze zm.) przez umowę najmu wynajmujący zobowiązuje się oddać najemcy rzecz do używania przez czas oznaczony lub nieoznaczony, a najemca zobowiązuje się płacić wynajmującemu umówiony czynsz. Tak więc najem jest umową dwustronnie obowiązującą i wzajemną; odpowiednikiem świadczenia wynajmującego polegającego na oddaniu rzeczy do używania, jest świadczenie najemcy polegające na płaceniu umówionego czynszu.

Zatem, biorąc pod uwagę powyższe przepisy należy stwierdzić, że najem jako usługa wymieniona w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, wypełnia określoną w art. 15 ust. 2 ustawy o VAT definicję działalności gospodarczej, jeżeli wykonywany jest w sposób ciągły dla celów zarobkowych (zawierane umowy najmu mają zazwyczaj długotrwały charakter, a uzyskiwane korzyści z tego tytułu są w zasadzie stałe), bez względu na to, czy najem będzie prowadzony w ramach działalności gospodarczej, czy jako odrębne źródło przychodu w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W konsekwencji, najem nieruchomości stanowi odpłatne świadczenie usług, o którym mowa w art. 8 ust. 1 ww. ustawy i podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług na mocy przepisu art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT.

Na mocy art. 43 ust. 1 pkt 1 ww. ustawy zwalnia się od podatku usługi wymienione w załączniku nr 4 do ustawy. W pozycji 4 tego załącznika zostały wymienione usługi w zakresie wynajmowania lub dzierżawienia nieruchomości o charakterze mieszkalnym na własny rachunek, z wyłączeniem wynajmu lokali w budynkach mieszkalnych na cele inne niż mieszkaniowe (PKWiU ex 70.20.11).

Zgodnie z art. 113 ust. 1 powołanej ustawy o VAT zwalnia się od podatku podatników, u których wartość sprzedaży opodatkowanej nie przekroczyła łącznie w poprzednim roku podatkowym kwoty 50.000 zł. Do wartości sprzedaży nie wlicza się kwoty podatku. W myśl art. 2 ust. 1 ustawy z dnia 2 grudnia 2009 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2009 r. nr 215, poz. 1666), kwotę o której mowa w art. 113 ust. 1 ustawy, dla 2010 r. przyjmuje się w wysokości 100.000 zł. Natomiast, stosownie do zapisu art. 2 ust. 2 ww. ustawy, w 2010 r. podatnicy, u których łączna wartość sprzedaży opodatkowanej w 2009 r. była wyższa niż 50.000 zł. i nie przekroczyła 100.000 zł, mogą skorzystać ze zwolnienia, o którym mowa w art. 113 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, pod warunkiem pisemnego zawiadomienia o tym zamiarze naczelnika urzędu skarbowego w terminie do 15 stycznia 2010 r.

Do wartości sprzedaży, o której mowa w ust. 1, nie wlicza się odpłatnej dostawy towarów oraz odpłatnego świadczenia usług zwolnionych od podatku, a także towarów, które na podstawie przepisów o podatku dochodowym są zaliczane przez podatnika do środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych podlegających amortyzacji – art. 113 ust. 2 ustawy o VAT.

W myśl zaś art. 113 ust. 5 ustawy, jeżeli wartość sprzedaży u podatników zwolnionych od podatku na podstawie ust. 1 przekroczy kwotę, o której mowa w ust. 1, zwolnienie traci moc w momencie przekroczenia tej kwoty. Obowiązek podatkowy powstaje z momentem przekroczenia tej kwoty, a opodatkowaniu podlega nadwyżka sprzedaży ponad tę kwotę.

Zgodnie cytowanym już art. 15 ust. 1 ustawy o VAT, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności. Należy stwierdzić, iż ustawa o podatku od towarów i usług nie wymienia małżonków jako odrębnej kategorii podatników. Powyższe stwarza dla małżonków prowadzących działalność gospodarczą szczególną sytuację prawną. Należy zauważyć, że żaden z przepisów ustawy o podatku od towarów i usług nie zabrania małżonkom prowadzenia działalności gospodarczej jako odrębnym podatnikom VAT. Nie ma przy tym przeszkód, aby pomiędzy małżonkami prowadzącymi odrębne działalności istniała ustawowa wspólność majątkowa.

W konsekwencji, podatnikiem podatku od towarów i usług jest ten z małżonków, który dokonał czynności podlegającej opodatkowaniu. Jeżeli małżonkowie dokonali czynności wspólnie, to każdy z nich z osobna jest podatnikiem podatku od towarów i usług.

Biorąc powyższe pod uwagę stwierdzić należy, że o tym, kto jest podatnikiem VAT z tytułu najmu decyduje treść zawartej umowy najmu. Jeżeli zatem przedmiotem najmu jest rzecz stanowiąca majątek wspólny małżonków, to podatnikiem podatku od towarów i usług w okolicznościach wskazanych w art. 15 ust. 1 ustawy o VAT, będzie ten małżonek, który dokonuje wynajmu we własnym imieniu (tj. który jest stroną czynności prawnej). Umowa najmu zawarta przez oboje małżonków powoduje, iż podatnikiem VAT z tego tytułu jest każdy ze współmałżonków, który podpisał umowę.

