INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 12.01.2010 r. (data wpływu 13.01.2010 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie momentu ujęcia w kosztach podatkowych składek na ZUS, FP i FGŚP – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 13.01.2010 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie momentu ujęcia w kosztach podatkowych składek na ZUS, FP i FGŚP.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Wnioskodawczyni od 10 lat prowadzi działalność gospodarczą. Działalność opodatkowana jest na zasadach ogólnych. Prowadzi podatkową księgę przychodów i rozchodów. Przed 2007 rokiem koszty pośrednie rozliczała metodą kasową, to znaczy w dacie ich faktycznego poniesienia. Na przykład jeśli faktura dotycząca kosztów powinna być opłacona przelewem, a termin płatności był późniejszy niż data wystawienia faktury, to w ciężar kosztów Wnioskodawczyni księgowała ten wydatek z datą uiszczenia opłaty za tę fakturę. Po 2007 roku nadal w taki sam sposób księgowane były koszty w podatkowej księdze przychodów i rozchodów.

Składki ZUS, FP i FGŚP nie zawsze wpłacała w terminach wynikających z odrębnych przepisów. Składki w części finansowanej przez płatnika, FP i FGŚP księgowała z datą faktycznej zapłaty. Tak samo księgowała składki ZUS, FP i FGŚP po 01.01.2009 r. pomimo zmian w podatkach ze względu na uchybienia w terminach płatności.

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

2. Czy w świetle zmian jakie weszły w życie od 01.01.2007 r. wprowadzonych ustawą z 16 listopada 2006 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych oraz o zmianie niektórych innych ustaw (Dz. U. Nr 217, poz. 1588), a także późniejszych zmian w podatku dochodowym od osób fizycznych taki sposób księgowania kosztów w podatkowej księdze przychodów i rozchodów jest prawidłowy...

3. Czy księgowanie składek ZUS w części finansowanej przez płatnika, FP i FGŚP z datą faktycznej wpłaty zawsze były prawidłowe...

Odpowiedź na pytanie drugie stanowi przedmiot niniejszej interpretacji indywidualnej. Wniosek w zakresie pytania pierwszego zostanie rozpatrzony odrębną interpretacją.

Zdaniem Wnioskodawczyni, księgowanie składek ZUS, FP i FGŚP zawsze z datą ich płatności po 01.01.2009 r. uważa za prawidłowe w przypadku, kiedy nie mogła z góry określić czy wpłaci w/w składki w obowiązującym terminie czy też nie.

Na tle przedstawionego stanu faktycznego stwierdzam, co następuje:

Stosownie do treści art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 ze zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

Z powyższego przepisu wynika, że kosztami uzyskania przychodów są wszelkie koszty, a więc bezpośrednio i pośrednio związane z uzyskiwaniem przychodów, z wyjątkiem wydatków wymienionych w art. 23 powołanej ustawy. Przy tym, aby dany wydatek mógł zostać zaliczony do kosztów uzyskania przychodów, podatnik musi wykazać jego związek z prowadzoną działalnością oraz to, że poniesienie tego wydatku miało lub mogło mieć wpływ na wielkość osiągniętego przychodu, ewentualnie na zachowanie lub zabezpieczenie źródła tego przychodu. Co do zasady, kosztami uzyskania przychodów mogą więc być wydatki związane z wynagrodzeniami wypłacanymi pracownikom oraz składkami na ubezpieczenie społeczne od tych wynagrodzeń w części finansowanej przez płatnika.

Należy jednakże wskazać ustawowe ograniczenia w możliwości zaliczenia tych wydatków do kosztów uzyskania przychodów wynikające z tzw. negatywnego katalogu kosztów, ujętego w art. 23 ust. 1 ww. ustawy.

W myśl art. 23 ust. 1 pkt 55a ustawy (w brzmieniu obowiązującym do 31 grudnia 2008 r.), nie uważa się za koszty uzyskania przychodów nieopłaconych do Zakładu Ubezpieczeń Społecznych składek, z zastrzeżeniem pkt 37, określonych w ustawie z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych (Dz. U. Nr 137, poz. 887, z późn. zm.), w części finansowanej przez płatnika składek.

Zgodnie z art. 23 ust. 3d ustawy (w brzmieniu obowiązującym do 31.12.2008r.) przepis ust. 1 pkt 55a stosuje się odpowiednio, z zastrzeżeniem ust. 1 pkt 37, do składek na Fundusz Pracy oraz Fundusz Gwarantowanych Świadczeń Pracowniczych.

