INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112 poz. 770 ze zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 22 października 2009 r. (data wpływu do tut. Biura 26 października 2009 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów prowadzonej pozarolniczej działalności gospodarczej wydatków poniesionych na opłacenie zaległych oraz bieżących składek na ubezpieczenie społeczne - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 26 października 2009 r. wpłynął do tut. Biura ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie, dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów prowadzonej pozarolniczej działalności gospodarczej wydatków poniesionych na opłacenie zaległych oraz bieżących składek na ubezpieczenie społeczne.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca jest jednym z czterech wspólników Spółki jawnej. Obecnie zaistniała sytuacja, w której trzeba zapłacić zaległe składki ubezpieczeniowe (ponad 2 lata) z tytułu ubezpieczenia społecznego dwóch wspólników, którzy nie byli objęci ubezpieczeniem w związku z błędnym poinformowaniem, co do podlegania przez nich obowiązkowym ubezpieczeniom.

Do tej pory składki ubezpieczeniowe, które były płacone ze środków Spółki za dwóch pozostałych wspólników odliczane były od dochodu każdego z nich. Opłacając teraz zaległe składki za wspólników, którzy omyłkowo nie byli objęci ubezpieczeniami, Wnioskodawca chciałby je zaliczyć w koszty uzyskania przychodów prowadzonej działalności, jednocześnie chciałby już od tej pory trzymać się zasady, że płacone za wszystkich wspólników składki na ubezpieczenie społeczne będą wliczane w koszty uzyskania przychodów. Przemawia za tym również fakt, że składki ubezpieczeniowe płacone za wszystkich wspólników finansowane są ze środków Spółki jawnej, a nie z indywidualnych środków każdego wspólnika.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy wydatki poniesione na opłacenie zaległych oraz bieżących składek na ubezpieczenie społeczne wspólników, będą stanowiły koszty uzyskania przychodów prowadzonej działalności gospodarczej...

Zdaniem Wnioskodawcy, zgodnie z art. 26 ust. 1 pkt 2 lit. a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, odliczeniu od dochodu podlegają składki zapłacone w roku podatkowym bezpośrednio na własne ubezpieczenia emerytalne, rentowe, chorobowe, wypadkowe podatnika oraz osób z nim współpracujących. Jednocześnie ust. 13a tegoż artykułu stanowi, iż wydatki podlegają odliczeniu od dochodu, jeżeli nie zostały zaliczone do kosztów uzyskania przychodów prowadzonej działalności gospodarczej.

Z powyższego wynika, że podatnik może decydować czy zaliczać zapłacone składki społeczne do kosztów uzyskania przychodów, czy też odliczać je od dochodu. Ustawa posługuje się pojęciem podatnika, a wspólnik Spółki jawnej jest podatnikiem podatku dochodowego od osób fizycznych, tak więc Wnioskodawca uważa, że nie ma przeszkód aby zaliczyć poniesione wydatki, na zapłacenie zaległych oraz bieżących składek ubezpieczeniowych wspólników Spółki, do kosztów uzyskania przychodów, tym bardziej, że wszyscy wspólnicy wyrażają na to zgodę, a składki opłacane są ze środków Spółki.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 26 ust. 1 pkt 2 lit. a) ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2000 r. Nr 14 poz. 176 ze zm.), podstawę obliczenia podatku, z zastrzeżeniem art. 24 ust. 3, art. 29-30c oraz art. 30e, stanowi dochód ustalony zgodnie z art. 9, art. 24 ust. 1, 2, 4, 4a-4e, ust. 6 lub art. 24b ust. 1 i 2, lub art. 25, po odliczeniu kwot składek określonych w ustawie z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych (Dz. U. Nr 137, poz. 887, ze zm.), zapłaconych w roku podatkowym bezpośrednio na własne ubezpieczenia emerytalne, rentowe, chorobowe oraz wypadkowe podatnika oraz osób z nim współpracujących.

Przy czym, w myśl art. 26 ust. 13a ww. ustawy, wydatki na cele określone w ust. 1 podlegają odliczeniu od dochodu, jeżeli nie zostały zaliczone do kosztów uzyskania przychodów lub nie zostały odliczone od przychodu na podstawie ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym lub od dochodu na podstawie ustawy z dnia 24 sierpnia 2006 r. o podatku tonażowym albo nie zostały zwrócone podatnikowi w jakiejkolwiek formie.

Zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

W myśl art. 23 ust. 1 pkt 55a ww. ustawy, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów nieopłaconych do Zakładu Ubezpieczeń Społecznych składek, z zastrzeżeniem pkt 37 oraz art. 22 ust. 6bb (nie mających zastosowania w niniejszej sprawie), określonych w ustawie z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych, w części finansowanej przez płatnika składek.

Powołany artykuł wskazuje więc na możliwość zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów tylko zapłaconych składek na ubezpieczenia społeczne.

W związku z powyższym, kwoty wpłaconych do ZUS zaległych i bieżących składek na ubezpieczenie społeczne wspólników Spółki, mogą zostać zaliczone do kosztów uzyskania przychodów prowadzonej działalności gospodarczej.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie, ul. Rakowicka 10, 31-511 Kraków, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.).

Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.