INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z dnia 04.01.2010 r. (data wpływu 08.01.2010 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie kosztów uzyskania przychodów z tytułu najmu - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 08.01.2010 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie kosztów uzyskania przychodów z tytułu najmu.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawczyni jest pracownikiem najemnym zatrudnionym na umowę o pracę. Od dnia 11.02.2008 r. osiąga dodatkowe przychody z tytułu najmu lokalu mieszkalnego. Nie prowadzi pozarolniczej działalności gospodarczej. Przychody z najmu opodatkowuje w oparciu o prowadzoną ewidencję przychodów i kosztów na zasadach ogólnych wg. skali podatkowej. W roku 2009 przychody z najmu osiągnęła w miesiącach styczeń-maj, co było związane z kontynuacją umowy najmu zawartej w roku 2008. W okresie czerwiec-listopad 2009 r. lokal stał pusty z powodu braku najemcy. W tym czasie Wnioskodawczyni intensywnie poszukiwała nowego najemcy umieszczając ogłoszenia na szeregu portalach internetowych, ponosząc związane z tym koszty oraz współpracując z biurem pośrednictwa najmu nieruchomości. Starania te zakończyły się sukcesem i od dnia 6 grudnia 2009 lokal jest ponownie najmowany.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy obliczając podatek dochodowy z tytułu najmu lokalu za rok 2009 Wnioskodawczyni postąpi prawidłowo uwzględniając koszty związane z posiadaniem i utrzymaniem lokalu także za okres czerwiec-listopad 2009 r., tzn. za czas w którym mieszkanie stało puste, jednak Wnioskodawczyni starając się pozyskać najemcę utrzymała lokal w posiadaniu i utrzymywała go w dobrym stanie...

Zdaniem Wnioskodawcy osiąganie przychodów z tytułu najmu związane jest nierozerwalnie z czynnością poszukiwania najemcy. W okresie spowolnienia gospodarczego okres poszukiwania najemcy 6 miesięcy Wnioskodawczyni uznaje za odpowiadający realiom rynkowym. Choć nie osiągnęła w tym czasie przychodu z najmu, od chwili ustania poprzedniej umowy najmu nieprzerwanie czyniła aktywne starania w celu pozyskania najemcy utrzymując lokal w stanie stałej gotowości ponosząc koszty zwiane z jego posiadaniem i utrzymaniem. W związku z powyższym uważa, że uwzględniając w rozliczeniu za 2009 rok koszty za okres czerwiec-listopad 2009 r. poniesione w celu osiągnięcia przychodu z najmu lokalu postąpi prawidłowo.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z treścią art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 ze zm.) kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

W powołanym przepisie art. 22 ust. 1 ustawodawca nie wskazuje enumeratywnie jakie wydatki mogą być uznane za koszty uzyskania przychodu. Możliwość zaliczenia konkretnego wydatku do kategorii kosztów uzyskania przychodów uzależniona została od istnienia związku przyczynowo - skutkowego tzn. poniesienie wydatku ma lub może mieć wpływ na powstanie lub zwiększenie tego przychodu, bądź funkcjonowanie tego źródła. Kosztami uzyskania przychodów są zarówno koszty bezpośrednio, jak i pośrednio związane z uzyskiwanymi przychodami, pod warunkiem, że podatnik wykaże, iż zostały one w sposób racjonalny poniesione w celu uzyskania przychodów.

A zatem kosztami uzyskania przychodów są wszelkie wydatki, które łącznie spełniają następujące warunki: zostały faktycznie poniesione w celu uzyskania przychodu, tzn. pozostają w racjonalnym związku przyczynowo-skutkowym z osiąganymi przychodami oraz nie zostały wymienione w art. 23 ustawy zawierającym katalog wydatków nie uznawanych za koszty uzyskania przychodów.

Należy podkreślić, że o tym co jest celowe i potrzebne w ramach wynajmu lokalu, decyduje podatnik, a nie organ podatkowy. Na podatniku spoczywa zatem obowiązek wykazania związku poniesionych kosztów oraz okoliczności, iż ich poniesienie ma wpływ na wysokość osiągniętych przychodów, zwłaszcza w sytuacji wystąpienia sporu w tej kwestii.

Ze zdarzenia przyszłego przedstawionego we wniosku wynika, iż Wnioskodawczyni osiąga przychody z tytułu najmu lokalu mieszkalnego. Przychody z najmu opodatkowuje w oparciu o prowadzoną ewidencję przychodów i kosztów na zasadach ogólnych wg. skali podatkowej. W okresie czerwiec-listopad 2009 r. lokal stał pusty z powodu braku najemcy. W tym czasie Wnioskodawczyni intensywnie poszukiwała nowego najemcy, ponosząc jednocześnie koszty związane z posiadaniem i utrzymaniem lokalu.

W świetle powołanego na wstępie art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych należy podkreślić, że skoro kosztem uzyskania przychodu mogą być wszelkie wydatki poniesione w celu zachowania lub zabezpieczenia źródła przychodów, tak aby przynosiło ono dochody w przyszłości. W przypadku czasowego zaprzestania wynajmu lokalu (budynku), jeżeli wnioskodawczyni w istocie udowodni, że czyniła starania dla pozyskania najemców, czyli nie zrezygnowała z najmu i lokal nie służył zaspakajaniu własnych potrzeb koszty poniesione w tym okresie w związku z utrzymaniem tego lokalu mogą być uznane za koszty uzyskania przychodów.

A zatem w rozliczeniu za 2009 r. Wnioskodawczyni może zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów wydatki związane z posiadaniem i utrzymaniem lokalu także za okres w czasie którego mieszkanie stało puste.

W związku z powyższym stanowisko Wnioskodawczyni przedstawione we wniosku uznaje się za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.