INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pani, przedstawione we wniosku z dnia 04.12.2009 r. (data wpływu 21.12.2009 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania zysku z tytułu zbycia jednostek funduszu inwestycyjnego – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 21.12.2009 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania zysku z tytułu zbycia jednostek funduszu inwestycyjnego.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Wnioskodawczyni, prosi o interpretację dotyczącą podatku od zysków z lokat kapitałowych (zbycie jednostek funduszu inwestycyjnego).

Jednostki zostały nabyte w 2006 r. przez męża Wnioskodawczyni. Małżonków łączyła ustawowa wspólność majątkowa. Rejestr został otwarty wyłącznie na nazwisko męża.

Kwota nabycia – 50.000 zł; Fundusz - Subfundusz.

Mąż Wnioskodawczyni zmarł w dniu 18.08.2009 r. Spadkobiercami zostali ma mocy prawomocnego postanowienia Sądu – żona i syn.

Jednostki funduszu inwestycyjnego weszły w skład masy spadkowej. Ich obecna wartość to 36.000 zł (strata 14.000 zł).

Kwestia podatku od spadku została uregulowana (zwolnienie).

Podczas próby wypłaty środków spadkobiercy otrzymali informację, że zostanie pobrany podatek od zysków kapitałowych obliczony jako 19% od pełnej kwoty inwestycji czyli 36.000 zł.

Fundusz argumentuje, iż wartość nabycia jednostki jest równa 0 zł, a więc cała nabyta wartość stanowi zysk.

Fundusz nie podaje przy tym żadnej podstawy prawnej.

Pomijane są następujące argumenty:

• strata z inwestycji - brak podstawy opodatkowania;
• wspólność majątkowa łącząca małżonków - mimo założenia rejestru na nazwisko jednego z małżonków środki na nim zgromadzone pochodziły z dochodów obojga małżonków z czasu trwania małżeństwa, zgodnie z przepisami Kodeksu Rodzinnego i Opiekuńczego połowa środków stanowi własność Wnioskodawczyni;
• uregulowana kwestia podatku od spadków.
  
  

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

1. Czy fundusz ma prawo naliczyć podatek i na jakiej podstawie, w sytuacji gdy istnieje strata z inwestycji...
2. Czy wartość nabycia jednostki powinna być równa wartości w chwili nabycia w 2006 r. czy w dniu śmierci spadkodawcy...
3. Jakie znaczenie ma wspólność majątkowa między małżonkami; czy w przypadku konieczności naliczenia podatku powinien on być naliczony od wartości odziedziczonej (9.000 zł dla jednego spadkobiercy)...
4. Czy w przypadku naliczenia podatku tylko od odziedziczonej kwoty żyjący małżonek może zrekompensować sobie stratę (tzn. każdy małżonek zainwestował po 25.000 zł, obecnie żona ma 18.000 zł + 9.000 zł odziedziczone co daje kwotę 27.000 zł, podatek naliczony zostaje od kwoty 2.000 zł)...
   
   

Zdaniem Wnioskodawczyni:

Wartość nabycia jednostek stanowi ich wartość w chwili zakupu przez zmarłego 2006 r. Należny wówczas podatek dochodowy i podatek od spadku po zmarłym zostały opłacone. Z inwestycji powstała strata. W tej sytuacji nie ma podstawy do wyliczenia podatku od zysku z inwestycji.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 roku o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 ze zm.) opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Ogólna zasada ustalania dochodu wyrażona w art. 9 ust. 2 powołanej ustawy stanowi, że dochodem ze źródła przychodów, jeżeli przepisy art. 24 – 25 nie stanowią inaczej, jest nadwyżka sumy przychodów z tego źródła nad kosztami ich uzyskania osiągnięta w roku podatkowym.

W świetle z art. 10 ust. 1 pkt 7 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych źródłami przychodów są kapitały pieniężne i prawa majątkowe, w tym odpłatne zbycie praw majątkowych innych niż wymienione w pkt 8 lit. a)-c).