W związku z powyższym należy zauważyć, iż do dnia 31.12.2008 r. przedsiębiorcy przy zaliczaniu do kosztów uzyskania składek na ubezpieczenie społeczne w części finansowanej przez płatnika, składek na Fundusz Pracy oraz Fundusz Gwarantowanych Świadczeń Pracowniczych mogli zaliczyć je do kosztów uzyskania przychodów w dacie ich zapłaty.

Z dniem 1 stycznia 2009 r. ustawodawca wprowadził zmiany do ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych między innymi w kwestii momentu uznawania za koszty uzyskania przychodów należności wypłacanych na rzecz pracowników oraz składek od nich odprowadzanych.

Zgodnie z art. 1 pkt 12 lit. d ustawy z dnia 6 listopada 2008 roku o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. Nr 209, poz. 1316) w art. 22 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych dodano ust. 6ba oraz ust. 6bb. Znowelizowane przepisy ustawy mają zastosowanie do uzyskanych dochodów (poniesionej straty) od dnia 01.01.2009 r.

W myśl art. 22 ust. 6bb ustawy wynika, iż składki z tytułu należności, o których mowa w ust. 6ba, określone w ustawie z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych (Dz. U. z 2007 r. Nr 11, poz. 74, ze zm.), w części finansowanej przez płatnika składek, składki na Fundusz Pracy oraz Fundusz Gwarantowanych Świadczeń Pracowniczych, z zastrzeżeniem art. 23 ust. 1 pkt 37, stanowią koszty uzyskania przychodów w miesiącu, za który należności te są należne, pod warunkiem, że składki zostaną opłacone:

1. z tytułu należności wypłacanych lub postawionych do dyspozycji w miesiącu, za który są należne - w terminie wynikającym z odrębnych przepisów,
2. z tytułu należności wypłacanych lub postawionych do dyspozycji w miesiącu następnym, w terminie wynikającym z przepisów prawa pracy, umowy lub innego stosunku prawnego łączącego strony - nie później niż do 15 dnia tego miesiąca.
   
   

W przypadku uchybienia tym terminom do składek tych stosuje się art. 23 ust. 1 pkt 55a i ust. 3d. Zgodnie z tymi przepisami nie uważa się za koszty uzyskania przychodów nieopłaconych do Zakładu Ubezpieczeń Społecznych składek, z zastrzeżeniem pkt 37 oraz art. 22 ust. 6bb, określonych w ustawie z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych, w części finansowanej przez płatnika składek. Przepis ust. 1 pkt 55a stosuje się odpowiednio, z zastrzeżeniem ust. 1 pkt 37 oraz art. 22 ust. 6bb, do składek na Fundusz Pracy oraz Fundusz Gwarantowanych Świadczeń Pracowniczych.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawczyni składki na ZUS, Fundusz Pracy i Fundusz Gwarantowanych Świadczeń Pracowniczych wpłacała zarówno w terminach wynikających z odrębnych ustaw jak również po upływie tych terminów. Składki te księgowane były z datą faktycznej zapłaty. Wnioskodawczyni wskazała, iż w/w składki po 01.01.2009 r. również księgowała z datą faktycznej zapłaty, ze względu na uchybienia w terminach płatności.

Odnosząc powyższe do przedstawionego stanu faktycznego stwierdzić należy, że do 31.12.2008 r. Wnioskodawczyni składki na ZUS, Fundusz Pracy i Fundusz Gwarantowanych Świadczeń Pracowniczych powinna zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów w dacie ich zapłaty. Natomiast po 01.01.2009 r. w/w składki stanowią koszty uzyskania przychodu w miesiącu, za który należności te są należne, pod warunkiem, że składki zostaną opłacone w terminie wynikającym z odrębnych ustaw (zgodnie z art. 22 ust. 6bb ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych). Jedynie w przypadku uchybienia tym terminom w/w składki stanowić będą koszt uzyskania przychodu w miesiącu, w którym zostały faktycznie zapłacone.

Zatem stanowisko Wnioskodawczyni, iż składki na ZUS, Fundusz Pracy i Fundusz Gwarantowanych Świadczeń Pracowniczych, należy zawsze zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów w dacie zapłaty w związku z tym, że nie może z góry określić czy wpłaci w/w składki w obowiązującym terminie czy też nie, należy uznać za nieprawidłowe. O terminie zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów decyduje fakt czy składki te są zapłacone w terminie czy też nie.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.