W konsekwencji powyższego, dopiero w momencie przekroczenia przez każdego z małżonków odrębnie kwoty limitu, o której mowa w art. 113 ust. 1 ustawy o podatku o VAT lub w przypadku osób rozpoczynających działalność gospodarczą, kwoty ww. limitu wyliczonej w proporcji do okresu prowadzonej działalności - wg zasad o których mowa w art. 113 ust. 9 ustawy o podatku VAT, tracą oni prawo do dalszego korzystania ze zwolnienia podmiotowego w podatku od towarów i usług.

W przypadku, gdy czynność opodatkowana, dotycząca majątku wspólnego, została dokonana przez małżonków wspólnie, każdy z małżonków uwzględnia 50% należności wynikającej z tej czynności. Jeżeli w umowie dotyczącej tej czynności lub innej umowie majątkowej wiążącej małżonków wskazano inne udziały, wówczas podział następuje zgodnie z postanowieniami tej umowy.

Z przedstawionego we wniosku zdarzenia przyszłego wynika, że Wnioskodawca wraz z małżonką są właścicielami nieruchomości wynajmowanej na cele mieszkalne (sprzedaż zwolniona) oraz lokalu, który będą wynajmować na cele prowadzenia działalności gospodarczej. Wnioskodawca wspólnie z małżonką zawarł z wynajmującym umowę najmu przedmiotowych nieruchomości. Małżonkowie złożyli do naczelnika Urzędu Skarbowego oświadczenie, że z tyt. najmu opodatkowany podatkiem od osób fizycznych będzie Wnioskodawca. Przewidywany dochód z najmu na cele niemieszkalne wyniesie 64 000,00 zł rocznie.

Odnosząc powołane wyżej przepisy prawa podatkowego do przedstawionych okoliczności sprawy stwierdzić należy, że skoro umowę najmu nieruchomości na cele niemieszkalne zawarło obydwoje małżonków tj. Wnioskodawca oraz jego małżonka, podatnikiem podatku VAT w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy o VAT z tytułu zawartej umowy najmu jest każdy z małżonków w swojej części. Tym samym, obliczając limit wartości sprzedaży opodatkowanej do zwolnienia podmiotowego, o którym mowa w art. 113 ust. 1 ustawy o VAT, Wnioskodawca winien uwzględnić 50% należności uzyskanych z tytułu najmu nieruchomości na cele działalności gospodarczej ( tj. 32 000,00 zł). Każdy z małżonków może korzystać z podmiotowego zwolnienia od podatku od towarów i usług do momentu przekroczenia kwoty określonej w art. 113 ust. 1 w/w ustawy o podatku od towarów i usług.

Należy w tym miejscu dodać, iż złożenie oświadczenia o wyborze opodatkowania podatkiem dochodowym przychodów z najmu w całości przez jednego z małżonków, bądź jego brak, nie rozstrzyga o tym, któremu z małżonków przysługuje przymiot bycia podatnikiem podatku od towarów i usług. Zatem, fakt, iż to właśnie Wnioskodawca na mocy złożonego oświadczenia rozlicza w całości przychody z tytułu umowy najmu w podatku dochodowym, nie przesądza o tym, że tylko on staje się podatnikiem podatku od towarów i usług z tytułu czynności wykonywanych przez obojga małżonków.

Stosownie do art. 106 ust. 1 ustawy, podatnicy, o których mowa w art. 15, są obowiązani wystawić fakturę stwierdzającą w szczególności dokonanie sprzedaży, datę dokonania sprzedaży, cenę jednostkową bez podatku, podstawę opodatkowania, stawkę i kwotę podatku, kwotę należności oraz dane dotyczące podatnika i nabywcy, z zastrzeżeniem ust. 2, 4 i 5 oraz art. 119 ust. 10 i art. 120 ust. 16. Z powyższych przepisów wynika zatem, że fakturę wystawia sprzedawca będący podatnikiem podatku od towarów i usług, w celu udokumentowania dokonanej sprzedaży towarów lub świadczonych usług.

Podatnicy zwolnieni podmiotowo (art. 113 ust. 1 ustawy) lub przedmiotowo (art. 43 ust. 1 ustawy), nie są ani uprawnieni, ani też zobowiązani do wystawiania faktur VAT z naliczonym podatkiem od towarów i usług.

Minister właściwy do spraw finansów publicznych, na pisemny wniosek zainteresowanego, wydaje w jego indywidualnej sprawie, pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego (interpretację indywidualną). Z tych też względów, z uwagi na indywidualny charakter interpretacji przepisów prawa podatkowego, niniejsza interpretacja rozstrzyga wyłącznie o obowiązkach i uprawnieniach Wnioskodawcy. Zatem, nie wywołuje ona skutków prawnych dla żony Wnioskodawcy, która chcąc uzyskać interpretację indywidualną powinna wystąpić z odrębnym wnioskiem o jej udzielenie.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.