Stosownie do art. 17 ust 1 pkt 5 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, za przychody z kapitałów pieniężnych uważa się przychody z tytułu udziału w funduszach kapitałowych, z zastrzeżeniem ust. 1c.

Stosownie zaś do zapisu art. 5a pkt 14 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ilekroć w ustawie jest mowa o funduszach kapitałowych - oznacza to fundusze inwestycyjne oraz fundusze zagraniczne, o których mowa w przepisach o funduszach inwestycyjnych, oraz ubezpieczeniowe fundusze kapitałowe działające na podstawie przepisów ustawy o działalności ubezpieczeniowej, z wyjątkiem funduszy emerytalnych, o których mowa w przepisach o organizacji i funkcjonowaniu funduszy emerytalnych.

Zgodnie z brzmieniem art. 30a ust. 1 pkt 5 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych od dochodu z tytułu udziału w funduszach kapitałowych pobiera się z zastrzeżeniem art. 52a zryczałtowany 19% podatek dochodowy.

W ust. 6 tego artykułu ustawodawca zastrzega jednak, iż ww. zryczałtowany podatek pobiera się bez pomniejszania o koszty uzyskania przychodu, to jednak nie dotyczy dochodu z tytułu udziału w funduszach kapitałowych.

Zapis art. 30a ust. 7 ww. ustawy stanowi, iż dochodów (przychodów), o którym mowa w ust. 1, nie łączy się z dochodami opodatkowanymi na zasadach określonych w art. 27.

Art. 41 ust. 4 ww. ustawy stanowi, iż płatnicy, o których mowa w ust. 1, są obowiązani pobierać zryczałtowany podatek dochodowy od dokonywanych wypłat (świadczeń) lub stawianych do dyspozycji podatnika pieniędzy lub wartości pieniężnych z tytułów określonych w art. 29, art. 30 ust. 1 pkt 2, 4-5a, 5 i 13 oraz art. 30a ust. 1, z zastrzeżeniem ust. 5.

Zgodnie z art. 23 ust. 1 pkt 38 ww. ustawy nie uważa się za koszty uzyskania przychodów wydatków na objęcie lub nabycie udziałów albo wkładów w spółdzielni, udziałów (akcji) w spółce mającej osobowość prawną oraz innych papierów wartościowych, a także wydatków na nabycie tytułów uczestnictwa lub jednostek uczestnictwa w funduszach kapitałowych; wydatki takie są jednak kosztem uzyskania przychodu z odpłatnego zbycia tych udziałów (akcji), wkładów oraz innych papierów wartościowych, w tym z tytułu wykupu przez emitenta papierów wartościowych a także z odkupienia tytułów uczestnictwa lub jednostek uczestnictwa w funduszach kapitałowych albo umorzenia jednostek uczestnictwa, tytułów uczestnictwa oraz certyfikatów inwestycyjnych w funduszach kapitałowych, z zastrzeżeniem ust. 3e.

Zgodnie z art. 23 ust. 3 ww. ustawy przepisu ust. 1 pkt 38 zdanie po średniku nie stosuje się przy zamianie jednostek uczestnictwa subfunduszu na jednostki uczestnictwa innego subfunduszu tego samego funduszu inwestycyjnego z wydzielonymi subfunduszami dokonanej na podstawie ustawy z dnia 27 maja 2004 r. o funduszach inwestycyjnych.

Powyższy przepis stanowi szczególną zasadę ustalenia dochodu z tytułu udziału w funduszach kapitałowych.

Zgodnie z tą zasadą wydatki poniesione na nabycie jednostek uczestnictwa w funduszach kapitałowych mogą być uznane za koszt uzyskania przychodów dopiero w momencie wykupu lub umorzenia tych jednostek.

Należy przy tym podkreślić, iż ustawa nie precyzuje, przez kogo powinny być poniesione te wydatki, aby mogły być uznane za koszt w momencie wykupu lub umorzenia jednostek uczestnictwa. Niemniej należy uznać, że warunkiem dla rozpoznania kosztu nabycia jest poniesienie wydatku przez posiadacza jednostki uczestnictwa.

