INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy, działając w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 2 listopada 2009 r. (data wpływu 9 listopada 2009 r.), uzupełnionym w dniu 13 stycznia 2010 r., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie ustalenia momentu powstania obowiązku podatkowego z tytułu otrzymania całorocznych przedpłat na poczet świadczonych usług – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 9 listopada 2009 r. został złożony wniosek, uzupełniony w dniu 13 stycznia 2010 r., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie ustalenia momentu powstania obowiązku podatkowego z tytułu otrzymania całorocznych przedpłat na poczet świadczonych usług.

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Klienci Spółki zgłaszają chęć dokonania w styczniu i lutym 2010 r. opłat za cały rok 2010, dotyczących usług, o których mowa w art. 19 ust. 13 pkt 1 lit. b) ustawy o podatku od towarów i usług. Osoby te otrzymałyby bonifikatę w opłacie za grudzień. Zapłata przedpłat całorocznych znacząco poprawi sytuację płatniczą Spółki, a klienci nie będą musieli pamiętać o dokonywaniu comiesięcznych opłat. Płatności te traktowane będą przez Spółkę jak zaliczki na poczet świadczonych usług. Rozliczanie klientów następować będzie poprzez wystawianie comiesięcznych faktur za usługi. Na każdej fakturze zostanie wskazany termin płatności. Z datą płatności Spółka ujmować będzie daną usługę w rejestrze sprzedaży.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Jak poprawnie rozliczyć zaliczkę otrzymaną za sprzedaż „mediów”...

Zdaniem Wnioskodawcy, w przypadku otrzymania zaliczek obowiązek podatkowy powstaje zgodnie z art. 19 ust. 11 ustawy o podatku od towarów i usług, natomiast dla „mediów” stosuje się art. 19 ust. 13 ustawy. Spółka wskazała, że opierając się na wykładni systemowej należy uznać, iż przepis dotyczący zaliczek stanowi zasadę ogólną i nie ma zastosowania do przewidzianych w kolejnych przepisach zasad szczególnych, w tym także do sprzedaży „mediów”. Takie stanowisko potwierdza również fakt, iż w przypadku pozostałych usług, dla których określony został szczególny moment powstania obowiązku podatkowego (np. usługi budowlane, najmu, czy transportowe), ustawodawca jednoznacznie wskazuje na otrzymanie części zapłaty (art. 19 ust. 15 ustawy). Podniosła, iż gdyby przyjąć, że również w przypadku „mediów” otrzymanie części zapłaty (zaliczki) powoduje powstanie obowiązku podatkowego, wówczas okazałoby się, że nie znajduje uzasadnienia zróżnicowanie w przepisach ustawy w zakresie zasad powstawania obowiązku podatkowego. Odnosząc powyższe uwagi do opisu przedstawionego we wniosku Spółka stwierdziła, że w przypadku mediów otrzymanie zaliczki (przedpłaty) nie powoduje powstania obowiązku podatkowego, wobec czego pobierane przedpłaty należy traktować jak zaliczki, podlegające ustawie o podatku od towarów i usług w terminach wskazanych w wystawionych fakturach, bądź w zawartych umowach.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z dyspozycją art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.), opodatkowaniu tym podatkiem podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Za świadczenie usług – w świetle art. 8 ust. 1 ustawy – uznaje się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (…).

Zgodnie z ogólną regułą wyrażoną w art. 19 ust. 1 ww. ustawy, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą wydania towaru lub wykonania usługi, z zastrzeżeniem ust. 2-21, art. 14 ust. 6, art. 20 i art. 21 ust. 1.

Treść ust. 11 powołanego wyżej przepisu wskazuje, że jeżeli przed wydaniem towaru lub wykonaniem usługi otrzymano część należności, w szczególności: przedpłatę, zaliczkę, zadatek, ratę, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą jej otrzymania w tej części.

Z kolei w ust. 13 pkt 1 lit. b) tegoż artykułu ustawodawca przewidział w przypadku usług telekomunikacyjnych i radiokomunikacyjnych powstanie obowiązku podatkowego z chwilą upływu terminu płatności, jeżeli został on określony w umowie właściwej dla rozliczeń z tytułu świadczenia tych usług, z zastrzeżeniem ust. 18.

W myśl postanowień art. 19 ust. 18 ww. ustawy, przy świadczeniu usług telekomunikacyjnych obowiązek podatkowy powstaje z chwilą sprzedaży żetonów, kart telefonicznych lub innych jednostek uprawniających do korzystania z usług telekomunikacyjnych w systemie przedpłaconym, w przypadku gdy usługa jest realizowana przy użyciu odpowiednio żetonów, kart lub innych jednostek.

Z powołanych wyżej przepisów wynika, że obowiązek podatkowy dla czynności wskazanych w art. 19 ust. 13 pkt 1 lit. b) ustawy, został określony w ustawie w sposób szczególny. Powstaje z chwilą upływu terminu płatności, jeżeli został on określony w umowie właściwej dla rozliczeń z tytułu wymienionych świadczeń. Oznacza to, że niezależnie od daty zrealizowania świadczenia, otrzymania zapłaty, czy wystawienia faktury, nawet jeżeli wystawienie faktury lub zapłata (zaliczka, przedpłata itp.) nastąpi wcześniej niż wykonanie usługi, obowiązek i tak powstanie z dniem upływu terminu płatności określonego w umowie właściwej dla świadczenia tych usług. Zaznaczenia wymaga, iż termin zapłaty określony w fakturze VAT wystawionej przez świadczącego usługę nie ma wpływu na powstanie obowiązku podatkowego.

Zatem otrzymanie zaliczki na poczet świadczenia ww. czynności nie powoduje powstania obowiązku podatkowego. Jeśli czynności te dokonywane są na podstawie umów, w których termin płatności nie został określony, wówczas obowiązek podatkowy z tytułu otrzymanej zaliczki powstaje wg zasad ogólnych, wynikających z art. 19 ust. 11 ustawy, tj. w momencie jej otrzymania.

W złożonym wniosku Spółka wskazała, że Jej klienci w styczniu i lutym 2010 r. dokonają przedpłat całorocznych, dotyczących opłat za usługi, wymienione w art. 19 ust. 13 pkt 1 lit. b) ustawy, czyli usługi telekomunikacyjne i radiokomunikacyjne. Rozliczanie klientów następować będzie poprzez wystawianie comiesięcznych faktur. Na każdej fakturze zostanie wskazany termin płatności, z datą płatności Spółka ujmować będzie daną usługę w rejestrze sprzedaży.

Mając na uwadze przedstawione zdarzenie przyszłe oraz powołane wyżej przepisy prawa stwierdzić należy, że - jak słusznie wskazała Spółka - jeśli w zawartych z klientami umowach, właściwych do dokonania rozliczeń ww. usług, określono termin płatności, to obowiązek podatkowy z tytułu otrzymania przedpłat całorocznych powstanie zgodnie z art. 19 ust. 13 pkt 1 lit. b) ustawy o podatku od towarów i usług, czyli w momencie upływu terminu płatności wskazanego w umowie. Natomiast ze względu na stwierdzenie Spółki, iż „przedpłaty należy traktować jak zaliczki, podlegające ustawie o VAT w terminach wskazanych w wystawionych fakturach, bądź w zawartych umowach” stanowisko należało uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu datowania niniejszej interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Szczecinie, ul. Staromłyńska 10, 70-561 Szczecin, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.