W myśl art. 43 § 1 ustawy z dnia 25 lutego 1964 r. Kodeks rodzinny i opiekuńczy (Dz. U. Nr 9, poz. 59 ze zm.) oboje małżonkowie mają równe udziały w majątku wspólnym.

Zgodnie z art. 50¹ ustawy Kodeks rodzinny i opiekuńczy w razie ustania wspólności, udziały małżonków są równe, chyba że umowa majątkowa małżeńska stanowi inaczej.

W związku z tym w sytuacji, gdy po śmierci uczestnika jednostki podlegają dziedziczeniu przez osobę, z którą zmarły pozostawał we wspólnocie majątkowej, należy przyjąć, że małżonek zmarłego uczestnika Funduszu poniósł wydatek na nabycie 50% zakupionych ze wspólnego majątku jednostek uczestnictwa i taki też koszt należy uwzględnić przy obliczaniu należnego zryczałtowanego podatku dochodowego od osób fizycznych. Zatem jedynie połowę wydatków poniesionych (wraz z małżonkiem) na zakup jednostek uczestnictwa można uwzględnić jako koszt uzyskania przychodów.

Natomiast w stosunku do pozostałych jednostek uczestnictwa, które przysługiwały zmarłemu współmałżonkowi, w momencie ich sprzedaży, współmałżonek pozostający przy życiu nie ma prawa do odliczenia kosztów uzyskania przychodów poniesionych w momencie nabycia jednostek uczestnictwa w kwocie nabycia jednostek uczestnictwa. Wynika to z faktu, iż te jednostki uczestnictwa nabywa on w drodze spadkobrania, a więc bez ponoszenia kosztów.

Jednocześnie wskazać należy, że na płatniku ciąży obowiązek obliczania, pobierania i wpłacania podatku na rachunek właściwego organu podatkowego. W przypadku niewykonania jakiejkolwiek z tych czynności, płatnik ponosi odpowiedzialność podatkową. W myśl art. 30 § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 roku Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) płatnik, który nie wykonał ciążących na nim obowiązków ponosi odpowiedzialność za podatek niepobrany lub pobrany, a niewpłacony.

Wyłączenie odpowiedzialności płatnika następuje w sytuacji opisanej w art. 30 § 5 Ordynacji podatkowej, tj. jeżeli odrębne przepisy stanowią inaczej, albo jeżeli podatek nie został pobrany z winy podatnika. W tych przypadkach organ podatkowy wydaje decyzję o odpowiedzialności podatnika.

Końcowo zauważyć należy, iż w przedmiotowej sprawie, mając na uwadze treść przepisu art. 14b ustawy – Ordynacja podatkowa, tut. Organ wydając interpretację przepisów prawa podatkowego nie jest uprawniony do przeprowadzania postępowania dowodowego, które wskazałoby, że prawidłowo obliczono kwotę stanowiącą podstawę opodatkowania.

Do postępowania w sprawie wydania pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego nie mają bowiem zastosowania przepisy o postępowaniu podatkowym, a postępowanie dowodowe jest częścią postępowania podatkowego.

Reasumując:

Fundusz, jako płatnik, ma obowiązek na podstawie art. 30a ust. 1 pkt 5 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych naliczyć zryczałtowany podatek od dochodu z tytułu udziału w funduszach kapitałowych w wysokości 19%. Podatek nie jest należny w sytuacji poniesienia straty z tytułu udziału w funduszach kapitałowych. W związku z nabyciem jednostek uczestnictwa w czasie pozostawania we wspólnocie majątkowej małżeńskiej, połowę wydatków poniesionych (wraz z małżonkiem w 2006 roku) na zakup jednostek uczestnictwa można uwzględnić jako koszt uzyskania przychodów.

Tak więc, Fundusz, jako płatnik jest zobligowany do poboru podatku w sytuacji, kiedy wystąpi dochód z tytułu udziału w funduszach kapitałowych. Tylko w sytuacji nie wystąpienia dochodu (poniesienia straty) Fundusz nie ma obowiązku poboru podatku dochodowego.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja Nr 10, 09-402 Płock.